Vísir - 27.05.1934, Blaðsíða 6

V í S I R
Sunnudaginn 27. maí 1934.
skólans á Akureyri væri mjög
góð. „En ef til vill er drengurinn
bestur. Og j)ér getiö byrjaö hér á
listaskólanum kl. 9 í fyrramáliö."
Frú G., sem nú loksins fékk í
friöi og frátafalaust að glíma við
leirinn, sem hugur hennar haföi
árum saman verið í óslítandi töfra-
tengslum viö, hún vann nú viö-
stöðulaust frá morgni til kvelds. í
Hiö eina, sem hélt aftur af henni,
var heilsubrestur. Hvað eftir ann-
aö var hún frá verki dögum sam-
an. Er ekki unt að vifa, hve mik-
ið hún hefði búið til, ef þessar frá-
tafir heföu engar veriö. Hún er
óvenjulega afkastamikil.
Þrátt fyrir alt lauk hún viö
karlmannsmynd í hálfri stærö —
gerða eftir grískri myndastyttu.
Auk jtess geröi hún tvær andlits-
frummyndir í hálfri stærð, eftir
lifandi fyrirmyndum.
Karlmannsmyndin finst manni
afburðavel gerö. Hún kemur á-
horfandanum fyrir sjónir sem ljós-
lifandi, og festa 0g mýkt forms-
ins fyllir hana krafti og yndis-
jtokka. — Maöur dirfist að álíta,
að í höndum frú G. hafi myndin
aukist að fegurö. Enda hlaut hún
að launum mikið hrós hjá Utzon
Frank.
Frú Gunnfriður fagnar, er hún
kemur auga á óvenjuleg andlits-
einkenni, við j)au vill hún helst
eiga. I listaskólanum var verið aö
koma fyrir hitunartækjum. Meöal
verkamanna var maður með and-
iit, sem sérstaklega vakti athygli
frú G. Manninum til mikillar undr-
unar sagöi hún við hann: „Viljið
þér sitja fyrir hjá mér stundar-
korn?“ Maðurinn lét til leiöast,
og frú G. vann svo eftir það að
brjóstmyndinni eftir minni.
Það er eitthvaö viö j)essa mynd,
sem beinir huganum til Meuniers,
franska myndhöggvarans, sem sér-
staklega tekur öörum fram i j)ví
að lýsa verkamanninum.
Síðara brjóstlikneskið á líka sína
sögu. Ung múlattastúlka, sérbenni-
leg í andliti, sem var fyrirmynd
á listaskólanum, mæltist til að frú
G. mótaöi mynd af sér og var hún
strax fús til að byrja, — og nú
haföi hún 3 verkin í takinu.
Sem dæmi um atorku og sjálfs-
traust frú Gunnfriðar er vert aö
geta þess, að tvö síðarnefndu verk-
in ákvað hún 0g byrjaði á þeim
með aðeins eins dags millibili. —
Heimförin var jægar ákveðin að
rúmlega viku liöinni, og varð með
engu móti frestað. Ekki var j)að
þó ætlunin aö yfirgefa listaskól-
ann með hálfgerð verk. Fyrir burt-
förina yoru j)vi líka myndastytt-
urnar fullgerðar, og eins og fyrsta
myndin áunnu þær frú G. mikið
hrós prófessorsins, sem sérstaklega
lauk lofsorði á meðferð formsins ■
í mynd múlattastúlkunnar.
I’essi öruggu tök og leikni í
meðferð frumdráttanna, sem frú
G. hefir beitt við þessar tvær and-
litsmyndir, gera list hennar heill-
andi — aðlaðandi. — Eitthvað af
því, sem vekur aðdáun áhorfand-
ans í myndinni af drengnum —
fyrsta verki frú G. — mætir aug-
anu aftur i þessum myndum.
Næðið á Charlottenborg, og })að
-að geta helgað sig verkinu óskift,
hefir líka fært frti G. innri ró.
Hún er sannarleg Vestuiney í
musteri listarinnar, — sjálf full af
hinum heilaga eldi.
Frú G. er sérlega næm að ná
því sálræna í andlitssvipnum. Með
léttum línum töfrar hún fram þessa
hárfínu tilbreytni í andlitsdráttun-
um, sem sýna nákvæmlega j)að,
sem hún vill. Það er sérstakt ein-
kenni hennar, að hún er ekki
hrædd viö aö breyta, ef hún er
cánægð, — hún ratar altaf aftur
á myndina, scm hún hefir lifandi
í sér. Sú mynd er svo lifandi, að
það virðist sem hún sjálf fyllilega
lifi lífi Jteirrar persónu, sem hún
ei' aö móta. Og hún hættir ekki við
verkið fyr en hún finnur, aö betur
getur hún ekki gert það. En þá
talar líka listaverkið sjálft til á-
horfandans með fegurð .sinni og
sannleika.
