Vísir - 11.01.1928, Blaðsíða 2

VISIR
Hðfnm til:
Lakkjpis: borHa, flnulur plpur, byssur o. fl.
Lakkrískonfekt.
Kanolds töggur.
Átsú.kkulaði, ýmsar tegundir.
Suðusúkkulaðl:
Vanille, Consum, Goncurrence, ísafold, Bensdorp’s.
(Bcnsdorp’s súkkulaði er bestn suðusúkkulnði sein flyst til luadsins).
l^y pirligg jandi:
Þykkar galv, fötar.
Fiskihnifar með seglgarasskafti
Tjargaðar hampar handrifian.
A. Obenhaopt,
j frli Siðiíliir nelíÉliir |
var fædd á Akureyri 8. janúar
1845, og var dóttir Helga Iielga-
sonar, forstööumanns viS prent-
smiSjuna á Akureyri. Hún sigldi
19 ára til Hafnar, til aö hafa of-
an af fyrir sér og framast, og
ilvaldist þar til 1905, aS hún flutti
sig alkðtnin hingaS til Reykjavík-
ur. Hún andaSist 27. des. 1927, að
heimili uppeldisdóttur sinnar, írt'i
Finsen, í Skálholti við Reykjavík.
Snemma á Hafnarárum sínum
var frökjen SigríSur hjá greifa-
hjónunum Moltke Lystrup.og þa’S-
an fór hún til víxlara D. B. Adler,
sem haföi mikiS úlit á sér hjá fjár-
málamönnum Dana fyrir og eftir
1870. Hún komst þannig snemma
í kynni viö aSalinn og fjármála-
höfSingja Dana, og naut mikils
álits hjá hvorumtveggja. Fyrir
milligöngu D. B. Adlers, varS hún
Fcononxa viö Friðriks-spítala og
átti aö halda reikninga spítalans.
Legar hún efaöist um, að hún gæti
| aö, sag"Si D. B. Adler: „Komiö
f :ér með bækumar hingað á skrif-
stofuna; þeir skulu leiörétta þær.“
Frk. SigríSur bar þess menjar
alla æfi, að hún hafSi veriS meö
aöalsfólki og fjármálafólki. Hún
bafði mikla trú á aöli og ættgöfgi.
Henni íanst t. d. óskiljanlegt, aö
Holstein greifi af Ledreborg gæti
veriö vinstrimaður af heilum hug,
vegna ætternis hans. Hún var, eft-
ir aö hún var komin á Friöriks-
spítala, algerlega sjálfstæö kona
t>g fann til þess með sjálfri sér.
Hún duldi aldrei skoSanir sínar og
þurfti ekki aö fara í launkofa meö
| ær, því hún var engum háö. Starf
sitt á spítalanum rækti hún meS
tramúrskarandi elju og dugnaSi;
enginn af hennar yfirboSurum
þurfti út á þaö að setja. Hjá ís-
Tendingum í Höfn var hún í mesta
áliti. Margir þeirra álitu hana
merkustu islenska konu þar í hæ,
og hún sagði óspart méiningu sína.
í>aö myndaSist hirö í kring um
hana, því hin gestrisnasta var hún,
og alment virt. Af þeim mönnum,
sem oftast komu, voru þeir Sig-
urður Lárenzíus Jónasson, skrifari
Bókmentafélagsins í Höfn, og
Magnús Eiríksson guðfræöingur.
SigurÖur Jónasson hafði mesta álit
á Sigríði og gáfum hennar, og
sagði oft frá þvi með eindreginni
’/irðingu, livað hún hefði sagt um
eitthvert málefni. Magnús Eiríks-
son hafði þau áhrif á liana, að
hún félst mjög á trúarskoðanir
hans. Hún var á þessum árum, og
altaf meðan hún var í Höfn, eins
og sköpuð til að hafa hirð i kring'
um sig. Til hennar komu þeir
Gestur Pálsson, Indriði Einarsson,
Björn Jónsson, Hannes Iiafstein,
Einar H. Kvaran, Bertel Þorleifs-
son. Hún hafði síðar miklar mæt-
ur á Brynjólfi Kúld, meöan hann
var í Höfn. Að íslensfcar stúlkur
og frúr kæmu til hennar var ekki
aö furða, þær höfðu þar eðlilegt
athvarf og neyttu þess.
Staða Sigríðar Helgadóttur á
spítalanum var mjög erfið og slit-
söm. Hún var á fótum kl. 4 á
hverjum morgni alt árið um kring,
og las bækur í rúmi ysínu fram
á nótt. Allan daginn var hún kát
og fjörtig, og oft í samkvæmum
fram undir miðnætti. Kunningjum
hennar var það ráðgáta, hvenær
hún svæfi. Einu sinni hafði Magn-
ús Eiríksson, þá sjötugur, fylgt
Sigríði heim frá Eiríki Jónssyni.
