Vísir - 12.01.1938, Blaðsíða 4

V I S I H
mikil er breytingin, að mega nú
vera óhultur með ástvini sína
heila á húfi tlag eftir dag.
Nú er Ólafur og Straume,
kristniboðar, og fjölskyldur
þeirra, komnir lieilu og liöldnu
til Noregs. Að því er nýkomin
bréf segja, ætlar Ólafur að
dvelja eitthvað hjá bróður sín-
um, Albert, kennara við æsku-
lýðsskóla á Þelamörk í Noregi,
og síðan hjá fjölskyldu ltonu
sinnar — en kemur svo ein-
samall til íslands. Býst við að
kona hans og börn komi ekki
til Islands fyr en í vor.
Óvíst er enn með öllu live
lengi Ólafur verður heima að
þessu sinni. En venjulega fá
kristniboðar leyfi til að dvelja
heima alt að 2 árum eftir 7 til
8 ára starf í ókristnu landi.
Vonandi verður íslenskum
kristniboðsvinum ekki synjað
þá að greiða ferð lians og dval-
arkostnað, þótt svo ólánlega
hafi tiltekist, að gjaldeyris-
nefndin islenska hafi 2 undan-
farin ár þverneitað oss að senda
lionum laun eða farareyri. Hún
liefir sett ísland með því á bekk
með Rússlandi í augum kristni-
boðsvina um allan heim. Rúss-
land og ísland eru mér vitanlega
einu lönd í heimi, þar sem bann-
að hefir verið að senda fé úr
landi undanfarið til styrktar
kristniboði. Það hefir verið tek-
ið eftir þvi erlendis og verður
betur, ef svo verður haldið
áfram.
Sigurbjörn Á. Gíslason.
C - 1 i s t i
er listi sjálfstæðismanna í Rvík.
VINNUDEILURNAR í FRAKK-
LANDI.
London 12. jan. FÚ.
Atvinnurekendasambandið í
Frakklandi hefir neitað að
senda fulltrúa á fund þann, sem
Cbautemps forsætisráðherra
hafði boðað til og átti að fara
fram í dag, milli atvinnurek-
enda og verkamanna. Chau-
temps lieldur því fund með
fulltrúum verkamanna ein-
göngu, en mun siðar ráðfæra
sig við atvinnurekendur.
VÁTRYGGINGAR GEGN
SJÚKRAHÚSLEGU.
1 apríl síðastliðnum tók
sjúkrahús eitt í Filadelfíu, Ab-
ington Memorial Hospital, að
bjóða mönnum að vátryggja sig
gegn sjúkrahúslegu. Um 5000
manns hafa þegar notfært sé
þetta, og nema iðgjöldin ekki
nema 3 centum á dag.
Sjálfstæðisfélag Borgnesinga
var stofnað 28. f. m. Stofnend-
ur voru um 80. Formaður var
kosinn Friðrik Þórðarson, og
meðstjórnendur: Ingólfur Gísla-
son, Geir Bachmann, Magnús
Jónsson, Arnbergur Stefánsson,
Jón B. Björnsson og Jón Helga-
son. Á fundinum mætti Gunnar
Thoroddsen fyrir miðstjórn
Sjálfstæðisflokksins. (FÚ.).
Áheit
á Hallgrímsikirkju í Saurbær,
afhent Vísi: 2 kr. frá ónefndum
(gamalt áheit).
C - 1 i s t i
er listi sjálfstæðismanna í Rvik.
Fypipspurn
til mentamálaráðs.
Hefir mentamálaráð íslands
ráð á þvi, að útiloka einstaka ís-
lenska listmálara frá núver-
andi listsýningu ríkisins? Eins
og t. d.:
Kristinn Pétursson,
Jóliann Briem,
Eggert Guðmundsson,
og Höskuld Björnsson.
Ef rikið hefir keypt listaverk
eftir þessa menn — vil eg biðja
þá herra, sem nú eiga sæti i
mentamálanefnd, að svara því
án undanbragða hvers vegna
ekki eru sýnd verk eftir þessa
fjóra listmálara?
Reykjavík, í jan. 1938.
Sigurður Skagfield.
Aflasala.
Gyllir seldi í fyrradag í Hull
1343 vættir fyrir 700 sterlings-
pund. Max Pemberton seldi í
Grimsby í morgun 1295 vættir
fyrir 1531 stpd.
