Vísir - 08.08.1927, Blaðsíða 4

V 1 S I R
Fyvirliggjandi:
Hveiti, Hairamjöl, Þvkaðir ðvextir
o. fl.
B
l.
F. H. Kjartansson & Co.
hvað eg gat til að hafa af mér
gammana, sem þutu alt i kring
um vélina. Stundum greip þá
ótti vegna hljóðanna í vélinni,
og þeir dreifðust i allar áttir.
En svo sveifluðu þeir sér áfram
og komust í fárra metra fjar-
lægð frá skrúfunni. Eg jók
hraða flugvélarinnar sem eg
mest mátti, og hún þaut áfram
eins og kólfi væri skotið. Eg
flaug hærra og hærra, lækkaði
mig siðan aftur, en altaf elti
gammahópurinn mig. eða nýir
flokkar flugu út undan skýjun-
um og liurfu út í þokuna aftur.
— Eg veit ekki hve lengi stóð
yfir þetta örlagaþrungna kapp-
flug við gammana. peir komu
og fóru, koniu á ný og hurfu
aftur, uns eg náði næsta áfanga-
stað, eftir hið áhrifamesta at-
vik, er fyrir mig liefir borið á
ævinni.“
(Tekið eflir Literary Digest).
Áréttmg.
Mikið hefir verið um það rætt
i blöðum vorum undanfarið (og
má ætla að flestum þeirra hafi
verið alvara), að oss íslending-
um heri nokkur skylda til aö
ferðast og flytja vörur vorar á
íslenskum skipum að öðru
jöfnu. Mun því sumum finnast
það vera að bera i bakkafullan
lækinn að bæta þar nokkru við.
En aldrei er góð visa of oft
kveðin.
Flestum mun kunnugt, að
J>jóðarhag vorum er þannig
háltað, að vér þurfum á erlend-
um skipakosti að halda (enn
sem komið er), bæði til vöru-
og fólksflutninga. Eða með öðr-
um orðum: islenskur skipakost-
ur fullnægir ekki enn þá sigl-
ingaþörf vorri. pað ætti þvi að
vera sjálfsagður hlutur, að skip
vor hafi ávalt nóg að gera. En
nú mun það koma fyrir, að þau
sigli létthlaðin og er þá sökin
auðvitað hjá oss sjálfum. Vér
erum svo óhagsýnir að við not-
um erlendan skipakost langt
um þörf fram, en látum vor eig-
in skip ónotuð að nolckru leyti.
Slíkt háttalag her ekki vott um
mikið búmannsvit.
petta ætti vissulega ekki að
þurfa að ganga svo til lengur.
Og ráðið til þess að bæta úr því
er ofur einfalt. Ekki þarf ann-
að, en að vörupantendur geti
þess á pöntunarseðlum sinum,
að vörurnar óskist sendar með
íslensku skipi ef rúm sé fyrir
þær. pá í'á íslensku skipin vafa-
laust allan þann flutning sem
kostur er á og rúm fyrir, en
hitt lendir hjá erlendu skipun-
um. petla finst mér að versl-
unarstéttin ætti að athuga.
Hvað farþegaflutninginn snertir
er vonandi, að fólk leitist heldur
við að ferðast á íslensku skip-
unum, ef því er eþki því meiri
bagi að bið eftir þeim, sem auð-
vitað getur stundum komið fyr-
ir. pau eru áreiðanlega fullljoð-
leg mannflutningaskip. En sje
það satt, sem jeg liefi heyrt
marga tala um, að ferðum hinna
erlendu skipa sé yfirleilt betur
fyrir komið en hinna íslensku
(t. d. upp á síldarfólksflutn-
inga og þess liáttar), þá verð-
ur auðvitað að ráða bót á þvi
þegar á næsta áætlunarári. Ætti
liinum ötula framkvæmdar-
stjóra Eimskipafélags íslands í
samráði við stjórn þess, ekki
að verða skotaskuld úr þvi.
Áður en eg lýk máli mínu
langar mig til að minnast á eitt
atriði enn. Eg hefi orðið þess
var að sumir hugsa eitthvað á
þá leið, að dönsku verslunun-
um hér á landi sé t. d. vorkunn
þótt þær flytji vörur sínar á
dönskum skipum fremur en is-
lenskum. Eg hygg að danskir
kaupsýslumenn, húsettir hér á
landi, hugsi fyrst og fremst um
að sæta sem hagkvæmustum
flutningskjörum á varningi sín-
um hingað, enda verður ekki
sagt, að þeim beri nein skylda
til að hlynna að Eimskipafélag-
inu sérstaklega. pað er verk Is-
lendinga sjálfra og þá ekki síst
verslunarstéttarinnar. Og okkur
er í lófa lagið, að láta íslensku
skipin liafa meira en nóg að
gera allan ársins hring, ef við
viljum. pað er viljaleysi Is-
lendinga sjálfra að kenna og
metnaðarleysi, ef Eimskipafé-
lagið fer hallolca i samkepni við
erlend skipafélög.