Sigriður kom þangað litlu síðar
og spuröi þá Eirikur með glotti,
hvort hún hefði kyst Magnús að
skilnaði. „Já, það veit heilög ham-
ingjan, það gerði eg,“ svaraði hún,
svo að striðni Eiríks féll máttlaus
niður.
Að staða hennar á spitalanum
þreytti hana mátti stundum heyra
á þvi, að hún hlakkaði til að kom-
ast á eftirlaun, sem voru 800 kr.
eftir 15 ára þjónustu, en þótt hún
væri búin að ávinna sér þennan
íétt, hélt hún samt stöðunni í 4
—5 ár þar á eftir.
Meðan fröken Sigríður var á
spítalanum, kom íslensk stúlka
þar, og sjjurði eftir „Pigen Sigrid“
(stúlkunni Sigríði). Dyravörður-
inn vissi ekkert um hana, og á
skrifstofu spítalans var leitað að
öllum sjúklingum, en „Pigen Sig-
rid“ fanst hvergi. „Hvað er þetta,“
segir xslenska stúlkan, „það er hún
sem ráskar og íægjerar öllu hér.“
„Það er nú ekki nema ein einasta
kona, sem getur það,“ sagði yfir-
læknirinn; „farið þér til fröken
Ilelgason."
Þegar fröken Sigríður var konx-
in lxeini til Islands, seudu vinir
hennar henni afmælisávarp árið
1908, skrautritað og innbundið í
silki/ og sendu henni einhverja aí-
mælisgjöf með því. I þessu skjali
stendur: „Vér minnumst með
þakklæti og virðingu hve óvenju-
vel þér hafi í'eynst okkur og rnörg-
unx öðrum íslendingum, íneðan þér
dvölduð i Kaupmannahöfn."
„Gestrisni yöar og alúð niun á-
valt verða okkur í minni. Til yð-
ar var jafnan ánægja að sækja.
Og þá verður okkur ekki síðttr
minnisstæö hjálpsemi yðar vió
vini ýðar og kunningja, hvenær
sem þeir þurftu á aðstoð yðar að
halda, og gátuð með einhverjum
hætti úr vándkvæðUm þeirra bætt.
Þvi bétur senx við kyntumst yðuv,
því betur fundum við til þess, að
hugur yðar var ávalt fullur af kær-
lcika." — — —
Undir skjalinu standa ýmsir
þeir, sem áður voru nefndir, og
voru á lífi 1908. Sú fyrsta, sem
skrifar undir skjalið er Valgerð-
ur biskupsfrú, frú Kristjana Hav-
stein, frú Þórunn Jónassen, 2 dæt-
ur Matth. Jochumssonar, Margrét
Magnúsdóttir, Kristín Jacobson,
Elísabet Sveinsdóttir, Þórhallur
Bjarnarson biskup, Tryggvi Gunn-
arsson, Þórður Edilonsson, Aug.
Flygenring, Páll Einarsson og
fleiri, karlar og fconur.
Skjalið er svo orðað, að fröken
Sigríður Helgason hefir örðið að
viðurkenna með sjálfri sér, að
hvert orð væri satt, annars hefði
Ixún ekki getað tekið ávarpinu íxáð-
uglega. —
Þetta mun hafa verið í síðasta
sinni, sem þaö, er enn var á lífi
af hinni gömlu liirð frökeix Sig-
ríðar, kom frairx í einum sanxfeld-
um hóp. En henni nxun hafa þótt
allerfitt að halda hirðinni saman,
þegar mennirnir voru klofnaðir
niður í fjandsamlega stjórnmála-
flokka, sem ekki máttu sjást nema
í hinum háu sölurn Alþingis, rnarg-
ir dánir, og suniir orðnir svo þung-
ir á fótinn, að þeir voru búnir að
gleyma setningunni sem þeir höfðu
undirskrifað : Til yðar var ánægja
að sækja.
Nú á landið einni merkiskon-
unni færra.
Eftir lxennar eigin fyrirmælum
var hún grafin í kyrþey, án þess
að líkræða xfæri flutt.
I. E.
Símskeyíi
—o—
Khöfn 10. jan. FB.
Andstæöingar ráðstjórnarinnar
sendir í útlegð.
Frá Berlín er simað : Sanxkvæmt
fregn frá Moskwa, til Berliner
Tageblatt, hefir ráðstjórnin rúss-
neska ákveðið að senda þrjjátíu
rnerkustu andstæðinga sína, — og
þeirra á meðal Trotski, Radék,
Radovski, Sinoviev og Kamenev,
— í úliegð til Austui--Rússlands
og Sílxeríu. Idafa sumir þeirra þeg-
ar verið sendir af stað.
Stjórnir Noregs og Svíþjóðar
senda þjóðabandalaginu tillögu
um gerðardómssamning.
