Alþýðublaðið - 13.06.1928, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBHA91Ð
3BBI
3Bli
991E
i
III
I
Býkoiil:]
!:
i
i
Dðmykjólar, j
m
I
* ný gerð sérstaklega
fallegir til ferðalaga
Einnig unglinga og S
tel puk jólar.
| Matthildur Bjornsdóttlr. -
Laugavegi 23.
I 13
f a agi i m ii Essa 11 eísss
Nýkomið:
Drengjakápui, mjög ódýrar,
Drengjaföt, seljast á kr: 19,90 settið,
Silkiundirkjólar, Silkináttkjólar og
silkibuxur; mjög failegir litir. Mörg
púsund pör siikisokkaí á kr. 1,95
parið. — Állir litir, — o. m. fl.
Gerið góð kaup og komið í
K. 1 ®pp.
St. Brimés Flake
pressað reyktóbak, er
uppáhaid sjóraanna.
Fæst i ðlitim verzlmtnm.
sig i'yrirhafnarlaust Pá er skip-
stjóri sá „Óðinn“, sigldi hann
skipi sínu tjl hafs, og varð „Óð-
ínn“ að skjóta að honum 11 skot-
um áður en dygðL Skipstjórinn
á „Óðni“ heldur pví fram, áð
skipverjar á „Regulus" hafi
höggvið vörpuna frá skipinu —
og sé skipstjóri sekur um land-
helgisbrot
i &lpýðupreiitsmiðjan,
j hverfisgotu 8, sími 1294,
8 tekur að sér alls konar tækifærisprent-
| ím, svo sem erfiljóð, aðgongumiða, bré?,
5 reikninga, kvittanir o. s. frv., og af-
I greiðir vinnuna fljótt og við réttu verði.
Á fundi Sjómannafélagsins
í gærkveldi var samþykt að
fiela stjórn félagsins samninga við
útgerðarmnen um ráðnmgakjörin
við síldveiðar. Allmiklar og
merkilegar umræður urðu um
eftirlit skipa, og var samþykt
tillaga til rikisstjómarinnar um
að skerpa eftirliti'ð. N.ær hund-
rað manna var á fundi.
Vigsla.
kappróðrarbátanna fór fram í
fyrrakvöld út við Sundskála. Flutti
landlæknir þar afburða snjalla
ræðu og gaf foátunum höfn. Heitir
annar þeirra „Gaminur" en hi«n
„S:tígandi“. Reru síðan •stjórnir
í. S. f. og Sundfélagsins bátun-
um út með eyjunni. Stýrði for-
seti I. S. I. öðrum en Jóharmes
íþróttakappi stýrði hinum, sökum
þess, að ungfrú Ingibjörg Brands,
sem er í stjórn Sundfélagsins,
var fjarverandi. Byrja nú stöðug-
ar róðraræfingar, og hafa jregar
margir gefið sig fram. Peir, sem
ætla að vera með, ættu að láta
sundskálavörð vita sem fyrst, til
að geta fengi-ð heppilegan tíma.
Sund er og stundað af kappi við
skálann, enda er nú búið að gera
við hann, svo nú er hann vist egri
til afnPota. Pá má geta þess, að
menn geta nú fengið þar hress-
ingu, ávexti o. fl.
Iniitlend fíólndi.
\
Borgarnesi F B. 12. júní.
Svalviðri undanfarið, sóiskin og
úrvaii af
Enskum. faakf-
um «
nýkomið.
MJarfa^ás
smjerlfklð
es* hesst.
þurkar. í morgun hafði verið hvítt
af hélu i Þverárhlíð, og í gær-
morgun var sumstaðar frosið á
pollurn. Grasi fer lítið fiam þessa
dagana vegna þurka og kulda.
í morgun farið með gríðar mikla
steypuvél upp að brúarstæðinu
við Hvítá, Undirbúningi undir að
steypa stöplana mun nú iokið.
SílSslr»«••- Sokkar — Sökkar
trí> pnOriiK'itoittnnt M«im r-rn u
ienzktr, endingarbeztir, hlýjasfli
Nýja fiskbúðin hefir síma
1127. Sigurður Gíslason
Mjólk fæst allan daginn i Al-
þýðubrauðgerðinni.
Gcrið svo vel osj athogið
vöfufnm* og verðið. tiuðm.
B. Víkar, i.amgiiv&gi 21, síml
«58.
Hólaprentsmiðjan, Hafnarstrætl
18, prentar smekklegast og ódýr-
ast kranzaborða, erfiljóð og alla
smáprentun, sími 2170.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðui
Haxaldur Guðmundsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
William le Queux: Njósnarinn mikli.
um, að erindi mitt væri þýðingarinikið.
