Vísir - 13.11.1944, Blaðsíða 3

VISIR
Auglýsing
um úfboð á skuldabréfum.
Hér með eru boðin út handhafaskuldabréf tveggja lána Reykjavíkurkaupstaðar. —
Annað þeirra, að upphæð 7 millj. kr., er tekið vegna greiðslu á 4^2% stofnkostnaðarláni
Sogsvirkjunarinnar frá 1935, og er það tryggt með ábyrgð ríkissjóðs. Hitt lánið er að upp-
hæð 13,5 millj. kr., en af skuldabréfum þess.eru að svo stöddu ekki boðnar út nema 7,5 millj.
kr. Lán þetta er tekið til þess að standast stofnkostnað Hitaveitu Reykjavíkur og er það
tryggt með eignum og tekjum Reykjavíkurkaupstaðar, þar á meðal sérstaklega með eign-
um og tekjum Hitaveitu Reykjavíkur.
Sogsvirkjunarlánið endurgreiðist á 15 árum (1946—1960).
Hitaveitulánið endurgreiðist á 20 árum (1946—1965).
Skuldabréf beggja lána bera 4% vexti p. a.
Lánin endurgreiðist með jöfnum árgjöldum vaxta og afborgana (,,Annuitetslán“),
eftir hlutkesti, sem notarius publicus í Reykjavik framkvæmir í septembermánuði ár hvert.
Gjalddagi útdreginna bréfa er 2. janúár næst á eftir útdrætti, í fyrsta sinni 2. jan. 1946.
— Vextir gréiðast eftir á gegn afhendingu vaxtamiða, 2. janúar ár hvert, í fyrsta sinni 2.
janúar 1946.
Fjárhæðir skuldabréfa eru 5000 kr. og 1000 kr.
Miðvikudaginn 15. nóvember næstkomandi og næstu daga verður mönnum gefinn
kostur á að skrifa sig fyrir skuldabréfum bj á oss og þessum kaupþingsfélögum, öllum í
Reykjavík:
Búnaðarbanki Islands,
Eggert Claessen og Einar Ásmundsson, hæstar.lögmenn.
Einár B. Guðmundsson og Guðlaugur Þorláksson, málaflutningsskrifstofa.
Garðar Þorsteinsson, hæstar.lögma ður,
Jón Ásbjörnsson, Sveinbjörn Jónsson, Gunnar Þorsteinsson, hæstar.lögmenn.
Kauphöllin,
Landsbanki Islands,
Lárus Jóhannesson, hæstar.lögmaður,
Málaflutningsskrifstofa Lárusar Fjeldsted og Theodórs B. Líndals,
Samband íslenzkra samvinnufélaga,
Sjóvátryggingarfélag Islands h.f.,
Sparisjóður Reykjavíkur og nágrennis.
Ennfremur hjá:
Utvegsbanki Islands h.f.,
Sparisjóður Hafnarfjarðar, Hafnarfirði.
Skuldabréf beggja lánanna eru boðin út á nafnverði, en bréf Sogsvirkjunarlánsins fást
aðeins keypt í sambandi við ltaup á bréfum Hitaveitulánsins. — Kaup á hinum síðarnefndu
bréfum gefa forkaupsrétt að sömu upphæð af bréfum Sogsvirkjunarlánsins, rneðan þau end-
ast.
Kaupverð bréfanna skal greitt þriðjudaginn 2. janúar 1945 gegn afhendingu þeirra,
ef prentun þeirra verður þá lokið, en ella gegn bráðabirgðakvittun, sem gefur rétt til að fá
bréfin afhent þegar þar að kemur. Ef einhverjir greiða skuldabréf, sem þeir hafa skrifað sig
fyrir, síðar en 2. janúar næstkomandi, skulu þeir til viðbótar kaupverðinu greiða vexti frá
1. janúar til greiðsludags.
Reykjavik, 11. nóvember 1944.
■ . ^
Landsbanki Islands
Magnús Sigurðsson.
Vilhjálmur Þór.
Lc^iiiiopnin
leaichi á Pai'is
og Aiatwer|»eai.
Um tíma hafa Þjóðverjar
haldið uppi skothríð með leyni-
vopnum sínum gegn París og
Antwerpen.
