Vísir - 22.05.1929, Blaðsíða 2

VISIR
Girðingarefnið komið:
Danskur gaddavír 12l/2 og 14.
Vírnet 68 og 92 cm. há.
Sléttur vír.
Girðingastólpar.
Athugið, að hjá okkur gerið þér bestu kaupin.
Efnið vandað. Verðið lágt.
Símskeyti
%
Khöfn, 21. maí. FB.
Deilumál jöfnuð.
Frá Washington er simað til
Ritzau-fréttastofunnar: Hoover
forseti hefir tilkynt, að deiian
á milli Suð'ur-Ameríkuríkjanna
Perú og Cliile um héruðin Tac-
na (íbúatala 39,000) og Arica
sé jöfnuð.
Peru fœr Tacna, en Chile ræð-
ur yfir Arica, eins og að imdan-
förnu. (Hafnarborgin Aríca hef-
ir 5000 fbúa og hefir mikla þýð-
ingu fyrir suðurhluta Perú og'
Boliviu).
Deilan hefir staðið yfir síðan
1883 er Chile lagði liéruðin und-
ir sig, þá er Bolivia og Perú áttu
í ófriði.
Frá Kína.
Frá Shanghai er símað:
Kwangsiherinn hefir tekið Kan.
ton.
Landskjálftar í Litlu Asíu.
Frá Angora er símað til Ritz-
aufréttastofunnar. Miklir land-
skjálftar hafa komið nálægt Si-
vas. 950 hús hafa hrunið og 37
menn farist.
Manukynssagau og hin
. mikla hreyting.
—o—
I.
Saga mannkynsins er tilraun
apa til að komast upp úr dýra-
rikinu. Tilraunin hefir mistek-
ist. Aðalárangurinn liefir verið
meiri þjáning, næstum því óvið-
jafnanlega miklu meiri þjáning
en til er í dýraríkinu fyrir neð-
an 'þessa umbreyttu apategund
sem nefnist maður. En tilraun-
in þarf ekki að mistakast. Jafn-
vel á skömmum tíma mætti
snúa henni til sigurs.
EySiIeggið ekki augnn.
Ef þér þurfið að halda blað-
inu lengra frá yður en 25-30
cm., getið þér reitt yður á að
það er skaðlegt fyrir augun.
Komið og ráðfærið yður
við Thie!e,Bankastræti 4 (hús
Hans Petersens) áður en það
verður of seint. Allar upplýs-
ingar, athuganir og mátanir
cru ókeypis.
Ítt<500íiöíi0í5«;5íi<5íxít>ö0í>00tit50í
= FÍLMUR =
ný verðlækkan.
Framköllnn og kopíerlng
— ðdýra8t. —
(Einar Björnsson)
P.ankantræti 11. — Sími 1053.
ititiOOtiíiíitiíitiíititititiíitititiíiíiíititit
H.
Ef öðruvísi er að orði komist,
þá er saga mannkynsins tilraun
liins skapandi rits, hins skap-
andi kraftar, til að ná hér full-
um tökum. Apinn, sem er farinn
að liugsa, þarf að skilja hvemig
á því stendur að sú tilraun hefxr
ekki tekist. Og það er það sem
einmitt nú er að 'byrja að skilj-
ast. Og eins, hvernig bót verður
á ráðin. Vér erum að byrja að
skilja nauðsjmina á sambandi
rið æðri verur, verur sem ris-
indin verða að þekkja, sönn
risindi, en aldrei verða svo
dugi, litnar trúaraugum. Og
þegar hinn rétti skilningur er
almennur orðinn, þá er burtu
rutt hindruninni fyrir þri að hið
nauðsynlega samband geti tek-
ist, Þá getur lúð skapandi vit,
hinn skapandi kraftur, náð hér
þehn tökum sem þarf til þess
að liér á jörðu verði sjálfstæði
og fult samstarf rið foringja
tilverunnar í öðrum stöðum.
m. ; !
Til þess að það konii i ljós að
eg segi satt, þarf ekki annað en
cinfalda tilraun. Rcisi menn hér
stöð slíka sem eg hefi skrifað
um, og reyni þar að færa sér í
nyt kenningar mínar. Svo mik-
il blessun mundi þeim frdm-
kvæmdum fylgja, að áður en 15
ár væru liðin frá því stöðin
hefði tekið lil starfa rið almenn-
an áhuga, þá mundi velmegun
Jjjóðarinnar hafa meir en þre-
faldasl, en vesöld öll þorrið að
])ví skapi. Víða væri farið að
byrja kornrækt, og á hentugustu
stöðum mundi vera farið að
reyna að rækta eplatré. Þj’ki
einhverjum þetta ótrúlegt mjög,
þá mætti biðja hann að athuga
hvemig veturinn var liér, áður
þessi áríðandi og að ýmsu leyti
svo áðdáunarverða samkoma er
alþing nefnist, fór að sýna, að
verk mitt er þar af meiri hluta
ekki mikils metið. Menn hug-
leiði, að veturinn Iiér Jiorður
undir heimskautsbaug, var
miklu betri en suður við Mið-
jarðarhaf, þar sem páhnar gróa
og glóaldin, og aðgæti það, sem
eg befi ski-ifað fyrir nálega 10
árum (Nýall s. 169, kaflinn Líf-
geislan og magnan).
