Vísir - 31.07.1947, Blaðsíða 4

3
V I S I R
Fimmtudagiim 31. júni 1947
jVv-
-M öí^ jj
fflEflSiiéi
DAGBLAÐ
Otgefandi: BLAÐAOTGAFAN YlSIR H/F
Ritstjórar: Kristján GuölangsBOn, Hersteinn Pálsson.
Skrifstofa: Félagsprentsmiðjunni.
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12. Símar 1660 (fimm línur).
jhansasala 50 aurar.
Félagsprentsmiðjan h.f.
ftC
Snoiia-rætur.
aráttan við Snorrastyttuna hefur reynzl kommúnist-
um örlagarík. Landgöngubann þeirra gegn Snorra
v| •
•>
tefli við Norðmenn, Ut.
Úrvalsliði Reykjavíicur uni með jafntefli, 1:1, sem
tókst að yera jafntefli við Úyrr getur.
norska liðið með einu márki{ Af Norðinönnum virtust
gegti einu.eftiv harðan og \ skæðastir Knut Lryn
tvísýnan leik.
j hildsen, vinstri innherji,
! Björn Spydevold vinstri út-
Forseti íslands var við- ] Lerji og ilarry Boye-Karlsen,
staddur ieikinn ög heilsaði fvmstri framvörður. Sýndu
keppendum áður en leikur-
inn hófst. Áhorfendur voru
fjölniargic, sjálfsagt 6—7
þúsund, enda var veður hag-
stætt tiJ knaitspyrau, simn-
angola og þurrt
B
vakti að vonúm hlátur um allt land, og þótt sagt sé aðT Þegar i byrjun Ieiks var
hláturinn lengi lífið, lengir hann í þessu falli ekki líf (ljóst, að ísleadingar; æth:ið«Ulæmi& Hermanu í markinu,
konunúnistanna. Þetta hafa þeir fundið og reyrra að beina ljckki að liggja á liði sínu og! Sigurður Olafsson, Birgir
athygli manna að öðru efni, sem þeir telja hlægilegt, en Vgerðist Ieikurinn strax harð-j Guðjónsson og Sveinn Helga
þeir oft frábæran leik.
Hjá Reykjavíkurliðinu
virtist mér vörnin sterkari
en framlinan og má segja,
að enginn leikmanna liafi
verið lélegur, en suipir stóðu
síg. ágætlega, eins og til
almenningur telur aftur að sé fullkomið alvörumál.
Fyrir nokkru var dómsmálaráðherra á ferð í bifreið
ásamt fleira fólki. Vildi þá svo til að vörubifreið var ekið
á seinagangi á undan honum og aldrei^var gefið færí á
þrá báða bóga. Þó má segja, fson. Ennfremur var Kristján
það Norðmenn hafi lraft yf- í Ölafsson mjög duglegur,
ruglaði Norðmennina oft í
ríminu. Leikurinn yar á köf l-
að komast framhjá, þótt liljóðmerki væru stöðugt gefin, vallarhelmingi Islendinga. Wb mjeg liarður, ekki sízt
árhöndina í þessum hálfleik
og var knötturinn oftar á
sem vafalaust hafa heyrzt, þar eð hópur unglinga sat á
palli vörubifreiðarinnar, en bifreið ráðherrans fylgdi
henni um langan veg í fárra skrefa fjarlægð. Að því fólki,
sem hafðist við á palli vörubifreiðarinnar, var með öllu
■ ólöglega búið og ekki hættulaust. Þennan umbúnað og
’framferði bifreiðastjórans kærði ráðherrann til hlutaðeig-
‘andi yfirvalds og mun próf hafa farið fram í málinu.
' , Islenzk löggjöf liefur að geyma ákvæði um öryggi á
vegum og almenna hegðun bifreiðastjóra. Er þar skýrt
ákveðið, að bifreiðastjóra sé skylt að víkja til vinstri
handar fyrir umferð, sem á eftir kcmur og hleypa henni
framhjá, ef unnt er, enda er bifreiðum jafnvel skýlt.að
nema staðar til þess að hleypa öðrum bifreiðum framhjá,
þegar svo ber undir. Þá má bifreiðastjóri heldur ekki haga
svo umbúnaði á bifreið sinni, að líf eða limir annarra
sé í voða, og leysir það-hann á engan hátt undan ábyrgð,
að í góðum vilja sé gert.
