Vísir - 11.03.1935, Side 2

VISIR
Grísku uppreistarmennirBir
gera arás á borgina Seres
í austurhluta Makedoníu, til þess að gera sér auðveld
ara fyrir að sækja á Saloniki á landi, en Seres stend-
ur við járnbrautina þang-að. Tilkynning frá stjórn-
inni í Aþenu segir, að árás uppreistarmanna hafi
verið hrundið og hafi 200 þeirra verið handteknir.
,,Greiðslan“ tll
kaupstaðanna.
Arnór frá Laugum hefir nú reiknað út, að sveitirnar
hafi „greitt“ kaupstöðunum 60 miljónir króna „í
fólki“ árin 1920—1930!
London 'ii. mars. FB.
Seinustu fregnir frá Aþenuborg
í. gærkveldi herma, að uppreistar-
menn hafi gert tilraun til þess að
taka herskildi borgina Seres i
austurhluta Makedoníu, en borg
þessi stendur við Tachynovatn
(.Struma) og járnbrautina' til Sal-
oniki. Væri þvi uppreistarmönn-
um mikill hagur að því, að ná
borginni á sitt vald. Árás upp-
reistarmanna mistókst með öllu,
segir í opinberri tilkynningu frá
stjórninni, er gefin var út í Aþenu-
borg í gærkveldi. Ennfremur seg-
ir i tilkynningunni, að herlið
stjórnarinnar hafi handtekið 200
uppreistartlienn og tekið 5 fall-
byssur. Mannfall i liði stjórnarinn-
ar var hins vegar aðeins tveir
menn og fjórir særðir. Bardagar
halda áfram í nánd við Seres.
Sókn stjórnarhersins. Sprengikúl-
um varpað á Kavalla og 3 bæi á
Krít. Ósamkomulag innan grísku
stjórnarinnar.
London í gærkveldi. FÚ.
í rnorgun kl. 6 hóf griski stjórn-
arherinn sókn sína á hendur upp-
reistarmönnum í norður Grikk-
landi. Eftir fjórar klukkustundir
hafði hann hrakið uppreistarmenn
til baka, meðfram ánni Struma,
rekið þá á brott úr Domir Hissa,
og bjóst við að komast til Seres
fyrir kveldið.
Þá hafa flugvélar stjórnarinnar
varpað sprengjum í dag yfir Ka-
Fiskimenn í nauðum staddir.
Berlín 11. mars. FÚ.
Rússneskur flugmaður, sem var
á flugi yfir Kaspiahafinu kom
auga á ísjaka á floti, sem á voru
60 menn, og rtokkrir hestar. Flug-
vélar hafa verið sendar með mat-
væli og klæðnað til mannanna, en
ekki er hægt að lenda á vatninu
vallaborg og höfnina, en þar var
eitt af skipum uppreistarmanna.
Einnig vörpuðif þær sprengjum
yfir 3 bæi á eyjunni Krít, og er
sagt að allmikið tjón hafi hlotist
af.
Frétt frá Belgrad segir, að upp-
reistarmenn séu á undanhaldi.
Ekki er vitað um mannfall, en
mælt e*. að uppreistarmenn hafi
litla mótspyrnu sýnt, og segist
stjórnin í kveld eiga von á sigri
án mikilla blóðsúthellinga.
Innan stjórnarinnar er nokkurt
ósamkomulag, milli konungssinna
og lýðveldissinna. Flermálaráð-
herrann, Kondylis, er ákafur lýð-
veldissinni.
Uppreistarmenn hopa. — Margir
áhangendur Venizelosar í Aþenu
handteknir.
Berlín 11. mars. FÚ.
Opinber tilkynning, sem gefin
var út í Aþenu í gær, segir, að
stjórnarliðið hafi á mörgum stöð-
um rekið uppreistarmenn frá
stöðvum þeirra. Við ána Struma
hefir stjórnarliðið hafið sókn, og
hopuðu uppreistarmenn undan án
þess að veita mótstöðu. I Aþenu
sjálfri hafa allmargir áhangendur
Venizelosar verið hneptir í varð-
hald í gær og fyrradag.
í tilkynningunni segir ennfrem-
ur, að sprengjum hafi verið varpað
á Kavalla úr flugvélum, og hafi
þær gert uppreistarmönnum all-
mikið tjón, m. a. eyðilagt eitt af
skipum þeirra.
sökum óveðurs, og verða björg-
unartilraunir að bíða þess að veð-
ur lægi. Þetta voru fiskimenn, sem
hafði borið frá landi með veðrinu.
Sextíu annara fiskimanna er
saknað við Kaspiahafið, og hafði
þá einnig rekið frá landi á ísjaka,
en leit að þeim hefir engan árang-
ur borið.
