Alþýðublaðið - 06.06.1928, Blaðsíða 3

ALBÝÐUBLAÐIÐ
S
Hðfum tilt
©r. Vetker’s gerdnft,
kokudropa,
búðlngsduft.
Ofitíð 8r*» á mánuðl i aukahágn^ð er
84.B • auðvelt fyrir unga menn,
umboðssala og faranndsála að afla sér.
Verðlisti og sýni. liorn eru send gefins, gegn
þvi að, burðágjaid sé greitt Sþecfalmaga-
sinet, Box 227, Kabenhavn V.
ernissinnarnir hafiö nýja og harð-
vítuga sókn. Eru peir nú að nálg-
ast Peking, og heíir auðvaldsherr-
ann par, Chang-Tso-lin. séð sitt
óvænna og flúið úr borginni. —
En þegar þjóðernissininar eru í
þann veginn að taka Peking, þá
má búast við öllu. Stórveldin bíða
og sjá hva*ð setur. Fjöldi her-
skipa hefir verið sendur til Kína
undan farnar vikur, og eru pau
á sveirhi við strendurnar. Amer-
íkumenn sendu nýlega fimm stór
he/skip þangað, og liggja þau nú
við hafnarbæinn Tsiang-Tao. Þar
að auki eru þar ensk, frönsk og
japönsk herskip, og við landa-
mæri Mansjúriu, Síberíu megin,
biða Rússarnir með ógrynni liðs.
Þeir bíða eftir því, að stórveld-
unum lendi saman út af því, er
gerist í Kína. — Bandaríkin bíða
eftir því, hvað Japanar geri,
Frakkar eítir því, hvað Bandaríkin
geri og Englendingar hvað Kín-
verjar geri, en Rússar vaka yfir
öllum gerðum hernaðarþjóðanna,
eins og stór og hvasseygur örn.
Allra veðra er von. Kínversk
alþýða er aö brjótast undan oki
hernaðarþjóðanna — þær hafa
sogið hana og pínt í áraraðir og
auðgast á striti hennar. Vilja
þær því ekki góðfúslega sleppa
bitanum.
Khöfn, FB„ 5. júní.
Kínve rskir auðvaldssinnar r eyna
að gefa erlenöa hervaldinu
tilefni til árásar á Kína.
Frá Lúndúnum er símað:
Sprengikúla sprakk undir vagni
Chang-Tso-lins, er lestin nálgað-
ist Mukden. Chang-Tso-lin særðist
lítils háttar, en margir förunaut-
ar hans aivarlega. Sagt er, að
þrjátíu Norðurhermenn hafi beðið
bana, er sprengingin varð. Kín-
verskir Mukdenbúar eru mjög
æstir í garð Japana, því áð þeir
halda, að þeir séu valdir áð'
sprengingunni. Japanar reyna að
sefa æsingarnar. Til þess að vera
við öllu búnir, hafa þeir sett
gaddavírsgirðingar kring um jap-
anska hverfið í Mukden. Her-
stjórn Japana segir, að kínversk-
ir þjóðemissinnar hafi varpáð
sprengikúlunni. Nokkrir þjóðem-
issinnar hafa verið skotnir.
Frá Þjóðbandalaginu.
Frá Genf er símað: Ráðsfundur
Þjó ðaban da 1 agsins var settur i
gær. Briand og Stresemann taka
ekki þátt í fundinum vegna veik-
inda.
Mussolini og Jugoslavar.
Frá Belgrad er símað: Stjórnin
í italíu virðist vera ánægð yfir
■svari stjórnarinnar í Jugoslavíu
við kröfum ítala út af æsingunum
í Jugoslavíu í garð Itala.
Tónlisíarástandið.
i ---
I þýzku timariti birtust nýlega
kaflar úr grein frá árinu 1855, þar
sem Anton Rnbinstein lýsir tón-
Jistarástandinu í Rússiandi þá.
Þar sem margt í greininni minnir
greinilega á ástandið á íslandi nú,
þá þykir rétt að þýða hér kafla
úr henni. Rubinstein var fæddur
fyrri hluta 19. aldarinnar í Rúss-
landi, náði mikilli heimsfrægð
bæði sem pianoleikari og tón-
skáld, en dó í útlegð 1894. Hon-
um farast þannig orð um ástand-
(iö í Rússlandi fyrir meir en þrem-
ur aldarfjórðungum:
„Tónlistin heimtar allar hugs-
anir, allar tilfinningar og allan
tíma postula sinna, yfir höfuð þá
sjálfa með húð og hári. Fyrir
þes'sum mönnum lyftir hún þá
stundum hlæjunni og brosir við
þeim. En þessir útvöldu fá þá
rétt til þess að kallast listamenn
og að mega boða heiminum list
sína og veita náungum sínum ó-
endanlega listnautn. Það er stór-
kostlegt trúhoð, sem oft er að
eins endurgoldið með pálma-
sveigum píslarvottsins. Af held-
ur skringilegum ástæðum er eig-
' inlegur tónlistainaður alls ekki til
í Rússlandi, því að yfirvöldin
, veita ekki tónlistamanninum söm«
réttindi og málurum, myndhöggv-
urum o. fl. Af þessum orsökum
verða til nær eintómir áhuga-
menn, viðvaningar í tónlist (Mu-
sikdilletanten), sem. hafa listina
að eins til dægrastyttingar í hjá-
verkum. Auðvitað forðast þeir
alla eriiðleika í listinni. Þeir
strjúka að eins um yfirborðið;
allur dýpri listskilningur er .þeim
algerlega ókunnur. Ræna þeir
ekki iistina með þessu beztu fuli-
tll rfkisstjórnarfimar
Srá FuIItrú ráði verk-
alýðsfélaganna í
Reykfavik.
