Vísir - 07.02.1935, Blaðsíða 4

VlSIR
HNEFALEIKSKEPNI.
milli NorSmanna og Svía fór fram
í Stokkhó'lmi nýlega og; báru Svíar
sigur úr hýtum, unnu 6 sigra,
en NorSmenn 2. —• Kom fram
megn óánægja í norskum blöðum
yfir úrslitunum. Hér sjást þeir
keppa Erling Nilsen og Sviinn
Boonnevier. —• Vann Nilsen glæsi-
leg'a.
Rússum og Bandaríkjamönnum
semur ekki.
London 6. febr. FÚ.
Frétt frá Washington hermir, aö
samningaumleitanir milli Banda-
ríkjastjórnarinnar og Sovétstjórn-
arinnar, um greiöslu 100 miljón
sterlingspunda skuldarinnar, sem
gamla keisarastjórnin rússneska
var í viö Bandaríkin, hafi farið
út um þúfur.
Engar óeirðir í París.
Mikill mannfjöldi safnaðist sam-
an á Place de'la Concorde í París
I kveld, en engar óeirðir urðu.
Fannkyngi í Sviss,
Mikið fannkyngi hefir verið í
Sviss undanfarið. Sjö menn haía
farist í snjóflóðum undanfarinn
sólarhring.
Sumstaðar er snjórinn 9 til 12
feta djúpur, og mörg þorp eru al-
gerlega einangruð.
Ryskingar í Sheffield.
Ryskingar urðu í dag í Sheffield
milli atvinnuleysingja og lögregl-
unnar. 20—30 verkamenn voru
teknir fastir og 9 lögreglumenn
særðust. Nokkurar þúsundir at-
vinnulausra manna höfðu safnast
saman fyrir framan ráðhúsið, til
þess að mótmæla nýjum ákvæðum
um úthlutun atvinnuleysis styrkja.
Borgarstjórinn neitaði að taka á
móti nefnd atvinnuleysingjanna en
þeir reiddust þá og hófu grjótkast.
Lögreglan réðist þá á múginn,
bæði riddaralögregla og gangandi
lögreglumenn og meiddist einn
lögregluþjónninn hættulega.
TÖNNES ANDA.
Frá því var sagt í norskum loft-
skeytafréttum fyrir nokkuru, að
skipstjóri að nafni Tönnes Anda
hefði misþyrmt arabiskum „blind-
um farþegum", og hent einum
þeirra fyrir borð. — Standa yfir
rétfarhöld út af þessu máli í
Bergen.
Brottflutningur herliðsins frá Saar.
Þriggja manna nefndin hefir
tekið ákvörðun um heimsendingu
erlendu hersveitanna í Saar. Enda
þótt nefndin hafi aðeins tillögurétt
gagnvart þjóðabandalaginu um
það mál, mun tillögum hennar
sennilega ekki verða breytt. Sam-
kvæint því, eiga hollensku her-
sveitirnar að hverfa heim 16. þ.
m., þær sænsku 18. þ. m. og þær
ítölsku 19. og 20. febrúar, en
ijresku hersveitirnar smámsaman
dagana 20. til 27. febrúar.
Stjórnarnefndin auglýsti í gær,
að allir reikningar vegna alþjóða-
lögreglunnar skyldu vera komnir
í hendur nefndarinnar fyrir 12.
febrúar.
Langar yður að eignast
fagpan bíl? OPEL
er óvenjulega fagur bíll — straumlínu lögun af
smekklegustu gerð sem nokkru sinni hefir sést
hér ú landi. Hvergi farið út í öfgar. Erlend
blöð lofa Opel í hvívetna og telja hann feg-
ursta bílinn sem sýndur var á síðustu bíla-sýn-
ingu nýlega.
| rúmgóðan bíl? OPEL
er sérlega rúmgóður — miklu rúmbetri en þér
haldið þegar þér lítið á liann að utan. Dyrnar
eru breiðar og auðvelt að ganga inn og út.
