Vísir - 26.10.1932, Blaðsíða 2

Vísir - 26.10.1932, Blaðsíða 2
V I S 1 R Heildsölubirgöir: Appelsfnnr - Epli - Lanknr. Símskeyti London 25. oki. Unítcd Press. - FB. Gengi aterlingspunds. Gengi sterlingspunds í hlut- falli við dollar 3.30x/4, er við- skifti hófust, en •>..')(), er við- skiftum lauk. Lansbury tekinn við af Henderson. Lansburs' hefir verið kjörinn formaður verkalýðsflokksins breska i stað Hendersons. París 25. okt. Unitcd Press. - FB. AfvopnunartiIIögur Frakka. Herriot hefir lýst því vfir á ráðherrafundi, að nefnd sú, sem hafði það hlutverk með höndum, að gera ujipkast að afvopnunaráætlun Frakka,hafi nú lokið störfum, og verði upp- kastið lagt f\æir \dirráð land- varnanna á föstudag. London, 26. október. Unitcd Press. - FB. Kommúnistar á stjái. Hópar atvinnuleysingja eru nú á leið iil London úr öllum héruðum laudsins, en þar safn- ast „hungurgöngu“-mennirnir saman til þess að bera fram kröfur sínar. Lögreglan hefir aðvarað atvinnidéysingjana um það, að verði gerðar nokkurar tilraunir til þess að rjúfa frið- inn og stofna til óspekta, muni lögreglan grípa til sinna ráða tafarlaust. Búist er við, að göngumennirnir komi tii Lon- don í dag (miðvikudag) síðdeg- is eða snemma á morgun. At- vinnuleysingjar á ýmsum stöð- um hafa liitt kröfugöngumenn og slegist í liópinn. — Fulltrúa- þing verkalýðsfélaganna kveður verkalýðsfélögin engin afskifti liafa af „hungurgöngunni“, sem sé eitt af f\TÍrtækjum komm- únista. Washington i okt. United Press. - FB. Gull og neyð. Undanfarin fjögur ár hefir gullforði lieimsins aukist, ein- mitt þau árin, sem þjóðirnar liafa árangurslítið veriðaðreyna að lyfta af sér fargi viðskifta- kreppumiar. Samkv. skýrslum „Federal Reserre Board“ hefir gullmyntárforði heimsins auk- ist um $ 1.800.000.000 frá 1. .júlí 1928, eða um 30%, vegna mik- illar gullframleiðslu, og vegna þess, að mikið af gulli hefir verið látið af hendi úr vörslu einstaklinga i Indlandi, Kína, Astralíu og Rússlandi. Skýrslurnar leiða í Ijós, að Bandarikin liafa ekki dregið til sín þennan viðbótar-gullforða, því að þ. 31. ágúst var gullforði Bandaríkjanna $ 4.086.000.000, eða svipaður og um miðbik árs 1928. — Gullflutningur til Bandaríkjanna hefir þó aukist upp á siðkastið. Þótt England liafi liorfið frá gullinnlausn seðla, hefir gullforði Englands- banka stöðugt aukist. í ágúst- lok var gullforði bankans sem svaraði til $ 675.000.000, eða $ 10.000.000 rneiri en í júlí og $ 25.000.000 meiri en i ágúst i fvrra. — Af Evrópurikjum hefir Frakkland mestan gull- forða, eða sem svarar $ 3.222,- 000.000, eða litlu minna en i júli, en $926.000.000 ineira en í ágúst i fyrra. — Hagfræðing- ar benda á, að verðmæti gulls aukist vanalega mikið á erfið- uni timmn, þegar verð á versl- unarvöru sé lækkandi, og þar sé skýringuna á þvi að finna, að um leið og heimurinn verði auðugri að gulli, verði hann snauðari að öðru levti. A slík- um tímum sé lögð meiri á- hersla á að framleiða gull. Havana í okl. United Press. - FB. Frá Kúbu. Stjórnin á Kúba tók skyndi- Iega þá ákvörðun i síðastl. mánuði, að láta lausa 84 póli- tíska íanga, sem hafðir voru i haldi i hegningarhúsi ríkis- ins á Isle of Pines, og í fleiri