Vísir - 04.12.1944, Page 3

VISIR
'fyíötS Zi éUrtr*,
Fynr 25 aura á dag getið þér keypt
5 þúsund króna líftryggingu
fyrir son yðar eða dóttur (12 ára)
til útborgunar við 55 ára aldur.
Tryggíí hjá
„SJÚVÍ"
L
SjóvátnjqqiÉaffllaq Islands
Nemendasamband Verzlunarskóla Islands:
Aðalf undur
Sambandsins verður haldinn að Félagsheimili
V.R. sunnudagmn 10. des. kl. 2 e. h.
D a g s k r á: Venjuleg aðalfundarstörf.
S t j ó r n i n.
ÁSGBIRSBITD
hefur opnað nýlenduvöruverzlun á
Baldursgjötu 11
Geymið símanúmerið!
ASGEIRSBUÐ
Balduisgötu 11.
Þjóðlegasta
JÖLAGJÖFIN
er íslenzkur fáni,
á fagurri,
listgjörðri
lýðveldisstöng
ur
Bókaverztun lirusar Blöndal.
Skólavörðustíg 2.
I0L&GIAFIB:
Kaffi- og matarstell
í'yrir 8 og 12.
H 0 L T, Skélavöfðiistíg 22.
Fy r sti
fundur
i Málfundadeildinni verður haldinn að Félagsheimil-
inu annað kvöld, þriðjudag 5. des., kl. 9. Þeir, sem
hafa skrifað sig á lista, eru vinsamlega beðnir að
mæta. ölluni félagsmönnum heimill aðgagnur.
N e f n d i n.
Ársþing Iþróttaráðs
Reykjavíkur
heldur áfram i kvöld kl. 8V2
í Oddfellowhúsinu, uppi.
Þingið hófst, eins og kunn-
ugt er, 22. nóv. s.l. — 1 kvöld
munu nefndir skila áliti. Voru
þrjár nefndir kosnar á fyrri
fundinum, ein til að fjalla um
hinar nýju starfsreglur lþrótta-
ráðsins, önnur til að semja regl-
ur um dómarapróf i frjáls-
íþróttum, og sú þriðja til að
taka til athugunar ýmsar til-
lögur um íþróttamál, er í'ram
komu á þinginu. Þá verða rædd
ýms mál, og loks verða kosin
formannsefni og endurskoð-
endur.
Fulltrúar á þinginu eru 18, 5
frá K.R., Ármanni og I.R., en 3
frá Ungmennafélagi Reykja-
víkur.
Þinginu verður væntanlega
slitið í kvöld.
Jóláb ækurnar:
Ritsafn Einars H. Kvaran
Ljóðmæli lónasar Hallgrímssonar
Hallgrímsljóð
Árni, eítir Björnstjerne Björnson.
KaupiS þær strax, svo að þér lendið ekki í þrengslunum
síðustu dagana fyrir jól.
Þetta eru jólabækurnar í ár!
H.F. LEIFTUR.
Jólaævintýr
Charle s fi)ieken§
Hin heimsfræp jólaævintýri, Ohristmas Carol,
í þýðingu Karls Isfelds eru komin í bókaverzlanir.
Charles Dickens um tvítugt.
Bók þessi, sem talin er til þess bezta, sem Dick-
ens hefir skrifað, hefir hvarvetna í hinum mennt-
aða heimi átt fádæma vmsældum að fagna.
Til útgáfunnar hefir ekkert verið sparað. Bókin
er prýdd fjölda litmynda eftir H. M. Brock, og eru
þær prentaðar erlendis.
Bókm er í vönduðu skinnbandi og fallegum shirt-
mg.
Lítið 1 bókaverzlanir 1 dag og athugið, hvort
þetta er ekki eigulegasta jólabókin.
Ethel Vance: 149
Á flótta
koma þeirra nú óþolandi með
öllu. En hann hafði ekki brotið
neitt af sér. Hver þremillinn
var þetta? Honum var skapi
næst að rísa upp og láta til skar-
ar skríða, til þess að grafast
fyrir hið sanna, en honum
fannst einhvern veginn, að ef
hann stæði upp mundi hann
komast að raun um, að hengt
hefði verið á hak hans spjald
með háðungarorðum.
