Vísir - 23.12.1946, Blaðsíða 1

Bræðurnir Ormsson.
(Eiríkur Ormsson)
fiar&œlt
nijat':
Hjörtur Hjartarson, BræðraborgaKt. 1.
Verzlunin Reynimelur, Bræðrab.st. 22.
Gamla kompaníið h.f
liOÖÍÍÖttOttOÍÍOCÖOÖÖÍlöCOOCeoSHiíttlOOÍÍSÍQCCSÍCÍXXX
36. ár.
Mánudaginn 23. desember 1946
289. tbl. A
Efling íslenzks fiskiðnaðar.
jE'/fír Ingimuntl Steinssnn
fiskiðnfrœðing-
I’að hefir verið mikið rætt
lim fiskframleiðslu okkar Is-
lendinga núna síðustu mán-
líðina.
Þetla er viðkvæmt mál,
sem varðar hvern íslending,
Jjæði ungan og gamlari.
Við höfum, sem betur fer,
itög af liráefni, sem sjómérin
qkkar sækja í greipar Ægis
ítllan ársins liring, en við
höfum því miður ekki getað
ribtfært okkur það, lieldur
líéfir það verið selt mikið til
qunnið út úr landinu.
Ejölbreytturi vinnsla —
iheiri arÖur.
Eg vildi í sambandi við
]>etta segja álit mitt, því eg
hygg að það verði nauðsyn-
legt og heilbrigt fyrir okkur
Islendinga að koma á fjöl-
hrevttari vinnsluaðferðum í
atvinnuaðferðum i atvinnu-
lifi okkar en verið hefir.
betta er vel hægt, og það
innan fárra ára, að liafa fjöl-
breyttari og liagkvæmari að- (
fCrðir, sem gefa okkur meiri
arð i hönd en verið liefir;
Með sameiginlegum vilja
allra starfandi krafta, bæði
til sjávar og sveita, þurfa að
rísa upp víðsvegar við sjáv-
arsíðuna fislciðjuver. Niður-
suðuverksmiðjur ætti að
byggj a þannig, að þær megi
stækka eftir efnum og ástæð-
ÚUl.
Þarna ættu allir að vera,
sem ein samsteypt keðja, út-j
gerðarmennirnir, sjómenn-
irnir, sem sækja aflann ij
greipar Ægis og færa til
verksmið jann a, þar tekur
við verkafólkið og.vinnur úr
hráefninu.
Á meðan verið er að lcoma
upp þessum fiskiðjuverum,
þvrftu ungir áhugamenn að
kynna sér ýmsar vinnuað-
ferðir við framleiðsluna, því
þarna er nauðsynlegt að fá
að virina undir unisjá og leið
bieiningum hinna eldri
imanna, sem þekkingu og
reynslu hafa.
Nauðsyn
rannsóknarstof u.
Hér þarf liver í sínu lagi
að gera skyldu sína og leggja
fram krafta sína. í Revkja-
vík væri yel við eigandi, að
til væri sérstök ralmsóknar-
stofa, til áðstóðar fýrir fislc-
niðursuðuframleiðendur.
Þanriig er það i öðrum lönd-
uni; sem eg þekki til og hefi
starfað í 7 ár. Rannsóknar-
stofan ætti að fá sýnishorn
af framleiðslu hverrar verk-j
smiðju með vissu millibili,
leiðbeina um framleiðsluriá
og kénria mönnum að læra
af mistökunum, svo þau end-'
urtaki sig ekki aftur. Þegar
þessi fiskiðjuver eru komin
af stáð, gefá þau skýrslur
vikúlega, hvað framleitt er,
og þetta safnast síðan frá öfl-
um þessum fiskjiiðursuðu-
vérksmiðjum. Síðar er lik-j
legt, að framleiðsla vor murii
- ■ 4 ■ . , ■ , I
ná mánaðarlega milljonurii
dósa, sem verða seldar jafn-^
óðum til neytenda, og sölit-j
ménn ojetíár múnu fylgjast
með, livaða land vill þessa
og liina legundina og þá
verður framleitt eftir þeirra
geðþótta.
Verðlúitn fyrir
beztu uöruna.