Fulltrúaráð verklýðsfélaganna í
Reykjavík skorar á ríkisstjórnina
að sinna ekki tillögum hæjar-
stjómar Reykjavíkur um lækkun
á meðlagi barnsfeðra með óskil-
getnum börnum.
trúunum? Er það ekki töf fyrir
menningu hvers iands, að láta
menn fást við list, sem ledta að
eins skemtunar sinnar í henni, en
eru ekki reiðubúnir tii þess áð
fórna henni öllu lífi sínu? Lista-
maðurinn heimtar viðurkenningu
starfa sinna og verka, gerir iist-
ina að atvinnu sinni. Með því
kemur hann fram fyrir dómi ver-
aldarinnar, en hann er ómissandi
fyrir alla starfsemi hans. Von-
brigði, sundurtroðnir fagrir
draumórar, metnaðarbarátta vjð
ill örlög, listamannsákafi (fana-
tismus), sem skeytingarlaus al-
menmngurinn hlær að og ekki
.þekkir, en fáir rneta, ströng en
réttlát gagnrýni; alt þetta eru
skilyrðin, sem eru óhjákvæmi-
ieg fyrir framþróun sannarlegs
listamanns. En fyrir viðvaninginn
eru þessi skilyrði því miður ekki
til! Hann verður ekki fyrir nein-
um dómum; þvert á mðti; jafn-
ingjar hans lofa hann og meira
að segja listamaðurinn sjáilfur
sýnir honum mestu hlífni í dóm-
um. Þessi hlífðarskjaldborg við-
vaninganna er beinn dauði fyrir
listina, ekki sízt r því iandi, þar
sem listin er eingöngu í þeirra
höndum og engir listamenn eru
til, sem bera ábyrgðina. Tíl þess
að sanna þessi skaðlegu áhrif í
Rússlandi þarf ekki annað en að
athuga, hve langt viðvaningarnir
komast þar í tónsmíði. Mundi
maður kalla þann rriann fyndinn,
sem hefði að eins komið með
einn brandara í öllu sínu lífi?
Mundi sá maður kallaður heim-
spekingur, sem hefir flutt eina
einustu háleita hugsun? ,En ef
viðvaningur í tónlist hefir sam-
ið eitt lítið sönglag með tiltölu-
lega heppilegu innihaldi, þá þyk-
ist hann vera orðinn „tón>skáld“.
En sá „fengi nú að kenna á því“,
sem vogaði að reyna að sannfæra
hann um áð þetta smekklega lag
hans eigi ekki við orðin, að ým-
is konar tónfræðilegar villur séu
i því og að þáð þurfi að stunda
langt nám titl þess að geta „kom-
ponerað“ rétt og vel, þó ekki. sé
nema dálítið smáræði. Viðvan-
ingurinn mun lita með fyriríitn-
ingu á slíkan dómara, mun iáta
prenta lagið sitt og fá söngvara
til þess að syngja það>, mun taJa
og dærna hátt unr list og iista-
menn eins og sérfræðingur, mun
semja sönglag eítir sönglag, við-
stöðuiaust, án þess að skifta sér
af lögmáium í tónfræði og tón-
smíð. Hann mun sanna, að ein-
göngu hið „sönghæfa“ (melo-
diska) hafi þýðingu, og að lok-
um ráðast í stærri söngverk (kan-
tötur, söngLeiki). (Nl.)
Umdaginnog veginn.
Æfintýrið
verður leikið í kvöld. Alþýðu-
sýning.
Til bágstöddu konunnar
afhentar Alþbl. kr. 10,00 frá G.
B. H.
Einar Ingimundarson
hefir nú keypt verzlun Þor-
gríms Guðmundssonar, Hverfis-
götu 82.
„Sparta“
heldur fund í kvöld að Kirkju-
torgi 4.
„Ömmu líður vel“.
Varðskipin liggja nú öll í höfn,
en þau íslenzku eru löglega af-
sökuð. Á að gera við „Þór“, en
„Óðinn“ er áð taka kol til nýrr-
ar sigurfarar. En ekki vita menn
til þess, að „Fyllu“ hinni dönsku
sé neitt að vanbúnaði.
Togararnir.
I morgun komu af veiöum
„Maí“ með 48 tn. lifrar, „Snorri
goði“ með 91 og „Tryggvi gamli“
með 85.
Skip
kom í nótt með kol til þeirra
Geirs Thorsteinsson og Sigurðar
Runólfssonar.
Belgiskur togari
kom hingað i gær til þess að
fá gert við bilun.
Aflabrögð.
Ágætur afli er nú i Eyjafirði.
Á Vestfjörðum aílast svo vel, að
vart eru þar dæmi til slíks. Afla-
hæsta seglskipið frá Bíldudal
hefir fengið 36 þúsundir fiskjar
síðan um sumarmál og aflahæsta
skipið frá Vatneyri 35 þúsundir.
Einn bátur í Arnarfirði hefir
fengið 8 þúsundir fiskjar á línu
í firðinum síðustu 6 vikurnar.
Aflast nú mest innst í firðinum.
„La Bohemé“
heitir kvikmyndin, sem sýnd er
nú í Gamia Bíó. Segir hún sögu
fátæks ieikritaskálds og blá-
, snauðrar, lítillar saumastúlku.
Myndin er mjög hugðnæm frá
upphafi til enda. Atburðirnir eru
áhrifamiklir, og flestir komast
v,ið, þegar litla saumastúlkan
fórnar öllu fyrir sigur unga
skáldsins. Saga sú, sem mynd
þessi er tekin eftir, er fræg mjög,
og hefir hún verið þýdd á fjölda
mörg tungumál.