Vísir - 15.11.1946, Blaðsíða 2

VlSIR
Föstudaginn 15. nóvember 1946
Gunnþórunn Halldórsdóttir og' Gestur Pálsson.
gg&°2
iésismessunæturilráiiiiui?
o
Leikfél. Reykjavíkur frum- og fer prýðilega mcð hlut-
izt betur, þótt oft hafi hann
vel gert. Jón Aðils lék „morð-
ingjann“, sem er mjög vciga-
lítið hlutverk og hefur ckki
mikla [)ýðingu í leiknum. Má
gera ráð fyrir að Jón hafi
gert því fyllstu skil, þótt lítið
færi fyrir.
Önnu heyrnarlausu leikur
Gunnþórunn Ilalldórsdóttir
með mestu prýði, en EUen,
forstöðukonu fátækraheimil-
isins leikur Alda Möller. Er
það fyrirferðarlítið hlutverk.
Hinsvegar lék hún einnig
drottningura í öðrum j>æ 11 i
og fórst það prýðilega og líkt
má segja um meðferð Vals
Gíslasonar á konungshlut-
verkinu.
Lárus Pálsson hefur þýtt
leikritið og annast leikstjórn.
Varð sá er jætta ritar ekki
var við tilfinnanlega ann-
marka á þytSingunni og leit-
aði heldur ekki hcinlínis að
þeim. Um“ leikstjórnina má
aftur á fullyrða, áð hún hafi
verið með ágætum, cnda hef-
ur Lárus Pálsson þráfaldlcga
sýnt að hann hefur næmari
smekk og betri jjekldngu, en
flestir aðrir íslenzkir leikhús-
mcnn. Kom þetta greinilcga
fram í sviðsetningu og raun-
ar leikmeðferðinni í heild, en
skilyrðin á leiksviðinu eru
að ýmsu leyti erfið. Þeir, sem
átt lial'a þess kost, að sjá leik-
rit þetta erlendis, telja að
meðferðin hafi verið hér með
þeim ágætúm, að fyllilega
liafi staðizt samanburðinn.
Má segja að flestar sýningar
Leikfélagsins hafi tekizt vel
síðustu árin og framfarír hafi
orðið miklar í starfsemi þess
allri.
Þórarinn Guðmundsson
stjórnaði hljómsveitinni, en
Hallgrímur Bachmann ljós-
unum.
Að leikslokum fögnuðu á-
Iiorfendur leikendum svo
sem að venju Iætur og hár-
ust þeim tr.argir hlómvendir.
Forseti Islands heiðraði
sýninguna með nærveru
sinni.
K. G.
Lífið í Dublin í
ÆJfáir dfggggg®s
Lífið í Dublin daginn í
sýndi á sunnudagskvöldið, er verkið. Gerfi hans er eins <iag er hér um hil alveg eins
w leik.it eftir Par Lager.'g0" »8 * kosi# °8|°,g.>*®Aar .«*
b | leikmeðferð hans öll hin stnðið braust ut. Ofriðanns
kvist, sem nefnist „Jons- pi ýðilcgasta Gestur vex stöð-1 hefir sáralítið gætt i Eire yf-
messudiaumui á falcelvia- meij Iilutverk.um sínum, verðla^ er Jiað sama,
lieimilinu“. j og hann er afburða smekk-|Þar er Feldur enginn veru-
Ekki verður sagt að þetta vís leikari, sem stillir ávallt legur skortur á húsnæði. I
sé stórbi’otið verk, en miklu i hóf, en fær jxað út úr hlut- i'auninni hefir líf írsku þjóð-
frekar veigalítið. Segja má ’ verkinu, sem fengið verður.
að hoðskapur Lagerkvists fel- Leikur hans her leikritið al-
ist fyrst og frernst í því, að gjörlega uppi, en aðrír leik-
auka á manngæðin i inn-' arar gei’a hlutverkum sínum
byi’ðis skiptum, hlúa beri að yfirleitt góð skil.
