Vísir - 13.03.1935, Qupperneq 4

VÍSIR
wwflmsssw*
aífeV4WSe& 'i WW&MtHKtSi
i rÁiæ&maf^wmx&it.
Húsmæður.
Munið, að sk’riístofa Húsmæðfa-
félagsins í Lækjartörgi i, anriari
lioáð, herberg-i 11, er öpin frá 'kl.
5—-y daglega. Á þeim tínra verða
skírteini afhent og þangað geta
konur sótt upplýsingar. Sími 4292.
Kosningaskrifstofa útvarpsins.
Kosning í útvarpsráð fer nú
fram í húsi Páls Stefánssonar við
Lækjartorg (þriðju hæð) kl. I—5
og 6—8. Sjálfstæðismenn eru á-
mintir um að koma þangað og
kjósa. Kjósið B-listann!
E.s. Esja
fór frá Vestmannaeyjum kl. 8 i
rnorgun. — Væntanleg hingað í
kveld.
------- 111 iTniiniw.—■
Útvarpsfréttir.
Berlin, 13. nxai's. FÚ.
Verkfallið á Kúba.
Verkfallið á Kúba liefir 1111
náð svo inikilli útbreiðslu, að
telja xná, að alt athafnalif á eyj-
unni sé stöðvað. Stjórnin hefir
með skyndilögum lagt dauða-
hegningu við lxverskonar
skemdum eða hermdarverkum,
sem framin eru af verkfalls-
mönnum. 1 gölubardögum á
Havana lxafa 10 manns fallið
og margir særst.
I
London, 12. mars. FÚ.
Síldarútvegsmál Breta.
Frumvarp um lijálp fyrir
sildarútvegiiin breska var lil
þriðju unxræðu i efri deild
breska þingsins í gær. Það liefir
þegar verið samþykt í neðri
málstofunni.
*
.■ London, 12. mars. FÚ.
Verkfalíið í Dublin.
Horfur eru nú taldar á því, að
samkomulag takist milli verk-
fallsmanna og vinnuveitenda í
Dublin, og að umferðaverkfall-
inu verði nú lokið innaii
skamms. Það lxcfir staðið í 10
daga.
London, 12. mars. FÚ.
Deilumál
Boliviu og Paruguay.
Nefnd Þjóðabandalagsins,
sem fjallar unx dcilunxál Boliviu
og Paraguay, koin saman i
Genf í dag. Fyrstur tók til máls
fulltrúi Frakklands i nefnd-
inni, og sagði hann, að það
væri undir afstöðu og fram-
kvæmdum stórveldanna í Suð-
ur-Ameriku, ( nágrannaþjóða
Boliviu og Paraguay, liyort lil-
lögur Þjóðabandalagsins naóðú
fi-am að ganga, og stríðið vrði
stöðvað. Ef þeim taékist að
koma á sættum, myndu þau
uppskera alla sæmdina, en cf
þau aðhefðust ekkert, myndi
slculdinni skell á Þjóðabanda-
lagið.
Breski fullti'úimi lók síðan lil
máls, og tók mjög i sarna
streng. Hann lét þá von í Ijós
að þjóðiniar myndu allar
slanda við skuldbindingar sín-
ar unx bann á vopnaflutningi
til þessara þjóða.
Hitt og þeíta-
Utanríkismálastefna stórveldanna.
Nýlega er út kornin hjá bóka-
forlaginu Harper & Brothers í
New York bók, sem vakið hefir
mikla eftirtekt. Heitir hún „The
Foreign Policy of the Powers“ og
í henni gera ýmsir helstu stjórn-
málamenn Bretlands, Bandaríkj-
anna, Frakklands, Ítalíu, Sovét-
Rússlands og Japan grein fyrir
stefnum þeim í utanríkismálum,
sem ríkjandi eru í löndum þeirra.
Sérstaka eftirtekt hafa vakið
greinir Jules Cambon og Sir Aust-
en Chamberlain’s um utanríkis-
málastefnurnar i Frakklandi og
Bi'etlandi.
(
Ný bók um Benes.
Nýlega er kornin út hjá George
Routledge and Sons Ltd., London,
ný bók um Eduard Benes, utan-
ríkismálaráöherra Tékkóslóvakiu,
og heitir hún „Benes, Statesman of
Central Europe“ (Benes, stjórn-
málamaSur Miö-Evrópu). Höfund-
ur hennar er Pierre Crabités.
S K R í T L A.
Skoti nokkur var í heimsókn
hjá vini sinurn í London, er var
maður mjög guSrækinn. Þegar
þeir gengu franx hjá Westminster
dónxkirkjunni tók guðhræddi nxað-
urinn ofan hatt sinn sem snöggv-
ast og Skotinn gerSi síkt hiö sama.