18.—19. mai.
Helgi Pjeturss,
Fréttabréf.
—O--
tJr Reykhólahéraði.
F.B. í mai.
Árið 1928. Það er að vísu af
litlu að miðla, þótt penninn sé
tekinn til þess að skrifa um eitt
og annað í héraði, þar sem held-
ur fátt ber til tíðinda, og frani-
farir fáar og smáar en þar sem
sjaldan getur að líta nokkra
línu i blöðunum úi’ þessu af-
skekta héraði innfjarða Breiða-
fjarðar, hvorki um tiðarfar,
heilsu manna, eða nokkra af-
komu þeiira, er hér búa, þá
virðist þó meinlaust að geta þess
með nokkrum orðum, er alrnælt
gerist og til framfara liorfir,,
sem og hins líka, að láta í ljós,
að við sjáimi og finnum hvað
hagstæð og blíð veðrátta er mik-
ils virði fyrir land og lýð, því
órétt væri að segja, að við hefð-
um farið varlúuta af þeim gæð-
um á umliðnum og yfirstand-
andi tíma. Hins vegar finst
kannske mörgum, að þeir geti
ekki, eins og þeir vildu, notað
timann og tiðina til ]>ess að
koma í framkvæmd ýmsum
nytsömum fyrirtækjum, er til
bóta horfa, og veldur þvi lijá
flestum f jái’skortur o. fl., ásamt
fleiri örðugleikum, sem á svo
margvíslegan liátt geta til orð-
ið.
Frá byrjun ársins 1928 mátti
heita að væri öndvegistíð, sam-
an borið við venjulega vetrartíð
á þessu landi, dálítið kafalda-
saml í janúar og gerði þá slæmt
á haga, svo innistaða var til
Þorraloka á mörgum bæjum,
sérstaklega nálægt fjöllum. —
Frost voru stöku sinnum frá 5
—7 st. Svo byrjaði Gróa með
ljómandi þíðriðri og upp frá því
mátti heita óslitin k j aratíð, stund-
um 20 stiga hiti, jörðin alauð að
kalla og vottaði riða fyrir gróðri
seinni hluta mánaðarins, livergi
ís á vik eða vog, en sjófuglaklið-
ur ómaði við eyra. Einmánuður
sýndi okkur sömu gæði og
skemdi í engu frágang Góu. —
Sumarið lieilsaði með sólglöðu
og hlýju viðmóti, vel voraði og
skepnuhöld yfirleitt ágæt, fé vel
gcngið undan og' nóg liey viðast
hvar. Dálítið bar á lungnaorma-
veiki i sauðfé á stöku bæjum,
en mun hafa læknast með því
að sprauta féð, að öðru leyti af-
koma góð með allan fénað. —
Þurkar voru fullmiklir í júní-
mánuði,. svo heldur kom kyrk-
ingur i gi’óður, allt fyrir það
varð samt grassprelta.á engi ná-
lægt því i meðallagi, og vcl þó
á túnum allflestum, hjá mörg-
um litlu minni laða en sumarið
áður, nýtingin framúrskarandi
góð og heyfengur því yfirleitt
með besta móti samfara góðri
verkun. Heiðskírir sólskinsdag-
ar komu hér á sumrinu eitt
hundrað tuttugu og sex og lang-
flesta þá daga logn, þcss utan
fjölda marga daga sólskin meira
og minna, þó ekki væri skýja-
laust og heiður himinn. Og eng-
in stund tókst úr heyskapartím.
anum veðurs vegna.
Haustið bauð sömu kjör, cng-
ar liríðar eða hvássviðri, sem
nokkuð kvað að. Austan rok-
storm gerði þó þann 8. okt., en
engar skemdir urðu af völdum
lians hér. Þann 20. s. m. snjóaði
nokkuð i fjöll og var þá öðru
livoru dálítil lirkonia nokkra
daga. I nóvember var einnig á-
gæt tíð, snjóaði stöku sinnum í
fjöll lítið eitt, að eins þann 19.
nóv. gerði austánsvæling í býgð,
var þó frostlaust að kalla. Þann
1. desember var stórfelt austan-
TEOFANI ©p opdlð
--- 1,25 á bofðið
í næstu búd.
slag', en hvorki hvassviðri né
kuldi þvi meðfylgjandi, en ákaft
rigndi, hljóp þá i vestanátt og
gerði útsynning með frosti, var
svo framan af desember fremur
slæm tíð, umhleypingasöm og
óróleg Snjókoma var töluverð
til fjalla seinni part mánaðar-
ins, en ái’ið kvaddi samt með
blíðviðris sunnanþíðu, og þegar
á allt er litið, mun sagan geyma
minningu þessa árs meðal þeirra
allra bestu, sem yfir þetta land
hafa komið.