Þetta hefir verið látið upp-
skátt eftir að Churchill gaf
Itrezka þinginu skýrslu um skot-
hriðina gegn Bretlandi. Skeyt-
unum hefir ekki verði hægt að
miða nákvæmlega, frekar en
þeim, sem skotið er yfir til Eng-
lands, en þau falla á borgirnar
hingað og þangað.
Skothrið þessi vakti talsverð-
an ugg fyrst, en nú hafa menn
stillzt, þar sem ekki er hægt að
gera neitt við skothríðinni, eins
og stendur.
Gæfa fylgir
trúlofunar-
hringunum
frá
SIGURÞÓR,
Hafnarstr.. 4.
Magnús Thorlacius
hæstaréttarlögmaður.
ASalstræti 9. — Sími: 1875
GARÐASTR.2 SÍMI 1899
T
Þeir höíðu ekki lokið
staifi sínu.
\
Réttarhöldin í Kairo yfir
morðingjum Moynes lávarðs
halda áfram.
Eins og fyrr hefir verið sagt
hafa báðir mennirnir játað og
það hefir auk þess lcomið í ljós,
að þeir liafa gert ráðstafanir
til þess að fremja frekari
hermdarverlc. Hefir annar
þeirra skýrt frá því, að hann
hafi skilið eftir böggul hjá konu
einni í borginni, en þegar bögg-
ullinn var slcoðaður kom í ljós,
að í honum var mikið af
sprengiefni og fjöldi skamm-
byssuskota.
CLAPFS
barnafæða í dósum. —
14 tegundir.
Klapparstíg 30. - Sími: 1884.
æææææææææææOT
BEZT AÐ AUGLÝSA 1 VlSI
Tvöíaldar hápni
nýjar, fallegar gerðir.
H. T0FT
Skólavörðustíg 5. Sími 1035.
1. Skaðar ekki föt eða karl
mannaskyrtur. Meiðir ekiii
hörundið.
2. Þornar samstundis. Notasi
undir eins eftir rakstur.
3. Stöðvar befiar svita. næstu
1—3 dasa. Evðir svitalvkl
heldur handarkrikunum
burrum.
4. Hreint. hvítt. fitulaust. ó-
menKað snvrti-krem.
Arrici hefir fengið vottorð j
albióðlegrar bvottaraun-i
sóknarstofu fyrir bvi. að|
vera skaðlaust fatnaði.
Fyrirliggjandi:
Kjólíöt og
Smókingíöt
litlar stærðir. Einnig efni í Drengjaföt.
0. Bjamason & Fjeldsted.
Aðalstræti 6.
Aðalfundi "
Knattspyrnufélagsins VÉir,
er halda áttl í kvöld, er írestað til þriSjudags-
ins 21. þ. m. •
/ SI j ó x n I n.
Sýning
á málverkum og höggmyndum í Sýninga-
skála listamanna, Kirkjustræti 12.
Opin daglega kl. 10—22.
GnnnfóSur lónsdéttir
Gréta B|ömsson
Vantar krakka
nú þegar til 'að bera blaðið um
SOGAMYRI
AÐALSTRÆTI.
DAGBLAÐIÐ VÍSIR.
DBENGIB!
Svifflugvélar og flugvéla-model nýkomin.
Verð 25 og 30 kr. Hver emasti drengur
8—16 ára þarf aS eignast flugvél.
K. Cnarsson & ijcrnsson.
Tilkynning.
Skrifstofurnar eru fluttar í Aðalstræti 7.
Heildverzlun
árna Jónssonar.
Innilegt þakklæti fyrir auðsýnda hluttekning við and-
lát og jarðarför ■
Stefáns Runólfssonar frá Eskihlíð.
Aðstandendur.
Innilegustu hjartans þakkir færum við öllurn þeim,
sem hafa sýnt okkur samúð og vináttu í veikindum, við
fráfall og janðarför
Lilju Daghjartar Sveinsdóttur.
Guðrún Hinriksdóttir og systkin.
Ethal Vance:
133
■MHraBOMaHMMBBBi
A flótta
Eitthvað hlaut að hafa kom-
ið fyrir, sem ekki boðaði neitt
gott. Hvers vegna hafði gripið
hana svo mikill ótti af tilhugs-
uniniú um að hann hefði snú-
ið aftur?