Sjálfstæðismenn,
sem verða fjarverandi úr bæn-
um á kjördag, verða að kjósa hjá
lögmanni, áSur en þeir fara. Kosn-
ingaskrifstofa lögmanns í Arn-
arhváli er npin daglega frá 10—
12 árd. og 1—4 síðd., nema sunnu-
daga. Allar upplýsingar kosning-
unum viðvíkjandi geta menn feng-
ið á kosningaskrifstofu Sjálfstæð-
isflokksins í Varðarhúsinu, sími
2398.
Höfnín.
Timburskipið Columbia fór héð-
an í gær áleiðis til útlanda.
Sjálfstæðismenn,
sem vita um flokksmenn, sem
hér eiga kosningarétt, en eru
staddir úti á landi, gefi upplýs-
þEiM LídurVel
sem reykja
TFOFANI
ingar um þá hið fyrsta, svo að
hægt sé að ná í atkvæði þeirra í
tæka tíð. Látið kosningaskrifstofu
Sjálfstæðisflokksins í Varðarhús-
inu, sími 2398, þessar upplýsing-
ar í té.
Sjómannakveðja.
12. jan. FB.
Erum á leið til England's. Vel-
líðan. Kærar kveðjur.
Skipverjar á Gulltoppi.
C - 1 i s t i
er listi sjálfstæðismanna í Rvík.
?ST. FRÓN nr. 227. — Fundur-
inn annað kveld liefst kl. 8)4.
—- Dagskrá: 1. Upptaka nýrra
félaga. 2. Mr. Theodor Illion
flytur ræðu og mælir hann á
enska lungu, en frk. Hólm-
fríður Árnadóttir, lcenslu-
kona, þýðir á íslensku. 3.
Ýms mál. Reglufélagar, fjöl-
mennið og mætið kl. 8)4
stundvíslega. (192
ÞÝSKU og íslensku kennir
Sigurður Jónasson, Ægisgötu
10. Simi 2672. (124
VINNA
MAÐUR, sem er ófeiminn að
bjóða gott tímarit, getur unnið
fyrir kaupi í atvinnuleysinu. *—
Tilboð, ásamt upplýsingum,
merkt „Duglegur“ sendist Vísi
strax. (191
GERI VIÐ ELDFÆRI, skrár,
tauvindur, þvottavindur og
margt fleira. Hringið í síma
2708. (189
KVENTASKA tapaðist á j LÁTIÐ INNRAMMA mynjdir
|föstudaginn, frá Vífilsgötu að yðar og málverk hjá Innrömm-
2Bragagötu. Skilist á Vífilsgötu j unarvinnustofu Axels Cortes,
\ll. (193 Laugavegi 10. (509
SKÍÐASLEÐI fundinn, merkt-
íur: BKHK. Vitjist Klapparstig
|44, uppi. (194
GULLARMBAND tapaðist
jum síðastliðna lielgi. Finnandi
jgeri aðvart i síma 2284. Elisabet
jSigurðardóttir. (190
KCNSLA
^PÁLL BJARNARSON KENNIR
jíslensku, dönsku, ensku,
jfrönsku, þýsku, reikning og les
jmeð nemöndum. Óðinsgötu 9.
(30
STÚLKA óskast
urstíg 7 (Hamri).
í vist Norð-
(183
1
2 HERBERGI og eldhús til
leigu á Laugavegi 70 B. Uppl.
þar, til kl. 7 í kvöld og til 6 á
morgun. (166
HARÐFISKUR 1 kr. kg. —
Hermes, Baldursgötu 39. Simi
1036. (188
ÍXiO{s<iö<>öíittOöoe<saaöööaaeaööCöCíXiíi!JööööttíSöaattocsíSíso<KSöísa«
Næturlæknir
Sv. Pétursson, Garðastræti 34,
sími 1611. Næturvörður í Reykja-
víkur apóteki og Lyfjabúðinni Ið-
unni.
Útvarpið í kvöld.
18,45 íslenskukensla. 19,10 Veð-
20,15 Bækur og menn (Vilhj. Þ.
Gíslason). 20,30 Kvöldvaka: a)
Magnús Jónsson próf.: Danmörk
séð með íslenskum augum. b) Frú
Jngunn Jónsdóttir: Minningar. c)
Sigurður Egilsson frá Laxamýri:
Endurminningar frá frostavetrin-
um 1917—18. Ennfremur sönglög
og harmoníkulög. 22,15 Dagskrár-
lok.
ORCZY:
NJÓSNARI NAPÓLEONS.
Agrip þess, sem undan cr gengið.
Sagan hefst í Frakklandi eftir
miðja nítjándu öld. Napoleon III.
er á ferð í Lyon með drotningu
sinni. í gildaská^anum „Pavillon
Solferino" eru þau heiðursgestir.