fangelsum. Á meðal fanga þessara voru 10 konur. Enn- fremur margir háskólanemar og mentaðir menn. Þeir höfðu flestir eða allir, verið sakaðir -um landráð, en enginn þeiiTa verið leiddur fyrir rélt. — Eigi er kunnugt, hvers vcgna stjórn- in hefir látið fanga þessa lausa nú, en menn geta sér þess til, að fyrir stjórninni vaki að reyna að draga úr mótspjTini þeirra, sem vinna að því að koma henni frá völdum; Iiún liafi komist að raun um, að það geri aðeins ilt verra, að lineppa stjórnmálaandstæðinga í fang- elsi af pólitískum ástæðum. — Búist er við, að pólitiskir fang- ar, sem enn eru i fangelsum. verði bráðlega látnir lausir. / Innflotningsbannið á þurkuðum ávöxtum liefir verið óvinsæít meðal almenn- ins alt frá þvi er innflutnings- höftin komu til sögunnar. Mönnum hefir að vonum fall- ið það illa, að bannaður sk\rldi vera innflutningur á þessum matvælategundum, sem allur almenningur notar mjög mik- ið, þvi að hér er um holl efni að ræða til matargerðar, er auk þess gera matarhæfið fjölbreyttara. En telja verður, að þess sé ærin þörf hér á landi, mest frá heilbrigðislegu sjónarmiði, og enn frekari þörf en i flestum öðrum löndum. En það er einnig viðurkent, að margir þurfa lieilsu sinnar vegna stöðugt að fá rétti, sem búnir eru til úr þurkuðum á- vöxtum. Sjúkraliús munu liafa fengið innflutningsundanþág- ur, en margoft og réttilega hef- ir það verið tekið fram, að fleiri en þeir, scm sjúkraliús- vist liafa, þurfi að neyta slíkra rétta. Kom mönnum það þvi kynlega fyrir, i byrjun liafta- fargans-aldarinnar, er þurk- aðir ávextir voru gerðir að bannvöru, er það vitnaðist jafn snemma, að leyfður var takmarkalaus innflutningur á ýmsu, sem frekara hefði mátt leggja innflutningshömlur eða bann á um stundarsakir, að ekki sé nú minst á þau ósköp, að engin takmörk eru sett fyr- ir innflutningi tóbaks og Spánarvína. Kvartanirnar vfir innflutn- ingsbanninu áV/ þurkuðum á- vöxtum hafa þvi við mikið að sty'ðjast, og er þess að væntá, að rikísstjórnin taki nú þegar til íhugunar afnám þess. En raunar eru innflutningshöftin nú með öllu óþörf, og jafnvel skaðleg, og ætti að afnema þau öll hið bráðasta. Bankarnir hafa algerlega i sinni hendi að neita um crlendan gjald- eyri til vörukaupa. En þess er að vænta, þegar höftin hafa verið afnumin, að erlendur gjaldeyTÍr verði ávalt fáanleg- ur til kaupa á slíkum nauð- synjum sem þurkuðum ávöxt- um, þótt kannske væri — ef þörf kréfði — skorin við nögl gjaldeyrisútlát til kaupa á gutli því, sem Spánarvin kall- ast. Það er engu likara en að innflutningsbannið á vöruteg. cins og þurkuðum eplum, sveskjum og rúsinum, hafi ver- ið sett í einhverju liugsunarleysi eða af einbeiTÍ heimsku, og ekki tekist að fá það afnumið vegna þrjósku, sem er af sömu rót runnin og heimskan, sem leiddi til bannsins, við að verða við sanngjörnum kröf- um almennings um að levfa innflutninginn á þessum mal- vælum. Þegar nú þar við bæt- ist, að einstökum kaupmönn- um (a. m. k. tveimur), hefir verið veitt undanþága, er það að bæta gráu ofan á svart, því að i fyrsta lagi er slikt megn- asta óréttlæti, ef ekki beint brot, og afleiðingin sú, að al- menningur verður að greiða hærra verð fyrir þessar nauð- svnjar