Alþýðublaðið - 04.09.1928, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
Frá Mexikó.
Frá Mexikó City er símað: Cal-
Ues forseti sagði í ræ'ðu, sem
hánin héli við pimgsetóngfu, að
harcn væri ófáanlegux tid þess að
gegna forsetastörfum lengur en
út kjörtimabiMð. Lagði hann, til,
að kosinn væri bráðabirgðafor-
iSetí og mælti með stjórnamnynd-
un með þátttöku allra flokka í
staðinn fyrtiir núverandi hervalds-
stjóm.
Úr Mýrdal.
i— ' ■ ■ ■ ■” ”■ ’
FB. í ágúst.
Tíðin hefi’r verið fremur góð,
ger'ði vætukafla í júlíbyrjun um
vikutíma, syo góðan þurk seinni
hluta þess mánaðar, vætu aftux í
ágústbyrujn, en 5. og 6. ilt veður,
regn og stoxmur og síðan deyfa.
f>ó hefir töluvert náðst af heyj-
um. Síláttur byrjaði með seinna
mióti vegna grasleysis, en nú mun
víða vera orðið meðalgras á því,
sem ósfegið er, spratt vel um
síðustu mánaðamóL — Ftestir
búnir að sltá tún, lítið eitt óhirt
hjá stöku bændum. Töðufengur
bænda með rninna móti og í lak-
asta fegi á stöku bæjum, jafn-
vel verra en 1918.
Heilsufar: Kvef og kvHiasamt,
en lítið um stór veiikindi. í júini
andaðist Ólöf Fiininsdóttir, kona
Eyjólfs Jónssjpnar í Fjósum, eftir
þunga og lianga legu.
Bifreiðaferðum hefir verib hald-
ið uppi við og við á milli Víkur
og Seljalands og gekk sæmitega
vejj framan af sumri, á meaðn
lítið var í vötnunum, en síðan
fór að aukast í þeim hefir þetta
verið erfitt og slarksamt ferðalag.
Þó fer Óskar frá Garðsauka enn
þá frram og aftur og hefir hann
sýnt mikla þrautseiguj og dugnað
i þessum ferðum. Vonandi kornfl
brýr á þessar ársprænur, sem hér
eru mestur farartálmi, í nátani
framtíð, enda eigi vansalaust þjóð
og þingi, ef eigi verður úr bætt
hið bráðasta.
För fi[ Vestfjarða.
Eitir
Guðmuncl Gislason Hagalin.
---- (Frh.)
Eftír tvo tíma tók leiðin að
skána, varö nú tiltöliulega slétt
holt — og brátt tóku við grasi-
gróin börð og móar. Við sáum
'fé á beit, hvítt á lagðinn, frjáls-
legt og stygt. Og ekki leið á
löngu, áðúr en við fórum að sjá
'ofan í hLíðar Geirþjófsfjarðarins.
Tók nú að halla undan fæti.
Veðrið var alt af jafngott, og
lundin vai' létt. Og þá er við kom-
um fram á fjallsbrúnina fyrir
botni Geirþjófsfjarðax, gáfum við
okkur góðan tíma til að svip-
ast um. Lengst í vestri og suð-
vestri sáust dalir og firðir. Þarna
voru Trostansfjörður, Reykjar-
fjörður og Fossfjörður. Þarna
Dufansdalur og þarna Otrardalur.
Þaðan mátti Gísli Súrsson vænta
sér alls ills, þá er hann leyndiist
í Geirþjófsfirði . . Og utan og
neðan við okkur blasti Geirþjófs-
fjörðurinn við. Hanm er mjór, en
ærið djúpur langt inn. Undirlendi
etr sára lítið út með honum, en
fyrir botni hans er sléttlendl,
grænt og fagurt, og upp frá þvi
brekkur og hjallar, vafðir skrúði
skógar. Þá er hærra dregur, taka
við lyngbrekkux, er blána af berj-
um — en efst eru gxáar skriður
og kaldleg klettarið. OSan í dalilnh
falla tvær ár í all-hrikalegum
gljúfrum, fallast í faðma niðri í
dalbotninum og líða í blám bugðí-
um út á leirumar. Á sléttunni,
skamt frá sjó, er bærinn Botn,
venjutegast kalfeður í Arnarfirðí
Langibotn. Á túninu sáum við
fólk að heyvinnU og krakka
hlaupa fram og aftur; uppií skóg-
inum í hlíðinni suninan árinnar
er ktettur. VLssum við, að það
myndi vera Eimhamar. Þar féll
Gísli. Niðri viö ána, litíu ofar i
dalnum, sáum við klettarið. Þar
eru Kleifamar. Undir þeim átti
Gísli fylgsni — eða í þeim —
eins og sagan orðar það — og á
Kteifunum varðist hann vel og
lengi, áður en hamn hörfaði á Esn-
hamar og féll fyrir ofurefli ó-
vinanna.
Viö stóðum langa hrið kyrrir.
