Vísir - 11.01.1927, Side 2

VÍSIR
Höfnm fyrirliggfandi;
Cream of Uanitoba. hveiti.
Gflenora, —
Canadian Maid, —
Fiorsyknr,
Bakaramarmelade.
Símskeyti
—o—
Khöfn, 10. jan. FB.
Frá Kínverjum.
Símað er frá London, að
menn óttist alment, að Evrópu-
menn verði flæmdir burt af öll-
um forréttindasvæðum sínum í
Kína.
Kosning til öldungadeildar
franska þingsins.
Símað er frá París, að einn
þriðji þingmanna í öldugadeild-
ina hafi verið kosinn í gær. —
Vinstri flokkurinn vann nokk-
ur sæti. Millerand féll.
Leikhúsbruni.
Simað er frá Montreal í Can-
ada, að Laurierleikhúsið hafi
brunnið. Sennilegt að 100 manns
hafi farist í brunanum.
Bannfæring.
Símað er frá Paris, að páfinn
hafi bannfært blaðið Action
Francaise vegna árása blaðsins
gegn sáttapólitík Briands.
Iafiúensan.
--O—■
Sendiherraskrifstofan,
Khöfn io. jan.
Inflúensa á Bretlandi, en mjög
væg, eins og víöast annars staöar.
Iiefi ekki frétt um inflúensu í
Færeyjutn. Eftir tillögu heilbrigö-
ísmálaráöherra í dag (er) ákveö-
ið (aö) fresta áformaöri heimsókn
Færeyinga til danssýninga, - meö
hátíðahöldum hér, - af varkárni,
ef inflúensan kynni aö breiðast
írekara út hér. Útbreiðsla engin
veruleg enn (í) Kaupmannahöfn,
og hér enginn ótti viö illkynjaða
veiki. Aö eins taliö rétt (aö) vera
við búinn, ef mikil útbreiösla yrði
skyndilega. Samgöngubönn hefir
hvergi fréttst um.
Sendiherra.
Frá Færeyjum hefir landlækni
borist svolátandi skeyti:
„Engin inflúensa hér. Veriö að
hugsa um sóttvarnir.
Landlæknir í Færeyjum.“
Sóttvarnanefnd Rvíkur hefir
samþykt svolátandi ályktun um
erlend skip, sem hingaö koma:
„Sóttvarnarnefnd Reykjavíkur
hefir í samræmi viö sóttvarnar-
fyrirskipun dómsmálaráöuneytis-
ins ákveðiö, að engu aðkomuskipi
skuli leyft að fara inn á innri
höfn Reykjavíkur, fyrr en liðnir
'eru hinir ákveðnu 6 sólarhringar
frá þvi skipið lét úr erlendri höfn,
og að engin ferming eða afferm-
ing úr þeim fari fram, að undan-
teknu því, að pósti má veita við-
íöku við skipshlið undir eftirliti
lögreglunnar.“
C. H. Tliopdarson.
—o—
-Mánðarritið „The American
Magazine“ flytur í þessum mánuði
(des. 1926) mynd af C. H. Thord-
arson í Chicago og langa og ítar-
lega grein um hann. Timarit þetta
hefir ákaflega mikla útbreiðslu,
töluvert á þriðju miljón, svo að
þeir verða margir, sem lesa þessa
lofsamlegu og vafalaust réttorðu
grein um Mr. Thordarson.
Greinarhöfundurinn, Neil M.
Clark, hefir heimsótt Mr. Thord-
arson í Chicago, og er myndin
tekin þar sem hann situr, með bók
i hendi, í hinu afarstóra og merki-
lega bókasafni sínu. En það er i
sömu byggingunni eins og skrif-
stofur hans og verkstofur.
Mestur hluti greinarinnar er
samtal, sem N. M. Clpxk hefir haft
við Mr. Thordarson og skýrir
hann allgreinilega frá hinum ytri
atbUrðum lífs síns, að því er við
kemur starfi hans og mentun. Mr.