Það leynir' sér ekki, að Arn-
óri Sigurjónssyni að norðan
muni fleira vel gefið en skóla-
stjórnar-hæfileikarnir. Hann
er einn hinn mesti reiknings-
meistari sinna samherja og lík-
lega mestur spekimaður i þvi
liði. '
Og hann er ekki bagalega
ófús á það, að miðla öðrum af
visku sinni. Ilann er ekki gjarn-
ari á það en hver annar, að
stinga týrunni sinni undir
mæliker.
Stundum tekur hann sér fyr-
ir Tiendur að glíma við hinar
flóknustu og stórkostlegustu
reikningsþrautir. — Og gangi
alt að óskum, revnist hann ekki
með öllu ófáanlegur til þess, að
flytja svolítinn ræðuslúf um
„útkomuna“. —
Síðasta reikningsþrautin,
sem menn vita með vissu að
hann hefir glímt við og leyst
með mikilli prýði, er um það,
liversu mikið sveitirnar hafi
„greitt“ kaupstöðunum „í
fólki“ áratuginn 1920—1930. —
Og þessi „greiðsla í fólki“ er
ekkert smáræði. — Hún nemúr
hvorki meira né minna en full-
um 60 — sextíu — miljónum
króna!
Þessa óveru hafa sveitirnar
„greitt" hingað i unglingum og
fullorðnu fólki á einum tíu ár-
um!
Og kaupstaðirnir hafa tekið
við þessari fádæma rausnarlegu
„greiðslu“, án þess að þakka
fyrir!
Þess er ekki getið, hvort Arn-
ór hafi beinlinis krafist þess, að
sveitirnar færi nú að ganga eftir
sinu og heimta þessar 60 milj-
ónir króna endurgrciddar nieð
vöxtum og vaxtavöxtum alveg
upp í topp!
Hann hafði tekið það fram,
hinn tölvísi maður, að dæmið
væri reiknað á þeiin grund-
velli, að liver og ein 14 ára
manneskja eða eldri, sem úr
sveitunum hefði orðið að hrökl-
así árin 1920—1930, væri eitt-
hvað 5500 króna virði!
Áheyröndum hafði fundist
þetta einkar-sanngjarnlega
London í mars. — FB.
Af ýmsum fregnum, sem ber-
ast frá Kina og Japan, er það
að koma greinilegar í ljós, að
Japanar hafa augastað á kín-
verska héraðinu Chaliar. Og það
er aðallega vegna þarfa Japans
sem iðnaðarlands, að þeir ágirn-
ast þetta liérað, en einnig vilja
þeir koma í veg fyrir, að auð-
legð þess verði öðrum að not-
um. Alment ætla menn, að Cha-
har, sem er í nálægð Mansjúríu
sé land snautt að gæðum, en
þar eru svo miklar jámbirgðir
í jörð, að giskað er á, að þar sé
40% af allri járnauðlegð Kína.
Þetta námasvæði er aulc þess
eitt af fáum í Iíína, sem útlend-
ingar ráða ekki yfir að meira
eða minna leyti. Stáliðnaðurinn
japanski hefir tekið við megin-
hluta þess óunna jáms, sem
metið og klappað ræðumanni
lof í lófa.
Stöku maður liafði liaft orð
á því, að lokinni predikan, að
undarlegt mætti það heita,
liversu lengi hin augljósustu
sannindi gæti dulist venjuleg-
um, dauðlegum mönnum. —
En svona hefði það verið og
svona væri það enn: — Óbreytt-
um mönnum væri nauðsynlegt
að fá brugðið yfir sig — svona
við og við — þessum skæru
andlegu „ljósahjálmum“ þeirra
Þingeyinganna, lil jiess að geta
skilið einföldustu sannindi lil
nokkurar hlítar. —
Og svo höfðu einhverir farið
að tala um það, að eiginlega
væri nauðsynlegt, að fá nánari
útreikninga um þessi efni.
Þetta væri ekki nema 10 ár og
þó næmi „greiðsla“ sveitanna
til kaupstaðanna —- eins og
dæmið sýndi — fullum 60
miljónum króna. Það yrði lag-
legur skildingur á svo sem
hálfri öld. —- Og svo væri líka
á það að líta, að allir „dýrustu“
mennirnir hefði hröklast af
grængresinu á svarla mölina
á öðrum tíma en þeim, sem
við væri miðað. — Til dæm-
is að taka hefði Jónas frá
Hriflu verið kominn á möl-
ina löngu fyrir 1920, en
liinsvegar hefði sjálfur ræðu-
maður.inn ekki „hröklast“ þang-
að fyr en eftir 1930.“ — Það
væri því bersýnilegt, að skuld
Rejkjavíkurbæjar við Þing-
eyjarsýslu, á tímabilinu fyrir
1920 og eins eftir 1930, lilyti að
vera mjög stórkostleg.
