Vísir - 20.04.1928, Síða 2

VlSIR
D ffeimiNi i Ölm(
• *
bápótt og slétt, np. 24 og 26,
nýkomið.
Fyripligg jandi:
Rio-kaffi
og
Strausykur.
A. Obenhaupt.
Eftirstöðvar
af enskum manchettskyrtum
veroa seidar fyrir háífviröi.
Gnðm. B. Vikar.
Laugaveg 21. Sími 658.
Símskeyti
Khöfn 19. apríl. FB.
Kommúnistar handteknir
í Finnlandi.
Frá Helsingfors er símaS til
Ritzau-fréttastofunnar, að finska
lögreglan hafi tekið höndum
rokkra kommúnista, þar á meðal
einn þingmann og einn ritstjóra.
Hefir lögreglan menn þessa grun-
aða um landráðastarfsemi.
Landskjálftar í Japan.
Frá Tokio er símað : Eitt þúsund
byggingar, þar á meðal sjúkrahús,
kirkjur, skólar og bankar hafa
hrunið í bænum Hirosaki i norð-
urhluta Japan. I fregnunum er
ckki getið um manntjón.
(Hirosaki er á eyjunni Hondo.
íbúatala ca. 35.000—40.000).
Utan af landi.
Keflavik 20. apríl. FB.
Yfirleitt góður afli. Bátar komu
að i gær með 9—17—18 skpd., en j
ílestir íengu 10—13 skpd. Bátar ;
hafa róið alla þessa viku og aflað
'vel i hverjum róðri.
Heilsufar allgott.
Eigendur nokkurra mótorbáta
hér hafa tekið sig saman um að j
láta byggja bryggju fyrir mótor- ;
báta norðanvert á Vatnsnesi, í 1
svonefndum Vatnsnesbás, en haf-' j
skipabryggjan, ef hún kemur, ;
verður sunnanvert á nesinu. Þar
sem mótorbátabryggjan á að vera
er sker, sem á að hlaða ofan á og
verði gerð 1 sumar.
Elínmundur Ólafs, eigandi
Keflavíkur, er að láta gera slipp í
Grófinni. Verður það allmikið
mannvirki. Er búist við, að það
verði fullgert í sumar.
Þingf ulltrúi
Islenskra kvenna.
Þegar við konur kusum ungfrú
Ingibjörgu H. Bjamason á Alþing,
gerðum við það í fullu trausti þess,
að hún, öðrum fremur af þeim
konum, sem kostur var á til þing-
setu, mundi vel skipa foringjasæt-
ið og fylgja ötullega þeim málum,
sem á viti væru bygð og kæmu
frii okkur konum inn á hið háa
Alþing eða áhrærðu okkur konur
á einhvern hátt.
Einnjg vonuðum við, að hún
mundi, öðrum konum fremur, bera
gæfu til þess, að skipa okkur í
tylkingu um sig og sameina þann-
ig kjósendur sína, svo að hún sem
full'trúi kvenna gæti vitað vilja
þeirra og rætt hin ýmsu mál við
þær. Þetta var og nauðsynlegt til
þess, að hún gæti vitað, hvem
stuðning konur vildu veita henni,
eða einhverri annari konu, til
þingsetu í framtíðinni.
En því miður hefir fulltrúinn
brugðist okkur í þessum tveimur
atriðum, sem við konur teljum
mjög mikilsverð, og eins í n\örg-
um fleiri málum á Alþingi. Til
þess að geta eflt samheldni kvenna
cg heyrt skoðanir þeirra, varð
jiingfulltrúinn að halda þingmála-
tundi með kjósendum sínum. En
það hefir hún, því miður, aldrei
gert, ekki einu sinni hér í Reykja-
vik, þar sem aðal stuðningskonur
hennar eru, þó hafa konur beðið
hana að gera það og boðist til
þess, að vera henni hjálplegar við
íundarhaldið. Þegar svona er hér,
þá má nærri geta, að hún hefir
ekki veriö íúsari til fundahalda
úti um land.
Með þessu hefir fulltrúinn girt
fyrir að geta sagt okkur kjósend-
um sínum frá gerðum sínum og
haráttu í málum þeim, sem hún
hefir látið til sín taka á Alþingi.
Fróðlegt hefði þó verið að heyra
um afdrif ýmsra mála, sem konur
hafa sent inn á Alþingi og fulltrú-
inn samkvæmt stöðu sinni hefði
Þakklátar þingfúlltrúa okkar
hefðum við og verið, hefði hún
frætt okkur um önnur almenn mál,
sem varða alla kjósendur. Mætti
þar til nefna tollmálin, gengismál-
ið, 'árnbrautarmálið, landsspítala-
málið og mentamálin, auk ýmsra
fleiri málla, sem fróðlegt væri aö
íá vitneskju um.
