Vísir - 21.06.1934, Blaðsíða 3

VÍSIR
frá gagnstæðri fullyrðingu
sinni, er ekki jafn ljóst.
Hverjar eru þá þessar tillög-
ur skrifstofustjóra, sem Jónas
Jónsson tjáði sig samþykkan?
Hermann Jónasson sendir mál-
ið til dómsmálaráðuneytisins
með bréfi 4. nóv. 1929. 1(5. nóv.
ritar skrifstofustjóri tillögur
sinar. í þeim gerir hann grein
fyrir, að liér sé um tvö mál að
ræða, annað gegn Hansínu Ingu
Pétursdóttur en liitt gagnvart
Birni Gíslasyni. Hann telur af-
brot H. I. P. ekki mjög alvar-
leg og leggur því til, að lög-
reglustjóra sé skrifað, að ráð-
herra telji frekari aðgerðir
gegn henni mega hiða uns út-
séð sé um gjaldþrot hennar, en
að þá sé rétt að athuga mál
hennar á ný. En um Björn
Gislason segir hann: „Mætti um
um leið geta þess, að ef lög-
r.stj. telji líklegt, að B. G. hafi
með lántökum sínum framið
löghrot, og unt muni að upp-
lýsa það, þá sé auðvitað rétt
og skylt að rannsaka það mál
nánar“. Þessum tillögum lýs-
ir J. J. sig sem sagt sannnála.
I samræmi við þetta skrifar svo
ráðuneytið lögreglustjóra 29.
nóv. 1929, þar sem lionrm er
tilkvnt með skírskotun til við-
tals, að ráðuneytið telji frek-
ari rannsókn gegn H. I. P.
megci* hiða, uns skorið hefir
verið úr um gjaldþrot hennar
í hæstarétti, en þá er rétt að
málið sé athugað á ný. „Enn-
fremur er rétl og skglt* að
rannsaka nánara viðskifta-
gerninga Bjarnar Gíslasonar,
cf þér teljið að hann með lán-
tökum sinum hafi framið lög-
brot og að unt sé að upplýsa
það“. "
Bréf þetta talar sínu máli,
og þarf ekki útskýringa við.
Það sannar ólnickkjanlega, að
því fer svo fjarri, að dóms-
málaráðuneytið hafi reynt að
hindra málshöf ðunina * gegn
Birni Gíslasyni, að það bein-
línis telur það rétt og skylt að
halda rannsókn áfram. Um
málið gegn H. I. P. telur það
raunar, að það megi bíða, þ.
e. a. s. leggur það algerlega á
vald Hermanni Jónassyni, en
um málið gegn Birni Gíslasyni
er ekkert slíkt skiiyrði sett og
þannig heinlínis lagt fyrir lög-
reglustjóra að halda áfram
eðlilegri rannsókn i því. í fvrri
grein minni hygði eg á því, að
það væri rétt hjá lögreglu-
stjóra, að dómsmálaráðuneyt-
ið hefði bundið málshöfðunar-
fyrirmæli sín við þettá skil-
ATði, en samkvæmt þessum
nýju gögnum er það ekki rétt.
Ásakanir af þessum sökum á
Jónas Jónsson cru því ekki
réttmætar, enda fór hann um
þetta i einu og öllu eftir tillög-
um skrifstofustjóra Guðmund-
ar Sveinbjörnsson, sem gerði
hárréttar og óaðfinnanlegar til-
lögur um meðferðina á máli
Björns. Að ráðunevtið hafi tal-
íð mál Björns Gíslasonar af-
greitt til fulls frá sér sést einn-
Íg af hréfi ])ess í sept 1930, sem
er samþykt af J. J„ er það legg-
ur fyrir lögreglustjóra að taka
málið fvrir til rannsóknar, en
nefnir þá eimmgis mál Hansínu
Ingu Pétursdóttur, sem kemur
af þessu, að mál Björns Gisla-
sonar var til fulls áfgreitt frá
því áður.
