Vísir - 25.05.1940, Blaðsíða 4

VlSIR

Skrifstofa mín
©r enn á sama stað í Hafnarhúsinu á
fyrsta lofti.--
SfMI 5980.-----
Tfieodóp Jakobsson
skipamiðlari.
Reikningur
Mofa Elmskipaf élags íslands
fynír áris 1939 iiggur frammi á skrifstofu vorri frá í dag til
sfsís fyrir hluthafa.
Reykjavík, 25. mai 1940.
< Stjórnin.
V j :
Mýtísku sumarhattar
koma fram daglega.-
Mikið irval af HÖNSKUM í öllum litum.
HaiÉastola Ingru Asgeirs
Klapparstíg — Sími 5135.

| iSlTT AF . Hverju
— Nú veit eg hvernig þú átt aó
fara aS j>ví a.S verða sterkríkur.
— Ágsett. Eg heft aldrei fundið
.nrisæ. záS til j)ess.
---HÞaS er 'ógnarlega einfalt.
---Loí mér að heyra.
---Já. í fyrsta lagi: Þú átt að
'érnfofast. I öðru lagi: Þú átt að
'Jcva;nsgæ.íl- Og í þriðja lagi: Þú átt
aSS eigíiasí sexbura með konunni.
Efíírfarandi tilkynning stóð í
.&laSi eánu fyrir nokkurum árum:
— Þtir, sem borga blaðið skil-
víslega, fá jtað ókeypi.s til ára-
oaóial
-r— ISÆundirðu nú eftir að hafa
skyrísiskifti í tnorgun, gamii
12DÍQBI?
’— Þa"ð held eg hijóti að vera.
— Velstu það ekki?
— 'Nei, ékki með vissu. En það
ihlýtoí að vera, því að, mig klæjar
:sama. stmi ékki neitt.
— Hváð er að sjá þig, maður!
,'Hver hefir nefbrotið þig?
— Manstn eftir láglegu konunni,
ísem.víB hlttum á dögunum?
---Já, bún var ijómandi.
Vi8i héldutn að maðurinn
íiemtiar væri í siglingu.
— Já, okkur var sagt það.
— Hann var alls ekki t sigl-
íngnt! ' ' >
---Eínu simii'brann eg af ást til
]‘þm, Jólla —mú brenn eg af blygð-
i jSEtn yfír þvj, að hafa elskað þig!
Leikritaskáldið (að lokinni
frumsýningu) : Það er ekki til
nokkurs hlutar að skrifa leikrit
tiú á dögum. Skrifi maður gleði-
leik, þá heimtar fólkið sorgarleik,
en skrifi maður sorgarleik, þá
heimtar jiað gleðileik! Hvað er
það eiginlega, seín fólk vill — t. d.
þetta fólk hér í kveld?
Leikhússtjórinn: Það vill fá að-
göngumiðana endurgoldna.
Dómarinn: Þér eruð dæmdur í
þriggja niánaða fangelsi og til þess
að missa borgaraleg réttindi í
fimm ár.
Ákærði: Altaf heyrir maður
þykist vera trúlofuð í jiaö og það
skiftið.
eitthvað nýtt. Hefi eg þá liaft
borgaraleg réttindi aö undan-
förnu ?
— Heíir j)ú samþykt ráðahag
dóttur þinnar?
Nei, eg er alveg hættur að
skifta tnér af J)vi, hverjum hún
— Veistu það, að Mads félagi
J)inn er dauður?
— Nei, hvað segirðu? Mads
dauður? Eg talaði við hann í gær-
kveídi og hann inti ekki að j)ví
einu orði, að neitt óvenjulegt stæði
til!
Rakarinn: Óskar herrann nokk-
urs sérstaks í sambandi við rakst-
urinn
Maðurinn: Mér þætti gott að fá
að halda nefinu!
— Kínverjar geta inatreitt hrís-
grjón á ýmsa vegu, ,ef þeir vilja.
