Vísir - 25.03.1938, Blaðsíða 4

VlSIR
Annast kaup og sölu
Veddeildapbi*éfa og
Kpeppulánasj óösbréfa
Garðar Þorsteinsson.
Vonarstræti 10. Sími 4400. (Heima 3442).
Kaupmerm!
Munid ad birgja
yður upp með
60LD MEDAL
hveiti í 5 kg.
p o k u m.
í.
TEOFANI Cicjarettur 1 REYKTAR HVARVETNA Látið okkur platín- lýsa hár yðar. > Alveg óskaðlegt. <
Hárgreiðslustofan Perla. Bergstaðastr. 1. Sími 3895.

ÞÝSKAR CIGARETTUR
LLOYD
V 10 stk. pakkinn 70 aura. Fást í verslunum.

Nfr VÍSIS KAFFIÐ gerir alla glaða.
BBI
1—2 HERBERGI og eldhús
óskast strax. Uppl. Nýlendugötu
7, kjallaranum. (572
2 HERBERGI og eldhús til
leigu í sumar. Uppl. á Klappav-
stig 44, uppi.___________(573
1 TIL 2 HERBERGI og eld-
hús óskast, helst yfir árið. Má
vera utan við hæinn. Tilboð
merkt „27“ sendist Vísi fyrir 1.
apríl. (582
VANTAR 2 lierhergi (ekki
samliggjandi) og eldhús, 14.
maí. Tilboð merkt „75“ sendist
Vísi. (584
TVEGGJA herhergja íbúð
með öllum þægindum óskast.
Ivent í heimili. Uppl. síma
1530. (559
STÓRT herbergi með hús-
gögnum, lielst tveimur rúmum,
óskast til leigu strax í miðhæn-
um, nálægt Hótel Borg. Tilboð
sendist afgr. blaðsins, merkt
„Borg“. (562
MAÐUR í fastri stöðu óskar
eftir tveimur lierbergjum og
eldliúsi, með þægindum 14. maí.
Uppl. í síma 2810. (580
BARNLAUS hjón óska eftir
lítilli íbúð með þægindum. Sími
2419. ____________________(578
HERBERGI til leigu strax á
Skálholtsstig 7. Uppl. Austur-
stræti 5, húðin. (563
NÝTÍSKU ÍBÚÐ til leigu 14.
maí. Tilboð, merkt: „Steinhús“,
sendist Visi. (552
BETANÍA. Föstuguðsþjón-
usta i kveld kl. 8V2. Ólafur Ól-
afsson kristniboði talar. Allir
velkomnir. Takið Passiusálma
með. (571
KvbnnaB
ÁBYGGILEG stúlka óskast
að Reyk'janesvita. Uppl. á Ráðn-
ingarstofu Reykjavíkurhæjar í
dag og á morgun. (561
TRÚR og góður maður, ósk-
ar eftir léttri vinnu. Afgr. vísar
á. (566
ATVINNULAUSAR stúlkur,
sem hafa i hyggju að taka að
sér aðstoðarstörf á heimilum
hér í bænum, ættu sem fyrst að
leita til Ráðningarstofu Reykja-
víkurbæjar, þar sem úrvals-
stöður við liússtörf og fleira
eru fyrirliggjandi á hverjum
tíma. Ráðningarstofa Reykja-
víkurhæjar, Lækjartorgi 1.
Simi 4966. (369
TEK PRJÓN. Ódýr vinna;
fljót afgreiðsla. Guðrún Magn-
úsdóttir, Ránargötu 24. (456
llAPAf-fUNHDÍ
KVEN armbandsúr hefir tap-
ast, sennilega nálægt Arnar-
hvoli. Finnandi beðinn síma til
; í'ræðslumálaskrifstofunnar eða
4300.__________________(575
KVEN-armbandsúr hefir tap-
ast (með gyltri slettri spöng)
frá Njálsgötu 65, í Njálsgötu og
Sólvallagötu strætisvagni, að
Öldugötu—Bræðrahorgarstíg,
um Bræðraborgarstíg að Vest-
urgölu. Vinsamlegast skihst
gegn fundarlaunum í „Evu“
Laugavegi 82, sími 2637. (583
TAPAST hefir brúnn karl-
mannshattur í Gamla Bíó 17. þ.
