Vísir - 24.02.1948, Blaðsíða 7

Vísir - 24.02.1948, Blaðsíða 7
Þriðjudaginn 24. febrúar 1948 V 1 S I R I SCXKQQQTOQOQCQOQQQQOQQQQQQQQQOaQOQQOQQQQGQQeQCXX sem veldur breytuigunni. Hvort sem þið trúið því eða ekki hefir Dorcas þyngst um tíu pund.“ Eg hefi þyngst um tiu pund, hugsaði Dorcas, og er miklu hraustlegri en eg var segja þau. Það má vera, en hamingjunni sé lof að þau vita elcki, að eg er ástfangin í manni, sem aldrei getur fengið ást á mér. ——o------ Það voru nú um það hil þrjár vikur síðan er Dorcas | gerði sér ljóst, að liún elslcaði Ridge, og henni hafði eklci enn tekist að iiá lmgarjafnvægi, eftir að hafa komist að raun um þetta. Ilún var enn gripin sjúklegri örvæntingu, henni fannst hún vera algerlega hjálpai's'ana. Hún reyndi að vinna hug á þessum tilfinningum, reyndi að grafa þær í d]úpi hugans, vera glöð og liressileg, lita hjarma liverrar dagstundar, en ekki skuggana. En stundum, er hún sal með bók í hönd, eða með handavinnu sína. og leit upp og horlði á hann frá lilið, þar sem liann sat við leslur eða starf, var sem þrengdi þegar að lijartanu, og sársaukinn vai svo mikill, að henni lá við gráti. Og hún spurði sjálfa sig hvort ást Dave til hennar liefði verið þannig. Og ef svo var, var það þá nokkur furða þótt liann reyndi að finna hugsvölun við stall Bakkusar? Hún hefir þyngst um tiu pund, liún litur vel út, liún er ófrisk, liugsaði Lida, og lcreppti linefana, svo að oddhvass- ar neglur hennar slcárust inn í hörundið. Það hafði verið heimskulegt af henni, að þiggja j>ctta hoð, liún liafði drukkið of mikið kvöldið áður, og deilt harðlega við Alec, og svo er hann var farinn, og liún var háttuð, hafði liún legið andvalca frarn undir morgun, er hún í heimsku sinni tólc tvo svefnskammta. Jessie, kona Franks, liafði komið klukkan ellefu, og orðið að hrista liana til í fiinm mínútur eða lengur, til þess að vclcja hana, og nú var klukkan orðin þrjú og hún langt frá því húin að ná sér. Dick liafði lcomið með vatnskönnu, sem í var Martini, og liún hafði drulckið nokkur glös, en ekki hætti þa&úr skákkog hún.hafði engg matarlyst. Og nú kvaldist hún af hitanum fra háUcestinuini, Þegar Iiún liorfði á Ridge luigsaði liún éittnváð á þá íeið að hún ætti að fyrirverða sig fyrir framkomu siha, iOr hún „rændi“ honuni föstudaginn síðaslliðinn, en .hún fann eldd til neipnar skömmustu. Iienni stóð á sama. Hún var glöð yfir, að hann vissi livemig tilfinningum hennar var varið í hans garð, hversu mjög hún þjáðist, og hún óslcaði sér, að þau öll vissu það. Hana langaði til að hrópa hátt, að hún elskaði hann, birta það undir feitletraðri fyrirsögn í blaði Dicks: Lida Wliipple er brjáluð af ást til Ridge Holbroolc og kærir sig kollótta, þótt allir viti það! Og nú fannst henni allt hringsnúast fyrir augununi á sér, Alec var að tala við Ginny Shields, en allt i einu fannst henni hann riða, henni sýndist hann og Ginny renna sam- an í eitt. Johimy Fenton hafði haft meðferðis útvarpsvið- tæki, en þetta var ekki músik, fannst henni, hara hávaði, og' með herkjum lókst henni að bæla niður löngun til að öskra hátt. „Eg þarfnast hreyfingar,“ sagði hún slcyndilega, „eg held, að eg verði að fá mér göngu.“ „Þú ert gædd alltof rikri athafnaþrá,“ sagði Ginny, „ekkert gæti dregið mig úr hlýjunni hérna.“ „Né mig,“ sagði Peg Fenton. „Ættum við eklci að spila poker?“ spurði Johnny. „Eg er til í það,“ sagðf Ridge. En Alec Littlejohn horfði á Lidu og hugsaði: „Eg ætli kannske að fara með lienni, en þá förum við að rífast.