Vélin er framar en vanalega, og við það vinst
hið sama og að bíllinn væri allur lengri.
spapneytinn bíl? OPEL
er svo ódýr í rekstri að furðu gegnir um bíl af
þeirri stærð. Lítill skattur, bensin og olíu-
notkun svo hverfandi smá að einsdæmi þykir.
Vélin er kraftgóð og hljóðlaus. Vökvahemlar
(bremsur), hnéliðsfjöðrun að framan og demp-
arar á afturfjöðrum sem verka á báðar fjaðr-
ir í senn svo bíllinn ér framúrskarandi mjúkur
og slingrar ekki.
Ferðakista mjög rúmgóð sem komast má í
bæði að aftan og innan frá úr aftara sætinu.
Framsæti færanlegt til að vera við hvers
manns hæfi.
Vandaður frágangur í hvívetna, fagrir litir, fljót
afgreiðsla og lágt verð.
Adam Opel A.-G.
Russelsheim.
Umboðsmenn:
Jóh, Ólafsson & Co., Reykjavik.
_ V IIÁlPSKÁPIIKl
ELDURINN ^ i\ í A J j/Æ JKT jf Avy \yT Emaileruð eldavél til sölu með tækifærisverði. Uppl. Njálsgötu 32. (126
Barnavagn til sölu á' Ránar- götu 26. ^ (119
Utvarpstæki, 4 Iampa, sam- bygt, til sölu með tækifæfis- verði. Uppl. Nönnugötu 10, éft- ir kl. 8. (115
Ilreinar ullartuskur keyplar háu verði. Afgr. Álafoss, Þing- hollsstræti 2. (4S4
Ný og notuð húsgögn til söju, gömul keypt upp í viðskifti. — Sími 2896. (46
TEOFANI Cicjð.rettu»rv er öwlbötf lif&rxdi 20 stk. 1,S5 TBkamhús í umboðssölu. KAUPHðLUN Lækjargötu 2, kl. 4—6. BIBiBKiMBEiSffiliiMBMB
KH0SNÆf)ll
íbúð. — 2 rúmgóð, björt her- bergi í stofuliæð, með aðgangi að eldhúsi óskast 14. maí. Sig. Magnússon læknir, Elliheimil- inu. Sími 2296. (117

liAPAt riNDitl Sjálfblekungur liefir tapast. Skilist á Laugaveg 67, niðri. — (123
Herbergi óskast um mánaðar- tima, helst með einhverju af Iiúsgögnum. Uppl. í síma 4888 i kvöld. (126
Bílkeðja tapaðist, óskast skil- að í Kolaversl. Guðna & Einars, gegn fundarlaunum. (121
2 eða 3 herbergja ibúð og eld- liús með baði og stúlknalier- bergi til leigu strax. — Uppl. í síma 4358. (125
Fundist hafa 2 kvenkápur. Vitjist á Laugaveg 160. (118
HVINWAM Stúlku vantar til Grindavik- ur. Uppl. Barónsstig 24, eftir kl. 7. (121
Gott verð Bollapör, ekta poslulín 0.35 Matardiskar, djúpir og gr. 0.45 Iíaffistell, 6 manna 9.00 Kaffistell, 12 manna 15.00
gggr- Vana sjómenn vantar strax. Uppl. Hjálpræðislierínn herbergi 4. (122
Flóð, vegna sprengingar.
Oslo 5. febr. FB.
Við Giomfjord aflstöðina sprakk
túrbínupípa í gær, mjög skyndi-
lega og myndaðist tveggja metra
op í pípunni. Þrýstist vatnið út
úr henni með feikna afli og
stóð vatnsstrókurinn 200 metra í
loft upp. Varð af þessu flóð mikið
og rann vatnið inn í aflstöðina og
verksmiðjur í Fykan. Bar flóðið
með sér aur og er búist við, að
í verksmiðjunum verði nokkurra
vikna vinnustöðvun. Vélarnar eru
á kafi í vatni.
Nýtt útvarpshús í Oslo.
Oslo 5. febr. FB.