— Því trúi eg vel, en hitt er
ekki víst, að þeir fari fram úr
konunni minni í því, að elda hafra-
graut og hafa hann ýmist vatns-
daufan, brimsaltan eða sangan.
VlSIS KAFFIÐ
gerir alla glaða.
Mótel Bopg
Nýr lax
Allir salirnir
opnir í kvöld
og næstu
kvöld.
HiendaliÉiliar
TðflliMólaas
verða haldnir á morgun kl. 3
í Iðnó.
Aðgangur 1 kr.
Aðgöngumiðar seldir í Iðnó
frá kl. 4—7 í dag og eftir kl.
1 á morgun.
Þingvalia-
ferðir
byrjadar
Steíndór
K. F. U. M.
Á morgun:
Kl. 8x/-2 e. h. Unglingadeildin.
Upptaka nýrra meðlima. —
Kl. 8Vá e. li. Alnienn sam-
koma. Ingvar Árnason talar.
Allir velkomnir.
Eggert Claessen
hæstaréttarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa: Oddfellowhtisinu.
Vonarstræti 10, austurdyr.
Sími: 1171.
Viðtalstími: 10—12 árd.
Er besta barnabókin.
BETANIA. Samkoma á morg-
Un kl. 8V2 e. h. Páll Sigurðsson
talar. Allir velkomnir. (1547
PÍANÓ-STILLINGAR.
gattttonio 4i“
UNGLINGSTELPA, 10—12
ára, óskast Leifsgötu 21. (1542
YANTAR fermdan pill. Sími
4798. ______________(1548
— SLÉTTI OG LAGA TIL
BLETTI í kringum hús i Rvik
og grend. Vanur slíku. Greiðsla
í fæði getur komið til greina.
Sími 2257 kl. 6—7. Búfræðing-
ur. (153!)
KAUPAKONA óskast austur
á land. Uppl. í síma 2164. (1534
HÚSSTÖRF
STÚLKA óskar eftir vist. -
Uppl. sima 2034. (1545
KHCISNÆflll
SÓLRÍKT kjallaraherbergi til
leigu Vífilsgötu 3. (1550

• H RAFTÆKJA
^ VIDGERDIR
VANDADAR-ÓDÝRAR
SÆKJUM & SENDUM
Ititvélapapjiír
enskur, ágætar tegundir.
Bókaverslun
Snæbjarnar Jónssonar.
élAÍÁÍ-fTNHDl
STÓR, gul taska með ýrnsu
dóti tapaðisl í gær. Sími 5581.
í MIÐBÆNUM er gott her-
bergi, ásamt fæði, til leigu. Að-
eins reglumaður kemur til
greina. Sími 2249. (1537
SUÐURHERBERGI til leigu
á Vesturgötu 17. (1541
LÍTIÐ loftherbergi til leigu.
Uppl. á Kárastíg 2, eftir 6. (1544
SÓLAR-kjallaraherbergi, —
stórt, — eða 2 minni, óskast
strax. Tilboð merkt „600“ send-
ist Vísi. (1532
HJÁ GÓÐRI FJÖLSKYLDU.
Ung, amérísk dama óslcar eftir
verulega góðu nýtísku berbergi
með morgunkaffi. Tilboð send-
ist afgr. Visis hið allra fyrsta,
merkt „Danish-American“. —
IBÚÐ óskast, 2—3 berbergi
og eldhús með þægindum, belst
í steinhúsi í vesturbæ eða Mel-
imurn. Uppl. í síma 1427. (1551
GOTT herbergi til leigu ó-
dýrt Bragagötu 29 A. (1543
EIN stofa og eldunarpláss til
leigu Kárastíg 13. (1539
tKAllPSKAPURl
GERIST áskrifendur að rit-
um Fiskideildar. Sími 5486. —
HEIMALITUN hepnast best
úr Heitman’s litum. Hjörtur
Hjartarson, Bræðraborgarstíg
1, —___________________(18
FALLEGT, nýtt gólfteppi
(plusteppi), stærð 3,70x2,72 m„
til sölu. Símá 2643. (1538
FRÍMERKI
ÍSLENSK FRÍMERKI keypt
liæsta verði. Bókaverslun Þór.
