Vísir - 20.06.1934, Síða 2

VISIR
HTyjar
kartöflup.
Kosniogablekkmgar
Alþýðublaösins.
Alþýðublaðið lýgur því upp, að samningar hafi
verið gerðir milli bændaflokksins og sjáfstæðis-
flokksins, um „stórfelda gengislækkun“ eftir kosn-
ingarnar.
Verzlun Ben. S. Þórarinssonar býír bezt kanp.
Það er ekki að sökum að
spyrja, að þegar fyrirsagnir Al-
þýðublaðsins eru stærstar, þá er
óskammfeilni blaðsins mest.
Undir fimm-dálka fyrirsögn,
með stærsta auglýsingaletri
blaðsins, er sagt frá því í Al-
þýðublaðinu í gær, að sjálf-
stæðisflokkurinn og bænda-
flokkurinn liafi gert samninga
sin á milli um það, að koma
fram stórfeldri gengislækkun
eftir kosningarnar.
Þetta er auðvitað gersamlega
tilhæfulaus uppspuni. — Engir
slíkir samningar hafa verið
gerðir og engum sjálfstæðis-
manni hefir komið til hugar að
gera slíka samninga.
Og undir sömu fyrirsögninni
birtir Alþýðublaðið fyrirspurn
frá miðstjórn alþýðuflokksins,
um það, hvort sjálfstæðisflokk-
urinn vilji skuldbinda sig til
þess, að vinna að því, „að gengi
ísl. krónu verði haldið óbreytlu
eins og það er nú miðað við
sterlingspund“.
Slík fvrirspurn væri ni’i vit-
Það kveður við annan tón í
Alþýðublaðinu, þegar það ræð-
ir um okurstarfsemina, sem
Jón Þorláksson sagði frá, að
rekin hefði verið í sambandi
við' varasjóð i. landjsverslunail-
innar, lieldur en þegar það var
að segja frá mísfellunum í
Landsbankanum. — Alveg ný-
lega var blaðið að lirósa sér
*af því, að það léti reiði sína í
þessiun efnum ganga jafnt yf-
ir flokksmenn sína sem and-
stæðinga. í sömu andránni var
blaðið þó að reyna að éta of-
an í sig og klóra yfir sakar-
giftir, sem það hafði þá alveg
nýfega borið á einn flokks-
mann sinn, og er af því aug-
ljóst, að þjónusta þess við rétt-
lætið mun ekki altaf jafnreiðu-
búin. Þá var um að ræða
fjórða manninn á lista Alþýðu-
flokksins liér í Reykjavík. —
Nú er upplýst um okurstarf-
aplega tilgangslaus með öllu, ef
það væri rétt, sem blaðið segir,
að því hafi verið „lýst jnfir opin-
berlega,“ að sjálfstæðisflokkur-
inn liefði þegar ákveðið og gert
samninga um gengislækkun að
afstöðnum kosningum! — Al-
þýðublaðinu hefir þannig tekist
að sanna það fyrir lesendum
sínum, að staðliæfingar þess um
f yrirætlanir sj álf stæðisf lokks-
ins i þessu máli, séu helber upp-
spuni.
Hitt er vitað, og getur frásögn
Alþýðublaðsins ekki ósannað
það, að innan allra flokka eru
til menn, sem hafa þá skoðun,
að gengislækkun mundi færa
nýtt líf i atvinnuvegina. Hins
vegar hafa þéir menn verið í
ákveðnum minni hluta í öllum
flokkum til þessa. Slíkir menn
eru einnig til innan alþýðu-
flokksins. — En eins og kunn-
ugt er, þá eru skoðanir þing-
manna friðhelgar samkvæmt
stjórnarskránni, þó að alþýðu-
flokkurinn og framsóknar-
flokkurinn virði það að vettugi!
serni, sem virðist hafa verið
rekin alveg undir handarjaðri
efsta mannsins á þessum
sama lista, Iléðins Valdimars-
sonar. Og nú skiflir Alþýðu-
lilaðið alveg um tón. Því fer
svo fjarri, að það láti reiði sína
ganga jafnt yfir flokksmenn og
andstæðinga, að það gerir sér
verulegan mannamuri, eftir því
hve liátt i virðirigastiganum
fÍQkksmennirnir standa.
