Vísir - 19.12.1928, Blaðsíða 4

Miftvikudaginn 19. des. 1928.
Ví SIR
Veedol.
TID£WATER 0|L co 'í|p«vc^K
WtÐIDM-l '
Það er alt of mikil áhælta að nota lélegar
smurningsolíur á bifreiðar. Viðgerðaverkstæðin
sjá daglega stórskemdar vélar vegna slæmrar ol-
íu, sem bifreiðaeigendur kaupa vegna þess, að
þær eru fáum aurum ódýrari literinn. Notið að-
eins allra bestu olíutegundir svo þið komist hjá
dýrum viðgerðum.
Kaupið Veedol olíur. „Graf Zeppelin“ notaði
þær á fluginu milli Ameríku og Evrópu fyrir
skömmu, og „Commander Byrd“ hefir valið
Veedol til Suðurpólsflugsins. Athugið, liversu
mikið traust Veedol olíunum er sýnt með þessu.
Notið þær til að spara yður peninga.
Joh. Úlafsson & Co.
Reykjavík.
Aðalumboð fyrir
Tide Water Oil Company, New York.
XXXXXXXXXXÍOOÍXXXXXÍOCtXXXXÍCOOCCOtXXÍOOOOOíXXXXXXXXXXXÍOí
BÚSÁHÖLD alls-konar
VERKFÆRI alls konar
VÉLAREIMAR
LÁTÚNSPLÖTUR og
S T Á N G I R
Fæst á Klapparstíg 29, hjá
VALD. POULSEN.
XXXXiOOÍlOtlOOOíXÍÖOOOOiXXÍOOíXÍCOOOOOÍXÍOOOOeíÍOOOOOÍiOÍXiOCOÍ
VÍSIS-UFFID terir alla glaða.
■ : f
eru nú hinir ágætu
SPAMERA ’
havana vindlar.
Þeir, sem vilja fá sér
þessa vindla fyrir jólin
ættu að k o m a strax.
BRISTOL,
Bankastræti.
Vélalakk,
Bílalakk,
Lakk á miSstöðvar.
Einar 0. Malmberg
Vesturgötu 2. Simi 1820
Til minnis.
Á Laugaveg 62, síini 858, fást
f'lestallar nauðsynjavörur, alí
fyrsta flokks vorur, með réttu
jólaverði. —
Hangikjöt og grænar baunir.
Saltskata og sauðatólg.
Sig. Þ. Jónsson*
Solinpillnr
eru framleiddar úr hrein-
um jurtaefnum, þær hafa
engin skaðleg áhrif á lík-
amann, en góð og styrkj-
andi áhrif á meltingarfær-
in.SólinpilIurhreinsa skað-
leg efni úr blóðinu. Sólin-
pillur hjálpa við vanhðan
er stafar af óreglulegum
hægðum og hægðaleysi. —
Notkunarfyrirsögn fylgir
hverri dós. Verð að eins kr.
1,25. — Fæst í
LAUGAVEGS APÓTEKI.
S Til Vifilsstaía S
S 09 Hafnai’fjariar S
M M
^ alla daga með
M BuicMrossiiim frá k
n n
gSteindórig
til jólanna, margar, tegund-
ir. Failegar tækifærisgjafir.
Verð frá 3 kr. kassinn.

í bæjarkeyrsln
hefir B. S. R. 5 manna og 7
manna drossíur. Studebaker
eru bíla bestir. Ilvergi ódýrari
bæjarkeyrsla en hjá B. S. R. —
Ferðir til Vífilsstaða og Hafn-
arfjarðar alla daga. Austur i
Fljótshlíð 4 daga i viku. — Af-
greiðslusímar 715 og 716.
ifiðið llfljllíll.
Uepfrakkar
í mörgum Iitum, með nýju
sniði, sérlega fallegir, eru
nýkomnir. — Einnig vetrar-
frakkar mjög ódýrir.
Guöm. B. Vikar.
klæðskeri. Laugaveg 21.
isgaifinr.
Eins og endranær
verðup best að kaupa
jólafötin í
Fatabnðinni.
SPECLÁR.
eru mjög hentugir til jólagjafa.
Mikið úrval nýkomið.
Ludvig Storr,
Laugaveg 11.
FRELSISVENIR.
um stúkum og hefðarmekjum úr silfri. Jakkinn var gauð-
rifinn og blóÖi stokkinn, en stúkurnar herfilegar útlits.
Hann félst því á það, að bíða í forsalnum, en Gadsden
gekk inn til þess, að leita uppi landstjórann. í salnum var
dans stiginn, er Gadsden gekk inn. Landstjórinn tók þátt
í dansinum og Gadsden varð því að bíÖa, þangaS til hon-
um væri lokið. Meöan á því stóð, gekk Latimer um gólf
í forsalnum.