„Þú ert orðinn breyttur frá því
sem á'öur var. Ég hélt ekki, að þú
legöir það i vana þinn aö taka
ofan, þótt þú gengir fram hjá
dómkirkjum."
„Var þetta dómkirkja", sagöi
Skotinn, „eg hélt þaö væri Eng-
landsbanki“.
Ifeimspekin er heldúr bág,
hugann ruglað getur,
þá trú og þekking togast á,
trúnni veitir betur.
Mannvit reynist mikiö rýrt,
myrkunx haldið drórna,
andi Guös fær einn útskýrt
æðstu leyndardóma.
Margir grufia urn alt og eitt,
af því mikið státa,
síst til grunna sjái neitt,
samt þeir veröa aö játa.
Þó heirn um víðan hefjum leit
harla lítið sönnum,
upptök því um enginn veit,
af dauðlegum mönnum.
Jens J. Jensson.
N o r s k a r
ioftskeytafregnir.
—o—
Mikill síldarafli.
Osló, 12. íixars. FB.
Fi'á Larvik er síxxiað, að sjó-
íxienii er stnndi síldveiðar í
Skagarak segi afla með besta
móti. Telja þeir, að þessi rnikli
afli nú bendi til, að það sé rétt,
sem sérfróðir menn liafi spáð,
að nú sé að vænta mikillar síld-
veiði í Skagerak um tírna. Afl-
inn fer að mestu leyti til Þýska-
lands og er verðið 7 aurar pr.
kg.
Slys.
Oslo 11. mars. FB.
Tveir drengir, sem voru að
renna sér á skautum á vatni skamt
frá Haugasundi í gær, duttu niö-
ur um vök. Maður nokkur reyndi
að bjarga þeim. Hann og báðir
drengirnir, sem voru 10—xi ára
að aldri, drukknuðu.
I
Gæftaleysi.
, 11. mars. FÚ.
Fréttaritari útvarpsins í fiski-
flotanum síniar:
3 síðustu daga hefir verið suð-
austan hvassviðri á fiskislóðunum
og ilt eða jafnvel ógerningur að
stunda veiðar.
í dag er suðaustan stórviðri og
liafa öll skipin sem fiska í jökul-
-djúpinu leitað skjóls af landi og
liggja við akkeri.
V
Víða’ ern urðar vegahöft
veiga mikill liður.
En eg á lxaka og hakasköft
og hakið þið svo niður.
\gW>*
Herbergi og rúm best og
ódýrast á Hverfisgötu 32. (100
2 stofur og eldliús óskast 14.
mai, fyrirframgreiðsla. Tilboð
leggist inn á afgr. Vísis fyrir 20.
þ. m. mcrkt: „1935“. (244
Barnlaus hjón óslca eftir 2
herbergja íbúð, með þægindum,
í suður eða suð-austurbænum.
Sími 2082. , (241
3 herbergi og eldluis til leigu
14. maí. Uppl. í síma 4888. —
(239
Sólrík stofa lil leigu 14. mai
á Eiríksgötu 9. Sími 1891. —
Einnig ódýrt lierbergi á sama

TEOFANf
Ciaarettum
er alt&F lifandi
20 stk. I.35
Synir Venlzelasar,
gríska stjórnmálamannsiris, Sop-
hocles og Kyriacos, eru búsettir í
París. Amerískur blaðaniaður átti
tal við þá þ. • 5. þ. m. og er viö-
talið birt í Parísarblöðunum. 1
viðtali þessu sögðu bræðurnir, að
þeir hefði engar beinar fregnir
fengið frá föður sínum viðvíkjandi
byltingartilrauninni, en þeir héldu
því ákveðið fram, að hann væri
eins og hann hefði altaf verið, ein-
lægur vinur lýðveldisins. ,,Á und-
anförnum árum hefir veriö setið
um líf hans,“ sagði annar þeirra,
„og hann hefir ekki af þeirri or-
sök getað dvalist í Aþenuborg.
Settist hann því að á Krít — ætt-
jörð sinni. Hefir hann haft þar um
sig sterkan vörð.“ — Þeir bræður
sögðu einnig, að faðir þ.eirra hefði
óttast mjög, að til stæði að gera
Grikkland að konungsríki á ný.
Hann hefði gert sér ljóst, að inn-
an ríkisstjórnarinnar væri rilfenn,
sem sæti á svikráðum við lýð-
veldið. Kemur þetta illa heim við
ýmsar aðrar fréttir.
Einlileypur maður óskar eftir
herbergi með húsgögnum.
