Vísir - 02.04.1946, Blaðsíða 4

4
V 1 S I R
Þriðjudaginn 2. apríl 1946
VBSIR
DAGBLAÐ
TJtgefandi:
BLAÐAUTGÁFAN VlSIR H/F
Ritstjórar: Kristján Guðlaugsson,
Hersteinn Pálsson.
Skrifstofa: Félagsprentsmiðjunnl,
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12.
Símar 1660 (fimm línur).
Verð kr. 5,00 á mánuði.
Lausasala 40 aurar.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Veður öll válynd.
fJTommúnistar um heim allan hafa loks gcrt
sér ljóst, að þeir sigla ek'ki lengur beggja
skauta hyr til fyrirheitna landsins og ráð-
stjórnarskipulagsins um heim allan. Þeir
hafa andbyr í bili vegna aðgerða Ráðstjórnar-
rikjanna og andstöðu Engil-saxa gegn þeim
vegna samningsrofa. Rússar höfðu lofað að
draga her sinn út úr Mansjúríu fyrir ákveð-
inn dag, en af því varð ekki. Þeir höfðu enn-
fremur lolað að yfirgefa fran að fullu og öllu
fyrir ákveðinn dag, en af því varð ■ heldur
ekki, þótt Bandaríkin og Bretland stœðu að
fidlu við allar skuldbindingar sínar. Stalin
hítur i skjaldarrendur og lýsir yfir því, að
engum tjói að ráðast gegn Ráðstjórnarrikj-
unum. Þau hafi staðizt árásir fjórtán' ríkja
eftir byltinguna. Ekki sé honum ljóst, hvort
Churchill takist að koma stríði gegn Evrópu
af stað, en takist það, megi hann vita hvað
hans biði. Árásin muni verða brotin á bak
aftur nákvæmlega eins og allar árásir á Ráð-
stjórnarríkin. Þetta er nú tónninn í aðalat-
riðum. Kommúnistar um heim allan reyna að
s’kýra afstöðu Ráðstjórnarríkjanna og rétl-
læta samningsrofin með því, að Bretar og
Bandarjkjamenn njóti réttinda, sem Ráð-
stjórnarríkin eigi einnig að njóta, en á því
sé enginn eðlismunur, hvort slíkra réttinda
sé aflað með samningum eða samningsrofum.
Meðan þessu fer fram ræða heimsblöðin
um stálvegg þann, sem Ráðst jórnarríkin
hafi byggt um þvera Evrópu, og sem ekki er
unnt að skyggnast inn fyrir að neinu ráði.
Vitað er að rússneskur Iier er miklu fjöl-
mennari á hernámssvæði þeirra og við landa-
mæri þess, cn hrezki og ameríski herinn,
< n þó er rætt um allmikla herflutninga á
meginlandinu, sem boðað geti átök, þótt
Jjjóðirnar séu orðnar þreyttar á styrjöldum
og allar raddir séu þagnaðar niðru, sem leyfa
sér að nefna slíka möguleika á naí’n, svo
sem Churchill gerði á dögunum. Loks er svo
talað uni að flotadeildir stefni til Litlu-Asíu
ti! þess að vera á verði ef út af ber, en
Pmssar ásaka Breta fyrir að treysta aðstöðu
sina að' öðru leyti fyrir hotni Miðjarðarhal's.
Vfirleitt er úllitið i alþjóðamálum ckki
•ósvipað því, sem það var er stríðið brauzt
út, þótt menn voni aimennt að þjóðirnar hafi
<>ðlast þá reynslu í styrjöldinni að ekki dragi
til nýs ófriðar.
Hótanir Stalins hafa vafalaust þau eiu
sihrif að samvinna Breta og Bandaríkjanna
*‘, erður miklu nánari enn hún hefur nokkuru
sinni verið. Þannig starfa herforingjaráð
heggja þessara stórvelda saman að ýmsum
málum til þess að bægja sameiginlegri hættu
á hraut. I stað þess að áróðurinn hneigðist
sdlur með Ráðstjórnarrikjunum á slyrjaldar-
árunum, beinist hann nú gegn samnings-
rofum þeirra. Kommúnislar hafa ekki lengur
jafn slinga áróðursmenn og þá Roosevelt og
('Juirchill til að túlka viðhorf sín, en auk
])ess hefur kommúnistum orðið það sama á
<>g nazistum, að standa ekki við gefin loforð
og samninga. Framferði Ráðstjórnarríkjanna,
<-n J)ó einkum hegðun kommúnistanna um
heim allan, mun reynast þcim skeinuhætt.
Menn skilja ekki J>á menn, sem fórna föður-
Jandinu fyrir málstað ofhcldisins.