Thordarson var aðeins 5 ára gam-
all þegar hann fór frá íslandi með
foreldrum sínum og þremur syst-
kinum. Settist fjölskyldan fyrst að
í Milwaukee. Þar veiktist faðir
hans skömmu síðar og dó, en móð-
ir hans stóð uppi með fjögur börn,
en engin efni.
„Fyrsta heimili okkar var í Dane
sveitinni í Viisconsin,“ segir Mr.
Thordarson. „Hér fékk eg mína
fyrstu mentun. Gekk ofurlítið í
skóla í tvö sumur og lærði að lesa
cg var það öll skólagangan, sem
eg naut í allmörg ár. En Islend-
ingar eru bókhneigðir að eðlisfari
cg um þá er sagt ,að þegar þeir
fari í ferðalag og hafi lítil farar-
efríi, þá séu þeir vísir til að selja
af sér fötin til að fá peninga, en
þeir taki bækurnar sínar með sér.
Við höfðum töluvert af íslensk-
um bókum, sem eg gat lesið, og
eg las þær.“ — Eftir nokkurra ára
dvöl þar eystra flutti fjölskyldan
til North Dakota, og gekk Hjörtur
Thordarson hér um bil alla leið-
ina, um þúsund mílur (1600 km.),
þá þrettán ára gamall. í N. Dak.
var hann þangað til hann var 18
ára, og naut litillar skólamentunar
á þeim árum, en þó nokkurrar, og
komst upp í 4. bekk bamaskólans.
Fór hann þá til Chicago, til syst-
ur sinnar, sem var þar þá gift, og
gekk hann þar á barnaskóla með
tíu ára börnum. Fanst honum það
vitanlega nokkuð auðmýkjandi, en
kærði sig þó ekki mikið, því hug-
urinn var allur við að læra, afla
sér þekkingar. Komst hann þar i
gegnum sjöunda bekk barnaskól-
ans, en varð þá að hætta allri
skólagöngu og fara að vinna fyrir
sér. Kaupið, sem hann fékk fyrsta
arið, var aðeins $4.00 á viku, en
hann komst af með það, og meira
að segja varði jafnan einum doll-
ar af þessum fjórum til að kaupa
bælcur fyrir. Þetta er óneitanlega
merkilegt, og lýsir manninum bet-
ur en flest annað. Ungur maður,
sem getur varið fjórða hlutanum
af sinurn afar.litlu launum til að
seðja fróðleikslöngun sína, honum
er áreiðanlega alvara með að afla
sér þekkingar.
Mr. Thordarson fékk smátt og
smátt meira kaup, en hann hélt
áfram að vera sparsamur, og gat
hann þannig dregið saman nokk-
ur hundruð dollara, sem hann
varði til ferðalaga. Lítur hann svo
á, að það hafi orðið sér til mikils
gagns, auðgað anda sinn og veitt
sér kjark og áræði. Vann hann þó
um tíma hjá öðrum eftir það, en
þegar hann var 27 ára gamall gift-
ist hann og byrjaði jafnframt að
reka sina eigin atvinnu. En hann
átti aðeins $ 75.00 til að byrja með.
„Eg vildi engum ráða til að gera
hið sama,“ segir Mr. Thordarson,
„en eg vildi heldur engum ráða
frá því. Mér hefir orðið þetta til
góðs, og eg vildi ekki hafa farið
á mis við þá reynslu, sem eg hlaut,
þegar alt gekk erfiðlega; lítið var
að gera og ekki sýndist annað
framundan, en að alt ætlaði að
fara á höfuðið. Slík reynsla er
mikils virði. Eg hefi oft veitt því
eftirtekt, bæði hvað snertir til-
raunir mínar og atvinnu.að þáhefi
eg mest lært, þegar ýmislegt hefir
gengið alt öðruvísi heldur en eg
bafði búist við og vonast eftir.