Þar eru meðat gestanna Lanoy
.greiff og nokkrir vinir hans. Hann
‘er mesta snyrtimenni Parísar, ung-
ur og friður. Þar stígur hin yndis-
lega dansmær Lorendana svo fag-
urlega dans, að allir hrífast, nema
de Lanoy. — En örlagadísirnar eru
að verki. Sigrar Lorendana de Lan-
oy? Og hver verður afleiðingin?
Hrói Höttor
og menn hans.
Sögup í myndum
fyrii* börn.
1.
Ókunni beininga-
maöurinn.
Gramur ríki hefir verið ræntur. Hann flýtir sér — Göfugi herra, gefið ölm- -—• Burtu, þrællinn þinn. Þetta Það lítur út fyrir að
til fógetans, til þess að leita aðstoðar hans. usu aumum beiningamanni. ætti að kenna }ær að láta tigna Grarnur ríki hafi átt í
menn í friði. erjum við Hróa Hött
og menn hans.
NJÓSNARI NAPOLEONS. 9
sem liann yrði þess ekki var. Vissulega var hún
hrokafull og ósvífin. Hann fleygði frá sér
skemtiskránni og snéri sér að de Mericourt og
fór að tala við hann.
Eftir andarlak eða tvö fór Lorendana að
stíga dansinn. Hún hóf hann með ])ví að hreyfa
mjaðmirnar hægt, því næst axlirnar. Hún hafði
kastanettur eða handsmellur i höndunum og
hún tók þegar til að gera smelli með þeim, fyrst
lága, en smám saman hærri og hærri, þar til
á einhvern dularfullan óskýranlegan hátt þetta
hafði þau áhrif á menn, að þeim fanst það knýja
sig til þess að halda niðri i sér andanum og
horfðu á Lorendana eins og í leiðslu.
Fanny de Lanoy hefir oft sagt mér, að það
liljóti að hafa verið fast að þvi tvö þúsund
manns i Pavillon Solferino þetta kvöld. En það
heyrðist ekkert liljóð nema smellhljóðin frá
kastanettum Lorendana — og svo hávaðinn frá
háhæla skónum hennar er hún stajjpaði í tré-
gólfið, er dansinn varð ákafari, liraðari.
Gérard de Lanoy gat vitanlega ekki komist
hjá því að liorfa á hana. I fyrsta lagi voru vinir
lians svo niðursokknir í ])að,er fyrir augun har á
leiksviðinu að þeir heyrðu ekki það, sem hann
sagði, og mundu í engu hafa ansað lionum, þótt
hann hefði haldið áfram að tala við þá, meðan
Lorendana dansaði. Vinir hans sátu frá sér
numdir og horfðu á fullkomnustu dansmær
þeirra tíma — dansgyðjuna. Og Gérard varð
því að veita henni athygli sína.
Það fyrsta, sem liann veitti eftirtekt, er liann
nú fór að virða hana fyrir sér, var það, hversu
dásamlega fagrar liendur hennar voru. Hann
hafði mjög næman smekk fyrir fegurð handa.
De Lanoy, og þótt hann væri að eins tuttugu og
þriggja ára, hafði honum hlotnast sú xnikla á-
nægja, að kyssa fegurstu kvennahendur í París
og London — til dæmis liendur mágkonu sinn-
ar, Metternich prinsessu, keisaradrolningarinn-
ar i Austurriki og lxendur hertogafrúarinnar af
Dudley. Hann var því dómbær urn þessa hluti
og liendur Lorendana voru vissulega aðdáanlega
fagrar. Það var ekki fyrr en lítilli stundu síðar,
sem liann fór að gera sér noklcura grein fyrir
persónuleika Lorendaná. Hann komst fljótlega
að niðurstöðu urn það, að Lorendana mundi
ekki vera liennar rétta nafn. 1 raun og veru fór
þvi fjarri, að nafnið hæfði henni. Nafnið fól
ekkert i sér, — boðaði ekki neitt um þjóðerni.
Vissulega dansaði hún af fylstu kunnáttu og
list dans þann — bolero — sem hún var að
sýna — og hún handlék kastanetturnar eins og
hún hefði ekki gert annað alla sína ævi. En
liún var vissulega ekki spænsk. Hún var mjög
dökk. Hún var klædd spænskum kjól og liafði
háan kamb í hárinu, að sið spænskra meyja, og
hún dansaði sem spænsk mær, en hún var ekki
spænsk né ítölsk. Gérard, sem bar eitt liið tign-
asta nafn i Provence, taldi líldegt, að liún kæmi
úr lians eigin landsliluta — Arles — ef til vill,
— eða Carcassone.