Flestir þéir, senl ferðast hafa um landið í bifreiðum,
hafa orðið fyrir barðinu á ómenningu í akstri. Slíka ó-
menningu sýna þeir oftast, sem óvanir eru akstri, eða
bafa yfir að ráða tækjum, sem gersamelga eru úr sér
• gengin og tæpast í ökufæru standi. Virðist svo, sem sum-
ir eigendur slíkra bifreiða hafi sérstaka ánægju af að
tefja fyrir hinuni, sem betri bifreiðar eiga, þar sem vegir
eru mjóir og illt að aka fram hjá, án slysahættu eða
skennnda. Slíkt athæfi þekkist ékki með öðrum þjóðum,
enda yrði vafalaust tekið liart á þvílíkum umferðatrufl-
■ unum, ef fyrir kæmu, sem og öllum öðrum. A slíkt eftir-
lit hefur skort hér á vegum úti, enda lögreglulið það fá-
' mennt, að það getur ekki liaft augu með hverri bifreið,
en þeim mun ríkari ástæða hefur liver Iiifreiðastjóri til
að haga aksti’i sínum eftir landslögum. Vita þeir það
gerst, sem reyna.
Islenzkir bifreiðastjórar eru þeirrar viðurkenningar
■ verðir, að fæstir þeirra hafa ánægju af að tefja fyrir
] öðrum að ástæðulausu. Telja þeir miklu frekar skyldu
' sína, að greiða fyrir umferðinni beint og óbeint, og engir
Emkennilegar framkvæmdir.
Kunningi minn, sem eg hitti
á götu nýlega, hafSi orS á því,
aS ýmislegt fyndist sér ábóta-
vant viS gatnagerS bæjarins.
Þykir mér rétt aS birta aS-
finnslur hans, enda munu þær á
nokkrum rökum reistar. Hann
sagöi meSal annars svb’:
menn munu lijálpsamari, et út aí ber á vegum úti. Er „Hvernig stendur ánnárs á því,
slíkt góður siður og þakkaverðuk Menn, sem liafa bif
Hermann varði markið með'af Norðmanna hálfu, en
mestu prýði, en er 35 mínút-
ur voru af leiknum, tókst
Wang-Sörensen, hægri út-
herja Norðmanna að skora
mark. Á fertugustu mínútu
tókst íslendingum að skora,
en markið var dæmt ógilt
vegna rangstöðu. Lauk hálf-
leiknum því með einu marki
gegn engu, Norðmönnum í
vil. i >
Norðmenn skoruðu mark,
er sjö mínútur voru af síð-
aari liálfleik, en það var
einnig ógilt. En á 26. minútu
skoraði Ríkard Jónsson,
hægri útlierji íslendinga
mark með snöggu og lag-
legu skoti. Færðist nú enn
fjör í Igikinn, en ekki urðu
mörkin fleiri og lauk hon-
jafnan drengileguiy eins og
’vera ber. Dómari var Guð-
jón Einarsson og dæmdi
hann vel. T.
Minnisvarðar
afhjúpaðir á
Akureyri.
Þriðjudaginn 5. ágúst
næstk. verða afhjúpaðir
tveir minnisvarðar á Akur-
eyn.
Minnisvarðar
þessir eru
af þeim Páli Briem, áiut-
manni og Sigurði Sigurðs-
syni, fyrrverandi Búnað.u-
málastjóra. Minnisvarðarn-
ir eru í Gróðrarstöðinni á
Akureyri.
Frh. af 1. siðu.
Standa i vegi fvrir samning-
um i þessum efnum.“ Hins-
vegar nninu sdjendiu' verða
að lána Þjóðverjum eitthvað
af vörunni, þó svo að enginn
seljandi fengi meira greitt i
erlendri mynt en annár.
Fisk- i
tegundirnar.
Tegundirnar, sem mest.
þætti um verl að fá, eru ný
eða krydduð síld, nýr frysl-
ur eða saltaður fiskur — og
i eins miklu magni og við
treystum okkur trt að tá ta af
liendi.
Dr. Achesoir fór héðan i
morgun, þar sem hann mun
hraða sér til hinna Norður-
landanna, en jafnskjótt og
harin hefir gengið úr skugga
um, liversu mikið þær allar,
auk Hollendinga og BelgíU-
manna, gefa látið af hendi
rakna, mun hann koma. aftur
hingað til þess að ganga frá
samningum — koma selj-
endum í samband við kaup-
endur, þvi að það verða Þj<’)ð-
verjar sjálfir, sem verða við-
takendur, en ekki heraáms-
stjó:rnin.
Má segja, að ef af þessu
verði, sé það einskonar for-
leikur þess, að Marshall-
áætluninni svonefndu sé
hrundið í fvamkvæind.
Tékkar hafa gert við-
fkiptasanming við hernáms-
þvæði Vesturveldannaa í
Iþýzkalandi.
KAUPHOUIN
er miðstöð verðbréfavið-
skiptanna. — Sími 1710.
I3E11GMAL

ít> lanj /id moa
reiðaakstur að atvinnu, þekkja öðrum betur hver óþæg-
indi geta af því leitt, að tafið sé fyrir umferð að þarflausu.