cn ef innflutningurinn væri frjáls öllum kaupsýslu- mönnum. Furða mcnn sig al- ment á því, að engin skýrsla skuli komin frá stjórninni um þctta. En allur almenningur lcrefst þess nú, að innflutning- ur á nauðsynlegum matvælum verði gefinn frjáls. Og almenn- ingur mun lialda áfram að bera fram kröfur, sem ríkis- stjórnin verður að taka til greina, og næsta krafan verð- ur algert afnám innflutnings- haftanna. Rv. Tannlæknataxtar og J.B. Þótt ekki sé i rauninni eyð- andi tíma i það að svara grein hr. Jóns Benediktssonar í ný- útkomnu Læknablaði, þá vilj- um við samt benda á nokkurar firrur í henni, þeim til leiðbein- ingar, sem taka mark á orðum hans. Þessi grein hans er að sumu leyti bein ósannindi eða gort eða skýtur alveg fram hjá markinu. „Öllu snúið öfugt þó“, má í stystu máli segja um þessa einkcnnilegu ritsmið hans. Við munum sem fyr láta staðreynd- ir tala sínu máli en leiða lijá okkur brigslyTði hans og digur- mæli. I grein okkar í Læknablaðinu (júlí): Auglýsingar og tann- læknar, er hvert orð satt og verður ekki afsannað. —- En það er skiljanlegt, að J. B. hafi orð- ið hverft við er liann sá sanna mynd af framkomu sinni. I>að mun vera leitun um viða veröld á líku dæmi um framkomu manns við starfsfélaga sína. Erum við ekki í vafa um það, að allir, sem kynna sér mála- vöxtu og vita hvað velsæini er, eru okkur sammála um það, að slík framkoma sem hans, er engin fyrirmynd og síst til eftir- breytni. — Fram til þessa hefir það ekki þótt neinn frækleikur að þverbrjóta eða virða að vett- uði lög og reglur, sem menn hafa skuldbundið sig til að fylgja og allra síst þegar menn hafa sókst eftir að fá að ganga undir skuldbindingarnar og samþykt þær með undirskrift sinni. .1. B. lýsir því með miklu stærilæti, að hann hafi tekið próf sem tannlæknir. Við skuj- um ekki deila við hann um það atriði eða fara langt út í þá sálma. En — mættum við spyrja: Hvemig stóð á því, að heilbrigðisstjórnin danska neit- aði honum um að starfa sem slíkur i Danmörku, ei* hann sótti um það? Er þó ekki út- lendum né innlendum, sem uppfylla skilyrðin, settar skorð- ur i því efní. Óneitanlega er það hálf spaugilegt, er J. B. vill láta líta út eins og liann liafi farið að undirbjóða af einskærri um- hyggju fyrir fólkinu — af með- aumkun með fátæklingum. Við lofum honum að lifa og devja i þeirri sælu trú. — En meðal annara orða: Heldur hr. J. B., að það sé fólki mest trygging, að bjóða vinnu sína sem ódýr- asta? Veit hann ekki, að það getur verið feikna munur á framkvæmdum verksins, veit liann ekki að efnin, sem tann- læknar nota við starf sitt, eru mjög misjöfn að gæðum og dýr- leik, veit liann ekki að fóllc verður, livað tannlæknisstarfið snertir að minsta kosti, að liafa tryggingu fyæir því, að viðliaft sé hið> mesta hreinlæti, ná- kvæmni og nærgætni, en það útheimtir tíma, athygli og sam- viskusemi. Fólkið ætti lika að geta treyst því, að tannlæknir- inn verði ekki að nátttrölli i starfi sinu. Það á heimtingu á því, að hann hirði um og nenni að fylgjast með framförum og breytingum í slarfsgrein sinni. Það er ofur auðvelt að blekkja fólk, sem ekki liefir næga þekkingu á þessum efn- um, ef ráðvendni og samvisku- semi