Vísir - 08.09.1945, Blaðsíða 6

V I S I R
Laugardaginn 8. september 1945
6
ILaiugartdagssaga
L. T. DRYVER :
DRAUMUR ÁSTARINNAR
Þokuslæða lá yfir ánni og
Jjósin frá flutnngabátunum,
sem sigldu undir Sullingham-
Jirú, endurspegluðust í kyrr-
látu Thamesfljóti. Piltur og
slúlka komti inn í hið upp-
Jjómaða fordyri veitinga-
Jmssins „Sólin“. Þau námu
-staðar andartak í anddyrinu
og virtu fyrir sér rökkurdýrð-
ina, sem umlukti þennan
stað.
Innan stundar áttu þau að
vera á járnbrautarstöðinni,
því þau urðu að ná í lestina
lil Lundúna. Enn var klukku-
c tund unz lestin færi og þann
tima gátu þ.au notað, til þess
að vera ein úti í töfradýrð
júlíkvöldsins.
Við cnda trjágarðsins, sem
ballaði örlítið niður að ánni,
var klunnalegur trébekkur
uinvafinn pílviði, í Iivarfi við
gamla veitingahúsið. Þau
gengu Iiægt þangað, þögul og
liamingjusöm vfir að gela
uotið einverunnar þetla ynd-
islega júlíkvöld.
„Hefurðu skemmf þér vel
í dag, elskan mín?“ sjiurði
ungi maðurinn þegar þau
voru sezt og horfði drevm-
andi augum út á ána. Stúlkan
leit framan í hann og ánægja
.skein úr augum hennar, þeg-
ar hún rélti honum hönd sina
íií ‘sannindamerkis um að
hún væri hamingjusöm.
„Ö, J>etta Iiefir verið un-
aðslegur dagur!“ svaraði hún
lágt. „Eg vildi óska, að við
gætum setið hér að ei!ífu.“
Joe Griggs hló. „Eg get
rétt ímyndað mér, livað for-
eldrar þínir myndu segja, ef
þau kæmust að raun um, að
þú værir liorfin, jægar þau
kæmu >Tnr heim til Lundúna
á morgun,“ sagði bann. „öll*
dagblöð borgarinnar myndu
. Iiafa nóg að gera í langan
' tínia. Eg sé fvrir mér fyrir-
.sagnirnar: „Einkadóttir Sir
• Malcolm Cantley flúin með
cfátækum skrifslofumanni“.“
„Segðu ekki þetta, ástin
mín!“ andmælti Daupbine
C.in llev. „Eg veit vel, að þetta
* er erfitt fyrir okkur þessa |
tundina, og eg bata engu
síður en þú, áð þurfa sífellt
að stclast og-Ieyna fundum
okkar. En þú verður ekki allt-
af í Jjessari andstyggilegu
skrifstofu. Þú átl það fyrir
, þér að verða frægur maður
])ráðlega. Eg veit fyrir víst,
að ])ú átt eftir að verða mikill
njáður.“
‘ „Eiimst "þér eg vera svo
'•'mikill hljómlistarmaður?“
sagði Joe og það var lnikil
cftirvænting í rödd bans.
„Stundum finnst mér eins og (
eg muni aldrei geta fundið
útgefanda, sem kæri sig.um
ð gefa út lögin mín.“
„Þú semur fallegústu lög i
s verö]dinni/‘ svaraði Daup-
Júne, „eg get hluslað á þau
ciiiffega.“
„En þú liefir ekki iieyrt
. þau nýjustu ennþá,“ sagði
Joe. „Eg liefi beðið eftir þessu
augnabliki allan daginn, til
'þess aið geta sungið þau fyrir
þig. Eg hefi nefnílega sainið
jicssi lög einungis banda ]>ér,
þér einni.“
Og svo söng Joe lagið, sem
hann kallaði „Draum ástar-
innar“. Hann hafði lireim-
fagra rödd og hann söng af
mikilli viðkvæmni og skiln-
ingi á ljóðlinunum. Síðustu
tónar söngsins hurfu út í
kvöldkyrrðina og á eftir varð
löng þögn.
Loks andvarpaði Dauphine
ánægjulega. Svo hallaði hún
sér að Joe og kyssti hann á
varirnar. A þessu augnabliki
fannst bonum sem öll veröld-
in væri einn yndisjegur söng-
ur.
„Þetta er dáramlegasti,
fallégasti söngur sem eg liefi
nokkru sinni heyrt,“ sagði
hún og andvarpaði aftur af
ánægju. „Hann mun fara
sigurför um allan heiminn,
eg er alveg viss um ])að og
eg mun ekki gleyma honum,
þótt eg verði 100 ára.“
„Eg er hræddur um, að
það verði óralangur timi, þar
til við hittumst aftur,“ sagði
Joe og leit undan.