'Nægii’ í því sambandi að benda á áætlunarbifreiðar, scm
'oft og einatt nriða ferðir sínar við brottfaratíma skipa
1 og ílytja farþega tugum saman milli ákvörðunarstaða.
’ Sama er að segja inn lögreglubifreiðar, slökkvibifreiðar
og sjúkrabifreiðaiy — þóti skylt sé að merkja þær séf-
staklega við slíkan akstur. Ymsir þeir, serii þriríf hafa
að hraða sér áfangastaða á milli, hafa vafalaust þá sögu
að segja að fyrir þeini hafi verið tafið að þarflausu, eink-
< um fyrr á árum, en almennt var ætlað að slíkl „gaman“
; væri af lagt.
Engan mun undra þó.tt dómsmálaráðherra gætti skyldu
■ sinnar, sem æðsti maður löggæzlu í landinu, og léti ekki
lögleysi haldast uppi óátalið. Ráðherrann á sem aðrir
fullan rétt á að geta farið ferða sinna og.þeim mun ríkari
■ rétt, sem erindi.hans kunna að vera veigameiri. Um slíkt
er ekki vitað fyri.r. fram. Almenningi er ekki greiði ger,
f með því að. egriá iriériri til lÖgbrötá- sfo sem Þjóðviljinn
.virðist vilja gera.
aS bærinn gengst frekar fyrir
viögerö og malbikun á götum
þeim, sem lítil umferö er. um,
meöan ýmsar aöalumfer'öaræö-
ar bæjarins eru látriar sitjá á
hákanum til mikils. trafala fyrir
vegfarendur.
Ásvallagta og Skúlagata.
Get eg til dæmis nefnt, aö
veriö er aö malbika smáspotta
á Ásvallagötu. Ekki getur þetta
talizt mikil umfer.öargata. Sam-
tímis þessu er til dæmis Skúla-
gatan i slæmu ástandi, holótt
viða og þegar þurrt er i veðri
er þar varla farandi vegna
moldryks." Fjölyröi eg ekki
um þessi ummæli, en vísa þeim
til réttra hlutaöeigenda.
■i UíififbfÖar&ónistóll.
Þaöfdie&i® ■ ofeneriö tilkynnt,
aö skipaöur hafi veriö sérstakur
umferöardómari, sem eigi aö
þeysa um þjó.övegi landsins, á-
samt Bi'rni Blöndal og eirium
lögregluþjóni, til þess aö hafa
hendur í hári þeirra, er aka of
geyst, hafa of marga farþega
hjá sér o.s.frv. Þetta er sjálf-
sagt hin þarflegasta ráöstöfun.
En hvernig væri, ef hinir ágætu
umferöardómstólar sýndu meiri
áhuga hér í bænum, áöur en þeir
fata aö pexa i ökumönnuiri á
Á Skólavörðustígnum.
Eg hefi til dæiriis þráfaldlega
veitt. því eftirtekt, aö. viö
Skólavörðustíginn, sem er mjög
fjölfarin gata, eins og kunnugt
er, standa oft bifreiðaraðirnar
báöum megin götunnar alla leiö
úpp aö Leifsstyttunni. En þó
eru bílastæði viö Leifsstyttuna
og eins viö Óðinstorg, rétt hjá,
þar sem koma mætti bifreiðun-
um fyrir.
Væri ekki ráö, aö umferðar-
lögreglan (og dómstóllinn) léti
' þetta frekar til sin taka í staö
þess að eyða tíma og fyrirhöfri
í að aka í þeysispretti um allar
trissur til þess að athuga, hvprt
sjö menn séu i einstaka bil í
staö sex?
„Túkallarnir“.
Ekki. alls fyrir löngu ritaði
.„Löghlýðinn‘‘ Bergmáli ' bréf,
þar sem rætt var um, að menn
hefðu, margir hverjir, viö'áð að
sér tveggja og einnarkrónu-
peningum í sambandi viö eigria-
kÖnnunina. Nokkru síðar var á-
kveðið, að peningar 'þessir yröu
einnig innkallaðir ásamt I hin-
um hvimleiðu krónuseölúiri.
Sjást aftur.
Er nú gaman aö veita því eft-
irtekt, að ,,túkallarnir“ og
,,krónkallarnir“ eru í mikilli
umferð og sjást’ svo aö segja í
hvers manns . buddu. Hafa því
sumir sýnilega brðið aö fara .of-,
ap í kistubotninn og reita fram
mýntíriá, flestunr bæjarbúum
til mikils hagræðis, því „kvisl-
ingar-nir“ svonefndu voru farn-
ir að fara i taugarnar á mönn-
um.