Atburði eftir atburð úr sögu Gísla
skaut upp í hugum okkar — og
þá einkum þeim, er gerðust á
þessum stöðvum. Fáar sögur eru
svo sorglegar, en svo fagrar og
hugljúfar sem saga Gisla. Eft-
ir hartnær þúsund ár frá þvl að
hún gerðist, tekur hún hug og
hjarta þeim töfratöfeum, sem gerst
hefði hún í gær og Gísli og
Auður verið þeim, er örlög þeirxa
hugleiðir, nákomnir ættingjar eða
\>tair. Ég er uppalirm í Amar-
firði, og saga Gísla og Auðar
hafði þegar í bernsku miikil á-
hrif á m:ig. Vilmundur er mikill
sögumaður og skilniingsgóður, og
eftir því, sem ég hefi komist
næst, munu fáar sögur honum svo
hugstæðar sem Gíslasaga. Hugs-
unum okkax og tilfinningum var
þvi líkt farið, er við skygndumst
yfir Geirþjófsfjörð — og ást okk-
ar á Gíslasögu mun mestu hafa
ráðið um för þessa — og að við
fórum hana saman,
Ofan fjallið gekk förin veJ. Þó
að veglaust væri með öllu, þóttí1
okkur leiðin afbragð hjá þvi, sem
við höfðum átt að venjast um
morgunirm og daginin áður. Við
fóriBm hægt, fleygðum okkur öðru
hvoru niður í iyngið og tíndum
ber. Þá er dró niður undir dal-
botninn, lá leiðin gegn um [)étt-
an kjarrskóg. Angan fylti loft-
ið, og dagurinn varð enn þá dýrð-
tegri en sól, heiður himinn og
fagurt útsýni höfðu getað gert
okkur hann/ Þessi dalur var al-
gerð andstiæða auðnanna, sem við
höfðum farið yfir. Á auðnunum
var útsýni vítt og frjálst. Him-
ininn hin einu takmörk, sem eygð
urðu. En þar var enginn gróður,
engin blæhrigði, engin angan, eng-
inn gró.andi. Töfrar auðnarma fel-
ast í hinni magnþrungnu þögn,
hinni þögulu hvíld alls, sem er.
Þar er sem alt standi á yztu tak-
mörkum þessarar verandar og
hlusti og skygniist óhreyfanlegum
augum eftir hinu ókunna. í daln-
um er þröngt, en þar var alls
staðar líf og vottur um líf. Ang-
an var í blæmim, blöð og blóm
hreyfðu sig og hvísluðu. Lækir
miðuðu, elfur dundi, Fuglar kvök-
uðu á láði og legi og fólk var
að vinnu, aflaði bjargar og brauðs
fyrir ökominn tíma. . . .
Niðri við ána, rétt á níóti Kleif-
unum, var skóglaus blettur. Þar
völdum við tjaldstæði, tókum of-
an af hryssunni o|- sleptum henni
lausri. Svo fórum við heim að
bænum.
Meira.
Umdagiimog veginn.
Ekki er langt siðan
vindrykkja og slark keyrði svo
fram úr öllu hófi hér í bæ, að oft
voru þeir, sem bjuggu á verstu
öfriðarstöðunum, eins og t. d. við
Laugaveginn neðan til, gjörsam-
lega sviftir næturfriði.
Ef kvartað var undan þessu, af
þeim, sem. saklausir urðu að þola
skrílsæðið, var venjulega viðkvæð-
ið, að ekkert væri hægt við þessu
að gera, þetta væri hvítöl, sem
þeir væru að sulla í sig, o. s. frv.
En hvað skeður? Óðara en
ihaldsstjörninni var steypt af stóli,
er alt með friði og spekt. Engin
drykkjulæti eða öeirðir, saman-
borið við það, sem áður var. Nú
fá friðsamir borgarar og sjúklingar
og þeir, sem vinnu stunda, sinn
nauðsynlega næturfrið fyrir ölæði
á götum bæjarins
Enda hrópar nú óaldarlýðurinn
óspart að dómsmálaráðherranum.
) x—
Félag útvarpsnotenda
heldur almennan fund i kvöld
kl. 872 í Iðnó.
„Hagalagðar"
heitir nýútkomin bók eftir Einar
Þorkelss. Bókin er 10 arkirogágæt-
lega útgefin. í henni eru 9 sögur.
Frá ísafirði.
Millisíld er nú mikil í Djúpinu,
einkum í Álftafirði. Hafa verið
saltaðar þar um 800 tunnur. Rek-
netaveiðin hætt, um 2800 tunnur
af hafsíld hafa verið saltaðar. Síld
veiðist enn í herpinætur, aðallega
á Húnaflóa. Kolkrabbaveiði mikil
í Arnarfirði á öngul, nokkuð hefir
rekið annars staðar.
Fundur vestfirzkra presta hefir
hefir staðið undan farið. 11 prestar
voru mættir á honum. í fyrradag
stofnuðu þeir prestafélag fyrir
V estf irðingafj örðung.
Laugavatnsskólinn.
Búist er við að húsið verði full-
gert í október, og tekur þá skólinn
til starfa 1. nóvember. jFjöldi um-
sókna hefir komið um skólavist,
Skölastjóri hefir verið settur Jakob
Lárusson, prestur að Holti undir
Eyjafjöllum. Hann er staddur hér
í bænum nú.
Dýralæknir fyrir Vestfirði.
Atvinnumálaráðuneytið hefir sett
Ásgeir Ólafsson til að gegna dýra-
læknisstörfum í Vestfirðingafjórð-
ungi. Á hann að hafa aðsetur í
Borgarnesi, en áður var aðsetur
dýralæknisins i Stykkishólmi.
Dýralæknirinn á að kenna við
bændaskólann á Hvanneyri sém
svarar 6 vikum á vetri. Embættið
hefir og verið auglýst til umsókn-
ar, umsóknarfrestur er til 1. nó-
vember næstkomandi.
Tryggingastofnun ríkisins.
í haust verða Slysatryggingin
og Brunabótafélag íslands samein-
uð undir eina stjórn. Siðar verð-
ur Samábyrgðin lögð undir hana
lika og væntanlega aðrar opinberar
tryggingar, sem rikið annast eða
eða tekur í sinar hendur. Þessir
hafa sótt um forstjörastarfið: Jón
Dúason can. polit., Kaupmanna-
höfn, Björn Kalman, hæstréttar-
lögmaður, Halldór Stefánsson al-
i