Vísir - 22.05.1926, Síða 4

Laugardaginn 22. maí 1926.
IVlSIR
Hvitasnnaumatnr.
Veggfóðnr.
Nautakjöt af ungviöi, sérstak-
lega feitt og gott, einnig kjöt af
alikálfum, dilkalæri og súpu-
kjöt, frosið, hangikjöt, smjör,
ísl., á 2 kr. pr. % kg. o. m. fl.
Veggfóður nýkomið i miklu úrvali.
Málapinn,
Sími 1498. Bankastræti 7.
Kjötbiiðin í Von.
Sími 1448.
Guðm. B. Vikar
Sími 65S. Sícni 658.
Laugaveg 21. —
1. fl. saumastofa fyrir karl-
mannafatnað. — Úrval af
fataefnum fyrirliggjandi,
alt árið. — Fljót og góð af-
greiðsla.
Gardínur
mikið úrval nýkomið.
Verðið óheyrilega lágt.
Trolle & Rothe hl. Rvík,
Elsta Tátryggingarskrifstofa landsins.
StofnuS 1910.
Annast vátryggingar gegn Sjó og brunatjóni með bestu
fáanlegu kjörum hjá ábyggilegum fyjata flokks rá-
tryggingarfélögum.
Margar miljónir króna greiddar innlendum vátryggj-
endum í skaðabætur,
Látið því að eins okkur annast allar yðar vátrygging-
ar, þá er yðuf áreiðanlega borgið.

Komið. Skoðið. Kaupið.
VðHDHÚSIÐ.
MICHELIN
Mjólliesta hringir
Að eins ein ágæt tegund.

er langútbreiddasta
„LINIM E N T“
í heimi, og þúsundir
manna reiða sig á þaö.
Hitar strax og linar verki.
Er boriS á án núnings.
Selt í öllum lyfjabúöum.
Nákvæmar notkunarregt-
ur fylgja hverri flösku.
FAKSIMILE
PAKKE
íslensku gaffalbitarnir
irá Viking Ganning & Go.
hljóta einróma Iof allra, sem
reynt hafa. peir eru ljúffengir,
lystaukandi og næringarmiklir.
peir fást í öllum matarversl-
unum, í stórum og smáum dós-
um, sem Iíta þannig út, sem
myndin sýnir.
KYNBLENDINGURINN.
Gale. — „Hér í bænum eru fimtíu gó'ðir menu, sem fegn-
ir gengi a'ð eiga þig, hvenær sem vera skyldi." —•
„Svei aftan! — Eg á viö almennilega menn, en ekki
námakarla. — Eg vil vera mikils metin kona. — Eg vil
ekki þurfa að clraga sleða eða ganga á mokkasínum
alla ævi, eða ala upp börn fyrir skeggjaða, klunnalega
karla. — Eg vil láta elska mig og geta elskað sjálf. —
—• Eg vil að maðurinn minn verði prúðmenni.“ —
„Þú vilt að hann verði — eins og — eins og — Burr-
ell liðsforingi?“
„Nei!“ Hún þaut upp, eins og hún hefði verið stung-
in.-----„Eg kæri mig ekkert um, að það verði hann
eða neinn annar sérstakur, — en eg vil eiga einhvern
líkan honum — einhvern, sem er skegglaus og hreinn
undir nöglunum —
Hann sá ekkert spaugilegt í þessum hugmyndum
hennar um prúðmenni og hann hugsaði ekki lieldur neitt
um það.------Hann hugsaði einungis um það, aö henni
mundí ekki að öllu sjálfrátt, og að á bak við geðæsing
hennar og ósanngirni lægi tnikil alvara.
„Dóttir mín!“ sagði hann. „Mér sárnar mjög, að þú
skulir hafa íengið vitneskj u um þetta. Eg sé að eg
á mesta sök á því. Nú er litið öðrum augum á þetta
en áður, um það leyti sem eg kyntist Allunú. — Það
var ekki síður að kvænast Ind.iánakonum, þar sem við
voruin, og hvorugt okkar hirti um slíka hluti. — Við
vorum ánægð hvort með annað og við liöfum verið
góðir vinir, engu mi'ður en þeir, sem prestarnir leggja
hlessun sína yfir.“
„En livers vegna kvæutist þú henni ekki um það leyti,
sem eg var væntanleg í heiminn? — Þú hefir þó hlotiö
að vita, að framtíð mín kynni að geta oltið á því, að
einhverju leyti.“ —
Gamli maðurinn hikaði. „Eg verð að kannast við,
að það var rangt af mér,“ sagði hann að lokum og
starði út í loftið.----„Já, þetta var auðvitað hugs-
unarleysi af mér og alveg rangt, en eg hefi elskað þig
heitar og innilegar, en nokkur faðir annar hefir elska'ð
dóttur sína. Og eg hefi unnið baki brotnu, stundum
svangur og kaldur, og það hefir Alluna líka gert. —
-Við höfum sparað og sparað, til þess að þú skyldir hafa
eitthvað fyrir þig að leggja og gætir búið við önnur
kjör en við, þegar við erum farin veg allrar veraldar.
Og það verður ekki mjög langt þangað til við förum,
hýst eg við. — Þú -hefir notið betri mentunar, en títt
er urn stúlkur hér um slóðir. Óg eg skyldi hafa sent
þig til Bandaríkjanna, í einhvern klausturskóla þar, ef
eg hefði treyst mér til að vera án þín. — Mér heíir fund-
ist, að eg mætti ekki af þér sjá, stúlkan mín. — Guð
veit, að eg hefi elskað þig svo heitt, að mér liefði verið
alveg óbærilegt, að vera án þín til lengdar. — Þú ert
aleiga mín, blessað barnið mitt, og eg er sjálfsagt eigin-
gjarn maður.“
„Nei, það ertu ekki, pahhi minn,“ sagði Necia. —
„í mínum augum crt þú ímynd alls þess, sem gott er
og ástúðlegt. En þú hefir búi'ö við önnur kjör en flestir
aðrir hvítir menn, og sjónarmið þin eru þess vegna
önnur. — Það var illa gert af mér að tala eins og eg
gerði áðan.“ — — Hún lagði hendur um háls föður
sínum og faðmaði hann innilega. — — „Eg er svo
fjarskalega vansæl, pabbi.“ — —
„Segðu mér þá hvað að þér amar, barnið mitt,“ mælti
hann og strauk hár hennar me'ð stqrum og grófum
vinnuhöndunum. — Hún hristi höfuðið, og hélt hann
þá áfram: „Eg skal fara með fyrstu bátsferö niður eftir
og láta gefa okkur mömmu þina saman á trúboðsstöð-
inni. — Eg skal gera þetta, ef þú óskar þess. —
„Það væri ekki til neins,“ sagði hún. — „Eg held
að best fari á því, að alt sitji við sama.“ — Hún gekk
rólega til dyranna og mælti: „Eg er voðalega óþæg
og óstýrilát, — eg veit það.------- Fyrirgefðu mér, pabbi
minn!“
Hann kinkaði kolli til hennav uni leið og hún hvarf
út úr dyrunum. Síðan andvarpaði hann og stundi þung-
a: „Blessuð litla telpan mín!“
Necia var alveg cirðarlaus. Henni flaug í htlg, að All-
l •