En meðal annara orða: —
Það væri spauglaust fyrir bæj-
arsjóð Reykjavikur, ef Þing-
eyjarsýsla tæki upp á þeim
slcolla núna í kreppunni og pen-
ingaleysinu, að senda sérstaka
kröfu uiii endurgjald fyrir þá
Arnór og Jónas. —
Bærinn neyddist liklega til
þess, að skila piltunum aftur —
með þalcklæti fyrir lánið. —
En — ætli Þingeyingar félli
þá ekki frá öllum kröfum, ef
þeir ætti von á þvilíkri send-
ingu? — Það er ekki ósenni-
legt.
Kínverjar hafa flutt út. Nú er
búið — eða langt komið — að
tæma járnnámurnar í Yangtze-
dalnum. Japanar hafa því þreif-
að fyrir sér annarstaðar og
komu auga á Chaliar. En þeir
ætla nú, siðan er þeir komust
upp á Iagið með að fara sínu
fram gagnvart Kinverjum, að
búa svo í haginn,að Chahar hér-
að gangi þeim ekki úr greipum.
Það er auðséð af því, sem þegar
hefir gerst, hvert stefnir. Japan-
ar hafa rætt mjög um, að skær-
ur sé á landamærum héraðs
þessa, og þar þurfi að gera ráð-
stafanir til þess að vernda frið-
inn. í öðru lagi liafa þeir rætt
um „samvinnu“ við Kínverja
og það er víst, að einn þátturinn
í henni er, að Japanar fái um-
ráð yfir Chahar-héraði um það
er lýkur. Ennfremur hafa þeir
„Framsókn“
með óráði.
Bændahlaðið „Framsókn“ á
eittlivað bágt um þessar mund-
ir, eins og stundum áður. Og
nú er svo að sjá, sem blaðið
sé búið að fá megnasta óráð
eða tali upp úr svefni.
Það mun liafa verið í janúar
siðastliðnum, sem „Framsókn“
þessi birti „eitt hárfínt dæmi“
um afkomu bænda síðastliðið
ár. Dæmið átti að sýna það og
sanna, að bændurnir væri „alt-
af að tapa“. — Það var „gamla
dæmið“, sem altaf gengur aft-
ur annað veifið — með ofur-
litlum breytingum „frá ári til
árs“.
Bóndi sá, sem látinn var
segja frá því, að hann hefði
tapað 848 krónum árið sem
leið, var ekki nafngreindur, en
því var haldið fram, að hann
væri meðalbóndi og að búast
mætti við því, að tap bænda
upp og ofan á búskapnum ár-
ið sem leið væri svipað því,
sem dæmið greindi. —
Síðastliðið ár var ekki mjög
óhagstætt fyrir landbúnaðinn.
Og það var að minsta kosti
mun betra en næstu tvö árin
á undan. Hafi tap bóndans
numið 800—900 kr. árið 1934,
liefir hann vafalaust tapað
1500—-2000 kr. á búi sínu 1932.
Eg benti á það í grein hér í
blaðinu fyrir skömmu, að eitt-
livað meira en lítið hlyt-i að
vera hogið við þessa útreikn-
inga. Það væri óhugsandi, að
nokkur sveitabúskapur gæti
þrifist eða blessast i landinu,
ef hann væri rekinn með stór-
kostlegu tapi ár eftir ár, ára-
tugum og öldum saman. Þessi
alkunnu „dæmi“ um töpin, sem
altaf væri verið að hnoða sam-
an, lilyti því að vera röng og
villandi að meira eða rriinna
leyti. Samkvæmt hinum al-
kuhnii ■■ „dæmúm“ næmi t. d.
töp landbúnaðarins mikið á
jjriðja Ijundrað milj. lcróna á
eirium mannsaldri!!! — Þetta
fengi ekki slaði^t fyrir dómi
reynslunnar og því væri þessi
„dæmagerð" að engu liafandi.
Þá var og á það bent, að þrátt
fyrir öll töpin áratugum og
mannsöldrum saman, liefði —
er kreppuhjálpar-rannsóknin
á efnahag bænda fór fram —
komið í ljós, að skuldir þeirra
námu ekki nema 33 miljónum
króna, en eignirnar voru tald-
ar 66 mitjónir króna. — Með
öðrum orðum: Eignir voru
miklu meiri en skuldir. Og
samt væri fullyrt, að sveitabú-
skapurinn væri æfinlega rek-
inn með tapi og oftast mjög
stórkostlegu! — Ef dæmi
,meðalbóndans“ væri rétt,
mundi óhjákvæmilega fara
svo, að sveitabúskapurinn setti
landið á höfuðið. Töpin á land-
búnaðinum væri svo stórkost-
leg, að i þá liít hlyti allur þjóð-
arauðurinn að liverfa á tiltölu-
lega stuttum tíma.