Afstaða Hermanns Jónasson-
ar er þá þessi: Hann sendir
mál Björns Gíslasonar til
dómsmálaráðuneytisins, þótt
nýsett lög segi, að liann skuli
* Leturhreyting hér.
halda þvi áfram án þess að
þurfa að leita álits ráðuneylis-
ins. Dómsmálaráðuneytið send-
ir honum siðan hréf um að
„rétt og skylt“ sé að rannsaka
málið frekar. En Hermann
dregur rannsókn h. u. h. um
eitt ár. vegna þess að ráðu-
neytið hafði tjáð honum, að
hann mætti láta rannsókn gegn
annari persónu biða, og tekur
hvorugt málið fyrir f>-rr en
Jónas Jónsson skipar honum
að taka fyrir það málið, er híða
mátti og segir i ávítutón, að
rannsókn / þess „hefir legið
mjög lengi niðri" og ráðuneyt-
ið áliti, i,,að mál þotta megi
ekki dragast lengur“. Að
nokkrum árum liðnum kemur
svo Hermann á almenna mann-
fundi og ritar i hlöð og hækur
og segir, að „ilialdsöflin i
dómsmálaráðuneytinu“ hafi
tafið málið!!
Gegn þessu þýðir lögreglu-
stjóra ekki, að vitna í að liæsti-
réttur taldi hann ekki vítaverð-
an fyrir drátt málsins, er Bjöm
Gíslason, sem sjálfur hafði
með ýmsu móti tafið málið,
krafðist ábjrgðar á liend ■
honum, því að þá lá málið alt
öðru visi fyrir en nú.
I fvriá grein minni sannaði
eg ósannindi lögreglustjóra i
garð hæstaréttar. í gær kingdi
hann þeim þegjandi. Nú er
komið að honum að kingja
álygum sínum á „íhaldsöflin í
dómsmálaráðuneytinu“.
En óskiljanlegt er, að ríkis-
valdið þoli það til lengdar að
tefla fram.sem dómara yfir ó-
hreyttum afhrotamönnum.
þeim sem her er orðinn að
slíkri framkomu gegn hæsta-
rétti og dómsmálastjórninni.
Önnur atriði i svari Her-
manns skifta minna máli, og
skal eg reyna að vera stuttorð-
ari um þau. Skv. þvi, hvernig
málið liggur nú fvrir, skiftir
það engu máli, hvort .Tónasi
Jónssyni var kunnugt um á-
frýjunarleyfi það, er ráðuneyt-
ið gaf hinn 6. júní 1930. J. J.
ber áhýrgð á því, að það var
gefið og þótt litlu máli skifti
má geta þess, að ekki liefir ,T.
.T. verið mjög langt uiidan er
það var gefið, hinn 6 júní eins
og Hermann segir, þvi að skv.
frásögn Ingólfs, kosningahlaðs
Framsóknar, 12. júní 1930, var
liann daginn eftir, þann 7. júní,
á kosningafundi á Brúarlandi
hér ujipi í Mosfellssveit. Hins-
vegar var Guðmundur Svein-
björnsson skrifstofustjóri í fríi
á þessum tima, þ. e. frá 17.
mars 1930 og þar til í febrúar
1931. Gissur Bergsteinsson gekk
því næstur Jónasi að völdum
í ráðuneytinu og má Hermann
mín vegna deila um það við
þá tvo liöfðingja, hvor þeirra
leyfið gaf.
Um náðun Gísla Guðmunds-
sonar upplýsir Hermann livað
eg einkum álli við, sem sé, að
Jónas .Tónsson náðaði G. G. fyr-
ir þær viðhjóðslegustu mann-
skemmingar, er hér á landi
hafa þeksl. — Þessar mann-
skemmingar gengu m. a. út á,
skv. ummælum liæstaréttar,
dómasafn IV. hindi, hls. 425,
„dylgjur um það, að óeðlilega
margir hafi dáið á sjúlcraliúsi
þvi, er áfrýjandi* veitti for-
stöðu og að sjúklingar þar, hafi
eigi getað verið óhultir um líf
sitt og lieiisu vegna lækninga-
tilrauna lians“, o. s. frv. Her-
mann Jónass. segir hér utn: „En
það liefði ekki aðeins verið
ranglátt, lieldur lika lilægilegt,
* Dr. Helgi Tómasson.