Auglýst hefir verið verðlauna-
kepni urn uppdrætti að hinu nýja
húsi útvarpsins i Oslo. Veitt verða
þrenn verðlaun, 4000 kr., 3500 kr.
og 2500 kr. — Ráðgert er að húsið
kosti kr. 1.500.000.
Ávaxlastell, 6 manna 3.50
Matarstell, 6 manna 12.75
Desertdiskar, margar teg. 0.35
B’ rðhnífar, ryðfríir 0.65
Matskeiðar og gafflar, 0.18
Teskeiðar 0.10
Poltar með loki 1.00
Pottasett, 5 stk. með loki 8.00
K. Einarssoo Hjín Bankastræti 11.
Tek að mér sauma í húsum,
allan fatnað. Geri upp úr
gömlu. Uppl. í síma 3573. (116
Slúlka óskast á gott heimili.
Hátt kaup. Uppl. Veltusundi 1,
III. hæð. (82
ItisiwnsmárI
2006 er síminn á Hafnarbíl-
stöðinni. (127
FELAGSPRENTSMIÐ3AN
ÁSTIIt OG LAUSUNG. 44
‘dögum liðnum var liún orðin enn þá fölari. Og
að þrem vikum liðnum var hún orðin mögur
og miklu grennri en áður. — Þá varð Sophie
«ett í það að breyta kjólunum hennar. Fenella
vildi ekki synda í vatninu og hafði hún þó alla
tið liaft gaman af sund-iþróttinni. Hún felcst
ekki til þess að skemta sér með öðru ungu fólki
eða iðka fjallgöngur. Og ómögulegt var að fá
hana til þess að dansa. — jafnvel ekki við sjálft
lcvennagullið Marchese, en hann var auðsjáan-
lega mjög hrifinn af henni. — Hún rölti um í
skóginum alla daga, eirðarlaus og full leiðinda.
F.n stundum þeyttist liún um alla vegi nágrenn-
isins í litlum Lancia-vagni, sem foreldrarnir
liöfðu leigt handa lienni meðan þau dveldist
þarna. Og hún ók mjög ógætilega, rétt eins og
henni væri alveg sama hvernig færi. — Stund-
um ók hún yfir landamærin og inn í Austur-
ríki. Það var klukkustundar akslur að landa-
mærunum. Henni fanst Austurríki betra land
en Ítalía — því að hún myndi betur eftir hinni
miklu sorg sinni þegar þangað væri komið. Og
svo var ánnað: Austurríki var eiginlega land
hins clskulega Caryls. Þar liafði hann verið og
leikið sér, þegar hann var lítill drengur. — Hún
sneri heimleiðis á hverju kveldi með lijartað
fult af sorg og grét þá einatt, uns svefninn lagði
yfir hana líknarliendur sínar. — Það var eklci
einungis söknuðurinn og þráin eftir Caryl, sem
gerði liana sorgbitna, — Henni fanst hún vera
ófrjáls — vera fangi. — En það liafði henni
aldrei áður fundist. Henni fanst þröngt um sig
og því líkast, sem andrúmsloftið í Adlersee
væri banvænt. — Og fólkið var leiðinlegt —
hver einasta manneskja. Sopliie var leiðinleg
og skríðandi veitingaþjónarnir lireinasta and-
stygð. Alt þctta enska fólk, sem þarna var statt
og vildi vera gott við liana, var henni í raun
réttri til kvalar. Og kvennagullið Marchese var
henni til leiðinda, þó að liann væri óneitanlega
allra laglegasti niaður. —- Pabhi og mamma
vildu áreiðanlega vera henni góð, en það var
nú einlivernveginn svona samt, að þau mintu
á fangaverði. — Alt hjálpaðist að til þess að
gera hana þreytta og leiða — gera hana að au-
virðilegum fanga.
