Vísir - 10.09.1928, Blaðsíða 3

VISIR
ÍJSCOOöOÍÍÖOÍSWWíííSíSíXÍÍÍÍÍWÖÖOttíXg
o
o
o
X
s;
s;
x
X
ö
o
o
s;
«»r
s
Allir „8pecials“-menn
eru ánægöir. Farið aö
eins og þeir og biðjið |
um — „tuttugu og *
fjórar hæfilega stórar“. §
$
s;xs;so;s;so;s;s;s;s;«
12,7 sek-). Björgvin (13) og Jón
(13,1). Síðast var þreytt glíma, og
tók l'orgeir ekki þátt í henni, en
bræöur hans sigruðu þar og hlutu
þessa vinninga: Jón (3), Björgvin
(2) og Agúst (1 vinning).
Knattspyrnumót 2. flokks.
Kappleikarnir i gær fóru svo, aS
Valur sigraöi Fram meö 6 mörk-
um gegn o, og Víkingur sigraði
ÍJjálfa meö 1 gegn o. — Næst
verður kept annað kveld kl. 6.'
Keppa þá K. R. og Fram.
G.s. íslaud
er væntanlegt frá Norðurlandi
ki. 4 í dag.
75 ára
er í dag Ivatrin Þóroddsdóttir,
Bergstaðastræti 33 B.
Gunnar Einarsson,
fyrrum kaupmaöur, er 75 ára á
morgu'n.
Karlakór Reykjavíkur
heldur aðalfund á morgun á
ílótel Heklu kl. 8)4 síðd.
Landhelgisbrot.
Yorick, botnvörpungur frá
Hull, var sektaður á Seyðisfirði í
fyrradag um 12500 kr. og afli og
veiðarfæri gerð upptæk. Óðinn
hafðí tekið skipið að veiðum í
landhelgi.
Lula Mysz-Gmeiner
heíir siðustu hljómleika á morg-
un kl. 7)4 í Ganila Bio,
Esja
kom í gærkveldi úr hringferð
r.orðan og vestan um land.
Kjörður
kom af veiðum i morgun.
lðnir oy iínfélflg.
Úl af grein sem birtist i Vísi
6. sept. s.l. og lcallast „Múr-
slétlume»n“, langar mig til að
biðja mn rúm fvrir það, sem
hér fer á eftir:
Höf. fyrnefndrar greinar tel-
ur það mjög skaðvænlegt, að
ekki skuli liver sem er, fá að
múrslétta bús, Segir Jiann að
það sé þó lítill vandi og að hver
sæmilega laginn og vandvirkur
maður, sem hefir séð það gert
nokkrum sinnum, muni geta
leyst það verk af liendi svo
fullnægjandi sé. Þetta er áreið-
anlega staðhæfing út 1 loftið,
sem ein væri næg til þess að
sýna hve lítið maðurinn þekkir
til þess, sem liann skrifar um.
Að múrslétta svo að í lagi sé
er miklu meiri vandi en marg-
ur hyggur, sem aðeins liefir
séð það gert, en aldrei borið
það við. En þetta er ckki liið
eina í greininni, sem sýnir van-
þekkingu höfundarins í þessum
efnum. Hann talar um „Stein-
smiðafélag“ og „steinsmiði“, i
samhandi við múrsléttun, og
heldur bersýnilega, að verk
þetta sé unnið af steinsmiðum.
Til leiðbeiningar fyrir liöf. áð-
ur en hann skrifar næst um
þetta efni skal hoiium sagt, að
steinsmiðir eru þeir menn kall-
aðir, sem kljúfa, setja og
liöggva grjót, sem tekið er úr
jörðu og munu fæstir þeirra,
sem hafa það að atvinnu,
kunna að múrslétta veggi, loft,
gólf eða þess liúttar, enda til-
heyrir það ekki iðn þeirra.
Steinsmiðafélag er nú ekki
lengur lil í þessum bæ; var lagt
niður fyrir nokkrum árum, svo
að ]iað geta ekki verið meðlim-
ir þess félags sem eru þvi til
trafala að hús þau, er i smið-
um eru, verði fullgerð.