Daupbine brosti til Iians.
„Það verða nú elcki nema
fjórar til fimm'vikur, elskan
mín. Þá förum við til Cowes
og síðan til frænku minnar í
Dorset. En við munum dvelja
að minnsta kosti tiu daga í
borginni, áður en við-böklum
norður á bóginn á veiðarnar,
og þá munum við áreiðanlega
liittast aftur.“
En Dauphine hafði ekki
baft á réttu að standa. Því
sama daginn sem hún og Joe
Griggs sátu lilið við hlið á
trébekknum og virtu fyrir
sér kyrrláta Thalnes-ána
bafði byssukúlu verið skotið
i smábænum Sarajevo i Mið-
Evrópu. Og brezkir veiði-
menn áttu eftir að standa i
ægilegri vigaferlum, heldur
en þeir gerðu á' lyngheiðum
Englands haustið 1914.
Joe háfði skrifað Daup-
bine bréf sama daginn, sem
bann var inuritaður í ber-
inn, en hann fékk ekkert svar
við því. Joe vissi beldur ekki,
að búsið í Westburn Creseent
var lokað vegna stríðsins og
aö Dauphine og móðir bennar
voru þegar bvrjaðar að starfa
í þágu hersins við spítala i
Dorset. Fyrst j s‘að varð Joe
gramur og bryggíir vfir að fá
ekkert svar við bréfinu sínu,
en það leið fljótt bjá í önnum
fyrstu dagana, sem hann
vann sem hermaður.
Tímarnir líðu og Joe hugs-
aði sífellt minna og minna
um áslmey sína, allt bvarf
innan um Iiinar bryllilegu
börmungar stríðsins.
En eitt var það þó sem
Joe aklrei gleyimli - það var
hljómlistin. Ekkert gat leilt
Iiann frá því að muna eftir
benni. Hvenær sem tækifæri
gafst sat bann. við pianó eða
eiltbvert annað bljóðfæri og
gleymdi stund og stað. .
Auðvitað bafði Joe Griggs
ekki gleymt hugðarmálum
sínum á vígvellinum. Engin
hljómsveit var fullkomin
meðál hermannanna, nema
því aðeins að Joe Griggs
væri með í henni og þá auð-
vitað við píanóið. En Joe var
tregur til þess að taka þátt í
þessum hermannabljómleik-
um, þó undarlegt megi virð-
ast. Hann hafði lmg á að
komast í aðalhljómsveit fót-
gönguliðsins, en vildi ekki
leika með smábljómsveilum.
En þá kom babb í bátinn
Joe særðist illa á bægra
linénu af skoti sem hann
varð fyrir á vigvellinum og
nú var bann fluttur til her-
mannasjúkrahússins í Har-
fleur. Þegar liann Iiafði náð
sér eftir þetta áfall fékk bann
að velja á milli þess, bvort
hann vildi starfa við lier-
mannastöð í Englandi eða
gerast mcðlimur í smáhljóm-
sveit liermanna. Joe valdi
síðara kostinn.
Þannig orsakaðist það að
Joe kynntist Emerson liðs-
foringja, en við það gjör-
breyttist allt bans líf. Yfir-
foringinn hafði komið. í
beinisókn til herdeildar
þeirrar sem Joe var í og var
með þvi að endurgjalda
beimsókn yfirforingjans
fyrir þeirri herdeild. Af til-
viljun varð hann áheyrandi
að því, að Joe lék eitt af upp-
ábaldslögunum sinum, sem
Eann bafði samið sjálfur.
Emerson yfirforingi, sem
bafði næmt eyra fyrir liljóm-
list, enda var hann sjálfur
þekktur hljómlistarmaður,
snéri sér slrax að Joe og
sagði: „Þelta er mjög
skemmtilegt lag. Úr bvaða
sjónleik er það?“
„Það er ekki úr neinum
sjónleik, Iierra yfirforingi,“
svaraði Jo.e dálítið bissa. „Eg
liefi sjálfur gert þetta lag.“
„Ilafið þér samið fleiri
lög?“
„Aðeins fá, ' af mismun-
andi tagi.“
„Kannske,“ hélt Emerson
áfram, „vilduð þér lofa mér
að fá nóturnar yðar lánaðar
nokkurn tíma. Ob, þér þurfið
ekkert að óttast,“ sagði bann
svo ])egar bann sá svipbrigð-
in í andliti Jife’s, „eg skal á-
reiðanlega gæta þcirra mjög
vandlega. Eg er að fara heim
nú á næslunni í orlof og mér
þælli gaman að sýna frænda
mínum þau. Ilann er for-
stjóri fyrir „Green & IIarris“-
útgefandafirmariu.“
Joe bljóp í einu Iiendings-
kasti út í tjaldið silt og kom
að vörmu spori með stórt
umslag fullt af nótum. „Hér
er ])að allt saman, lierra, að
undantéknum tveim eða
þrem, sem eg samdi, áður en
stybjöldin brauzt út. En eg
geri ekki ráð fvrir að þið
viljið neitt sinna um þau.“
Yfirforinginn andmælti:
„Það er ómögulegt að vila,
fyrr en maður hefir heyrt
þau leikin,“ sagði hann.