J(L
emeviz sýonóóon, nennan
% í
Klemenz Jónsson, kennari
og bóndi á Vestri-Skógtjörn
á Álftanesi, er sjötugur í dag,
er fæddur í Jórvík i Álfta-
veri, sonur hjónanna þar,
Jóns Jónssonar, bónda, og
Guðriðar Klemenzdóttur,
bónda á Fossi i Mýrdal Jóns-
sonar. Tók liann kennara-
próf frá Flensborgarskólan-
um árið 1903, var við fram-
haldsnám í Kaupmannaliöfn,
á Statens Lærehöjskole, en
réðist sem kennari til harna-
skólans á Álftanesi árið 1905
og hefir starfað þar síðan.
Um það leyti, sem Ivlem-
enz fluttist á Álftanes, var
verr ástatl i þeirri sveit en
verið liafði nokkuru sinni
fyrr. Útvegur þaðan var að
mestu úr sögunni, skilyrði til
l’járræktar engin, en fram-
leiðsla mjólkur lítt arðvæn-
leg. Hefir því verið síður en
svo glæsilegt að flytjast í
þessa sveit um það leyti, er
Klemenz settist þar að. En
það var liapp sveitarinnar,
að Klemenz og aðrir dug-
andi menn bjuggu þar búi
sínu og komu fólum undir
nýjan atvinnurekstur, er
liægt var að lifa af. Gcrðist
Klenmenz brátt einn af
Iielzfu foryslumönnum sveit-
arinnar, og hefir hann lengst
af verið sá þeirra, er gegnt
hefir flestum og mestum
störfum fyrir Iiana á undan-
förnum árum, enda liefir
hverju máli verið vel borgið
i liöndum Klemenzar. IJefir
liann verið oddviti svcitar-
innar um áratugi, sýslu-
nefndarmaður, fulltrúi
hreppsins í stjórn Mjólkur-
félags Réykjavíkur og end-
urskoðandi ]>ess lengi und-
anfarið og formaður sjúkra-
samlags þess, scm nýtekið er
til starfa í hreppnum. Hefir
hann jafnan verið sluðnings-
maður eða lielzti hvatamað-
ur hvers ]>ess máelfnis, er til
framfara hefir horft fyrir
sveitina. Segir Erlendur á
Brciðabólsstöðum i bók sinni
um Álftanesið, Sjósókn, að
Klemenz njóti hins mesta
trausls og sé virtur af öllum
samsveilungum sínum, og
er það vissulega ekki of-
mælt. En Klemcnz nýtur
trausts víðar cn í sveit sinni,
þvi að mörg trúnaðarstörf
! hafa honiun vcrið falin af
öðrum aðilum en samsveit-
ungum sjnum. Er hann t. d.
formaður fasteignamats-
nefndar Gullbringu- og
Kjósarsýslu og er samt ékki
nema fátt eilt talið upp af
þeim trúnaðarstörfum, sem
Klemenz hafa verið falin.
Ekki er þó enn getið ])ess
sfarfsins, er Klemenz liefir
rækt af mestri aíúð og' Iiefir
sjálfu áreiðanlega liafl
mesta ánægjuna af, kennsl-
unni, og minnist sá, er þelta
rilar, margra ánægjulegra
- SJDTUGUR -
kennslustunda lijá Klem-
enzi. Munu margir Álflnes-
ingar, ungir og gamlir, liafa
sömu söguna að segja.
Ivlemenz er kvæntur Auð-
björgu Jónsdóttur frá Skálm-
bæ í Álftaveri, hinni ágæt-
ustu konu. Hefir þeim orð-
ið tíu barna auðið, og eru
átta þeirra á lífi, Ægir heimti
sinn skerf, fyrsl elztan son
þeirra, fermingarbróður
minn og nafna, en síðan ann-
an yngri, Gunnar. Eru öll
börn þeirra hin mannvæn-
Mjólkur- „Mjólkurframleiðándi á bæjarland-
stöðin. inu“ liefir aftur skrifað mér bréf:
„Frú S. M. Ó. virðist liafa misskilið
það, sem eg skrifaði Bergmáli fyrir stuttu uni
mjólkina. F.g gcri naumast ráð fyrir, að í mjólk-
urstöð þeirri, sem nú er notuð, sé liægt að koina
við flokkun á mjólkinni, því að meðan Mjólkur-
félag Reykjavíkur hafði stöðina, — og svo mun
vera enn — var stór mjólkurgeymir undir mjólk-
urvoginni, sem oft var liátt í af ■ mjólk ór
fjarlægum sveitum, þegar afhent var þar og
innvegin mjólk af bæjarlandinu.
*
Allt iátið Þegar hellt hafði verið í vogina og
saman. mjólkin vegin, var loka tekin frá vog-
inni og mjólk af bæjarlandinu, volg
legustu, Eggert stýriinaður , , ,
. ur kvrspenanum, rann í geymi þenna, saman
á togaranum Baldrt, Guðrun
héraðslæknir og Guðný, gift
Gunnlaugi Halldórsyni, arki-
tekt, en hin eru yngri.
Þótt Klemenz sé nú sjö-
tugur að aldri, sjást þess
vart merki, að starfsþrek
hans sé farið að minnlca, og
vona eg, að fjölskylda hans,
sveitungar og aðrir velunnar-
ar fái að njóta hans sem
lengst.