ef G. G. hefði verið látinn
greiða sekt fyrir þessa ádeilu,
sem viðurkend er að vera rétt-
mæt“. Ef lögreglustjórinn
meinar það, sem hann segir,
því í ósköpunum liefir hann
þá látið umræddan lækni
ganga lausan við ákæru og
refsingu í öll þessi ár?
Viðvíkjandi málsliöfðuninni
gegn bankastjórum Islands-
banka, spyr lögreglustjóri,hvað
myndi liafa verið sagt, ef hann
hefði notað heimildina í tskp.
24. jan. 1838 til að liöfða mál!!
Er þetta eitt af hinu fáa rétta í
þessu skrifi lögreglustjóra, að
horgarana mundi hafa gripið
liin mesta undrun, ef hann
hefði gert nokkuð i þvi máli,
sem að lögum hefði verið.
Að lokum eitt persónulegt
atriði. Lögreglustjóri beinir ])vi
að mér í lok svars síns, að grein
mín liljóti „að vekja mann til
umhugsunar á það“ (svo) livað
það sé fráleitt, að láta slíkan
mann og hann telur mig vera,
fást við lagakenslu i Háskóla Is-
lands. Það eru nú hráðum tvö
ár síðan eg tók við embætti
mínu. Þá þegar hóf Tíminn
máls á þvi, að sú ráðstöfun væri
býsna einkennileg, og siðan hef-
ir fyrverandi dómsmálaráð-
herra Jónas Jónsson hvað eftir
annað á alþingi, haft orð á
„reynsluskorti" minum. Mætti
þvi ætla, að ef Hermann lög-
reglustj. tæki tilhlýðilegt mark
á sínum mikla flokksforingja
og ' dómsmálaspekingi Jónasi
Jónssyni, þá hefði það runnið
upp fyrir honum fvrr ennúlivi-
líkt hneyksli einhættisseta mín
væri. En —- svo sem menn sjá
er það fyrst nú, að liann „vakn-
ar til umliugsunar“ um þetta.
Hitt er annað mál, live mikið
mark verður tekið á áliti Her-
manns um þetta nú í „svefn-
rofunum“, þegar atliugað er
með hverjum hætti liann hrökk
af sinum væra blundi.
Bjarni Benediktsson.
Okur og
fj árdráttur
raudiiða.
Jónas frá Hriflu varð að
kannast við það i útvarpsum-
ræðunum í gærkveldi, að
landsverslunin liefði keypt 18
])úsund króna skuldahréf af
manni einum liér í hænum fyr-
ir 15 þúsund krónur eða með
3 þúsund króna afföllum. Það
er því upplýst, að i þessu til-
felli hafi verið um fullkomið
okur að ræða.
Samkvæmt upplýsingum
þeim, sem fyrir liendi eru, þyk-
ir líklegt, að þessum 3000 kr.
h'afi verið varið til þess, að
greiða með þeim verslunar-
skuldir Tima-kommúnista. þ.
e. skuldir, sem á þeim hvildu
sakir verslunarbrasks þeirra
hér í Reykjavík.
Munu ýmsir líta svo á, sem
liér sé um heran þjófnað að
ræða eða fjárdrátt af verstu
tegund, auk okurstarfseminn-
ar.