Ef frú G. gæti unnið framvegis
heima á íslandi við sömu hughrif
og hér, J)á mundu áreiöanlega
|* verða til mörg sérstæð listaverk.
| 'l'il allrar hamingju hefir nú maö-
ur hennar, Asmundur Sveinsson
myndhöggvari, eignast hús, svo að
jiví leyti ti! ættu þau hjónin, sem
bæöi hafa helgað sig listinni, að
geta latið j;jóö sinni í té mörg, fög-
tir og' merkileg listaverk. Og það
gera þau áreiðanlega, hvort út frá
sinni sérgáfu á sviði listarinnar.
Kaupmannahöfn.
O. H.
N o r s k a r
loftskeytafregnir.
Osló, 26. maí. FB.
Olav Trygvason.
Hið nýja skip norska flotans,
Olav Trygvason, verður við æf-
ingar fyrst um sinn, en sameinast
flotanum í haust. —• Skipið á að
hafa 132. manna áhöfn og er aðal-
lega ætlað til þess að leggja tund-
urdúfl.
Gamalt morðmál tekið fyrir tá ný.
Samkvæmt upplýsingum, sem
dómsmálaráöherrann gaf á j)ingi í
gær, verður liiö svokallaða Hetle-
Saperfine
er næfurþunt blað, fok-
hart, flugbítur, þolir mikla
sveigju og brotnar ekki i
vélinni. Passar i allar eldri
gerðir Gillette-rakvéla. —
Fæst i flestum búðum.
xsattQíXíístsístsöööíiötíöcsíacKiöc):
LÁTIÐ GRAFA
nafn yðar á sjálfblekunginn
áður en þér týnið lionum.

Ingólfshvoli. — Sími: 2354.
útvegum viÖ frá
„HUSQUARN A“.
Þær bestu sem þekkjast.
Rerlingsku blödin
Berlingske Tidende,
15 —
Söndags B. T............. 25 —
Radiolytteren Nu ........ 30 —
Populær Radio ........... 60 —
fást liéðan af og koma með beinum skipsferðum
frá Kaupmannahöfn í
Bökaverslun Sigf. Eymundssonar
og Bókabúð Austurbæjar BSE, Laugaveg 34.
____
Morgen 15 aura
Aften 15 —
Söndag 25 —-
morðmál, sem mesta eftirtekt
vakti 1907 og einnig hefir verið
mjög umrætt að undanförnu tekið
fyrir á ný. Tveir sérfræðingar úr
læknastétt eiga að liafa með hönd-
um rannsóknir' í sambandi við
málið.
Listsýning í Osló.
Mikil, belgisk listsýning var
opnuð í Oslo í gær, í viðurvist
konungsf j ölskyldunnar.
Ú tvarpsfréttir.
—o----
Mikið ntannvirki.
Berlín 26. maí. FÚ.
í gær var vígð brú yfir Elbe-
fljótið, við Hamborg. Er hún eitt
hið mesta mannvirki, sem l)ygt
hefir verið i Þýskalandi á síðari
árum. Dr. Frick, innanríkisráð-
herra, hélt vígsluræðuna.
B. T. (daghlað)
Veiðimenn.
Laxalínur, silki, frá kr.
9.00 pr. 100 yards.
Silunga- og laxastangir,
frá kr. 3.85.
Silunga- og laxahjól, frá
kr. 3.00
Laxa- og silungaflugur,
á 0.50 og 1.50.
Fjölbreyttasta úrval af
allskonar gerfibeitu.
Stállcassar undir veiði-
tæki, stórt úrval.
Margar nýjungar.
Lægst verð.
áportvöruhús Reykjavíkur |
Svona
hvítar
tennur
getið þér
haft með
því að
n o t a
á v a 11
Rósól-tannkr.emiS í þessuni
túbum:
M UNAÐARLEYSINGI.
henda henni á jtað, að ein þessara andslyggilegu og
fýrirlitnu kven-kinda væri meðal áheyrandanna í
stofunni. '>
„Tant pis“, sagði hin hágöfuga frú, og hætli þvi
síðan við, að hún vonaðist til jiess, að orð sín hefði
haft einhver áhrif. Því næst lækkaði hún róminn, en
hafði þó svo hátt, að eg nam vel orðaskil. Hún sagði:
„Eg liefi veitt henni eftirtekt. Og meður því, að guð
hefir gefið mér þá sérstöku gáfu, að geta lesið eitt
og annað í andlitssvip náungans, })á sá eg á auga-
bragði, að þessi slúlka er búin öllum helstu göllum
stéltarinnar.“
„Mætti eg spyrja,“ sagði herra Rochester „i hverju
j)eir gallar sé einkum fólgnir?“
„Það skal eg segja yður seinna, lierra Rocliester,“
svaraði frúin.
