Vísir - 11.12.1928, Side 6

Þriðjudaginn ix. desember 1928.
VTSIR
Lansasmiðjnr
steðjar, smíðahamrar og smíðatengnr.
Klappantig 29.
VALD. POULSEN.
Sími 24.
Veggfóðnr.
Fjölbreytt úrval mjög ódýrt, nýkomið.
Gnðmnndnr ÁsbjOrnsson
SlMI: 1700.
50 auM»
LAUGAVEG 1.
50 aura.
Elephant cigarettur.
Ljúffengar og káldar,
JFást alstaðai*
I lieildsölu li|á
Tóbaksversl. Isiands h f
A. V. T mW Nýfcomiiar gulliallegay
Ijósmyndip af dýrum i hvern pakka.
Heiðrudu húsmæðurl
Spavið fé yða* og notið eingöngu lang-
ibesta, drýgsta og því ódýrasta
Skóáburdinn Gólfáburdinn
Fæst í öllum helstu verslunum laDdsins.
Til Vífilsstaða
og Hafnarfjarðar
alla dap með
BuicMrossmm frá
Steindóri
Sími 58Í.

TÍ1 I
Jólanna: 1
x
Nýkomnar miklar birgðir ;;
af karlmannafatnaði og
vetrarfrökkum.
Vörubúisid.
í?
SÖÖOOOOOÖWÍKKÍÍSOÍKÍOOÖÖÖOÖOÍ
í bæjarkeyrsln
hefir B. S. R. 5 manna og 7
manna drossíur. Studebakei
eru bíla bestir. Hvergi ódýrari
bæjarkeyrsla en hjá B. S. R. —
Feröir til Vífilsstaða og Hafn-
arfjarðar alla daga. Austur i
Fljótshlíð 4 daga í viku. — Af-
greiðsiusímar 715 og 716.
Orðsending.
Heiðraðir viðskiftavinir okkar
eru vinsamlegast beðnir um að
lcoma sem fyrst með þvottinn
sinn fyrir jólin.
Virðingarfylst
H.f. „MJALLHVÍT“.
Sími: 1401.
ðómiutstímpiaf
•ra mnir m í
FélagspnntsmíSjiuiiii.
VanásCir og édýxix.
Hl
Veedol.
PENNSYLVANIA.BASE
tÍÍI lubRicant
that resists heat
'SADt BY Th,
FAULKNER PROCESS
TIOfWATEROIL.CO r
Medium
Það er alt of mikil áhætta að nota lélegar
smurningsolíur á bifreiðar. Yiðgerðaverkstæðin
sjá daglega stórskemdar vélar vegna slæmrar ol-
íu, sem bifreiðaeigendur kaupa vegna þess, að
þær eru fáum aurum ódýrari líterinn. Notið að-
eins allra bestu olíutegundir svo þið komist hjá
dýrum viðgerðum.
Kaupið Veedol olíur. „Graf Zeppelin“ notaði
þær á fluginu milli Ameríku og Evrópu fyrir
skömmu, og „Commander Byrd“ hefir valið
Veedol til Suðurpólsflugsins. Athugið, hversu
mikið traust Veedol olíunum er sýnt með þessu.
Notið þær til að spara yður peninga.
Jóh. Úlafsson & Co.
Reykjavík;.
Aðaiumboð fyrir
Tide Water Oil Company, New York.
&
æ
æ
æ
F
F. E. Kj&rtansson & Go.
Strausykur,
Molasykur.
Vevðið lækkað.
FRELSISVINIR.
„Herra minn, herra minn! — Eg sætti mig ekki viS,
afS þér ávarpiS mjg þannig — þér hafiS engan rétt til
að------“ ' '■! I | j; j;.
Sir Andrevv greip fram í fyrir honum. Rödd hans var
dimm og voldug, eins og skriðufall eða þrumugnýr.
„Jæja, svo að það hefi eg ekki, herra minn! Einmitt
það! VitiS þér þá, viS hvern þér eigiS orSastaS núr —
Sir Andrew Carey! Eg er faSir jungfrú Carey — ungu
stúlkunnar, semi þér voruS aS bala um áSan og kölluS-
uS frú Latimer! MunduS þér þá vilja láta svo lítiS, aS
leysa frá skjóSunni, karl minn! — Engin undanbrögS!
— Ekkert klór í bakkann!“
„Sir Andrew!“ Vesalings presturinn var bæSi særS-
ur og undrandi. „Eg er ekki vanur aS nota undanbrögS.