En spyrði liún sjálfá sig að því, hvað hana
vantaði eða hvers hún óskaði í raun og veru,
þá varð henni ekki greitt um svar. Hún var
einhvernveginn ráðalaus og þess vegna grét
hún svo mikið. Hún hélt einna helst að húri
saknaði Caryls svo mikið, að lifið væri einskis-
vert og óbærilegt þess vegna. En svo fór liún að
hugsa um það, að hún liefði kynst lionum
skamma stund og skilnaður þeirra hefði i
rauninni orðið með sviplegum hætti. Það væri
]>ví ekki alveg áreiðanlegt, að óyndi liennar og
óeðli ætti rætur að rekja til liins skammvinna
ástaræfintýris. — En samt var það nú svona,
að minningin um hann var alt af vakandi.
Hann var alt af í huga liennar, ekki síst þegar
hin algengu leiðindaköst voru sem mögnuðust.
Það eitt fanst lienni víst, að lífið væri óþolandi.
Hún gat ekki tekið sér neitt fyrir liendur, Lafði
enga eirð neinstaðar. Hún var að verða fulltíða
— bráðum tvitug að aldri og alls staðar var
kolsvarta-myrkur, livert sem hún rendi augun-
um. — Og henni hélt áfram að liraka -— hún
megraðist dag frá degi og dökkir baugarnir
undir augunum stækkuðu án afláts. — For-
eldrarnir horfðu á þetta með sorg í lijarta og
frú McClean var að því komin að örvilnast.
„Mér dettur í hug hvort hún mundi ekki
hafa gott af því að fara til ljóslæknis,“ sagði
hún við sjálfa sig. — „Hvemig var það ekki
með liana Susie Cornish: Hún fór með dóttur
sína til læknis — liann lagði einkum stund á
taugasjúkdóma. — Bara að eg myndi nú hvað
liann heitir. Látum okkur nú sjá: Doktor
Cleaver? — Nei, ekki var það liann: En eg er
nærri því viss um, að það var ekki doktor
Robinson. — Nei, eg get ekki komið þvi fyrir
mig. — Eg verð líklega að skrifa Susie Cornish
og biðja hana að segja mér nafnið.“ —
Herra Ivor var ókunnugur öllum ljóslækning-
um — og taugalækningum — og liafði yfirleitt
alls enga trú á læknum. Hann áleit þá alla
skussa. Þeir liöfðu að minsta kosti ekki getað
læknað hann — ekki ráðið við liðagigt! — Nei,
best að láta þá fugla eiga sig! — En hann
spurði konuna sína hvort hún hefði orðið vör
við það, að Fenella hefði skrifað stráknum
þarna í Feneyjum.
„Nei, það held eg hreint ekki,“ svaraði frúin.
— „Hún sendi reyndar herra Heinricli einlivern
lappa, sem hann átti að koma til stráksins, en
mér er nær að halda, að liún hafi ekki fengið
svar.“ .
„Eg vona að það sé ekki sorg og söknuður
eftir honum, sem er að fara svona með hana.“
„Jú — eg er.því miður hrædd um, að það sé
eitthvað þess háttar,“ svaraði frúin. — „En
nú hefi eg ákveðið að fara með hana til
læknis.“
„Til livers er það,“ svaraði herra Ivor. —
„Eg gæti best trúað, að ekkert væri að henni
annað en það, að hún er iðjulaus daginn út og
daginn inn.“ >
En frúin staðhæfði að það væri mesta vit-
leysa. Fenella gæti haft nþg að gera og Iangt
fram yfir það. Hún gæti skemt sér við tennis
og fleira allan daginn og dansað á hverjú
kveldi.
„Gæti — gæti, já! — En þú veist að hún fæsl
ekki til að dansa,“ svaraði herra McClean.
„Já, eg veit það. Hún hegðar sér eins og
kjáni. Hún er svo af sér gengin, aumingin, að
hún neitaði að dansa við Marchese, þegar hann
bað hana um það. Og hún er þó eina stúlkan
hér í veitingahúsinu, sem liann hefir gefið hýrt
auga. — Eg talaði við móður hans í gærkveldi.
Hún er inndælis-kona — amerísk í aðra ættina,
eins og þú veist. Hana langar svo fjarskalega
til þess, að hann fari að útsjá sér konu.“
„Eg vona að það verði ekki Fenella,“ sagði
herra Ivor.