„Steinsmiðafélagið“, sem höf.
svo nefnir, mun eiga að vera
Múrarafélag Reykjavíkur. Félag
þetta veitir viðtöku sem með-
limum aðeins þeim mönnum,
sem fullmuna eru í múrara-
iðn; hvort þeir eru steinsmiðir
skiftir en£u máli, og veitir þcim
engin réttindi sem múrurum.
Að sjálfsögðu hefir múrarafé-
lagið tekið upp þá stefnu að
varna því, að „fuskarar“ vinni
í iðn þeirra enda er það í fullu
samræmi við ákvæði þau, er
bygginganefnd bæjarins liefir
selt um húsagerð í bæmim, því
að sjálfsögðu er þess krafish
að löggillir menn sjái um bygg-
ingarnar, til þcss að tryggja
það, að verkið sé af hendi leyst
eins og hyggíngasamþvktin
Engin dósamjólk sem flutt ep til lands
ins er fitumeiri en
[ÍKWEETtNED STERIUZEO;
"FROM
;f.«7ENTS
mælir fyrir um. Múrarafélag-
inu liefir tekist betur en sum-
um öðrum iðnfélögum að verja
iðn sína fyrir kunnáttulausum
aðskotadýrum, og er i því fyr-
irmynd þeirra iðnfélaga sem
að vísu leitast við liið sama, en
eru enn skemra á veg komin
í því efni. En það má greinar-
liöf. vita, að hin önnur iðnfé-
lög, sem hér starfa, liafa fullan
liug á því að vernda meðlimi
sina og atvinnu þeirra gegn
árásum aðskotadýra, og það
mun ekki liða á löngu áður
slíkir menn komist livergi að
til þess að spilla atvinnu þeirra
sem kostað liafa bæði tírna og
fé til þess að læra iðn sína til
fulls.
Ekki hirði eg að ræða Lenin-
isma við „Ketil“, enda geri eg
fastlega ráð fyrir að þekking
lians á þeirri fræðigrein sé ekki
meiri en á skilgreiningu stein-
smiða og múrara.
Trésmiðnr.
Biöstöðvar.
—o—
Það mun vera gert af greiðasemi,
að bifreiðastöðvarnar hér i bænum
láta bifreiðirnar koma heim til fólks
og taka það þar í leið út úr bænum
í áætlunarferðum. En þetta er mjög
hæpinn greiði. Fjöldinn - allur af
íólki kemur á bifreiðastöðina og
sest þar í vagninn. Alt það fólk,
sem á þann hátt heíir sparað stöðv-
unum fyrirhöfn, tíma og kostnað
við að láta sækja sig heim, fær það
í laun fyrir greiðann, að verða að
„ílækjast“ í vögnunum hingað og
þangað út um bæ til þess að tina
saman hirðulausa íarþega, og oft
að biða eftir þeim. Þð er því óhætt
að segja, að gremja þeirra farþega,
sem fyrst koma í bifreiðirnar, er
áreiðanlega meiri en þakklæti hinna,
sem láta sækja sig heim.
Nú má að visu segja, að ankana-
legt sé af farþega innarlega í bæ,
segjum á Barónsstig, sem ætlar til
Iiafnarfjarðar, að hann hyrji
ferðalag sitt á því að rölta fótgang-
andi niður í miðbæ til þess að ná
þar í bifreið, sem í leiðinni ekur
svo fram hjá húsi -hans skömmu á
eftir. Já, þetta er hverju orði sann-
ara, en sá hinn sami farþegi hefir
þó engn rétt á því að gera sam-
ferðafólki sínu óþægindi með bið,
eða með því að láta bifreiðjna taka
krók á sig, sem að vísu kernur ekki
til greina í þessu tilfelli, en annars
er daglegt brauð, eins og Jiegar
smala þarf saman farþegum í af-
skektum götum, langt frá hinni
reglulegu leið.