Mikil brögð voni að blindu í
sauðfé framan af vetrinum og
það fram til áramóta. Kvað svo
ramt að því, að viða varð að
gefa fé inni, þótt besta veður
væri, og það mörgu á sumum
bæjum langan tíma. Þetta er
mjög leiður kvilli og væri saim-
arlega þess vert, að dýralækn-
amir legði sig eftir að reyna að
finna eittvert meðal, sem gæti
læknað hann.
Heilsufar manna hefir yfir-
leitt verið gott í þessu liéraði,
engin veikindi farið alment yfir
eða rofið nein tilfinnanleg skörð
í fylking héraðsbúa. Auðritað
hafa ýmsir krillar amað að ein-
stöku mönnum, en olckar góða
lækni hefir tekist að lækna þá.
Garðræktinni hefir fleygt
fram á midanförnum árum og'
áliuginn fyrir lienni er vaxandi
þelddng og reynsla í þeim efn-
um sem öðrum, færa mönnum
heim sanninn um verðmætið,
enda engimi skortm’ á leiðbein-
ingum við framkvæmdir í þvi
efni, svo framt sem aðstaða ekki
tálmar framkvæmdum. Bændur
allflestir hafa hér nú matjurta-
garða; var uppskera síðasthðið
haust með allra besta móti.
Almennur áhugi er vaknaður
hér fyrir aukinni túnrækt og
einatt fjölgar þeim, sem liefjast
handa til undirbúnings á því
sviði, riðast er girt og túnin
stækkuð. Ýmsir dugandi bænd-
ur liéraðsins eru búnir að koma
sér upp safnþróm og áburðar-
húsum. Rúnaðarfélög eru starf-
andi og síðastliðið vor var unn-
ið allmikið að jarðabótum, en
seint og fast gengur að koma
miklu i verk mcð mann- og
liestafli, jafnvel leiðinlegl að
horfa á menn og skepnur svit-
ast og strita af áhuga og vinnu-
kappi, en fá örlitlu áorkað í sam-
anburði við ómæðið vélaaflið,
sem breytir lieilum liektara
lands úr kargaþýfi i rennslétt-
an flöt á einum sólarliring og
líkindi eru til, að í flestum hér-
uðmn verði það kappsmál áður
en langt um líður, að taka þetta
tilfinningalausa afl í þarfir jarð-
vinslunnar. Ætti það að vera
byrjunarleiðin, að tveir til þrír
hreppar ættu og notuðu sömu
vél, á meðan reynslan er að aulc-
ast og almennur áhugi að vaxa.
Þ.
Úr Steingrímsfirði.
8. maí, F.B.
Eins og allsstaðar annarsstað-
ar á landinu, hefir síðastliðinn
vetur verið óvenjulega hagstæð
veðrátta, svo elstu menn muna
eigi shkt. Hefir aldrei komið
frost eða fönn að neinu ráðí.
Oftast blíðriðri og’ hitar og
fannlaust til efstu fjalla, eins og
að smnarlagi. Gróðurnál fór því
að koma þegar í marsmánuði
og menn gátu unnið að jarða-
bótum. En því miður má svo að
orði kveða, að með sumarkom-
unni skifti alveg um tíð. Sífeld-
ir norðanstormar og kuldar,
stundum með nokkurri fann-
komu, hafa haldist síðan og
virðist ekki lát á. Gróðurinn,
sem vai- kominn alhnikih, eink-
um i tún, hlýtur því að deyja út
og getur það haft slæmar afleið-
ingar, ef áframliald verður á.
Aht er liéi’ riðburðalítið og
stórtíðindi engin. — Helst má
nefna, að talsvert lif er að fær-
ast í útgerðina liér rið f jörðinn
og er útht fyrir, að hún aukist
allmikið i sumar, ef fiskur kem-
ur. Einkum er mikið keypt af
smáum vélbátum og er bylting
að verða á því sviði, árabátamir
eru að hverfa úr sögunni, en
opnu vélbátarnir að koma í
staðinn.
Á landbúnaðarsviðinu eru
stökkin minni, þótt allt færist
það i áttina fram á veg', eftir því
sem geta og aðstaða leyfir. Bún-
aðarfélag Hrófbergshrepps liefir
nú fest kaup á dráttarvél, sem
kemur i vor, og er vonandi, að
henni fylgi aukið líf og auluiar
framkvæmdir í jarðræktinni.
Mannalát hafa verið mjög fá
síðast liðinn vetur. — 10. febrú-
ar s.l. lést merkiskonan Ólöf
Stefánsdóítir, að heimili sínu,