En „dæmi“ bóndans, það er
áður var nefnt, er svo sem ekki
einstakt.Samskonar útreikninga
er altaf verið að birta. Og sam-
kvæmt þeim útreikningum
lilyti allir bændur landsins að
vera orðnir öreigar fyrir löngu.
Og ekki nóg með það: Allar
eignir þjóðarinnar hefði þá
borið fram kröfur um, að Kin-
verjar leggi nýjar járnbrautir
milli Taiku-hafnar og kolanám-
anna i Shansi, milli Peiping og
Kupeikow og víðar, all með það
fyrir augum, að Japanar fái
greiðari aðgang að auðlindum
Kína. — (United Press).
sennilega, jafnóðum og þær-
urðu til, horfið í þessi geigvæn—
legu töp landhúnaðarins!
„Framsókn“ vesalingurinn
hefir ekkert sér til varnar í
þessu máli. Þegar liún fer að
leitast við að verja „dæmi“
* hóndans, slær svo alvarlega út
í fyrir henni, að nærri heggur
fullkomnu óráðshjali. Blaðið
leitast ekki við að benda á
neinar líkur fvrir þvi, auk
heldur meira, að „dæmið“ geti
verið rétt. — 1 stað þess bull-
ar það einhverja’vitleysu út í
loflið og fer að spreyta sig á
þvi, að hlaða að mér illyrðum.
Mun eg liafa það skraf að engu,.
enda ómerk ómaga-orðin. —-
* *
Fjárlaganmræður
á Bretlaudsþiogi
hefjast í dag. — Stanley
Baldvin og Sir John Simon,
ætla að flytja ræður til þess;
að reyna að draga úr-
gremju Þjóðverja yfir um-
mælum MacDonalds um>
vígbúnað þeirra.
London 11. mars. FB.
ViS fjárlagaiimræöurnar í dag;
er búist viS, aö ráöherrarnir
Stanley Baldwin og Simon haklí
ræöur. Er þess beöið meö mik-
illi eftirvæntingu hver áhrif ræöur-
þeirra hafi, því að það er kunn-
ugt, að þeir munu gera sér íar:
um að draga úr hinni megnu óá~
nægju Hitlers og þýskra stjórn-
málamanna yfir ummælum ..þeim
um endurvígbúnað Þýskalands ogj
ófriðarhug þar í landi, sem leiddu.
til þess aö Hitler baöst þess
— og færöi lasleika sem ástæðu
— að hinni fyrirhuguðu ferð Sim-
on’s utanríkismálaráðherra til
Berlínar, væri frestað. En menn
höfðu alment, bæöi í Bretlandi og
Þýskalandi, gert sér. iiriklar von-;
ir um árangurinn, af .þeirri .ferö.
Þýkir mikið liggja við, að sættir
takist að fullu á hýý bg er þess-
vænst, að þegar uniræðurhár í
neðri málstofunni eru afstaðnar f
kveld, verði hægt að ákveðá hve
nær Sir John Simon fari til Ber-
línar. Leggur hann þá fyrir þýsku
stjórnina tillögur Breta og Frakka
frá 3. febrúar og ræðir þær viS
Flitler og ráðherra hans. (United
Press).
Bandaríkjamenn flytja
inn korn.
Bandarikjamenn eru, sent
kunnugt er, einhver mesta
kornframleiðsluþjóÖ heimsins,
og liafa um marga áratugi selt
feiknin öll af korni til annara
landa. Nú er þó svo komið, að
þeir hafa neyðst til þess að
flytja inn hveiti og ýmsar korn-
tegundir, og eru orsakirnar
þær, að kornframleiðslan var
minkuð um of, og að kornupp-
skeran brást í ýmsum lands-
hlutum árið sem leið vegna
þurkanna miklu, sem á sinni
tíð var sagt allítarlega frá hér
í blaðinu. Frá Frakklandi fluttu
Bandaríkjamenn inn talsvert
hveiti, en Frakkar flytja vana-
lega inn mikið af liveiti sjálf-
ir. Alls fluttu Bandaríkjamenn
inn árið sem leið 179 milj.
punda af liveiti, en af korni alls
1.231.000.000 punda. — Hefir
það aldrei komið fyrir áður, að
Bandarikjamcnn flytti inn korn.
Japanar ásælast
Cliaharliérað í Kína.
Japanar bera fram nýjar kröfur í garð Kínverja og
kref jast þess af þeim, að þeir leggi járnbrautir til
auðlinda sinna, svo að Japanar fái greiðari aðgang að
þeim. Japanar ætla að ná á sitt vald hinu járnauðuga
Chaharhéraði, sem er í nágrenni Mansjúríu.