Alþýðublaðið - 06.05.1920, Blaðsíða 4

■4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Afl Njarðar-stöflyarskála
(við Rauðará)
óskast nú þegar konur og karlar til fiskþvottar og
þurkunar um lengri eða skemmri tíma eftir ástæð-
um hvers eins.
Verkstjórinn semur á stöðinni kl. 9—12 f. m.
og 5—7 e. m.
Pór. Arnórsson.
^ími 703.
Ními 703.
K. R.
gamla Landsbankanum
selur ódýrast saltk jöt.
Spyrjið um verðið áður en þér kaupið annarstaðar.
íSíttii 703. ^ími 703.
jKoli konungur.
Eftir Upton Sinclair.
Önnur bók:
Prœlar Kola konungs.
(Frh.).
Skömmu eftir að myrkt var
orðið, byrjuðu mennirnir að koma
upp Konur þeirra biðu þeirra við
uppgönguna og föðmuðu þá að
sér, grátandi af þakkiátssemi; en
þær sem áttu bændur sína í nr.
eitt, stóðu álengdar og horfðu
tárvotum augum á fagnaðarfund-
ina. Þær sáu menn síaa líklega
aldrei framar iifandi.
Einhver hinn síðasti sem kom
upp var Jack Davíðs, sem var
með höfuðverk vegna biðarinnar
Hallur varð honum og konu hans
samferða heim. Haili þótti gaman
að heyra, hvað J * ck sagði um á-
standið, þvf Stóri Jrck var æfður
og lesinn námuverkamaður, sem
hafði hugsað töluvert um námu
slysa málið. I þessu eina ríki voru
drepnir eins margir menn og f
öllum öðrum héruðum til samans.
Jack vfsaði til hagtíðindanna og
staðhæfði það, að ástæðan væri
ekki sú, sem féiagið héldi fram,
að sérstaklega væri erfitt að vinna
þessar námur, að þar væri meira
sprengiloft eða Ioftið þurrara
Ástæðan var blátt áfram skeyt-
ingarleysi og trassaskapur stjórn-
endanna, sem gat þrifist vegna
þess, að mennina vantaði samtök
til þess að vernda sig með og
sjá um, að lögin væru haidin.
Ef lög væru sett, sem segðu sex
— lög, t. d. sem ákvæðu, að fé-
lagið borgaði erfingjunum þúsund
dali, í hvert sinn sem maður biði
bana, og alveg sama væri hver
valdur væri að siysinu. Þá skyldi
maður sjá, hve stjórnendurnir yrðu
önnum kafnir við það, að finna
ráð við hinum „óvanalega" mörgu
hættuml Eins og nú var, vissu
þeir, að hversu sekir sem þeir
væru, sluppu þeir með mjög lítil-
fjörlegt tap. Málfærslumenn þeirra
voru vafalaust þegar komnir á
þrepskjöldinn. Þegar að þvf kæmi
að fyrstu líkin yrðu flutt upp,
myndu þeir vera við hendina og
koma sér saman við fjölskyldurn-
ar. Ekkju myndu þeir bjóða fár-
seðil heim til gamla landsins;
margmennri barnafjölskyldu fimm-
tfu til hundrað dali. Og um ekk-
ert var að velja — ef það ekki
var þegið, fengu þau ekkert!
Þetta og hitt.
Selir friðaðir.
Á Nýja Sjálandi og á öllum út-
eyjum er því fylgja, eru selir frið-
aðir algerlega nú um þriggja ára
bil. Orsökin til friðunarinnar er
sú, að þeim lá við algerri útrým-
ingu sökum ofdráps.
Stjórnin í Tasmaniu hefir tekið
sérleyfið af útgerðarfélagi því, er
hafði veiðiréttinn á Suður-íshafs-
eyjunni Macquarie, sökum þess
hve það misbrúkaði réttinn. Enskir
náttúruvinir eru að vonast til að
alt dýralff (ræðarar [pengvin], sel-
ir, sæljón og sæfflar) verði friðað
gersamlega á eyju þessari, sem
sýnishorn af Suður-íshafs dýralffi,
og að jafnframt verði sett þar á
fót vísindaleg athugunarstöð er þá
jafnframt sjái um að dýrin fái að
vera óáreitt.
Alþbl. kostar l kr. á mánuði.
Merkilegt húsdýr.
Ekki myndu allir þora að hafa
húsdýr það, sem hjón ein í Berlín
hafa fengið sér, nefnilega Ijón.
Það er úr dýragarði Hagenbecks
f Hamburg. Berlínarbúum þótti
svo mikið til þessa koma, að eitt
blaðið sendi fréttaritara heim til
hjónanna til þess að spyrja þau
um „Roland*, en svo heitir ljónið.
Roland er mesta meinleysis-
skepna, hann hefir aðeins eitt sinn
étið páfagauk og hund, en annars
étur hann sömu fæðu og eigend-
urnir, nema brauð. Á nóttunni
sefur hann í eldhúsinu og mun
víst óhætt öllúm íbúum hússins,
þvf þjófar munu ekki voga sér
að „visitera* þar, þar sem allur
bærinn veit, að Roland sefur þar,
þvf árennilegur er hann ekki.
Telpu, röska og góða, vant-
ar okkur í sumar. Guðrún og
Steindór. Grettisgötu xo uppi.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafnr Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.