%
„En þá er alls ekki víst, að mig langi til að heyra
það,“ sagði herra Rochester. „Forvitni mín er svo
mikil og heimlufrek, að hún krefst fullnægingar
þegar í slað.“
„Spvrjið dóltur mína, ungfrú Blanche! Hún er yð-
ur svona eins og öllu — nákomnari heldur en eg.
Og hún getur áreiðanlega svalað forvitni yðar.“
„Nei, heyrðu nú, mamma! Hvernig getur ])ýr dott-
ið í hug, að vísa honum til mín! En yður að segja,
herra minu, j)á lít eg á allar kenslukonur sem háska-
gripi. Ekki sakir j)ess, að eg liafi liðið mikið fyrir
J)eirra sakir, því að eg gat snúið hlutunum alla vega
og undið vopnin úr höndum J)eirra. Þú manst J)að
vist, Theódór, ekki síður en eg, liversu sniðug við
vorum, að crla og ergja J)essar óskemtilegu tinda-
hikkj ur.“
Ójá — eg held eg muni það — eg held það svari
því,“ sagði hróðir hennar letilega. — Manstu eftir
herbergisþernunni og kennara-myndinni minni,
syslir ?“
„Já, J)að segi eg satt. Já, hvort eg man eftir J)eim!
— Og J)egar við komumst svo að J)ví, að J)au voru
eitthvað farin að draga sig saman, skötuhjúin, J)á
urðum við svo liugvitssöm i uppfundningunum og
hrellin, að J)að hara tólc engu tali! Og hefði mamma
ekki að lokum komist að öllu saman, J)á veit eg
lireint ekki hvernig farið hefði. —“
.Frúin: „Þúsund ástæður mæla gegn því, að noklc-
ur samdráttur sé liðinn eða lcyfður á kristilegu heim-
ili, milli kenslukonu og heimiliskennara af karlkyn-
inu. — I fyrsta lagi er nú ástæðan sú----“
„Hlífðu okkur við framhaldinu, mamma,“ sagði
ungfrú Blanche. „Eg held við J)ekkjum J)etta. Hættan
er sú, meðal annars, að saklaus börnin spillist af því,
að hafa Jæssliáttar „fyrir augunum“. Og svo er nú
það, að ástfangnar persónur vcrða oft eins og utan
við sig tímunum saman og gleyma skyldustörfunum
eða vanrækja J)au. Og enn má ucfna kæruleysi og
allskonar samtök um Jjað, að geta svikist ujn, án
J)ess að upp komist. Hefi eg kannske ekki á réttu
að slanda, maiiima?" • .
„Jú, eg held J)að. Þú hefir æfinlega rétl fyrir J)ér,
barnið mitt!“
„Eg liugsaði það,“ sagði ungfrú Blanche. „Og nú
skulum við tala um eitthvað annáð. Meistari Ed-
vard! Hvernig er söngröddin í kveld?“ Hún leit á
herra Rochester og mér virtist ástleitnin i augnarað-
inu nokkurnveginn bersýnileg.
„Eg er til reiðu. Skipið fyrir, svo sem yður líkar,
fagra drolning!“
„Þá hýð eg yður að þjöna liinni „konhnglegu
lign“ með rödd yðar og á annan hátt!“
„Hver mundi ekki kjósa sér J)að hlutskifti, að vera
Rizzio hinnar guðdómlegu Maríu?“
„Nei — ekki Rizzio,“ svaraði hún og gekk að
hljóðfærinu. „Eftir þvi ssm eg lít á málið, hefir hinn
trygglyndi Davíð verið ákaflega leiðinlegur maður.
Eg hefi miklu meiri mætur á Bothwell liinum svarta.
Mennirnir þurfa að liafa eitthvað af .djöfuls—eðlinu
i sér, lil ])ess að eg geti orðið lirfin af þeim. Mér er
sama hvað sagnaritararnir segja um James Hephurn.
Eg er þeirrar skoðunar, að hann hafi verið einn
þeirra miklu manna, sem okkur konjum finst eftir-
e