Þessir $75.00, sem eg byrjaði
starfrækslu mína með, eru allir
þeir peningar, sem í fyrirtækið
hafa verið lagðir, auk þess sem
það sjálft hefir gefið af sér. Eg
löggilti það síðar, en seldi aldrei
nein hlutabréf. Nú er svo komið,
að við seljum vörur fyrir miljónir
dollara. Eg hafði aldrei mjög
mikla örðugleika með að stjórna
iðnaðarfyrirtæki mínu. Held eg að
það hafi verið mest af því, að eg
hafði lært sparsemi og lært hana
í ströngum skóla. Eg vissi, að ef
eg eyddi ekki meira en eg hafði
ráð á og vissi alt af hvar eg stóð
og fékk fullvirði þess, sem eg lét
úti, þá gat eg ekki lent langt frá
réttum vegi, Auk þess mætti telja
vinnusemi og góða hegðun.“ Með
góðri hegðun á Mr. Thordarson
sérstaklega við það, að breyta ráð-
vandlega við alla og bregðast ald-
rei trausti þeirra, sem maöur hefir
viðskifti við.
Eins og kunnugt er, hefir Mr.
Thordarson ávalt gefið sig við raf-
magnsfræðinni, og hefir hann
fengið um hundrað einkaleyfi fyr-
ír uppfundningum sínum í þeirri
grein. Héfir hann mjög lagt sig
fram um að bæta ýms áhöld og
finna upp önnur hý, sem notuð eru
á tilraunastofum háskólanna víðs-
vegar hér í álfu og annarsstaðar.
Segir Mr. Thordarsoiý að þetta
hafi orðið sér til mikils gagns, því
Besta sönnun fyrir ágæti BUICK bifreiSanna
er sú, að BUICK verksmiðjan fékk i áttunda sinn
árið 1926 forréltirfdi til að velja bifreiðum sínum
sýniagarsvæði á allsherjar bifreiðasýningu Ame-
riku í New York.
Þessi virðing hlotnast aðeins þeirri bifreiða-
getð er skarar framúr að verslunarmagni á árinu.
Síðan 1919 hefur BUICK verksmiðjan haft
meiri árlega verslunarveltu, en nokkur önnur bif-
reiðaverksmiðja í heiminum, og þessi nýja viður-
kennir.g sýnir að svo er enn þrátt fyrir öfluga
samkeppni.
Aðalumboðsmenn á íslandi.
Jóh. Ólafsson & Co. Reykjarik.

um
bLUL' ÖAND
Appelsíimp
Epli.
Hafiiarstræti 4.
U-D-fundur
annað kvöld 8^/a
(Sölvi)
Allir piltar 14—17 ára velkomnir.
hann hafi þannig komist í lcynni
við fjölda af prófessorum, sem
bann hafi lært mikið af, kannske
meira heldur en þó að hann hefði
verið í skóla hjá þéim. Mr. Thor-
cjarson hlaut gullmedalíu fyrir
uppfundningar sínar bæði á ver-
aldarsýningunni í St. Louis og
eins í San Francisco.
Höfundur ritgerðar þeirrar, sem
hér hefir stuttlega verið sagt frá
og ofurlítill útdráttur tekinn úr,
endar ritgerð sína á þessa leið:
„C. H. Thordarson lauk að eins
við sjöunda bekk barnaskólans,
en samt sem áður er hann ,há-
mentaður maður. Er það vegna
þess, að hann hefir ávalt lagt sig
eftir að læra af öðrum mönnum,
eða hverju því, sem hann gat eitt-
hvað lært af -r— háskóla prófessor-
um, ferðalögum, sínum eigin til-
raunum og af bókum. Og þess
vegna er það, að það eru nú að
eins örfáir menn í Bandaríkjunum,
sem standa honum jafnfætis í vís-
indalegri þekkingu."
(Lögberg).