En hann var ekki lengi einn. Uppi á loftinu var veitinga-
herbergi og spilasalur. Er minst varði, kom fólk þaðan
út og gekk ofan stigann. Fyrstur gekk Moultrie ofursti
og leiddi frú Brewton. Þá lafði William og Drayton yngri,
en síðast komu þau Tom Izad og — Myrtle. Litlu sí’Sar
kom enn fleira fólk. Þegar hópurinn var kominn ofan
stigann, námu allir staðar og störðu steinhissa og ótta-
slegnir á Latimer.
Þá hljóp Myrtle til móts við hann. Hún var bæði hrædcl
og áhyggjufull. Á eftir henni komu þau lafði Willinm
og Tom Izard.
„Hvað hefir komið fyrir, Harry? — Ósköp eru að sjá
þig!“
„Það er svo sem ekkert. — Lítilsháttar óhapp. Annað
ekki.“
Hann benti henni lítið eitt til hliSar og talaði lágt. Gátu
Ækki aðrir en hún heyrt hvað hann sagði.
„Vagninn bíður hér fyrir utan, Myrtle. Hannibal er með
hann. Nú er tækifærið til þess, að komast á hrott. Sestu
inn í vagninn og bíddu mín þar. Eg kem rétt strax. Eg
ætla aðeins að finna landstjórann að máli augnablik."
Hún kinkaði kolli og horfði á hann skærum augum full-
um af þrá og blíðu. Hún hét því, að hún skyldi nota tæki-
færið, til þess að komast i hurtu tálmanalaust. Hún ætlaði
að sitja í vagninum, þegar hann kæmi. En hann varð að
lofa henni því aftur á móti, að hann skyldi segja henni
alt, sem við hefði borið og hverjir hefði ráðið á hann.
Þau höfðu naumast lokið samtalinu, er hljóðfæraslátt-
urinn þagnaði. í sömu svifum' kom Gadsden í ljós í dyr-
unum að einu móttökuherbergjanna, og bað hann Latimer
að ganga í stofuna. Hann fór inn þegar — og allur hóp-
urinn er verið haíði í forsalnum á eftir honum. Myrtle
varð ein eftir, ásamt lafði William og biðu þær þar til
■hitt fólkið var farið inn í stofuna. Þá vafði landstjórafrúin
Myrtle örmum, eitt augnablik. „Guð blessi þig, Iiarnið gott.
Eg yona að þú verðir hamingjusöm."
‘Hún kysti Myrtle hlýlega að skilnaði. Þvi næst flýtti
Myrtle sér ofan tröppurnar.- Hannibal hjálpaði henni inn
á vagninn og brosti svo að skein í tennurnar.
Meðan á þessu stóð gekk William lávarður tii móts við
I.atimer. Hinn tigni landstjóri rak upp stór aúgu, er hann
sá hverníg Latimer var útlits. Undraðist hann það mjög,
að hinn ungi uppreisnarmaður kæmi að máli við sig, svo
illa til reika.
„Hr. Latimer — hver ósköp eru að sjá yður.“
„Það er árangurinn af því, að svo virðist, sem j)ér, tigni
landstjóri, hafið gengið á gefin heit — enda þótt mér
veiti erfitt að trúa því, að svo sé. En i kvekl hafa menn
gert tilraun til þess, að taka mig til fanga — í þeim til-
gangi, að flytja mig til Englands með einhverju skipinu,
sem hér liggur.
William lávarður hopaði eitt skref aftur á bak og var
auðsætt, að honum hnykti mjög við þessa skýrslu Latimers.
En hann jafnaði sig þegar á næsta augnabliki.
„Það er mér óblandið gleðiefni,. að þér vænið mig ekki
um, að hafa gefið skipun um þessa árás á yður. En eg
býst við, að ályktun yðar um tilganginn sé út i hött og
getgátur einar.“
„Nei, William lávarður. Ályktun mín. er rétt. Gadsden
ofursti var viðstaddur að lokum, og getur borið því vitni,
að eg segi satt. Tilgangurinn var sá sem eg segi: Að taka
mig til fanga og senda mig til Bretlands. Eg heyrði menn
þá, er réðu á mig, ræða um málið. Og breskur liðsfor-
ingi hafði forystuna fyrir þessum kumpánum.“
„Þetta virðist óhugsandi!“ Andlit landstjórans varð sót-
rautt af bræði. Samt sem áður hafði hann fulla stjórn
á sér. Og nú lét hann í ljós grun þann, er skyndilega gerði
vart við sig í huga hans. Hann spurði rólega: „Hr. Latim-
er, er þetta tilraún til þess að æsa —“
En Latimer greip fram í fyrir honum vífilengjulaust.
„Tigni landstjóri. Foringinn hreski ber þess sjálfur vitni,