B. Þorlákssonar, Bankastræti
11. (113
VÖRUR ALLSKONAR
BLANDAÐ HÆNSNAKORN
og kurlaður maís væntanlegt
næstu daga.
Hænsnamjöl nýkomið.
ÞORSTEINSBÚÐ.
Hringbraut 61. — Sími 2803.
Grundarstíg 12. — Sími 3247.
FORNSALAN, Hafnarstræti
18 kaupir og selur ný og notuð
húsgögn, lítið notuð föt o. fl. —
Simi 2200. (351
NOTAÐIR MUNIR
_______KEYPTIR_________
LÍTIÐ notað drengjahjól ósk-
ast til kaups. Uppl. í sima 2458.
(1530
NOTAÐIR MUNIR
TIL SÖLU
HJÖNAOTTOMAN til sölu,
yfirdektur, með pullu, skúffu,
spiralbotni. — Til viðtals Frí-
kirkjuvegi 11 (bakdyr) ld. 7—9
í kvöld._________ (1549
BARNAVAGN til sölu Berg-
þórugötu 11 A, kjallaranum. —
__________________(1546
PENINGASKÁPUR til sölu á
Grettisgötu 19 B. (1531
KARLMANNSREIÐHJÓL, —
gott, — til sölu Laugavegi 76 B.
(1535
HRÓI HÖTTUR OG MENN HANS. 500. DULARFULLI HNÍFURINN.
— Hér eru hvergi mannaför. Hvað- —Það er aðeins einn maður i land- Hrói og félagar hans forÖa sér á — Það gleður mig, að jætta skuli
an var hnífnum kastað. Hann hef- inu, sem getur kastað hnífi svo ná- harða spretti inn í skóginn. — Þetta hafa tekist svo vel. MRiurinn mun
ir ekki getað fallið af himnum ofan. kvæmlega .... Selært lávarður, en var laglega gert, segir Hrói. bera þetta merki allá ævi.
er hann á lífi
W Somerset Maugham: 59
A ÓKUNNUM LEIÐUM.
ffnrt areyndi að senda bugsanir sínar þangað
— imn reyridi að svífa þangað á ósýnilegum
'væTtgjmn, en hugsanirnar komu aftur — og
\hún var engu nær. Hún liafði ekki getað séð
jjrsar jieir vorn né hvað þeir höfðu fyrir stafni.
'Ei* «f ásthugur Lucy liefði getað brúað djúp-
d®, sem Ttnlllí jæirra var, J)etta lcvöld, og séð
fitvað |»e)r Iiöfðu fyrir stafni, liefði hún verið
vítni aSi TTieÍi'j harmleik en liún enn hafði aug-
3m íííið, eða verið þátttakandi í.
X.
I*eUa var dimt öveðurskvöld. Og það var úr-
í&effisrigning. Um gervalla bækistöð Alecs var
gmr <og leðja. Hinir trygglyndu Swahilar, sem
Ifemn Kafði liaft með sér frá ströndinni, skulfu
:af Itulda, þótt þeir sæti við elda, og varðmenn-
lirmr hríðskulfu á varðstöðum sínum. í tjaldi
Aíecs rann vatnið í lækjum. Stórar rottur hlupu
tw ósmeykar. Sterkur segldúkurinn belgdist í
’Emsdhviðunum og það brakaði í öllum taugum,
og j)að var ekki hægt að gera sér annað í hugar-
lund, en að vindurinn mundi feykja öllu með
sér, eða rífa tjaldið í tætlur. Það var meira í
tjaldinu en vanalega, og þó var ekki annað i þvi
en rúm Alecs, með mýflugnatjaldi, felliborð,
tveir garðstólar og kassarnir með verðmæti hans
frá leiðangrinum. Dálítil segldúksábreiða á gólf-
inu Jwældist í aurnum fyrir fótum manns.