þeim öllu öðru frekar, þann-
Brvndís Pétursdóttir leik-
ig að jafnvel steinhjörtu i ur Ceciliu mjög eðlilega, en
vakni til nýs lífs. Þrátt fyrir, það hlutverk er ekki vanda-
það verða mennirnir að hurð-j iaust; ef það á að vera sann-
ast með eigin yfirsjónir lífið fær^udi. Urðu Bryndísi eng-
á enda og syndirnar verða
ekki fyi’irgefnar.
in mistök á í því efni, og er
það meira en verður sagt um
Blindi Jónas, sem er aðal-; flesta nýliða á sviðinu.
persóna leiksins, hefur fyrr
á árum brugðizt unnustu
sinni, flúið af hólminum, en
kenuir heim eftir langa
hrakningá, sem blindur aum-
ingi, er f:er hæli á fátæki’a-
heirnilinu ásamt öðrum, sem
fai’ið hafa halloka í lífinu.
Iðrun hans getur ckki afmáð
oi’ðinn hlut og afsakanir hans
hafa ekkert gildi. Gestur
Pálsson leikur hlinda Jónas
\raldimar Helgason lék
Friðrik máttlausa, nöldi’ar-
ann, sem mátti sig ekki
hi-æra og hafði allt á horn-
um sér. Var hann hrjúfur
í tóninum, — helzt lil um
of, en á getu hans reyndi að
vonum lítið að öðru leyti.
Brynjólfur Jóhannesson lék
Enok, einn af vistmönnun-!
arinnar litlum breytingum
tekið. Það er einmitt jxess
vegna að fólk frá Bretlandi
og Frakklandi þykir jiað
einkar góð tilbreyting að fara
til Duhlin og dvelja þar í
sumarleyfum sinum.
Sumurin í Duhlin eru un-
aðsleg. Það rignir þar mjög
lítið að sumarlagi, jirátt fyrir
að jiað orð fari af írlandi, að
þar sé votviðrasamt. Það
rignir minna í Duhlin og á
austurströndinni, en nokk-
urs annai’s staðar í landinu.
Og er Jiað vegna þess að sá
liluti landsins er fjærstur
vindunum er koma af At-
lantshafinu. Dublin er þess
vegna Jiurrveðrasöm, sér í
lagi mánuðina júní, júlí og
ágúst.
Duhlin er hafnarborg likt
um, og gerði það prýðilega. |°S Reykjavík, en Liffeyáin
Ilefur Brynjólfi sjaldan tck-jrennur í 8e8n um hana og
i geta allstór skip siglt upp eft-
ir henni . Borgin teygir sig
j með fram ströndinni 10 kíló-
jrríetra vegar bæði til suðurs
og norðurs og meðfram allri
j síröndinni eru staðir þar sein
! hægt er að stunda sjóhöð. Á
jþessum tíma árs og þangað
til i lok september er sjórinn
nægilega héitur til sjóbaða,
en heitum dögum flýta allir
í Dublin' sér, er skrifstofiím
og yerzlunum hefir verið lok-
að klukkan 5, að drekka kaff-
ið sitt og ná síðan í strætis-
vagn eða braut til næsta
baðstaðar. Þar skemmta
menn sér út við sjóinn eða
synda. Um sex kílómetrá frá
miðhluta borgarinnar er
Killeney, undurfögur útborg,
þar býr efnaðasta fólkið. Þar
Cru háir klettar, (Um þrjátiuí
ine’tra 'háirj' ér Veita út' áð
Valur GLslason, Alda Möller, Brynjólfur Jóhannesson og sjónum og nýtízku, skraut-
Gestur Pálsson. I Icg hús hafa verið reist eftir
endilangri klettabrúninni.
Hverju liúsi fylgir sérstakur
garður og þaðan liggja stein-
þrep niður að sjónum. Þar
syndir fólkið, sem býr í hús-
unum, daglega allt sumarið.
í suður frá Killeney er undur-
fögur vík, þar senx fjöllin ná
alveg niður í sjó. Tvö fjall-
anna eru slokknuð eldfjöll.
Þau ei’U eins og pyramidar í
lögun og nefnast „The Sugar
Loaves“ (sykur topparnir).