m., merktur „J. M.“ Vinsamleg-
ast skilist afgr. þlaðsins. (560
! DÖMUÚR liefir fundist. Nán-
ari uppl. Laugaveg 22 (búð-
inni). (564
3 RÉTTIR, góður matur dag-
lega kr. 1.25 Café París, Skóla-
vörðustíg 3. (219
ÍKAUPSKAPUiJ
MJÖG liæg, góð bújörð til
sölu og ábúðar í vor í Ámes-
sýslu. Áveituengjar að mestu
véltækar. Gras bregst ekki. Verð
örlítið yfir fasteignamat. Hugs-
anleg skifti á húseign í Reykja-
vík. Nákvæmar upplýsingar
gefur Jón Magnússon, Njáls-
götu 13 B. Heima eftir kl. 6 sið-
degis. Sími 2252. (569
BARNAVAGN í góðu standi
til sölu. Skeggjagötu 9, kjallar-
anum. (581
TIL SÖLU notaðar eldavélar,
livitemaileraðar, og nokkrar
Skandia-eldavélar í góðu standi.
Gott verð. Bankastræti 14 B.
_________________________ (574
GÓÐUR barnavagn til sölu.
Uppl. Grettisgötu 36 B. (576
DÍVAN og lítið borð til sölu.
Njarðargötu 37, uppi. (577
HEFI margar húseignir til
sölu í bænum og utan við bæinn
Væntanlegir kaupendur geri svo
vel að tala við mig. Jón Magn-
ússon, Njálsgötu 13 B. (570
GÓÐ notuð eldavél með mið-
stöðvartækjum óskast keypt.
Bakarofninn þarf að vera
hægra megin. Skriflegt tilhoð
leggist inn á afgr. Vísis, merkt;
„Eldavél“, (565
BARNAVAGN, litið notaður,
til sölu Klapparstíg 38, uppi.
(567
89S) 'Sfff
tuiis ‘móA ■•uiijpou>[ aegoS go
.mjæajno -[BjfgnBy ‘jb^tah
% UJnB 0S V SBUBS lof>[Bpuiyj
•g>[ % u.mB 0Q p }}ýu }of>[Bpui>x
•}pf>[T3}S9l[ glSUBH ÚPÖlEddlJ}
ST3}[BS ->II9}S I }pf>[I3p[T3[02l JJUq
1 }pf>[ep[T3[OJ[ •}pt>[l3J[l3>[I[B JJÁJSI
— ^NNLLVKiSDVqílNmS I
KAUPI gull og silfur til
bræðslu, einnig gull og silfur-
peninga. — Jón Sigmundsson,
gullsmiður, Laugavegi 8. (294
HATTASAUMUR og breyt-
ingar. Hattastofa Svönu & Lár-
ettu Hagan, Austurstræti 3. —
Sími 3890__________________ (1
KÁPU- og kjólaefni frá
Saumastofunni Laugavegi 12,
eru seld í Rammaverslun Geirs
Konráðssonar, Laugavegi 12. —
Sími 2264. (308
HRÓI HÖTTUR og menn hans. — Sögur í myndum fyrir börnin. — 55. EIRÍKUR FER TIL KASTALANS.
— Vegna fráfalls föður þíns ert — Á morgun heimsæki eg systur — Eg bi'S y'ður, Eiríkur lávar'Öur. — Ekkert ilt skal henda Eirík, Því
þú nú lávarÖur, Eiríkur. — Já, en mína. — Gott og vel. Litli Jón Farið eigi. Eg óttast brellibrögð af heiti eg, Hrói höttur.
eg er snauður. Eg verð hjá þér. fylgir þér. hálfu Rogers.