Takmark okkar á að vera
það, að við verðum mjög bráð-
lega sjálfum okkur nógir um
alla flutninga til landsins og frá
þvi. Öllum góðum íslendingum
ætti að vera Ijúft að vinna að því
verki.
Læt eg svo útrætt um mál
þetta að sinni, en treysti þvi að
nógir verði til að halda því vak
andi.
S. S.
Útlendingur óskar eftir góöu
herbergi nie'5 húsgögnum, sem
næst miöbænum. Uppl. í síma
606. (110
Til leigu á Laugaveg 11 tvær
ibúijir 1. október, 3 og 6 herbergi,
og vinnupláss í kjallara nú þegar.
(128
Stofa til leigu. Uppl. i Fatabúö-
inni. (121
Einhleypur reglusamur maður,.
óskar eftir stofu og litlu eldhúsi.
Áreiðanleg greiðsla. Uppl. í síma
748. (55
2—3 lierbergi og eldhús
óskast 1. okt„ helst í vesturbæn-
um. Tveir i heimili. Góð um-
gengni. Fyrirframgreiðsla. A.
v. á. (92
Lítiö herbergi óskast. Uppl. í
síma 684 eöa Laufásveg 43, uppi.
(iii
TILKYNNING
Sá, sem tryggir eigur sínar,
tryggir um leið efnalegt sjálf-
stæði sitt. „Eagle Star“. Sími 281.
(1312
Lítil budda tapaðist í Miðbæn-
um á laugard. Skilist gegn fund-
arJaunum í Alþýðuprentsmiðjuna.
Upphlutsbelti fundið. Vitjist í
Melshús við Suðurgötu. (119
Sá, sem tólc græna liarnakeri'u
á Arnarhólstúni síðastliðinn föstu-
aag, er beðinn að slíila henni á
Baldursgötu 9. (116
Grábröndóttur kettlingur, rófu-
laus, liefir tapast. Finnandi vin-
samlega beðinn að skila lionum á
Lindargötu 1 B, uppi. (112
\
Stúllca óskast um mánaðartíma.
Uppl. i Þingholtsstræti 15. Sími
U74. (n8
V. Schram, Ingólfsstræti 6,
tekur föt til viðgerðar, hreinsun-
ar og pressunar. (117
Stúlka óskast til að gæta barna
yfir skemri eða lengri tíma. Uppl.
á Þórsgötu 28. (115
Rösk stúlka óskast um mánað-
artíma. — Bræðraborgarstíg 3 B,
uppi. (114
Kaupakona óskast austur í
Rangárvallasýslu. Uppl. í síma
2011. (108
Duglegan kaupamann vantar.
Uppl. á Bárugötu 4, frá 6—9. (123
Dugleg stúlka óskast í vist nú
þegar. Theódóra Sveinsdóttir,
Kirkjutorgi 4. (127
Drengur óskast til léttra sendi-
ferða. Þarf að hafa lijól. A. v. á.
(120
Stúlka, sem kann enskur
dönsku, vélritun og bókfærslu,
óskar eftir skrifstofustörfum nú
þegar. Tilboð auðkent „303“^
sendist Vísi. (61
Roskinn maður eða kona, sem
ekki geta stundað erfiða vinnu,
óskast til léttra verka í Verka-
mannaskýlinu. (122
P ICAUPSKAPUR |
Svefnherbergishúsgög-n til söltr .
o. fl. Miðstræti 5, efst. (113;
Vönduð borðstofuhúsgögn úr
eik, til sölu með tækifærisverði,
A. v. á. (109-
Rabarbari á 50 aura kilo, lúðu-
riklingur og reyktur rauðmagk
fæst á Iiverfisgötu 50. Guðjón
jónsson. (126'
Teak-hurðir til sölu. Uppl. h
síma 1066, kl. 7—8. (125.
Notaður barnavagn, ógallaður,.
óskast. A. v. á. (124
Tómix* kassar og spýtur í
uppkveikjur fæst mjðg ódýrt.
A. Einarsson & Funk
Póstbússtræti 9.
„Fjallkonan“, skósvertan frá>
Efnagerð Reykjavíkur, er best.
Gerir skóna gljáandi sem spegiÞ
og yfirleðrið mjúkt og sterkt
Kaupið að eins Fjallkonu skó-^
svertuna. — Fæst alstaðar. (39C«
Frá Alþýðubrauðgerðinni. —
Til minnis: Aðalbúðin, Lauga-
veg 61. Sími 835. Brauð, kökur,
mjólk og rjómi. (711
Utsprúngnir rósaknúppar fást á
Hólatorgi 2. [7S*
Lifandi blóm fást á Vesturgötu
19. Sent heim, ef óskað er. Síml
19. (291
þeir, seili' vilja tryggja sér
liey frá þerney, tali sem fyrsf
við Sæmund Helgason, Póst
húsinu. Heimasimi 977. (93;
fj tI»Kspreut**ilíj«n.