Ábyggileg greiðsla. Tilboð,
merkt: „Einhleypur“, sendist
Vísi. “ , (254
Vantar húsnæði 14. maí: 2
stofur og eldhús nxeð öllum
þægindum. Tvent í licimili. —
Uppl. i sírna 4343. , (251
Þrjú herbergi og eldhús ósk-
ast 14. maí. Tilboð leggist inn á
afgr. lxlaðsins fyrir n. k. sunnu-
dag, merkt: „íbúð“. (257
TENNISMÖT
VÍSIS KAFFIÐ
gerir alla glaða.
var lialdið í Kaupmannahöfn fyr-
ir nokkuru. T. v. frú Sperling
(Danm.) og ungfrú Horn (Þýska-
land).
Velútlitándi barnavagn óskast
til kaups. Uppl, i. sima 2406. —í
; ' (246
Viljum kaupa litið steinhús,
nálægt miðbænum. — Tilboð
scndist afgr. Visis fyrir 16. þ,
m. merkt: „4000“. (245
Orgel, sem nýtt, til sölu með
tækifærisverði. —- Uppl. i síma
2869. (242
5 manna bifreið (lielst
Chevrolet) óskast til kaups.
staðgreiðsla, að eins lítið notað-
ir vagnar koma til greina. Til-
boð, merkt: „Bíll“, sendist Vísi.
(256 -
Djúpur barnavagn tíl sölu á
Grettisgötu 24, niðri. (255
Góð taða til sölu. Uppl. í síma
2343. (258
HViNNA
Maður sem kann að mjólka
óskast í nágrenni Beykjavíkur.
Uppl. á Hverfisgötu 50, Guðjón
Jónsson. (247
Ágætar vistir fyrir stúlkur,
bæði í bænum og utan bæjarins,
hefir Vinnumiðstöð kvenna,
Þingholtsstræti 18. Opin 3—6.
(243
Viðgerðir á öllum eldliús-
áhöldum og einnig oliuvélum
og regnlxlifum, fljótt og vel af
liendi leyst. Viðgerðarvinnu-
stofan, Hverfisgötu 62. (177
Stúlka óskast í vist strax. —
Nönnugötu 10 A. (250
Góð stúlka óskast liálfan dag-
inn. Uppl. í síma 4728. (248
iTAPAf) IDNDIf)]
Tapast liefir armband á
Norðlendingamótinu á Hótel
Borg. Vinsamlega skilist á Hall-
veigarstíg 8, uppi. Sími 4850. —
(240
Bcgnhlif var tekin í misgrip-
um í forstofunni hjá Valtý Al-
bertssyni lækni. Skilist á Vest-
iirgötu 28. (253
Fundnar merktar tóbaks-
dósir. Uppl. í síma 4893. (252
FÉLAGSPRENTSMIÐJAN
áSTIR OG LAUSTJNG. 7 í
markgreifann að vitja þess. Hún liafði að vísu
hina nxestu óbeit á honum, en að ginna hann út
í þessa óvissu fanst henni blátt áfram glæpsam-
legt. — Henni fanst það langt fyrir neðan virð-
ingu sína.
En liún var ekki með sjálfri sér síðan í morg-
un. Hún hugsaði alt öðru vísi en liún liafði áður
gert. Það var eins og einliver rósaþoka hefði
lagst yfir allan huglieim hennar. Hún gat
ekki almennilega gert sér grein fyrir því, livað
á eftir mundi fara, hverjar afleiðingar verlc
hennar kynni að lxafa. Það var eins og hún gengi
í svefni, eins og alt væri draumur — óljós og
heillandi draumur. — Hún var lijartahrein og
samviskusöm og vildi engin loforð brigða. Og
hún hlýðnaðist boðum Sebastians, því að ein-
hver óljós rödd hið innra með lienni sagði, að
það væri svik við hann að gera það ekki. Hún
gat samt ekki fengið sig til þess, að biðja Mar-
chesen að sækja úrið. — Nei, það gerði hún
ekki. — En liún lét hann lieyra það, eins og
marga aðra, að liún hefði gleymt úrinu þarna
við vatnið, á stað sem liún tiltók og lýsti nán-
ara. — Hún þóttist viss um það, að margir
mundu bjóðast til að sækja það. Og svo varð
hún vitni að þvi, að markgreifinn tók ráðin af
hinum piltunum, sem vildu fá að gera þenni
þenna greiða. Hann var svo ákafur að hinir
gáfust upp. Þeir sáu í hendi sér, að ekki væri til
nokkurs hluíar fjnir þá, að keppa við sjálfan
herra greifann. — Og svo lagði hann af stað,
þessi fallegi maður með plásturinn á gagnaug'-
anu. Hún fekk sting' í hjartað og ákærði sjálfa
sig. —- Var liún að drýgja glæp eða gerði þetla
kannske í rauninni ekkert til? — Hún var
fjarska óróleg og sagði við sjálfa sig:
„Iivað hefi eg gert? — Hvað lxefi eg gert?“
— Og stuntlum spurði liún á þess^i leið: „Er það
í raun og veru eg, sem geri þetta?“
Hana hafði stundum drcymt, að liún væri
komin út á götu allsber eða í náttkjólnum ein-
um. Og fjöldi fólks liorfði á hana. Menn námu
staðar eða sneru sér við til þess að liorfa á hana.