Fulltrúi okkkar hefir haft mjög
hæga aöstöðu tU að beita séi* í
ýmsum merkustu inálunum. Þann-
ig hefir hún átt sæti i mentamála-
nefnd efri deildar ölt árin síðan
hún koin á þing, þar til nú. Það
var og fyllilega réttmætt, að þessi
fulltrúi var settur í þessa nefnd,
því að hún hafði í mörg ár veriö
kennari, og einnig hef-ir hún nú
lengi verið skólástjóri við aðra
stærstu nieiitastofnun kvenna hér
á landi. Hún hlaut því altaf með
tillögum sínum að hafa mikil
áhrif á mentamálin og þá einkum
skólamál.
En eg vil riú sýna, hvernig full-
trúinn hefir einmitt brugðist okk-
ur i skólamálum, þeim inálum, }>ar
sem við bárum sérstakt traust tll
hennar.
*
Snemma á þingsetutíma sínum
bar hún fram frumvárp þess efnis,
að ríkið tæki að sér rekstur
Kvennaskólans í Reykjavík, af
því að hami var ]>á orðinn 50 ára
gamall og hafði verið vel starf-
íæktur og haganlega rekinn í öll
þessi ár. Þessu er auðvitað ekki
hægt að neita. En það var annar
skóli, þessum hliðstæður, sem
l.afði alveg sömu sögu að segja,
sem sé Blönduósskólinn. Hann
var einungis tveimur árum yngri
cg var frá sjónarmiði norðlenskra
kvenna, og margra kvenna hér
sunnanlands, jafn verðugur og
Reykjavíkurskólinn til að vera
íikisskóli. Þetta skildi þó fulltrúi
okkar ekki, hún beitti sér gegn
því, að Blönduósskólinn yrði gerð-
ur að ríkisskóla, og varð sú að-
staða hennar til þess, að hennar
eigin skóli féll einnig, og spilti
luin þannig alveg fyrir Jiessum
umbótum á kvennaskólunum. —
Þetta var því fyrsta stóra glappa-
skot fulltrúans, að ætla að gera
svona upp á milli sunnan og norð-
on skóla.
Þegar fram var borið frumvarp
um stofnun húsmæðraskóla á Stað-
arfelli, þá var fulltrúi kvenna ekki
með því, heldur kom hún því til
lciðar, að frumvarpinu vai* vásað
til stjórnarinnar, og tafðist málið
við það um langan tíma.
Ennfremur mælti fulltrúinn á
móti húsmæðraskólafrumvarpi
þingmanns Sunnmýlinga, Ingvars
Pálmasonar. Hefði þó verið
mun skemtilegra, að hún hefði
fært það mál í það form, sem hún
hefði viliað styðja það í, í stað
þess að eyða því og greiða at-
kvæði á móti þvi.
Enn leiðara er þó, að hægt skuli
vera að kenna þingíulltrúa okkar
íslenskra kvenna um það, að sam-
skólafrumvarpið, sem var svo
mikið atriði í mentamálum æsku-
lvðs Revkiavíkur, komst ekki í
gegu á þinginu 1927. Það var mik-
ið óhappa verk.
Þá hefði mátt ætla, að þingfulí-
trúi okkar, ‘sem verið hefir mjög
ákveðinn vinur heimilisiðnaðar,
hefði lagt með styrk þeim, sem
Alþingi hefir veitt Halldóru
B’arnadóttur. Ó nei, ekki hefir
1'ingmaðurinn gert það. Þó veit
hún, að H. B. vinnur allra kvenna
mest að endurreisn heimilisiðnað-
ar hér á landi.
Hér í bænum er félag, sem heit-
ir Heimilisiðnaðarfélag íslands,. 0g
cr það stofnað af Ingibjörgu H.
Bjarnason skólastjóra og nokkr-
frá. Búast rnenn við að bryggjan £tt að styðja með hug og dug.
Fine Vipgínia
No. 1
eru meipa viröi en þæp kosta.
20 stk. 1 kr.
um öðriun 24. júní 1913. Á I. H. B.
mikið loí skilið fyrir þami áhuga,
sem húu þá sýndi í þessu máli.