Til þess að ráða bót á þessu eru
tvö ráð. Hið fyrra er það, að slá
af fargjaldi þeirra, sem ekki láta
sækja sig, og hækka að sama skapi
fargjöld hinna, sem láta sækja sig
heim. Það er þá orðið fólki í vil,
að koma á bifreiðastöðina og þar
með greiða fyrir ferðinni, eða að
minsta kosti að tefja ekki fyrir
samferöafójkinu. — Hitt ráðið er
að setja upp viðkomustaði á einum
tveimur eða þremur stöðum í aust-
urbænum, helst á Laugavegi, og
taka þar fólk, sem vill komast með
inn eða austur úr bænum. Tímatöf
við að taka íarþega á slikum stöð-
um, rétt í leiðinni, þyrfti ekki að
verða nema hverfandi, og myndi
þeir, sem fyrir væri i bifreiðinni,
ekkert hafa út á það að setja.
.Kostnaður við slíka viðkomu-
staði mundi verða hverfandi. Að
vísu yrði að hafa húsaskjól fyrir
þá, sem þar biði. Það yrði að vera
upphitað, og þar yrði að vera simi.
Auðvitað kæmi ekki til tals að
sækja farþega annað, ef svona við-
komustaðir yrði reistir.
Það væri einnig til mikilla þæg-
inda, eí settar yrði upp bifreiða-
stöðvar utanbæjar, þar sem'umferð
er mikil. Segjum t. d. á .veginum
milli Reykjavíkur og Hafnarfjarð-
ar. í Kópavogi er iðulega fólk, sem
fá vill sæti hingað, eða til Hafnar-
fjarðar, og á \rífisstaðaveginum
bíða árlega menn í þúsundatali eftir
fari. Verða þeir að híma þar eins
og húðarjálkar, hvernig sem veður
er, þangað til þeir eru hirtir. Þar
ætti að vera bifreiðastöð með síma,
a. m. k. til Hafnarfjarðar, sem bif-
reiðastöðvar kostuðu, en til afnota
ókeypis fyrir vegfarendur, sem á
fari þurfa að halda.
' Eflaust er eins ástatt viðar, og
væri gott að þessi uppástunga væri
athuguð.
Vegfarandi.
frá UeMlenðvis.
■—o—
Heimferðarmálið.
Deilununi um það mál linn-
ir enn ekki í vestanblöðunum.
í Lögbergi 9. ág. er ritsljórnar-
grein, sem er svar við grein
eftir J. J. Bíldfell, formann
heimferðarnefndar Þjóðrækn-
isfélagsins, áður birtri í Lög-
bergi, svar til .T. T. Thorson
sambandsþingmanns, eftir
Sveinbjörn Jolinson lagapró-
fessor og grein sem lieitir
„Sjáið »öfnin“, eftir Hjálmar
A. Bergmann lögfræðing.
Nýkomið:
Tetrarkápuefni
falieg og ódýr 1 niiklu
úrvali.
Með næstu skipum koma
Vetrarkápurnar
nýjasta tíska.
Verslun
Ámunda Árnasonar.
Vetrarfrakkarnir
eru komnir.
Fallegt efnl. Fallegtsnið.
Kangið gflða vnru við
sanngjernu verði.
Manchester.
Laugayeg 40. Sitni 894
KXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Stórt úrval af atlskonar ^
Fataefnmn
nýkomið. Verðið lágt. Enn-
fremur manchettskyrtur,
enskar húfur, flibbar, háls-
bindi 0. m. fl. Komið sem
fyrst.
G. B. Vikar.
|5 Sími 658. Laugaveg 21.
MXXXXXXXXXXX X X X XXXXXXXX)Q(
William J. Peden
heilir íþróttakappi í Vancouv-
er, B. C„ Canada. Er liann
kallaður „Torchy“. Hann er 22
ára að aldri, 6 fet og 3 þuml.
og vegur full 200 pund. Hann
liefir getið sér orð sem knatt-
spyrnu-, sund- og hjólreiða-
maður. Tók hann þátt í
Olympisku leikunum. Faðír
þessa pilts er skoskur, en móð-
ir íslensk, Sigríður, dóttir Jó-
lianns heitins Breiðfjörð, sem
siðast var í Victoria, B. C., en
kom frá íslandi til Manitoba
1876.