— Það voru ljótu augnablikin. — Henni fanst
hún nakin og varnarlaus, alveg eins og í
draumnum. — ,
----o-----
Og nú var hún komin af slað, til þess að liitta
Caryl i skógarjaðrinum. — — En hún var ein-
hvern veginn svo skrílin í lcveld — eins og eng-
inn veruleiki væri þarna til. — Hún gekk cins
og í leiðslu. Og samt var liún á leiðinni til Car-
yls. Hún átti von á þvi að finna liann eftir
nokkur augnablik.
Kveldið var fagurt. Urn sólarlagsbil liöfðu
skýin lagt á flótta. Og nú var komið glampandi
tunglsljós. — Fenella reyndi að ganga rösldega,
en hún var einhvernveginn svo' þung á sér í
kveld — eitthvert máttleysi i fótunum, einhver
hiti og þreyta í öllum hkamanum. — Margt var
til ama og jafnvel tunglsljósið sjálfl. — Hún
var svo dularfull þessi birta, þetta bleika ljós
mánans, sem hafði i rauninni engin lök á þvi,
að stökkva myrkrinu á flótta. — Það var þarna
eftir sem áður —- hafði bara di'egið sig i lilé,
þegar máninn kom til sögunnar, skriðið inn i
skóginn og sat þar nú um kyrt. — En bjart var
þar sem liún gekk. -— Það var eins og vegurinn
frarn undan henni væri allur silfri sleginn. Það
er mánasilfrið, sagði hún við sjálfa sig og liélt
áfram. — En hvað þetta var löng leið! — Hún
mundi aldrci komast alla leiðina nxeð þessu
móti. — Þarna var svarli depillinn langar leið-
ir framundan. Og þangað varð hún að komast.
Þar liafði Gcmma sagt, að Caryl mundi bíða
hennar. — Jæja — nú var hún rétt að segja
komin alla leið. Þarna var tré alveg við veginn
og þar átti hún að beygja út af. — En hvað það
var óyndislegt, að fara inn á milli skógar-
trjánna, inn i alt þetta svartamyrkur, sem lá
þarna í leyni. Hún sá ekki liandaskil þegar liún
horfði þar inn. Hún liikaði augnablik. Að baki
var vegurinn mánabjartur, en framundan
brúnamyrkur. — En inn i þetta myrkur varð
hún að fara. Þar var ekkert undanfæri.'Og hún
lagði af stað inn í myrkrið.
Það var hlýtt þarna inni — lilýtt og myrlct.
Næturkulið liafði ekki smogið inn á milli
trjánna, að því er henni þótti. Hún rak fótinn i
rótarkylfu, en skeytti því ekki og hélt áfram.
Hún varð óstyrk og titrancli, er hún heyrði þrusk
nokkurt skammt frá sér. Henni varð hérmt við,
en hélt þó áfram og á samri stundu að kalla
mátti liafði Caryl teldð hana i faðm sér. Hún
fann að hún var tekin á loft og að kossunum
rigndi yfir hana. — Hún var lcyst i þaula og af
svo miklum ákafa, að hún gat ekkert sagt. ——
En þegar lilé varð sagði liún lágt:
„Sebastian . .. . “
„Það er Caryl. — Það er eg, Fenella! —
Elslcan mín .... elskan mín.......“
Hún ætlaði varla að trúa þvi, að þetta væri
Caryl. — Hann var svo breyttur — svo inni-
legur, svo ákafur. — Hún heyrði lijörtu þeirra
slá.-----Hjartasláttur Caryls var svo voldug-
ur, að hún óttaðist og hélt að liann væri sjúk-
ur. Hún liafði óttast að hinn mikli og fagi'i
draumur mundi verða að engu, er fundum
þeirra bæri saman á ný. — En nú varð hann
að veruleika — yndislegum veruleika. — Henni
fanst hún vera eins og sundmaður, sem alt í
einu berst út í stríðan straum og flýtur með
honum langar leiðir. — — Hún tók þann kost-
inn, að reyna að ýta Caryl frá sér og kallaði upp
yfir sig:
„Gerðu þetta ekki, Caryl!------Gerðu það
ekki! — Þú mátt ekki kyssa mig svona!“
Hann slepti öllum tökum þegar í stað. Og
hann fyltist vonsku við sjálfan sig út af þvi,
að liann skyldi liafa liegðað sér svona. — Hon-
um skildist að liann liefði gert hana mjög
hrædda og liann formælti sjálfum sér fyrir