Vísir - 22.06.1928, Blaðsíða 4

Pöstudaginn 22. júní 1928
VISIR
M,
Síldarnela-slbngnr |
fyrirliggjandi. j
i
Þdrður Sveinsson & Co. ]
; <XXSOOOOtXKXX X X50CX>000«0<«5Í500000»Í5ÍXXXÍS}OOOOSÍOOÍKK« ]
Bifreiðastjórar! Hafið þér reynt ,.Fiie«t ne“ heims-
fræga bitreiðagúmí, sem tvímælalau>-t er það besta sem
til landsÍDs flyst? Firestone biíreiðagúmí kostar þó ekki
meira en mibluDgstegund'r alment.
Verðið lækkað að miklum mun.
Allar algengar stærðlr fyrlrliggjandi.
Aðalumboð fyrir ísland
FÁLKINN. Sfmi 670.
Limonadi-
púlver
ódýrasti be-ti og ljúffengasti avaladrykkur i sumarhit-
anunt er sá gosdrykkur, sem framleiddur er úr þessu
lin'onaðipulveri. — Notkunar yrirsögn fy'gir hverjum pakka.
Verð að ems 15 aurar. — Afarhentugt í öll ferðalög.
Biðjið kauprnann yðar ætíð um limonaðipúlver frá
H.f. Efnagerð Reykjavíkur.
i»5X>tííKy>00;«K>í>Oí}OOOÍiOO!X>í«
ÆtSS- i
sw hiÆæEbÍ.
Sími 249 (2 línur).
Reykjavík.
Niðursoöið:
Kjöt,
Rjúpnabringur,
Bayjarabjúgu.
Heppilegt i miðde^ismatinn
nú í kjötleysinu.
KKKÍOOOQOOOOtKKKÍOOOOOOOOOi
Rristalsápa
Grænsápa
Handsápa
Stangasápa
prottadnft
XKKKKXKKXKKK X K K KXKKKKKKKK
Stört úrval
af
fataefnum
fypirliggjandi,
af öllum teg.
Komlð sem fyrst.
Guðrn. B. Vikar
Sími 658. Laugaveg i.
MOOOOQOÖOÍ X K K XKÍOOOOOOOOO;
G.M.C.
(General Motors Truck).
Kr. 3950,00. Kr. 3950,00
G. M. C. vörubíllinn er með 6 „cylinder“ Pontiac vél,
með sjálfstillandi rafmagnskveikju, Jofthreinsara, er
fyrirbyggir að ryk og sandur komist inn í vélina, loft-
ræstingu í krúntappahúsinu, sem lieldur smurnings-
oliunni í vélinni mátulega kaldri og dregur gas og sýru-
blandað loft út úr krúntappahúsinu svo það skemmi
ekki olíuna og vélina.
4 gír áfram og 1 afturábak. Bremsur á fram- og aft-
urhjólum. Hjólin úr stáli og óbilandi. Hvalbakur aftan
við vélarhúsið svo auðvelt er að koma yfirbyggingunni
fyrir. Hlíf framan við vatnskassann til að verja skemd-
um við árekstur. Vatnskassi nikkeleraður og prýðilega
svipfallegur.
Burðarmagn 3000 pund, og yfirbygging má vera
1000 pund í ofanálag eins og verksmiðjan stimplar á
hverja bifreið.
Hér er loksins kominn sá vörubíll, sem bifreiðanot-
endur bafa þráð til langferða. Hann ber af öðrum bíl-
um að styrkleika og fegurð og kostar þó lítið.
G. M. C. er nýtt met í bifreiðagerð lijá General Mot-
ors, sem framleiðir nú hehning allra bifreiða í veröld-
inni. |
Pantið í tima, því nú er ekki eftir neinu að bíða. Öll
varastykki fyrirliggjandi og kosta ekki meira en í Ghev-
rolet.
Simi 584 Simi 584.
Jóli. Ólafsson & Co,
Reykjavik.
Umboðsm. General Motors bila.
VÍSIS-KAFFIÐ gerir alla glaða.
FORINGINN.
Bókasaínið var yncii eigandans, hins einmana og sér-
vitra unglings. Bókavinurinn Filippo Maria, yngri son-
ur Gian Galeazzos hins mikla, greifi af Pavia, hafði þar
aðalathvarf sitt.
Greifinn sat við arininn. Þar blossaði eldurinn og brak-
áði, og sendi frá sér furuilm og hlýju. Hinn ungi maður
tefldi skák við Bellarion Cane lávarð, greifa af Cavi.