Stjórnirnar í Noregi og Svíþjóð
TOBLER
átsúkkulaði.
Hressandi — nærandi — ljúffengt.

hafa sent Þjóðabandalaginu til-
lögu úm almennan sátta- og gerð-
ardómssamning, er byggist á meg-
inreglum Locarnosamningsins. —
Ætlast er til að tillagan verði
notuð sem grundvöllur að starf-
semi öryggisnefndarinnar.
í sekkjum.
Vikloríuhaunir, ódýrar, rúgmjöl,
hveiti, haframjði, maismjöl, heill
mais, blandað hœnsnafoður, hrís*
grjón, melis, strsusykur, kandís.
Það kostar ekkert að tala við
Fyrirspurn
til borgarstjóra.
1 áætlun um tekjur og gjöld hæj-
arsjóðs árið 1928 stendur gjalda-
megin (VI, 2 a—c. Fátækrafrain-
færi) :
Til þurfamanna annara sveita:
a. Útlagður styrkur kr. 80.000,00
h. Meölög barnsfeðra
með óskilgetnum
börnum ....... — 24.000,00
c. Lögflutningur ... — 1.000,00
Þetta eru sanxtals kr. 105.000,00
(eitt hundrað og firnm þúsund
króntir). Ujpphæð þessa liefir hæj-
arstjórnin talið, að nauösynlegt
niundi verða að greiði í bili
fvrir þurfamenn annara sveita, er
hafast við hér í bænum 1928.
Tekjumegin í áætluninni segir
svo (VI. Endurgreiddur fátækra-
styrkur) :
2. Fyrir utansveitarmenn:
a. Framfærslustyrk-
ur ............. kr. 55.000,00
b. Meðlög frá barns-
feðrum............ — 24.000,00
3. Útfararkostnaður — 1.000,00
4. Lögflutningskostn-
aður ............. — 500,00
Nemur upphæðin alls kr. 80.500,00
Mér er nú ekki alveg ljóst, hvort
útfararkostnaðurinn (1000 kr.) á
við utansveitarmenn eingöngu, en
hefi þó tekið hann .nxeð, enda skift-
ir hann ekki nxiklu máli.
Samkvæmt framanrituðu eru xit-
gjöld bæjarins vegna þurfamanna
annara sveita áætluð
]>. á............... kr. 105.000,00
en tekjurnar, þ. e.
endurgi-eiðslur frá
hlutaðeigandi sveit-
arfélögunx, aðeins — 80.500,00
Mismunur ........... kr. 24.500,00
(tuttugu og fjögur þúsund og
fimrn liundruð krónur). Sú upp-
hæð er áætlaður halli bæjarjns á
i-eikningsárinu af þessum viðskift-
um.
Eg geri nú ráð fyrir, að áætl-
anir þessar sé reistar á reynslu
undanfarinna ára, og aö ekki þyki
varlegt, að búast við meiri endur-
VON.
Sími 448 (2 linur).
Brekkustíg 1.
Sími 2148.
greiðslum hlutfallslega, en bæjar-
stjórnin hefir gert. — En niér og
ínörgum öðrmn gjaldendum bæj-
arins þykir næsta undarlegt, að
heimturnar skuli þurfa að vera svo
slænxar. Mér þykir ólíklegt, að
nokkurt hreppsfélag þessa lands
sé svo aumlega statt, að það geti
ekki, ef viljinn er nægur, staðið
straum af þurfamönnum sinum. —
En ef svo kynni þó að vera, þá
verður það hið snauða sveitarfé-
lag að reyna að sjá sér og sínum
farborða með öðrum hætti en
þeim, að leggjast Reykjavíkj til
hyi-ði. Áhyrgð slíkra sveitarfélaga
cr ekki örugg trygging fyrir mikl-
um fjárhæðum. Þess vegna verða
aðrar tryggingar að kortía til, ef
vanmáttug hreppsfélög fara að
safna skuldunx við bæjarsjóð
Reykjavíkur.
Eg vildi nú leyfa mér að spyrj-
ast fyrir um það hjá borgarstjóra,
hveniig varið sé mismuni þeim.
sem að framan er nefndur.
Mér hefir skilist svo, sem bæj-
arsjóði Reykjavíkur bæri að fá
endurgreidda hverja krónu af fé
því, senx hann greiðir um stundar-
safcir til þurfamanna, er fram-
færslusveit eiga utan Reykjavíkur.
Og ef til vill er ætlast til, að hin
vantandi fjárhæð innheimtist eftir
að reikningsárinu er lokið, þó að
hvergi sé þess getið í áætluninni.
Vænti eg ]>ess, að borgarstjóri
bregðist vel við og skýri málíð fyr-
ir mér og öðrum bæjai-búum.
Gjaldandi.