Uti fyrir heyrðist ekkert
bljóð. Bifreiðin hafði nunúð
slaðar. Framljós hennar höfðu
vefið slökkt. Hún beið. Því næst
gekk luin að innri dyrunum og
opnaði þær. Þá heyrði hún, að
barið var á ytri dyrnar, hægt,
en þó eins og mikið lægi við.
Vissan um, að eitthvað illt
hafði komið fyrir, hafði þau á-
brif á hana, áð hún gat ekki
hrcyft sig úr sporum.
„Kurt“, livíslaði bún, „livað
er að?“
En enginn svaraði henni.
Loks tók bún *í sig kjark og
opnaði dyrnar.
Fyrir dyrum úti stóð maður,
en það var ekki Kurt. I fyrstu
hélt bún að það væri Leo Mann-
heim, — að hann væri að koma
til hennar eins og hann liafði
konúð til hennar.í drauminum.
Svo sá bún hver það var. Hún
starði á manninn og fékk elcki
konúð upp einu orði. Hún
heyrði að lxann sagði eitthvað,
en gat ekki greint orðaskil.
Hann talaði mjög lágt.
„Eg' er kominn tii að leita
hjálpar yðar“, sagði hann. „Eg
er í stórkostlegum vanda stadd-
ur. Þér eruð eina manneskjan í
öllum beiminum, sem getur
hjálpað mér.“
Rödd bans liljómaði annar-
lega. — Það var eins og hann
skammaðist sín fyrir að leita á
náðir hennar. Eyrir aftan hann
var stor, dokk bifreið, og mað-
ur nokkur var að stiga mour úr
ekilssætinu.
Hann stóð fyrir framan hana
eins og maðurmn í drauminum
liaföi gert.
„Viljió þér, að við fyrirger-
um lúi okkar?“ sagði hann. —
„Það mundi hvíla ynr your eins
og skuggi atit lífíö.“
iiun nugsaði eitthvað á þá
leið, að goit væri, að ekki var
oróið aibjart. Enginn var vitni
að því, sem þarna var að ger-
ast. En það var farið að birta.
Það var farið að gtampa á snjó-
inn. Jörðin var ao breiöa faöm-
inn móti sóiunni og henni
fannst, að hún sjálf væri svo
agnar lítil, þar sem liún\ stóð
þarna í skugganum í anddyr-
inu.
„Er áform yðar að leynast
liér ?“ hvísiaði hún.
„Nei, nei. Eg er ekki að talá
um sjálfan nng. Eg er að tala
um liana. Viö kommn með
hana. Og við eigum ekki í ann-
að hús að venaa.“
„Þér eigið við móður yðar?“
„Já.“
„Þér getið ekki —“ byrjaði
hún, en lúnn maðurinn var að
bera eitthvað í fangi sér upp
að húsinu, upp tröppurnar, al-
veg til hennar.
„Þið getið ekki —“ endurtók
liún.
„Eg verð, eg verð að gera
þaö," sagði hann og gekk inn
og dró hana með sér. Andar-
tak vafði hann hana örmum,
þétt við vegginn, er hinn mað-
urinn fór inn með hyrði sína.
Andartak fann hún kaldan
vanga hans þrýstast að kinn sér
og liún fann, að titringur fór
um hann. Hann var kaldur,
sveittur, óstyrkur. Svo sleppti
hann henni. liann tók byröina
frá hinum maniúnum og s'taul-
aðist með hana inn.
„Kveikið,“ sagði hann nú á-
kveðinni röddu. Hún fór inn á
eftir honum, rétti út hönd sína
og snerti snerilinn. Það varð
bjart. Og hún sú langa, dökka
fiéttu, sem hékk íúður af hand-
legg hans.
j Hún rak upp lágt óp.
1 „Ekki hérna, ekki liérna,“
livíslaði hún svo.
„Hvar get eg lagt hana? —
Fljótt, eg held, að hún sé að
deyja.“
„Upp,“ sagði hún. x
Hpnum veittist erfitt að hera
liana upp stigann. Það var engu
líkara en að hann ætlaði að
nússa hana. Fætur hennar næst-
um snertu stigþrepið. Greifynj-
an leit á luralegu skóna, fagra,
granna öklana, og svo leit hún
á piltinn, og henni fannst, að
liann sjálfur.ætti vart langt eft-
ir. Gráu, slcæru augun lians
, virtust litlaus, og það voru