Reyndar var það alís ekki ólíklegt, að
prinz-essan fengi grun um eða ímyndaði sér
ef til vill, að ég væri ástfanginn í Clare,
einkum ef þvi var þann veg háttað, að ást-
in min væri skjólstæðingur hennar, og þá
myndi hún efalítið reynast mér þykkur ljár
í þúfu. En hvað um það, — eitthyað varð
til bragðs að taka! Ég þvoði mér með ein-
stakri nákvæmni, hurstaði mig allan hátt
og lágt og þaut svo af stað, bein-t upp eftir
Newskijrgötunni, uns ég kom til Lite'noi,
og,eítir því stræti hraðaði ég för m'nn',
þangað tii ég kom að Nevafljótinu. Mér
fanst ég vera heila eiiífð á leiðinni. En
Joks kom ég auga á Oaeroff-höllina. s-em
ég þekti svo vel og nú þráði svo heitt að
komast til.
Pessi risahöll var f-erstrend, byggð á na-
kvæmlega ferhyrndu svæði. Hún leit út eins
og húr^væri geysistirt fangelsi með ótélj-
andi giuggum með stálgrindum fyrir, þvi að
hér var gimstónasafn aí’arauðugra'r ættar, og
enn haíði ameriskum innbrötsþjófa-meistur-
um ekki tekist að kljfesta gimsteinaf-orð-a
þann hinn mikla, er þar var falinn, — og
ieyndist þó mikið af amerískum óaldarlýð
jfer, -eins og líka í öllum stórborgum Evröpu,
þótt mest sé auðvitað af slíku í Lundúnum.
Höllin var æfagömul og byggð eins ram-
byggiíega o-g sterkasla vígi. í kring um
hana var tiu feta hár múr, gerður af hiertu
stáli -og stsinsteypu. Sagt var, að fjórar stór-
þyssur væru faldar í hverju horni garðsins
til varnar, ef g-erð yrði umsát um horgina,
eð-a ef b-qrgarastyrjöld dyndii á.
Ozeroff-iættin rakti uppruna sinn meira
en fjórtán ald-ir aftur í tímanin. Hún var
margtvinnuð inn í ættir keisara og æðstu
valdsmanna Rússaveldds með giftingum. Hún
var þess vegna ein himua allra safamestu
frjólvvista aðaisins rússneska.
Þegar ég kom að h-inu stóra garðshliði,
stóð þar vopnaður vörður í skrautlegum
búningi. Fg spurði hann, hvort ungfrú Ciare
Stanvvay dveldist um þessar mundir í höjl-
•inni. Ég mæ’ti þessi orð á eins góðri rúss-
n-ésku og mér var freka-st unt En vörður
hliðsins skildi fyrst ekki eða þóttist ekki'
skiiijá, hvað é,g sagði. Endurtók ég þá spurn-
ingu mína, en var þó alls ekki laus við áð
vera skjál íraddaður, þvi að ég var satt að
segja bæði hryggur og reiður og í hræði-
legu skap-i vegna innri æsingar, sem sv-o
aftur stafaði frá því, hv-e mjög mér fanst
ég umkringdur af h-ættum og hve mikillar
hræðslu og skelfiingar það ol'li mér.
„Clare, — Clane Strnway," át hann ioks
upp eftir mér. „Það nafn þekki ég alls ekki.“
„En ég verð þó að fá vdssu mína um
þetta,“ sagðii ég og horfði um I-eið beint
framan í hann.
Hann leit mig lilu auga. „Þér verðið þá
víst að tala við aóalherbergisvörð eða aðal-
bréfahirði eða aðalritara hennar ailrahá-
virðulegustu göfgi, prinzessu Ozeroff,“ svar-
aði hann.
Að sVo mæltu s'ripaði hann mér að taka
hendurnar úr vö-sunum. Hanu þreifaði svo
á marghleypu minni, -sem var hlaðin, tók
kúlurnar úr henni og lét þær í ainnan vasa,
. — treyjuvasa minn, en marghl-eypuna lét
■hann í isama buxnavasann aítur. Hann varaði
mig alvarlega við þvKað láta hendur mínar
í va-sa mína n-okkru sinni, maðan ég v,æri
innan þessa h.iðs. Opniði hann svo hliðið.
Við hallarTiS'ið st3ðu tvelr þiðnar enn þá
skrautkiæddari. Ég bar þe-gar upp erindi
mitt. Annar þjónnin-n rann óðara orðalaust
af stað inn í höllina. Hann kom að vörmu
-spori aftur. M-eð honum var eink-ennisbúin-n