Filippo Maria hafði eignast góðan vin, þar sem Bellarion
var. Vinaleysi og einstæðingsskapur Filippo Maria hafði
orðið til þess, að hann varð styggur í viðmóti og mann-
fælinn, en viðkynning hans við Bellarion bræddi kuld-
ánn úr sál hans.
Úti við stórann glugga sat greifafrúin af Biandrate,
dökkhærð og fríð. Hjá henni sat prinsessan af Montfer-
rat, forkunnar fögur og svo fíngerð, að hún virtist vera
áf öðrum heimi. Gian Giacomo var hjá þeim. Var hann
orðinn þrekvaxinn og gerfilegur, en þó mjög svipaður
systur sinni.
Við hliðina á Bellarion lá hækja. Hægri fótinn teygði
hann beint framundan sér og hreyfði hann ekki. Var það
nægileg skýring þess, að hann sat nú að skáktafli, í stað
þess, að taka þátt í orustunum við Malatesta, sem nú
voru háðar af mikilli grimd um-hverfis Bergamo.
Mombelli var að jafnaði í fylgd með Fácino. Hann
hafði bundið um fótinn á Bellarion. Því næst var sjúkl-
ingurinn fluttur til Pavia, meðan hann.var að hressast.
Hans var saknað af öllum hermönnunum, nema Carmag-
nola. Carmagnola varð altaf að lúta i lægra haldi fyrír
honum, þegar um hernað og herkænsku var að ræða, og
hann var því feginn að losna við' ])ennan erfiða keppi-
naut. Filippo Maria var það líka gleðiefni, að Bellarion
var ekki í liernaði. Hann hafði séð, að Bellarion mundi
vera jafnoki hans i skák og jafnvel öllu snjallari. Bella-
rion ávann sér hylli hans og vináttu á margvíslegan hátt.
Valeria prinsessa var döpur í liragði. Hún mátti ekki
til þess hugsa, að vera lengi sámvistum við Bellariou.
Hann hafði glatað trausti hennar og hún fyrirleit hann.
Cian Giacomo liafði mestu mætur á Bellarion og bar
virðingu fyrir honifm, síðan er liann hafði kynst honum
hjá Facino. Hann reyndi ]>ví að tala um fyrir systur
sinni, og útrýma þessum hleypidómum.
„Hann er svikari og lævís refur,“ sagði hennar hátign.
„Allur ferill hans her vitni um óhreinlyndi.“
„Nei. heyrðu nú. Valeria," sagði hróðir hennar. „Þú
getur þó ekki neitað þvi, að Bellarion aé 'mikill herfor^
ingi — líklega einn meðal þeirra allra snjöllustu, sem nú
eru uppi. ÖII ítalska þjóðin er þeirrar skoðunar."
„En hvernig hefir hann orðið það sem hann er? Hefir
hann hafist til vegs sakir riddaraskapar síns og göfug-
lyndis, eða hreysti? Allir vita, að hann sigrar með klækj -
um 0g hrekkjahrögðum."
„Nú skil ég. Það leynir sér ekki, að þennan vísdóm
hefir þú frá Carmagnolasagði Gian Giacomo. „En það
get ég sagt þér með sanni, aö hann léti fúslega stinga
úr sér annað augað, ef þá væri meiri líkur til að hann
gæti jafnast á við Bellarion.“
„Þetta er óvitahjal," sagði Valeria stutt í spuna.
„Carmagnola er laglegur maður,“ ságði hróðir hennar
og hló kankvíslega.
Valeríu sárnaði. Hún roðnaði viö, því aö hún tók þetta
til sin. Carmagnola var daglegur gestur í höllinni og öll-
um var þaö_ augljóst, að hann dáðist mjög að hinni fögru
prinsessu af Montf-errat. Hann notaði hvert tækifæri til
að koma sér í mjúkinn hjá henni og’ lét ekkert færi
ónotað til að vekja athygli á sér. En prinsessan forðað-
ist Bellarion, svo sem henni var unt. Hún gætti þess
vandlega, að fundum þeirra hœri ekki .sam-an í einrúmi.
Bellarion tók eftir þessu og sennilega hefir það sært
hann. En hann lét aldrei á neinu slíku hera. Hann var
ákaflega þolinmóður að eðlisfari og vissi sjálfur, að þol-
inmæöin er mikill kostur og styrkur hverjum manni.
Hann lét sér nægja, að híða rólegur þeirrar stundar, er
liann gæti gert upp reikningsskapinn við Theodore. Hann
vonaði, að prinsessan gengi þá úr skugga um það, hverj-
um hann hefði þjónað öll ])essi ár.
Greifinn af Pavia hafði altaf álitið sig ágætan skák-