Á öðrum stólnum sat maður sofandi. Hann
svaf fram á armlegg sér. Byssa hans lá á horð-
inu fyrir framan hann. Maður þessi nefndist
Walker. Haiin var ungur maður og hafði verið
sendur til þess að taka við nyrstu stöð Norð-
austur-Afriku félagsins, og liaf'ði sameinast leið-
angri Alecs ári áður, og tekið við af eldra
manni, sem farið liafði lieim í leyfi. Walker
var feitlaginn, skrítinn náungi, einkennilegur
1 háttum, og alls ekki af þeirri manntegund, sem
maður gat búist við að rekast á í óbygðum Af-
ríku, enda var hann iá engan hátt vel til þess fall-
inn, að búa við þau lífskjör, sem menn urðu
að sætta sig við þar.
Hann hafði erft fé nokkurt og fékk umráð
yfir því, er hann náði myndugs aldri, og þegar
í stað er liann liafði fengið féð í liendur tók liann
það í sig , að eyða j>vi í eitt og' annað, sem eng-
an hagnað liafði í för með sér, enda stóð liann
fljótt slyppur og snauður uppi. Vinur fjölskyldu
hans bauð honum þá starf, en þessi vinur var
einn af forstjórum félagsins, og pilturinn liafði
þegið starfið heldur en að svelta. Mótlætið hafði
ekki liaft áhrif á meðfætt léttlyndi hans. Hann
var alt af liress og lcátur, hvað sem á móti hlés,
og hann gerði hvorugt, að iðrast heimsku sinn-
ar og glappaskola, né fárast um yfir erfiðleik-
unum, sem við var að slríða. Alec geðjaðist vel
að honum. Hann var sjálfur maður þögull að
jafnaði og honum Var livíld nokkur í því, að
hafa samvistir við menn eins og Diclc Lomas
og Walker, menn, sem alt af létu dæluna ganga.
Og einfeldnisleg framkoma piltsins, hin sifelda
undrun hans yfir þvi hversu alt var ólíkt í Lon-
don og Afríku, tók engum breytingum.
Nú kom Adamson inn í tjaldið, skoski lækn-
irinn, sem liafði verið félagi Alecs í tveimur
fyrri leiðöngrum lians. Hafði tekist með þeim
góð vinátta. Hann var frá Edinborg, dró dálítið
seiminn, dálítið glettinn og hæðinn, ef því var
að skifta. Hann var inikill maður vexti, lang-
samlega stærstur allra hinna hvitu manna, sem
þátt tóku í leiðangrinum. Hann tók ekkert skref,
að því er virtist, án umhugsunar, og hann hugs-
aði líka áður en hann talaði.
„Halló, þú þarna,“ kallaði hann, er hann
kom inn.
Walker varð svo bylt við, að honum varð það
fyrst fyrir að gripa til byssu sinnar.
„Jæja, jæja,“ sagði læknirinn og hló við.
„Skjóttu ekki. Það er bara eg.“
Walker Iagði frá sér byssuna, all-aulabárðs-
legur á svipinn.
„Taugarnar ekki í sem bestu lagi?“ sagði
Adamsson.
Feitlagni pilturinn glaðlyndi var þegar búinn
að átla sig á öllu og hló.
„Af liverju varstu að vekja mig. Mig var að
dreyma svartan, háan hæl, fallegan ökla, og
silkikjól — gullfallega stúlku, ef eg segi eins og
er, sem sveif fram hjá dansandi.“
„A-ba“, sagði læknirinn og brosti lítið eitt.
„Það var þá eins vel, að eg vakti þig, áður en
þú fórst heimskulega að ráði þínu. Það er ann-
ars best að eg líti á handlegginn á þér.“
„Það er einhver fegursta sjón, sem maður
getur augum litið.“