NJÓSNARI NAPOLEONS. 65
„Það sem við þurfum,“ var sagt á fundum i
félögum og í klúbbunum, „er betur skipulögð
leynilögregla. Leynilögreglan er einskis nýt og
Lucien Toulon, þessi gildvaxni refur, hefir ekk-
ert liugmyndaflug, hann er orðinn of gamall til
þess að láta sér detta neitt í hug, hvernig endur-
skipuleggja heri leynilögreglustarfsemina eftir
nýjustu aðfei'ðum. Nú er fullyrt, að í Þýska-
landi og Austurríki hafi verið komið fullkomnu
lagi á leynilögreglumálin. Þar liafa ríkisstjórn-
irnar aðdáanlega fagrar og gáfaðar konur til
þess að njósna — til þess að koma leynilögregl-
unni á slóð landráðamanna —- ungra yfirfor-
ingja og slíkra manna. Það er miklu auðveldara
fyrir fagra konu og slægvitra, að komst að
ýmsu en leynilögreglumenn. En það er víst eng-
111 hætta á, að Toulon, þessi gantli asni, geti
lært neitt af Þjóðverjum.“
Menn fóru ekki dult með þessar skoðanir sin-
ar i félögunum. Menn ræddu um þelta á gilda-
skálum og kaffihúsum, í járnbrautarlestum, í
boðunt og á dansleikjunt. Það var daglegt um-
ræðuefni manna. Og það var hvíslað unt það, að
styrjöld væri í aðsigi, og það væri sjálfsögð
krafa, að varúðar væri gætt — og reynt að ltafa
hendur í hári njósnara og landráðamanna. Það
voru fáir hugsandi ntenn, sent á þessu ári, 1869,
Itöfðu ekki kontið auga á ófriðarblikuna, sem
var að draga á loft — yfir Rín — og þessir
menn létu ekki á sér standa að hvetja til var-
úðar. En það var daufheyrst við varnaðarorðunt
þeirra.
En ntenn hugsuðu unt að skentta sér og þeir,
sent höfðu nóg fé.handa milli, gátu vissulega
skemt sér og gerðu það.
Og hrokafullir uppskafningar og þeir, sem
haldnir voru af heimskulegri bjartsýni, sögðu,
suntir í eyru sjálfrar drottningarinnar:
„Hvers vegna gefunt við ekki þessunt hroka-
fullu Prússunt ráðningu?“
Og á þessu var alið. Og menn fóru smátt og
srnátt að trúa þessu, af því það var svo oft end-
urtekið, að Frakkar gæti gefið Prússunt ráðn-
ingu. Og lærðir menn tóku santan liandbækur
til afnota fyrir frakknesku hermennina, þeint til
notkunar, er þeir væri kontnir til Berlin. Ung-
ir menn töluðu unt liinn ósigrandi frakkneska
lter. Þeir mintu ínenn á Austerlitz, Jena, Solfer-
inu og Jaffa. En þeir gleymdu að minnast á
Waterloo.
Bergmál af þessu barst til eyrna Gerards i
útlegð hans í Genf. En þar dvaldist ltann fyrstu
tvö útlegðarár sín. Hann ltafði valið Genf, af
því að þaðan — af svölunum fyrir framan
gluggana á íbúð sinni, gat hann séð hina snævi-
þöktu tinda Frakldands. Og þegar vindur var
réttrar áttar kont hann yfir Jura og beint yfir
Genf, og þá ímyndaði Gerard sér, að ltann and-
aði að sér sania íoftinu og íbúar Frakldands.
Og þá stóð hann á svölunuin eða geklc við vatn-
ið og andaði að sér santa loftinu og Juanita
andaði að sér.
Juanita Lorendana. Nafnið hljómaði í eyrum
hans eins og mildir tónar. Lorendana hin guð-
dómlega! Juanita, konan hans! Konan, sem
hann elskaði æ heitara nteð hverri vikunni, nteð
hverjunt deginunt sem leið — og því heiskara
sem ltann fann til þess, að tíminn gerði djúpið
ntilli þeirra breiðara, því meira elskaði hann
hana og þráði.