„Gæti eg náð í þau, þegar eg
kem til Lundúna?“
„Eg skal gefa yður upp
beimilisfangið mitt í Londón
og nafnið á mannium, sem á
bótelið, seiri eg bjó síðast í,“
svaraði Joe. „Ilann veit hvar
þau eru geymd, því bann lof-
aði að geýriia þau fyrir mig.“
„Það er ágætt.“ Emerson
yfirforingi leit á umslagið,
sem Joe hafði rétt honum
og leil svo á Joe. „Eg sé að
nafn yðar er Griggs, Joe
Griggs liðþjálfi.“
„Já, herra.“
Eg veit ekki hvernig þér
takið undir það,“ liélt Emer-
son áfram, „en mér segir
svo hugur um, að þetta sé
of alþýðlegt nafn, sem þér
berið, til að liafa áhrif á al-
menning. Þér megið ekki
misskilja mig, en eg teldi
beppilegra að þér skiptuð um
nafn, ]>að er að segja, aðeins
með tiliiti til laganna yðar
— og frægðarvonarinnar.
Ilvernig væri að þér tækjuð
yður nafnið Lewis Mills?
Þér munuð bráðlega komast
að því, að þetta nafn á eftir
að verða frægt.“
Joe brosti ánægjulega.
En Emerson yfirforngja
bafði skjátlazt. Joe koxiist
ekki að þvi bráðlega, að þetla
nafn yrði frægt, því að tiu
dögum seinna bófu Þjóðverj-
arnir bina örlagarilui sókn
sina árið 1918. Og áður en
vika var liðin frá þeim tíma
var Joe Griggs orðinn her-
fangi Þjóðverja og var á leið
norður á bóginn, ásamt
fleiri breskum liermönnum,
til þýzkra fangabúða.
Sama daginn, sem Joe kom
til fangabúðanna, sem hann
svo dvaldi í til stríðsloka níu
mánuðum seinna, giftisl
Dauphine Cantley binum
roskna en vellauðuga verk-
semiðjueiganda Sir Alfred
Shingles.
Ekki svo að skilja, að .Toe
befði minnstu hugmynd um
það. Menn sem eru stríðs-
fangar fá litlar fréttir.
Það var í janúar árið 1919,
sem Joe kom aftur til Eng-
lands. Og ekki var hann fyrr
kominn til London en bann
hóf Icil sína að firmanu
„Green & Harris“. Hann
vonaði af beilum bug.a, að
útgefendurnir hefðu gefið út
eitt eða tvö af lögum hans
að minnsta kosli, svo bann
gæti tekið sér dálítið frí, áð-
ur en bann tæki lil við vinnu
sína aftur. _
Það var ckki eins auðvclt
að ná tali af Tatbaní, for-
stjóra firmans, ogT ioe Griggs
bafði gert sér i hugarlund.
Skrifstofustúlkan sagði, að
enginn fengi leyfi til að tala
við forstjórann, ncnia búið
væri að biðja unl viðt.al fyr-
irfram. Joe sá sér ekki ann-
að vænlegra en liverfa á brott,
en þegar bann kom að dyr-
unuin og var i þann veginn
að fara út, raksl bann á .aug-
lýsingu yfir dyrumim:
„Draumur ástarinnar. Lag
gefið út af Green & Harris“.
Hann þaut lil stúlkunnar
aftur og hað hana eins og
guð sér lil bjálpar að fara
aftur inn og tilkynna for-
stjóranum konru höfundar
„Draums ástarinnar“. Stúlk-
an brá skjótt við þegar liún
heyrði þetta nafn og eftir
augnablik sat Joe andspænis
Tatbam forstjóra.
„Það hefir farið sigurför
um allt landið,“ lieyrði Joe
forstjórann segja. IJann vissi
ekki sitt rjúkandi ráð. „Núm-
er tvö er: „í skugganum“ . .