í sambandi við þetta væri
vel við eigandi, að liáttvirtúr
herra Forséti Jslánds veitti
þeirri verksiniðju, sém
hefði bezta og vandaðasta
framleiðslu af fiskniður-
suðu, opinberan heiður, eiris
og víða er. gert og yrði þess-
ari verksmiðju veittur ríf-
legur styrkur, éf þess gjörist
þörf, og þeir, sem hafa unn-
ið að þéssu yrði gefinn kost-
ur á að skoða erlendar verk-
smiðjur.
Þarna þarf íslenzka ríkis-
stjórnin ekkert annað en
segja: Við getum sparað við
okkur innflutning áfengra
drykkja, við liöfum misst
nóg af góðum sonum okkar,
sem hafa fallið i riet Bakk-
usar. Nú skal koma fiski-
flotanum og fiskframleiðsl-
unni af stað. Þegnar mínir
hafa Iagt flöskuna til liliðar
og vilja nú gera landið sitt
að stóru fiskiðnaðarlandi,
því að þáð er éðlilegaSt.
Fyrir sparnað á þessum
gjaldeyri, geta hópar af
starfsfólki verksiniðjanria
farið i suhiarleyfi til frærid-
þjóða okkar. Eg licfi sjálfur
fylgzt með þessu erlendis, að
hópar af verkafólki liafa
farið í svona skeirmtiferðir
til annarra landa.
Eg -er< nú kominn dálítið út
fyri aðalefnið, en gjaldevris-
spursmálið er þessu mikið
tengt.
Þá skulum við snúa okk-
ur að fiskiðnframleiðslunrii.
Nýjungar í framleiðslunni.
Við erum einna bezt allra
fiskiðnaðarþjóða setjir með
hráefnið. Úr þorskintim get-
um við soðíð mikið niður
í matarhlaup, sem þarf að
komast mjög fljótt á mark-
að. Þarna vaui heþpiíegur
flúgvélaflptinn okkar, að
koma þessu til neytenda.
Einnig má sjóða þorsk niður
í ýmsar sósur, sem er mikið
borðað i Mið- og Suður-Ev-
rópu.
Karfi er mikið séldur í
Spður- og Alistur-Evrópu, á-
samt ýmsum tegundum sild-
ar. Þann tíma, sem eg var
í Þýzkalandi, var mikið horð
uð súrsíld; og eins var i Pól-
lapdi. Þvi ættum við ekki að
sejja þangað súrsild'? Við
megum ekki selja þangað
súrsíld úr frosinni síld. Sú
sild er hættuleg til verkun-
ar, húji verður svo fljótt þrá,
og geymist ekkert. En aftur
á móti er saltsildin okkar
fyrsta flokks til sliikrar
verkunar.
Vetraratvinna
fyrir margt fólk.
Saltsíld sú, sem verkuð er
norðanlands á sumrin, þarf
að taka til virinslu á veturna
hér heittia, fins og aðrar ná-
grannaþjóðir okkar gera.
^Þannig tryggjum við mörgu
fólki vetraratvinnu. Við get-
úm sent sildina verkaða í
smákútum, bæði stóra og
. smáa kryddsíld, súra síld og
j svo gaffalbita. Einriig má
sélja mikið reykta, svokall-
aða „laxsíld“ til Evrópu.
Þarna koma flugvélarnat’
aftur til greina, við að flvtja
reykta sild, pakkaða i smáa
trékassa.
Norðurlandssildiri ér ágæt
tll þessa, það gerir fitumagn
hennar. Eg liefi lié r bggj-
andi hjá iriér ýmsár efria-
rannsóknir frá Eondon yfir
ifelenzka fiskniðursuðu, sem
héflr verið gérð hér, á Akra-
jnesi, og má nij ög vel mia
við þann árangur.
Mennirigarbrágur
á iðnaðinnm.
Mennirigarbragur hveri'ar
þjóðar sést bézt' á því, hve
Frainh. á 3. síðu.
(jott mjtt ár,
Ingólfs Apótek.
Verzlunin Egill Jacobsen. íl
coccoaoocococooooooctsoocísoccoccocooooc«>co;
Efnalaug Reykjavíkur. g
S
Bókaverzlun Sigfúsar Eymundssonar.
1 .ryrvr •r*»r.>r*r.
COOOOCOOCCOOCCOCGCCCCCCCGCCCCOOOOCCCCOC;