Juanita, konan hans! Lorendana, njósnarinn,
verkfæri í hendi Lueiens Toulons, konan, sem
ltafði tekið sér nafn hans, til þess að standa
betur að vígi til þess að reka sntánarlega iðju!
Hversu djúpt var ltann, Gerard de Lanoy, þá
sokkinn, er liann — vitandi þetta — gat ekki
upprætt minningarnar unt ltana — ekki liætt
að elska hana — þrá hana. Þrátt fyrir þetta —-
þvi fleiri dagar, vikur, mánuðir sent liðu —
elskaði hann ltana lieitara. Ástin máði af henni
smánarblettina, vegna þess að hún var í augum
hans Lorendana hin guðdómlega.
Og það kont vart sú stund þessi útlegðarár,
að hún væri ekki efst iá baugi í ltuga ltans. En
honunt var oft andleg þjáning að ltugsa um
ltana, þvi að oft, er ltann sá hana fyrir ltug-
skotssjónum sínum, sá liann glottandi, stnjað-
urslegt andlit fúlmennisins Toulon fyrir aftan
Itana — og stundum sá ltann Pierre sorgbitinn
— Pierre, Pierre, vildarvin sinn, setn hafði lát-
ið lífið, af því að ltún rak sína auvirðilegu iðju
og þá fé að launum frá Toulon.
Hann reyndi nteð öllu rnóti að uppræta ntinn-
ingarnar um ltana úr huga sínuni — en til þessa
hafði lionunt ekki lekist það. Hann reyndi að
stappa í sig stálinu — beita allri viljaorku sinni
til þess að leggja franttíðaráætlun — um að
taka sér eittlivað fyrir ltendur, erfiðisvinnu lil
dæmis, svo að ltann gæti orðið svo líkamlega
þreyttur, að hann gæti sofið vel — draumlaust
— svo að haltn gæti gleymt.
Hann ræddi um ltvað hann skyldi taka sér
fyrir hendur, við ýmsa svissneska ntentamenn,
er Iiann af tilviljun komst í kynni við. Hann
ltafði liæfileika, áhuga til að læra. Og ltann var
enn ungur. Hann hugleiddi að nenta læknis-
fræði, til þess að hjálpa öðrunt, — svo að hann
gæli gleymt eigin raunum við að lina þjáning-
ar annara. Hann vildi fórna sjálfum sér. Hann
hugleiddi að konta á fót sjúkrahúsum fyrir
holdsveika — eða senda trúboðsleiðangra til
Afriku. Og hinir svissnesku mentamcnn voru
ákaflega vinsamlegijr við þennan unga, sorg-
bilna Frakka, og vildu fegnir ltjálpa honum, af
því að þeim duldist ekki að ltann var vonsvik-
inn, og hafði auk þess góða hæfileika, sem eng-
um kontu að gagni. Þeir buðust til þess að að-
stoða hann á ntarga lund, — en þegar til ótti
að taka gugnaði Gerard, — hann átti ekki næga
hugarró til nántsiðkana, þvi að þarna — fyrir
handan vatnið — voru hinir snævi þöktu tind-
ar Frakklands, og stundum, þegar vindurinn
var réttrar áttar, fanst honunt hann bera Lor-
endana, hvítklædda, á vængjum sér alla leið til
ltans. Og ltún stóð fyrir framan hann á svölun-
um og ltann Iteyrði skrjáfið í kjól hennar —
heyrði andardrátt hennar.
Og vitanlega mundi sá tími koma, er hann
kæntist yfir þetta — þegar ltann yrði herra sinn
síns eigin vilja, en sá tími var enn ekki kont-
inn. Hann var — ltver ltugsun hans — í Frakk-
landi —- hjá Lorendana. Þessi tengsli tnundu
halda lengi enn þá! Tíminn mundi veikja þau,
seint og um síðir. En mundu þau nokkuru sinni
hrökkva sundur? Hann gat eigi séð fyrir, að það
gæti nokkuru sinni gerst.