.. á grammófónplötum ....
sambærilegt við bið bezta er-
lendis .... uppáhaldsLag. al-
mennings .... gerið samn-
ing við mig fyrir langan
títna á. .. . leikin af hinum
beztu og þekktustu liljóm-
sveitum utan lands og inn-
an ... .“.
Joe var eins og í leiðslu.
Ilann samsinriti, að hann
skyldi vera víðstaddur há-
tiðahliéimleik.a með Tatham
Sœjarýf'éttir
Næturlæknir
í nótt og aðra nótl cr í Lækna-
varðstofnni, sími 5030.
Næturvörður
í nóll og aðra nótt er í I.auga-
vegs Aþóteki.
Næturakstiir
í nótt annast B. S. R., simi 1720
og aðra nótt bst. Ilreyfill, sirni
1633. n
Helgidagslæknir
er Þórarinn Sveinsson, Ásvalia-
götu 5, sinii 2714.
Messur yfir helgina.
Dómkirkjan: Messað á inorgun
kl. 11 f. h. Síra Bjarni Jónsson.
Frjálslyndi söfnuðurinn: ðless-
’að ú niorgun kl. 5 e. h. Síra Jón
Auðuns.
Fríkirkjan í Hafnarfirði: Mess-
að á niorgun kl. 2 e. h. Síra Jón
Auðuns.
Ólafur Halldórsson,
Bókhlöðustíg 6, á 74 ára afmæli
í dag.
Útvarpið í kvöld.
19.25 Hljómplötur: Samsöngur.
20.30 Utvarpstrióið: Einleikur og
tríó. 20.50 Upplestur: Kolbeinn i
Kollafirði flytur kvæði. 21.05
Hljómplötur: Létt lög. 21.15 Leik-
rit: Ást í sigling eftir W. W.
Jakobs fValiir Gíslason o. f 1.).
21.45 Hljómplötur: Gamlir dans-
ar. 22.00 Fréttir. 22.05 Danslög
24.00 Dagskrárlok.
Skipafréttir.
Brúarfoss er í Leith. Fjallfoss fór
frá New York 5. sept. Lagarfoss
kom til Kaupmannahafnar i gær,
fer þaðan á sunnudagsmorgun til
Gautaborgar. Selfoss er í Reykja-
vík. Reykjafoss kom á miðnætti
frá Gautaborg. Yemessee fór frá
New York 30. ágúst, væntanleg
annað kvöld. Larranaga fór frá
Reykjavík í gærmorgun til New
York. Eastern Guide fór frá Rvík
í gær til New York. Gyda fór frá
New York 1. sept. Rother er i
Leith. Baltara er í Englandi. Ul-
rik Holm er i Englandi. I.ech fór
frá Leith til Reykjavikur 4. sept.,
væntanleg í kvöld.
Hjónaband.
í dag. verða gefin saman í
hjónaband af síra Friðrik Hall-
grímssyni, ungfrú Friðdóra Jó-
hannesdqltir og Gunnar Hall-
dórsson frá fsafirði. Heimili ungu
hjónana verður i skála nr. 23
við Þóroddstaði.
Gísli Jönasson
hefir verið settur skólastjóri
við Austurbæjarskólann fyrir yf-
irstanclandi skóiaár.
Samtíðin,
septemberheftið, er Ivomin út
og flytur m. a.: fslenzltir kaup-
sýslumenn (ritstjórnargrein). ís-
londinga vantar atvinnurírála-
stofnun cftir dr. Magnús Z. Sig-
urðsson frá Veðramóti. Viðhorf
dagsiiis frá sjónarmiði íslenzks
nemanda í Bandaríkjunum eftir
Pétur Pétursson frá Mýrdal.
Kvæði um Fegrur hjá Kletti í
Króksfirði eftir Hreiðar E. Geir-
dat. íslenzkur afreksmaður (Skúli
Jensson stud. jur.) eftir Þorvald
Kolbeins. Úr ísl. menningarsögu
(7. grein) eftir dr. Björn Sigfús-
son. Gráhærði öldungurinn
(saga) eftir frú Margrétu ívars-
dóttrír. Skökk draumaráðning
leiðrétt effir Sig. Skúlason. Njálu-
útgáfa ' Helgafells. Þeir vitru
sögðu. Skopsögur. Bókafregnir o.
m. fl.
forstjöra í Cecil-leikhúsinu.
Hann þá boð óteljandi
stórmenna,. sem ekki spurðu
hann einnar einustu spurn-
irigar um stríðið eða fanga-
vistiua — aðeins hvort liann
Framh. á 8. síðu.