J. E. V.
við kalda og kannske nokkurra daga gamla
mjólk. Stöðin var þannig útbúin, að þetta. var
talið óhjákvæmilcgt og þó óskaðlegt. — Annars
var það allt annað, sem eg átti við i bréfi minu
um daginn. Mér bafði ekki dottið i hug að fara
að blanda mér í viðskipti Húsmæðráfélagsins
við Mjólkursamsöluna.
Ógerilsneydd Eg vildi aðeins benda á það, að
mjólk. mér virtist það virðulega félag
ekki leggja neina álierzlu á að
beita áhrifum sínum á valdhafa bæjarins, tii
þess að hér gæti verið á boðstólum ný, ógeril-
sneydd mjólk, sem sumar húsmæður og jafnvel
læknar telja miklu betri cn þá mjólk, sem hér
er nú á boðstólum i mjólkurbúðunum og kem-
ur úr samhellingargeyminum undir mjólkurvog-
inni i Mjólkurstöðinni.
*
Kúnum I.íklega er það elcki dæmalaust, að
I@mhs! ekki i land.
I fyrradag var Slysavarna-
félagi íslands tilkynnt að
tveir drengir hefðu farið á
smákænu út í Akurey og' þar
sem farið var að hvessa og fa>]ii;ag þrengt hafi vcrið svo að þeim búum
veðurútlit slæmt, var ekki
talið að þeir lcæmust hjálpar-
laust í land.
Brá hjálparsveit slysa-
varnardeildarinnar „Ingólfs“
strax við, og var lóðsbátur-
inn fenginn til að fara út í
eyna og Itjargaði hann
drengjunum og kænunni, er
þeir voru á.
hefir sýnt sjónleikinn
Tengdamömnni, eftir Krist-
ínu Sigfúsdóttur, undanfárið
við mjög góða aðsókn. Næsta
sýning er n. k. fimmtudags-
kvöld í G.T.-húsinu kl. 8. —
Aðgöngumiðar seldir á morg-
un, miðvikudag, í Góðtempl-
arahúsinu frá kl. 3- 6 e. h.
Myndin hér að ofan er af
Kristjönu Benediktsdóttur
sem fcr með hlutverk Þuru
gömlu, scm cr vinnuhjú
Bjargar ríku að Heiði.
hér, scm þessa nýju og góðu mjólk
fránileiða, að þau hafi orðið að hætta starfi, og
víst er ]:að, að flest hafa þau orðið að fækka
kúnum af þeim sökum, að ræktuð lönd liafa
verið tekin undir íþrótta- og leikvelli, oft jafn-
vel alveg að óþörfu. líg veit ekki til, að Hús-
mæðrafélagið liafi lircyft hönd eða fót til að
koma í veg fyrir það.
*
tarfsemin. Starfsemi þess, fyrr og síðar, i þessu
mjólkurmáli, virðist öll hafa geng-
ið í þá átt, að gera kröfur til Samsölunnar, og
vil eg á engan hátt blanda mér i þær deilur,
sem út af því hafa stundum risið, fvrr og síðar.
Ililt, sem eg áður nefndi, að orsakað hefði skort
á góðri nýmjólk, hafa þær látið sig engu skipta
opinberlega, en cg hugsaði, að þær kynnu að
vilja heita áhrifum sínum í ])á átt lika, en það
kann að vera á misskilningi byggt. Hina nýju
samþykkt um Korpúlfsstaði liefi cg ekki séð og
skal því ekkert um liana segja og læt hér stað-
ar mmiið.“
*
Kemst Eg er alvarlega farinn að hugsa um
ekki að. að hirta ekki fleiri bréf um mjólkur-
málið, enda fæ cg ekki helur séð cn
að framleiðandinn og neytandinn liafi bæði gert
breint fyrir sínum dyrum og skýrt Ijóslega skoð-
anir sínar. Og svo er það lika, að síðan þessi
„mjólkurgrautur" (eg bið afsöluinar á orðinu)
var eldaður, befi eg varla getað skotið orði inn
sjálfur, jafnvel varla skáhallt, og þykir mér það
meinillt, þótt það sé auðvitað mikil guðs blcss-
un fyrir lieiðraða lesendur.
*
r.jósið. En það sér hver maður, að engum er
hollt að setja. ljós sitt undir mæliker,
að minnsta kosti ekki lengi, því að hver veit
nema týran verði alveg slokknuð, þegar til á
að taka, seint og síðar meir. Af þcssum sökmn
ætla eg að livíla okkur, heiðraði lesandi, á mjólk-
iiíni um tíma. Ekld neita cg þó bréfum fremur
en áður, og þegar mér finnst aftur kominn timi
til að hvíla nlig og setja týruna undir mæliker-
ið á ný, hlcypi cg hara af stað cinhvcrju nýju
„mjóllairmáli“.