1 Alþýðublaðinu í gær er sagt
frá því, að Jón Þorláksson hafi
hyrjað útvarpsræðu sína „á
dylgjum um það“, að stjórn
landsverslunar liefði keypt 18
þús. kr. skuldabréf með 3000
kr. afföllum. Það voru sannar-
lega engar „dylgjur“ sem J. Þ.
fór með um þetta. Hann sagði
skýrt og ákveðið, að þetta hefði
verið gert. Það er þess vegna
óþarft af Alþbl., að vera að
krefjast frekari upplýsinga af
J. Þ. Samkvæmt venju þeirri,
sem blaðið hefir fylgt, hefði
það i þess stað átt að krefjast
sakamálsrannsóknargegn þeim
mönnum, sem höfðu varasjóð
landsverslunarinnar undir
höndum, þegar umrætt lán var
veitt. En nú brá blaðið vana
sínum. Nú krefst það frekari
sagna af Jóni Þorlákssyni, og
milli línanna má lesa það, að
í þessu tilfelli telji blaðiðsæmi-
legast, að sakamálsrannsókn
verði fyrirskipuð gegn honum,
fvrir að segja frá þessu!
Dýpra
og dýpra.
Jónas frá Hriflu heitir þeim
Magnúsi Torfasyni og Sigurði
Sigurðssyni ýmiskonar fríðind-
um og jafnvel sérstökum heið-
urslaunum, ef þeir svíki Bænda-
flokkinn og sannfæringu sínaog
gangi á hönd Tíma-kommúnist-
um. — Annars kostar bíði
þeirra eymd og læging.
Það hefir verið sagt um Jón-
as frá Hriflu og stutt með álit-
legum rökum, að hann mundi
einna ófyrirleitnastur þeirra
manna allra, sem við stjórnmál
hafa fengist liér á landi. Sjálf-
sagt er eitthvað meira cn lítið
hæft í þessu, en hafa verður þó
i huga, að rélt er að meta opin-
bera framkomu hans nokkuð á
annan veg, en flestra manna
annara.
Hér verður þó ekki við það
dvalið að sinni, en vikið laus-
lega að ritsmíð hans einni ný-
legri um frambjóðendurBænda-
flokksins í Árnessýslu, þá
Magnús Torfason, sýslumann,
og Sigurð Sigurðsson, búnaðar-
málastjóra.
Jónas virðist eiga örðugt með
að ráðast á menn þessa beinlín-
is, enda hefir hann borið þá
miklu lofi — og vitanlega ó-
verðskulduðu — um mörg ár
undanfarin. Mcðal annars hefir
hann sagt, að M. T. væri eink-
ar efnilegur arftaki Jóns Sig-
urðssonar forseta! Það þarf
mikla heimsku og alveg ótrú-
legt hlvgðunarleysi til þess að
fullyrða slíkt, en J. J. mun
hvorugt skorta, er á reynir, og
því er hann nú staddur þar á
stjórnmálasvellinu, sem örðugt
mun reynast um fótfestu er til
lengdar lætur.
Hins vegar hafði M. T. sagt
eitthvað á þá leið, að „réttlætis-
tilfinningu“ J. .T. mundi þannig
háttað, að hann ætli engan
sinn líka i þeim efnum. Hafði J.
.1. skilið það svo, sem M. T.
teldi hann réttlátastan þeirra
manna alira, er hann hefði
kynst um dagana, cn óvíst þylc-
ir, að M. T. telji nú þann skiln-
ing J. J. réttan. — En M. T.
hlaut mikið lof fyrir vitnisburð-
inn, enda má fullyrða, að hon-
um hafi ekki veitt af ]iví. Gall-
inn liara þessi, að ekki kom að
neinu haldi.