En eg óska þess, aS þér sýniS embætti mínu tilhlýSi-
lega virSingu.“
„ÆtliS þér aS svara mér? Já eSa nei!“ sagSi Sir And-
rew meS þrumuraust.
Hr. Faversham rétti úr sér. „Nei, herra minn. Eg ætla
ekki aS svara ySur.“
Sir Andrew varS náfölur og nötraSi allur og skalf af'
bræSi. Hann þreif enn á ný í handlegginn á klerkinum
og hristi hann allan og skók.
„Þér léyfiS ySur aS gera gys aS mér, herra minn. En
eg sleppi ySur ekki út úr stofunni hérna, fyr en þér haf-
i'S meSgengiS og sagt sannleikann."
Sir Andrew starSi tryldum og hatursfullum augum á
prestinn og linaSi ekki á þrælatökunum. Andardráttur
hans var þungur og örSugur.
í þeini svifum opnuSust dyrnar og Myrtle stóS á
þröskuklinum. Hún hafSi séS hrottaskap föSur síns, er
hann dró prestinn út úr salnum, og hafSi tekiS eftir því,
aS Mandeville lokaSi á eftir þeim. Henni varS þá þegar
ljóst, hvaS um væri aS vera. Og jafnskjótt og hún kom
því viS, fór hún úr danssalnum. Hún kom nú til þess,
aS taka þátt í um.ræSunum um mál þaS, er henni var
skyldara en öllum öSrum. Tom Izard fylgdist meS henni.
„Hvers óskarSu, pabbi? HvaS viltu fá aS vita?“ spurSi
hún og gekk i stofuna. Tom íór á eftir og lokaSi á eftir
þeim. Ef til þess kæmi, aS þarna yrSu reikningssskil —
og hann var ekki í nokkurum vafa um aS svo mundi
fara — þá mundi þau komast af án vitna.
„ÞaS má heita svo — sem, fyllyrt hafi veriS — viS
mig — upp í opiS geSiS á mér — aS — aS þiS — Harry
Latimer hafiS veriS — gefin — saman — í morgun. En
eg trúi því ekki, aS þaS sé satt---Eg vil ekki leggja
trúnaS á aSra eins heimsku og regin-hneyksli —“
, ,J ú, þ a S e r sannleikur !“
„Sannleikur!“ Hann stóS drykklanga stund og ein-
blíndi á hana, agndofa. „Er þaS sannleikur?" Presturimi
stóS eim andspænis honum, én Sir Andrew svifti hon-
urn til hliSar. Var svo aS sjá, sem honum væri þaS hrein-
asta viSurstygS, aS sjá þennan svartklædda niann fyrir
augurn sér. SrSan settist Sir Andrew niSur, alI-erfiSlega.
Mandeville höfuSsmaSur lagSi höndina á öxl herra
Faversham og benti bonum til dyranna. Hr. Faversham
skildi þegar viS hvaS hann átti, og var fegirtn aS kom-
ast á brott. Honum var ljóst, aS hann hafSi komiS miklu
illu til leiSar og tók þaS nærri sér.
Myrtle þokaSi sér nær föSur sínum. Hann snerist á
móti henni, og augu hans loguSu af heipt og hatri. „Þú
ert svikull hræsnari og úrþvætti!“ hvæsti hann út úr
sér. Rödd hans var hás af sársauka og bræSi. „ÞaS er
ekki satt, pabbi minn. Eg hefi ekki hræsnaS fyrir þér.
Þegar eg sagSi þér, aS öllu væri lokiS á milli okkar
Harry, þá sagði eg þér einskæran sannleikann.“
„Sannleikann! Þú dyrfist aS standa hér og ljúga upp
í opiS geSiS á mér — ofan á alt þaS, sem þú hefir aS-
hafst! — Þú —■ þú ert —“
„Sir Andrew!“ greip Mandeville fram í fyrir honum,
lagSi hönd sína á öxl hans og reyndi aS sefa hann. „Þér
verSiS fyrst og fremst aS sýna réttlæti. Þér verSiS aS
minnast þess, aS allir geta látiS blekkjast."
„Ætlarðu aS halda því fram, aS þessi hjónavígsla sé
blekking! Eg vona aS þú sért ekki hreinn og beinn
asni, Robert. Þetta er staSreynd, sem viS verSum aS