stjórnar ekki gerðum nianna. Það er beinlinis út í bláinn að tala um verðlagið eitt, án tillits lil annars, sem er miklu þýðingarmeira fyrir fólkið. I þessu yfirskini J. B. með verðlagið, gægist óþokka- lega út farandsalinn. Hann treystir auðsjáanlega mest á athugunarleysi og ókunnug- ieika einstaklingsins. \ronandi endist honum það vel og lengi. Hvergi meðal menningar- þjóða eru það talin meðmæli feða álitsauki, ef læknir eða tannlæknir sér það eitt ráð til ]>ess að afla sér aðsóknar og vinnu fyrir fólkið, að undir- bjóða starfsfélaga. J. B. ymprar lítillega á þ\í eða reynir að gefa í skyn, að tannlækningar séu dýrari hér en í öðrum löndum. En honum bregst bogalistin. Af öllum sól- armerkjum að dæma er liann lítt kunnugur málayöxtum. Sannleikurinn er sá, að tann- læknataxtar eru að mun liærri í öðrum lönduin en hér — víð- ast tvöfalt hærri — víða fjór- falt hærri, án þess að tekið sé tillit til taxta þeirra, er vinna fyrir ríka fólkið. — Þetta kem- ur lika glögt í ljós, er útlending- ar, sem vanir eru tannlæknis- aðgerðum, koina hér til tann- Reykið það sem best er og ödýrast Teofahi Fást hvarvetna 20 stk. 1.25 TEOFANI — LONDON. lækna. I>eir eru alveg hissa, live lítið þeir eru látnir greiða fyr- ir sambærileg íannlæknisverk við ]>að, sem þeir ei*u vanir heima hjá sér og það má jafn- vel skilja það á þeim, að þeir gruna menn um að fremja hér einbert fúslc. Án þess að vilja lengja málið um of getum við þó ekki stilt okkur um, að segja frá atriði, er snertir þetta mál nokkuð og er til athugunar og skýringar. Annars gæti verið ástæða til að skrifa rækilega um þetta taxta- mál og skýra það nægilega fyrir fólki, þvi stundum hafa birst hér villandi frásagnir um það í blöðum. En það verður að bíða seinni tíma. í Gautaliorg i Svíþjóð var sett á stofn fyrir nokkuru al- mennings-tannlækningastofa, sem á að vera einskonar hjálp- arstöð fátækra (eða hálfgerS frílækning). Hið opinbera lagði stofnuninni allan útbúnað, áhöld, húsnæði og jxisskonar ókeypis. Þar hefir verið teki# svijiað gjald og hér, eða noklt- uru hærra (einstaka gefin hjálpin), en hér er alment greitt tannlæknum. En livað sýna reikningamir? - Reksturinn ber sig naumlega, þótt ekki sé reiknað með stofnkostnaði. En þess verður að gæta, að þær vinna eingöngu samviskusamir og vandvirkir kunnáttumenn. í lok grcinar sinnar fer lir. J. B. svo að auglýsa, að hann liaft eitthvað verið bendlaður \ið fúskarabreytinguna á tann- læknalögunum á siðasta þingi. Það var ekki nema að vonum að hann væri það. En honum skjátlast herfilega ef hann held- ur, að tannlæknarnir hafi reiðst honum nokkurn tíma. Svo hé- tíðlega tekur liann enginn. Aft- ur á móti er það vitanlegt, að J. B. gat ekki leynt gremju sinni, þegar liann sá, að tannlæknam- ir hér settu krók á móti bragði og lækkuðu verðtaxta félagsins jafnt og hann. Það er fremur ógreindarlega tilgetið, að tannlæknafélags- stjórnin hafi lagst á móti breyt- ingunum á tannlæknalögunum af eigingjörnum hvötum. Þótt lagasmíði þessi sé i hæsta máta vanhugsuð, sem siðar mun koma í ljós, ef ekki verður úr bætt, þá snertir hún ekki tann- lækna hér í Reyrkjavík. En hr.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.