Þá er Sigurður Sigurðsson.
Þann mann liefir J. J. skjallað
mjög árum sarnan og talið hann
helstan merkisbera allra búvís-
inda og búnaðarframkvæmda
hér á landi. Sannleikurinn mun
sá, að Sigurður liafi ekki verð-
skuldað neitt af því lofi. Því
verður þó sennilega ekki neitað
með rökum, að Sigurður kunni
að hafa einhvern áhuga á'jarð-
rækt og búnaðarframkvæmd-
Byggingarvörnr
af öllu tagi, þ. á. m. Þakjárn,
galv., slétt og riflað, Þaksaum, j
Þakpappa, Nagla, allar gerðir j
og stærðir, Vírnet, innaná veggi, j
Stofuskrár afbragðs teg. frá kr.
13,80 tylftin, Hurðarhjarir 4” á
kr. 5,00 pr. 12 pör, Hurðarhún-
ar óteljandi gerðir og verð frá
kr. 1,60-19,00 þ. á. m. forkróm-
aðir útidyrahúnar, sjálfpass-
andi með löngum skiltum, á kr.
4,00, Smekklásar, afbragðs teg.
á kr. 8.20, „Wehag“-hurðarhúna
margar gerðir,lágt verð,Glugga-
gler, Perkeó-skothurðajárn og
alt annað, sem útheimtist til
bygginga, seljum við með bæj-
arins lægsta verði.
VERSL. B. H. BJARNASON.
um, en áhuginn er vissulega
hvergi nærri einhlítur, ef alt
annað skortir. En Sigurði er
létt um ferðalög og béra því ó-
rækt vitni ferðakostnaðar reikn-
ingar lians. Munu þcir stundum
hafa verið gerðir að sérstöku
umræðuefni á búnaðarþingum.
J. J. er óvenjulcga þungt fyr-
ir brjósti, er hann ræðir um
þessa „undanvillinga“, þing-
mannaefni Bændaflokksins í
Árnessýslu. Hann er bersýni-
lega sótsvartur af vonsku undir
niðri, en reynir að stilla sig
eftir föngum. Samt tekst hon-
um ekki betur en svo, að vonsk-
an gýs upp öðru hverju, líkt og
þegar leir og leðja þeytist upp
úr organdi gosliver. Fylgir þá
ódaunn mikill og fýla, svo að
fólk tekur fyrir vitin.
í fyrra hluta greinarinnar
vítir J. J. þingmannaefnin
mjög fyrir „svikin“ við Fram-
sókn. Telur hann þau hörmu-
leg og hina mestu óhæfu. Gefur
í skyn, að menn, er slíkum
svikum beiti, sé liinir verstu
níðingar og hvergi lilutgengir
með góðum mönnum. Verður
eklci betur séð, en að J. J. vilji
bannfæra þá M. T. og S. S. af
þessum sökum, og tclji þá liafa
unnið til miskunnarlausrar út-
skúfunar þessa heims og ann-
ars.
J. J. viðurkennir í öðru orð-
inu, að sitt hvað gott liafi áður
íýr verið í fari þeirra M. T. og
S. S., en nú muni það horfið,
enda liafi þeir fyrirgert öllu
trausti dugandi manna, er þeir
„sviku“ höfuðpaurinn sjálfan,
þ. e. J. J., en það sé sama sem
að svíkja „Framsókn“ (=
Tíma-kommúnista). — „Út-
málar“ hann með mjög stcrkum
orðum, hversu alvarleg slík
svik verði að teljasl, og hversu
hart verði á þeim mönnum að
taka, er lendi í þvílíkri ógæfu.
Veður hann elginn um þetta
aftur og fram og gefur i skyn,
að pólitískir svikarar sé svo
auvirðilegir og slíkur viðbjóður
góðum mönnum, að hvergi eigi
lieima nema með árum og púk-
um í eilífri forsælu.