Á SÍÐUSTU STUNDU.
„Þú ert þá ekki mjög hrifin af þessum fyrstu kynn-
um þínum af samkvæmislifinu", sagði Peele hranalega.
„Jú einmitt, en þú getur skilið, að því fylgir nokkur
áreynsla svona í fyrstu. Eg kyntist mörgu ástúðlegu
fólki, sem eg vonast eftir að hafa nokkur mök við
framvegis".
Það rumdi í Peele og hann kveikti sér í vindli, en
svo virtist sem hann ætlaði að gleypa hið fagra andlit
konu sinnar og beinvaxna líkama með augunum.
„Mamma sagði, að þú hefðir komið þokkalega fram“,
sagði Peele vingjarnlegar. „Eg fór í burtu af því að eg
var hræddur um, að þú yrðir altof feimin og kjánaleg
i framkomu“.
Patience dreyrroðnaði en svaraði engu. Hún var far-
in að þekkja það, að maður hennar gat orðið hams-
laus af reiði, ef honum var nokkuð andmælt.
„Framkoma hennar var þúsund sinnum prúðmann-
legri en tlestra gestanna“, sagði Hal, „og ef hún tekur
þátt í samkvæmislífinu í vetur, mun engin vekja meiri
aðdáun en hún“
„Eg hefi enga löngun til að konan mín veki mikið
umtal! Þar að auki verður hún hérna! Ef hún elskar
mig eins mikið og eg elska hana, mun hún gera sér
það eins að góðu að vera með mér eins og eg er
ánægður með að vera með henni“.
„Eins og nokkur kona elski manninn sinn eins mikið
og hann elskar hana“, sagði ungfrú Peele. „Eg er viss
um, að Pátience er ekki sú aulabárður“.
Hvaða bull er i þér?“ mælti Bevarley. Patience
spratt skyndilega upp úr sæti sínu.
„Eg ætla að fara að hafa fataskifti", sagði hún og
gekk í áttina til dyra, en hann hljóp upp úr sæti sínu
í veg fyrir hana.
„Svaraðu spurningu minni!“ æpti hann móður af
æsingu, „elskarðu mig ekki eins mikið og eg elska þig?“
„Æ, Beverley", sagði hún óþolinmóðlega, „af hverju
stekkur þú svona upp á nef þér út af slíkum hégóma.
Þú hefir að minsta kosti spurt mig að því tíu þúsund
sinnum siðan við giftumst, hvort eg elskaði þig, en
hvernig á eg að vita hve mikið þú elskar mig? Eða
getur þú kanski mælt ást þína í álnum og þuml-
ungum?“ *
„Þú reynir að skjóta þér undan að svara spurningu
minni og þú hefir aldrei spurt mig um það, hvort eg
elskaði þig — ekki í eitt einasta skifti —“. Patience
smeygði sér fram hjá honum og hljóp fram ganginn
til herbergis síns, en hann náði henni áður en hún
fékk ráðrúm til, að loka að sér. Hann tók hana i faðm
sér og kysti hana i ákafa.
„Eg mun altaf elska þig“, hvislaði hann að henni,
„en þú hefir breyst. Stundum finst mér þú reyna að
forðast návist mína, eins og þú gerðir í fyrstu. Eg
myndi óhikað selja fjandanum sál mina í hendur tif
þess að missa ekki af þér, og ef það kemur fyrir, að'
þú verðir leið á mér, þá drep eg mig — — —
Hún sleit sig lausa úr faðmi hans.
„Láttu ekki eins og óviti“, sagði hún. „Eg hefi marg-
sinnis reynt að gera þér skiljanlegt að hamingja hjóna-
bandsins byggist ekki á ástríðum. Eg hefi sagt þér, að
eg vildi reyna til að gleyma því, að eg hefði nokkuru
sinni verið Patience Sparhawk, en reyna að byrja nýtfe1
líf, sem frú Beverley Peele. En þú gerir mér svo erfitt
fyrir með þetta, að mér finst sem þetta muni ekki
takast“.
Beverley skildi ekki upp né niður i þessum orðumr
og varð náfölur i andliti.
„Þú ert þá farin að sjá eftir að þú giftist mér“f
stamaði hann út úr sér.
„Ekki hefi eg sagt það —
„Guð minn góður! Þú ert þá hætt að elska mig!“
Hann fleygði sér á gólfið og faldi andlitið í höndum
sér og stundi þunglega.
Það lá við að Patience fengi viðbjóð á honum, en
hinsvegar vakti örvænting hans innilega samúð í sál
hennar. Auk þess fanst henni óskynsamlegt, að hugse
til að yfirgefa hann að svo stöddu. Hún settist á stól,-