Hún var létt i hreyfingum sem köttur og
limafögur og herðarnar svo vel skapaðar, að
eigi varð betra á kosið. En Gérard var sann-
færður um, að liár liennar væri litað. Hinn
timxudökki litur þess var ekki í samrænxi við
hörundslitinn, sem minti á lit gamals filabeins,
né i samræmi við augu liennar. En vilanlega
gat hann ekki séð livernig þau voru á litiim,
því að þau voru nærri alt af Iiulin til liálfs af
augnalokununx, sem ávalt virtust vera í þann
veginn að hylja þau, eins og þegar fagurlega
kögrað tjald er niður dregið.
„Er hún ekki guðdómleg?“ lieyrði de Lanoy
hvislað alt í kringum sig.
Guðdómleg? Já, var hún það? Hann gat ekki
kornist að neinni niðurstöðu. Vissulega litu
nærri allir viðstaddir svo á, jafnvel konurixar
virtust heillaðar af fegurð hennar. Þegar stutt
hlé varð á danssýningu lxennar kváðu fagnaðar-
lætin við um allan salinn og lof það, sem vinir
Gérards liéldu áfram að bera á liana, var nán-
ast væmið. Hver þeii’ra um sig hafði áður ger-
sigrast af þokka hennar, tælandi, lokkandi
framkomu liennar, og ekki síst það, að henni
liafði tekist að liafa þau áhrif á alla, að mönn-
um fanst eitllxvað dularfult við persónuleik
hennar og framkomu.
Fagurgalinn, snxjaðrið af vörum vina de
Lanoy vakti hann til mótsyprnu, eins og alt af
verður reyndin, þegar um þráa menn er að ræða.
Og að sama skapi, sem þeir lofsungu hana, óx
löngun lians til þess að liæða þá. Hann liafði
ógeð á lituðu liári hennar og þegar vinir hans
veittust að honum fyrir liræsni lians ypti liann
að eins öxlum — og gætti þess — enn einu sinni
að líta ekki á leiksviðið.
Fyrsti þáttur danssýninga Lorendana var nú
bixinn. Ilún liafði dansað tvo fagra, fjörlega
dansa, og notaði í hæði skiftin handsmellurnár.
Er hún lauk síðari dansinum kvað enn við lófa-
talc um allan salinn og fagnaðarlátunum ætlaði
aldrei að linna. Menn risu upp úr sætuxxx sínum
og liyltu liana liástöfum. Konurnar veifuðu
vasaklútum sínunx. Ilátignirnar létu svo lítið að
klappa. E11 við borðið; sem uixgu aðalsmenn-
irnir sétu var nú kappsaxxilega unx það deilt,
hvort lxún lilaði á sér liárið eða ekki — og jafn-
vel hvort hún væri nxeð falskt hár.
„Eixgin frakknesk koixa liefir svona liár,“
sagði Gérard de Lanoy ákveðnum rómi.
„Húix er ekki fraklcnesk,“ sagði de Neuvic og
enn voru glösin fylt kampavíni. „Hún er anda-
lúsislc.“
„Hvað er 11 xi það?“ sagði einn hinna.
„Spænsk? Eða livað?“
„Það er hún ekki. Hún er fædd á Sikiley,“
sagði enn einn.
„Hver segir það?“
„Vcnturi! Og haixn ætti að vita það.“
„Vitleysa!“
„Líttu í auguix í henni.“
„Það er ekki hægt,“ svaraði Gérard de Lanoy.
Þannig var karpað, uixs Lorendaxxa koixi aft-
ur fraux á sjóixai’sviðið. I þetta slcifti hafði hún
sveipað um sig Auslurlandahúnaði, senx á voru
gagnsæjar slæður, sem ixáðu franx á hendur, og
voru festar í liriixga á fingrunx henxxar. Hún
hafði svo búið um hár sitt, að það var næi’ri
því svo senx umgjörð uixx andlit hennar, seixi
var fölt, með dálítið gulunx blæ, en varir henn-
ar voru skarlatsrauðar og liafði hún borið á
þær lit. Fölt andlitið tinnudökt hárið og skar-
lalsrauðar varirnar — alt hafði þau áhrif á
menn, að þeim fanst hún. frumleg, vilt á svip,
og það liafði aukin áhrif í þá átt, að hún bar
rauða rós í nxunninunx — beit um rósarlegginn.