Þegar á líður greinina fer J.
J. að hýrgasl á ný og gera gæl-
ur við þá M. T. og S. S. — Og
áður en varir er liann farinri að
heita þeim fríðindum og fögr-
um gjöfum, jafn vel sérstökum
heiðurslaunum í ellinni, ef þeir
reynist nú þeir drengir, að
svíkja flokk sinn (þ. e. Bænda-
flokkinn) og sannfæringu og
halli sér aftur að Tímaliðinu!
Talar hann í þessu sambandi
um orður og titla, sem líklegt
sé, að takast megi að útvega
þeim, auk annars, ef þeir
þjódfrsegu
bíta allra blaða best, Hverfi-
steinar margar stærðir, Kverne-
landsljái, Hnoð, Ljáklöppur,
Steðja og Carborundumbrýnin,
seni eggja ljáina allra brýna
best, kaupa allir þeir, hjá okk-
ur, sem ant er um að fá góðan
heyfeng með sem minstu sliti.
Heild- og smásala.
VERSL. B. H. BJARNASON.
Nýkomid:
Tugavogir og Borðvogir,
Vogarlóð og lóðakassar.
Bestar vörur. — Lægst verð.
VERSL. B. H. BJARNASON.
bregðist flokki sínum þegar í
stað og sviki liann gersamlega.
— Þá muni verða leikið við j)á
í ellinni — með liverju því, sem
lijarta þeirra girnist!
„Dýpra og dýpra!“
Þarna birtist liið pólilíska
siðalögmál Jónasar í allri eymd
sinni og fordæmalausum vesal-
dómi.
Þið eruð aumingjar og úr-
hrak veraldar, óalandi og ó-
ferjandi, sakir þess, að þið vfir-
gáfuð „Framsóknarflokkinn“.
Þið skuluð livergi griðland
eiga, nema í ystu myrkrum for-
dæmingarinnar, sakir þess, að
þið svikuð mig núna!
Hjrggið að þessu, undanvill-
ingar, og eftirmæli yðar skulu
verða í samræmi við verknað-
inn.
En svo er hin hliðin:
Ef þið svíkið sannfæringu
yðar og Bændaflokkinn, þá
mun eg taka yður í sátt og gera
veg yðar mikinn. — Þá skal all
til reiðu — fyrst og fremst mikl-
ir peningar — heiðurslaun í ell-
inni —■ en þar næst fögur um-
níæli á prenti, orður og tillar
— alt sem hégómlyndum gam-
almennum þykir eftirsóknar-
verðast!
í stuttu, máli:
Svíkirðu mig ertu dauða-
dæmdur! — Svíkirðu aðra
mun eg bera þig á höndum mér
það sem eftir er lífdaganna!
Þannig hljóðar siðalögmál
Jónasar.
von Papen flytur ræðn
sem bannað er að flytja í
útvarpi eða birta í blöðum.
Hindenburg lætur í ljós
ánægju yfir ræðunni.
Berlin, 19. júní. FB.
von Papen varakanslari liefir
haldið ræðu og lýst sig mótfall-
inn því, að algerlega væri bann-
að að gagnrýna gcrðir rikis-
stjórnarinnar i blöðum og ræð-
um. Rikisstjórnin hefir lagt
bann við því, að ræða þessi
væri birt í blöðum eða að henni
væri útvarpað. (Uniled Press).
Berlín 20. júní. FB.
Hindenburg forseti hefir
sent von Papen varakanslara
skeyti þess efnis, að harin sé
hæst ánægður með ræðu hans,
þá, er bannað var að flytja í
útvarpi eða birta í blöðum.
(United Press).
Við annan tdn!
Alþýðublaðið krefst engrar rannsóknar á okurstarfsem-
inni í sambandi við varasjóð landsverslunarinnar.