Féiag þetta hefir að vísu átt við
nokkra bemskusjúkdóma að etja,
en um slíkt er ekki að fást, þvi að
það er algengt, tnda virðast þeir
ug vera famir að eldast af því, og
skal eg ekki ræða frekara um þá
hlið ]>ess máls hér. Eg hefi því
ætíð talið alveg víst, að I. H. B.
mundi verða með styrki til þessa
féJags.
Á fjárlögunum fyrir árið 1928
hafði fyrrverandi stjórn fært
styrkinn t.il Sambands íslenskra
heimilisiðnaðarfélaga nokkuð nið-
r.r. Núverandi stjóm hafði svo
látið þessa lægri upphæð halda
sér í fjárlagafrv. þvi, sem hún
lagði fyrir þingið. En þegar fjár-
veitinganefnd neðri deildar hafði
kynt sér starfsemi Heimilisiðnað-
arfélags íslands í vetur og lieim-
sótt námskeið þess, lagði hún til,
að styrkurinn til S. í. H. yrði
hækkaður úr 4700 kr. upp í 6000
kr. Þessi tillaga nefndarinnar var
samþykt í neðri deilcl með öllum
þorra atkvæða. Svona horfði mál-
ið við þegar það fór til efri deild-
ar. Velunnarar málsins voru því
vel ánægðir með gerðir neðri
deildar og töldu nú víst að málinu
væri borgið, því að í efri deild
mátti búast við einhverjum allra
oruggasta stuðningsmanni máls-
ins, sem sé, Ingibjörgu H. Bjarna-
son. En hitt var vitað, að þessi
þingmaður er einmitt sérstaklega
laginn á að koma fram þeim
styrkbeiðnum, sem hún er með og
beitir sér fyrir. En það lítur út
ívrir, að fulltrúinn sé nú búinn að
gleyma þessu óskabarni ' sínu,
heimilisiðnaðinum, því að fyrir
hennar atbeina er S. í. H. gert að
skyldu að styrkja Geir Þormar ár-
lega tneð 800 kr. Er þar með hæsti
kúfurinn farinn af viðbótarstyrk
þeim, sem neðri deild ætlaði S. í.
H., og þar með Heimilisiðnaðar-
félagi íslands, því að það var með
tilliti til þess áð styrkurinn var
sukinn.
Eg get ekki neitað því, að mér
sárnar^ að fulltrúi okkar kvenna
(I. H. B.) skyldi ekki afstýra
þessu, ])ví að eg er fullviss um að
hún hefði getað það. Framkoma
hennar í þessu máli er því kyn-
legri, ])ar sem henni hlýtur að
vera vel við þenna félagsskap, sem
hún tók þátt í að stofna og þar
sem hún hefir setið x stjórn alt
frá upphafi og fram á síðastliðið
sumar. Það hljóta því nú, eins og
1913, að vera margar framtíðax-
vonir hennar, um menningu og
velgengni íslénsku þjóðarinnar,
bundnar við þenna félagsskap.
Margt er enn þá ógert fyrir þetta
góða mál og stuðnings góðra
manna ])arf enn með því til fram-
clráttar.
í þessu sambandi vil eg sýna,
hve miklu þessi þingmaður fær
áorkað, þeg*ar hún vill beita sér
fyrir málum eða fjárstyrkjum.
Kona ein, frú Stein-Bjamason,
sækir um styrk til framhaldsnáms
í málaralist. Þessi listakona er af-
ar lítið kunn hér á landi og hefir,
aldrei sýnt hér á landi. opinberlega
verk eftir sig, og má því ætla, að
þingmenn hafi verið nokkuð treg-
ir til þess, að veita henni styrk.
En Ingibjörg H. Bjamason beitti
sér fyrir styrk þessum og fær
hann samþyktan, 1500 kr. Þetta
litla mál sýnir mjög ljóslega, hve
niikils þingfulltrúi kvenna má sín
í fjárveitingum, þegar hún vill
beita sér, enda er hún í fjárveit-
inganefnd.
Eg hefi nú drepið á nokkur mál,
sem við konur erum óánægðar
með framkomu fulltrúa okkar í.
Og eg er sannfærð um_ það, að
fulltrúinn hefði komið á annan
hátt fram í þeim málum, ef hún
nokkurntíma hefði hirt um að
kynna sér vilja kjósenda sinna. Eg
cr þá komin aftur að þvf, sem eg
byrjaði þessa grein með, en það er
skylda sú, sem hvílir á fulltrúa
ktjf'
m
>/'/, ''//i
Yandaðar
vörnr:
Lé reft^
T^isttau,
Flónel,
óðu rtau.
Hand læðl,
Rekkjuvoðir,
Sænuu rdú u»»-.
JiauiCihiiJhnaí&t.