Getur þvi ekki hjá því far-
ið, að krafa allra lieiðarlegra
manna verði I sú, að itarleg
rannsókn verði nú ])egar látin
fram fara um það, hvernig far-
ið hafi verið með fé lands-
verslunarinnar á sinum tíma,
eða meðan hún starfaði, og eins
eftir að hún var lögð niður.
w i 22
3 :0 :3
► 50 s
ÍO _
8 £ C
A . .g
I c -
1 •= C
oo £ ,S
® a >
!? S »
a
4 5 2
'd 'U
ctf >*
*2 v-
‘g A 'S
a c íc
b •= ’t
■a
a
&
g 00.5,
g «
£ c
a c
'2 a
Menn minnast enn „pokasjóðs-
ins“ fræga og ýniislegs annars
af þvi tæi. Og nú liggur fvrir
játning um fullkomið okur.
Hvernig var háttað skulda-
hréfakaupum landsverslunar-
innar?
Það liefir verið sagt, að eign-
ir hennar sé m. a. í skuldabréf-
um, er nemi töluvert á annað
hundrað þúsund krónum. —
Gæti það ekki hugsast, að
fleiri skuldahréf. hefði verið
keypt með viðiíka miklum af-
föllum og 18 þúsund kr. bréf-
ið, sem þegar er vitað um?
Og hvað hefir þá orðið af
mismuninum?
Hræðsla Einars.
Einar Magnússon kennari
virðist heldur illa haldinn um
þessar mundir.
Hann skrifar grein í Alþýðu-
hlaðið í gær og er þar svo ofur-
æstur og ruglaður, að furðu
gegnir. Eg hefi ]>ekt Einar lengi
og skil ekkert i þeim ósköpum,
sem nú hafa gripið liann.
Venjulega er hann hægur og
stiltur, þó að reyndar hætti hon-
um dálítið til þess í seinni tið,
að fá slæm köst, en eg liefi
aldrei séð liann jafn illa á sig
kominn og nú i þessari Alþýðu-
blaðsgrein. —*
Hann er bersýnilega sann-
færður um það, eins og' flestir
aðrir, að Sjálfstæðisflokkurinn
vinni fullan sigur nú i kosning-
unum. Og liann sér allar ógnir
samfara þeim sigri. Meðal ann-
ars heldur hann því fram, að
þá muni skólafólkið hér í bæn-
um rjúka upp til handa og fóta
og brenna allar bækurnar í
Landsbókasafninu! — Og alt er
eftir þessu — álíka skynsamlegt
og þetta. — Hann er bersýni-
lega dauðhræddur um það, að
sjálfur verði hann sviftur
kenslustörfum.
En Einari er vist alveg óliætt
að sofa rólega. Hann verður
ekki rekinn, nema þá þvi að
eins, að svona hörmulég æðis-
köst, eins og þetta síðasta, fari
að ágerast til muna. Vona eg
að honum liægist nú heldur við
])essa hughreystingu og sjái það
sjálfur, að það er engin mynd
á þvi, að hann, fullorðinn mað-
urinn, skuli láta svona eins og
argasta fifl! —
Að lokum þetta: Hvaða fólk
er það, sem Einar gerir sér von-
ir um, að taki óvitabull hans
Handtösknr.
200
handtösknr verða
seldar ódfrt
Leönrvörn-
deildirnar.
• Bankastr. 7, Laugav. 38,1
| Hljóðfærahúsið. Atlabúð.
Til Ólaísvíkur
eru fastar ferðir alla þriðju-
daga. Til baka alla miðviku-
daga. — Bifreiðarstjóri Júhus *
Bemburg.
Bifreiðastöð Islands.
Sími: 1540.
Nfkomið:
Gönp-
staflr.
Hlkiö úrval.
VÖRUHÚSI9
Reiðhjól.
Hamlet og Þðr
seljast nú með
15-25“/« afslætti.
Reiðhjólaverksmiðja
Sigurþðrs Jónssonar,
Veltusundi 1. Simi 3341
Hikið
nrval af
Barnafðtnm
allskonar. ,
Snmar-barnakjðlar
mjög smekklegt úrval.
Vörnhflsið.
sem góða og gilda vöru? Dettur
honum i hug, að alþýðufólkið
taki hann alvarlega — allur
þorrinn? — Honum er alveg ó-
liætt að trúa því, að það hlær að
honum eins og aðrir.
Gamall kunningi.