Ameríska stúlkan sagði allt
í einu, ósköp blátt áfram, eins
og til þess að segja eitthvað:
„Við Suzanna mættum herra
Preysing i þorpinu í dag, en
hann kom ekki auga á okkur.“
„Og hvar var það?“ spurði
Marie.
„Við vorum að fara inn í búð-
ina, þar sem póstkortin eru seld.
Hann gekk hratt. Hann hefir
víst ætlað að fara að mála, — en
annars var hann ekki með á-
höldin sín.“
„Herra Preysing,“ sagði hers-
höfðinginu.
Nú vaknaði beygur í brjósti
greifynjunnar. Hún hafði á til-
finningunni, að hún hefði ekki
nema andartaks frest til þess
að búa sig undir það, sem koma
mundi.
„Af hverju buðuð þið honum
ekki til tedrykkju?“ spurði
Marie. „Eg er viss um, að greif-
ynjan hefði ekki haft neitt við
það að athuga — mundi yður
hafa mislíkað það, greifynja?“
Greifynjan svaraði engu, en
henni tókst þó að brosa, en hún
brosti þannig, að stúlkurnar
skildu það sem ávítur. Þeim
þótti leitt, ef einhver þeirra
skyldi hafa sagt eitthvað, sem
betur hefði kyrrt legið. Og þær
voru alveg vissar Um, að þær
hefðu ekki átt að minnast á
þetta, þegar þær heyrðu hers-
höfðingjann spyrja mjúkum
rómi og ískyggilega:
„Og hver er herra Preys-
mg?“
Þegar enginn svaraði endur-
tók hann hvaslega:
„Hver er herra Preysing?“
,,Hann er listmálari," sagði
Vlarie.
Hann var ekki í neinum vafa
um, að það voru þegjandi sam-
tök meðal stúlknanna, að stríða
honum, og hann ákvað að
hætta, en þær voru allar svo
þrálegar og hæðnislegar á svip,
og Suzanne næstum áhygjufull,
að hann þurfti ekki að vera í
vafa lengur. Þetta var það, sem
lá í loftinu“. Það var þetta,
sem hann hafði á tilfinning-
unni, áður en þær fóru að tala
um það.
„Þið hefðuð vissulega átt að
bjóða herra Preysing til te-
drykkju,“ sagði hershöfðing-
inn. „Meðal annara orða, Ruby,
er hann pilturinn, sem við eitt
sinn minntumst á?“
,jHvaða piltur?“ spurði hún,
eins og hún áttaði sig ekki á
hvað hann væri að fara.
„Þú manst það vafalaust. Sá,
sem fór með þér á hljómleik-
ana, listmálarinn, piltifrinn, sem
kom varðandi húseign móður
sinnar.“
„Já, það er hann,“ svaraði
hún.
Það var tilganslaust að reyna
að blekkja hann. Hann þurfti
ekki annað að gera en spyrjast
fyrir í þorpinu.
Hershöfðinginn sneri sér að
stúlkunum og hagræddi ein-
glyrninu.
„Þið hefðuð vissulega átt að
bjóða honum. Eg er viss um, að
greifynjuna langar til þess að
hitta hann aftur. Mig langar
líka til að hitta þenna fræga
pilt.“
„Er hann frægur?“ spurði
Sully hægt og ertnislega.
„Svo er mér sagt. Eða hann
bjst við að verða það, — eg
man ekki hvort heldur er.“
„Hann er mjög aðlaðandi,“
sagði nýkomna Bandaríkja-
stúlkan, sem gat ekki bælt nið-
ur sterka löngun til að styðja
samlanda sinn.
„Er hann það? Þá langar mig
enn meira til að kynnast hon-
um. En eg skil ekki, Ruby,
hvers vegna hann kemur ekki
af sjálfsdáðum. Vafalaust telur
hann það kurteisisskyldu að
heilsa upp á þig. það er það
minnsta, sem hann getur gert
til þess að endurgreiða vinsemd
þína. Eða kannske það sé ekki
venja í Bandaríkjunum?“