Vegna fjallanna líkist Killen-
eyfjörðurinn mjög flóanum
hjá Napoli á Italíu. Þegar
Charles Darwin vísindamað-
ux’inn frægi, hafði fei’ðast
umhvei’fis jörðina i skemmti-
snekkju sinni „The Beagle“,
kom liann til Duhlin. Þeg-
ar hann sá Killeneyfjörðinn
hrópaði hann upp yfir sig:
„Þetta er sá fallegasti staður,
sem eg hefi séð, og rétt hjá
heimalandi minu. Hvers
vegna kom eg ekki liingað
áður en eg lagði upp í ferða-
lag umhverfis jörðina. Eg
hefði þá hvergi farið.“ Það
leikur enginn vafi á jiví, að
Killeneyfjörðurinn er dásam-
legur, en eg lxeld samt, að út-
sýnin frá Reykjavík yfir fló-
ann til Esjunnai’, sé ennjiá
fallegra.
Um þetta leyti árs fer fjöldi
vei’zlunarmanna í Dublin
; með f jölskyldur sinar upp til
fjallanna, sem umlykja borg-
ina, til þess að njóla góða
i loftsins þar og hrcssa sig upp
|á því að höggva eldivið til
! vetrarins. Innflutningur á
kolUm frá Bretlandi hefir
verið ihinnkaður í nærri því
ekki neitt, þannig að hann
nægir aðeins lxanda járn-
brautunum. Það fást engin
kol til upphitunar ibúðar-
húsa, og jxar sem miðstöðvar-
hitun er hvergi til verðum við
að notast við arinelda, Jiat’
sem hrennt er torfi, eða fær-
anlega rafmagnsofna. Eg
hefi aldxæi getað skilið hvers
jvcgiia^mið^^ðvaijlþjun
ekki náð útbreiðslu í Írlaníli.
Það er ekki vegna fátæktar
fólksins, sem hún hefir ekki
orðið almenn, jiví Eire liefir
aldrei verið betur fjárhags-
lega stælt en nú. Eg held Jiað
sé vegna Jiess að við látum
brezkar hugmyndir hafa of
mikil álirif okkur og Eng-
lendingar eru kunnh’ af því,
að balda fast við gamlar
venjur og vilja ekki taka upp
nýtízku lifnaðarhætti. Þeir
halda fast við gamaldags op-
in eldstæði og þess vegna gera
írar Jxað líka. Árangurinn er
dragsúgur í húsunum (þvi
reykliáfar arineldanna orsaka
hræðilegan dragsúg) og eng-
in miðstöðvarhitun og húsin
verða af þeirri ástæðu köld
og saggasönx þegar kalt er á
veturna. Til allrar hamingju
koma ekki oft mildir kuldar
í írlandi. Það var því leiðin-
legt í marz s. 1., er flugráð-
stefnan (Atlantic Air Con-
ference) v.xr haldin í Dublin,
að veðráttan var óvenju köld
og vesalings islenzku Jiátt-
takendur liennar fengu allir
kvef. Eg er viss um að þeir
bafi gert sér liósa grein fyrir
þvf live gamaldags og ófull-
komna uppbitun við notumst
við, er þeir skulfu iir kulda á
berbergjum sínum, senx eng-
iin miðstöðvarofn va<• i.
Annað er Jxað, sem íslend-
: ingum, sem koma til Dublin,
myndi þvkja kynlegt, en Jxað
er, að allar leiðslur er flytja
vatn inn í húsin og skólp út
úr Jxeim. eru lagðar á útveggi.
Þefta er skelfilega liótt og
jhefir Jxað einnig i för með
Jsér, að leiðslurnar vilja oft
springa i frostum. jafnvel
jlxótt bað sé sáralitið. Það
hefði átt að vera runnið upp
I fvrir okkur fvrir löngu hve
lóhenfugt þeffa er. en vegna
Frh. á 7. siðu.
•«
3 stæi’ðir, rósóttar.
VerzKunin Isgélfnr,
Hringbraut 38. Sími 3247.