“ Lida smeygði sér í skíðajaklca sinn og tók trefil sinn og er hún var í þann veginn að leggja af stað, sagði Dor- cas öllum óvænt: „Eg lield, að eg liefði gott af að hreyfa mig lika, eftir að hafa neytt steikarinnar og eplakökunnar. Ef yður er ekki ógeðfellt að eg fari með yður, ætla eg að koma.“ .... Þær höfðu gengið í fimm mínútur eða svo og fóru stíg upp á hömrunum, nálægt hrúninni. Þær höfðu eklci ræðst við, sóttu enn á hrattann. Vindurinn hafði sópað snjónum af stígnum víðast, en sumstaðar voru skaflar. Víða var liorð skel á snjónum, en stundum hrast hún, og þá sulcku þær í snjó upp að lcnjám. Dorcas hafði aldrei séð neitt eins fagurt og eyna hennar Ginny i vetrarskrúða, og hún hafði orð á þvi, og bætti við: „En eg er dálítið smeyk að fara þennan stíg', svo nálægt.. brúninni.“ Lida jálti því, en kvaðst aldrei liafa lieyrt, að neinn hefði orðið fyrir slysí þarna. Fundum Dorcasar og Lidu hafði oft borið saman, en þetta var i fvrsta skipti sem þær voru einar, síðan er liún heimsótti hana á búgarðinn. Og Dorcas gerði sér elcki neina grein fyrir því hvað hafði komið henni til að talca skyndilega ákvörðun um að fara með Lidu i þessa gönguför. Rétt áður liaf'ði hún setið og horft á Ridge og verið van- sæl, en á næsta andartaki var hún staðin upp og lögð af stað með Lidu. Þar sem þær voru nú gat eklcert að líta nema ís og snjó og nalcin tré. Kofinn var horfinn úr. augsýn og það var sem þær væru liorfnar á skammri stundu til eyðibyggða. Þær sáu ekki einu sinni reykinn frá bálinu. Vindurinn gnauðaði lágt í greinum eilci- og kastaniu- trjánna og aldargamalla hlynvið. Og þarna voru lilca cedrusviðir og á stölcu stað einmana, fura, me'ð hinar dökkgrænu nálar sínar. Og enn sóttu þær á brattann, og gelck gangan nú greiðara, þvi að er hærra dró, urðu engir skaflar á vegi þeirra. Og lolcs voru þær komnar á háan, nakinn liamar, og hærra varð eklci lcomist. Var þarna all- livasst. „Eg er uppgefin,“ sagði Dorcas allmóð. „Eg liefði ekki ájt að leggja þt i þetla.“ Lida sneri sér við og liorfði á liana: þér cruð ófriskar, þvi liafði eg gleymt.“ Doicas star$i á liana. Hún hefði engum sagt frá þessu, eklci einu sinni Ellu. „Já,“ svaraði liún, „en livernig vissuð þér —?“ „Ridge sagði mér það,“ svaraði Lida. Ridge. Ilvers vegna? Og — liversu itarlega liafði hann sagt lienni frá högum hennar? „Eg skil,“ sagði liún lágt og gelck spöllcorn frá Lidu ög nær liamarsbrúninni. Ilægt, eins og lcnúin áfram af einhverju innra afli, fór Lida á eftir lienni, eins og til þess að forðast að vera of nálægt lienni, tók Dorcas enn eilt slcref fram, og svo annað, og var nú elclci nema fet frá blábrúninni. Hún leit niður og sá eklcert annað en snjó og urð og á stöku stað vottaði fyrir greinum barr- trjáa. —Smælki— ICona missti aí ungri dóttur sinni í mannþröng a járnbraut- arstöö. Hún æddi um og leitaöi aö telpunni og íann hana Joks- ins í nunnuhóp sem beiö á járn* brautarstööinni. Var svo að sjá sem telpan og nunnurnar skemmtu sér vel. „Eg vona aö barniö liafi ekkí veri'ö ykkur til mikilla leið- inda“, sagöi móöirin. „Fjarri því,“ sagöi abbadís- in. „Litla stúlkan viröist haldá aö við séum mörgæsir.“ Maöur, seni frægur var fyrir hagsýni í störfum og . góöa stjórn fyrirtækjum sínum, andaöist og fékk vlröulega út- för. Þegar kistan var borip nið- ur kirkjutröppurnar hrökk kistulokiö upp, sá látni settist upp og gat ekki oröa bundizt. Hann sagöi: „Ef þið hefðuð kistuna á hjólum þyriti miklu færri menn til aö koma henni á sinn staö!“ UnMqáta ftr 559 Skýringar: Lá&'étt: 1 heita, 4 vevlcfæri,' 6 vitfirring, 7 sudda, 8 tórín, 9 titill, 10 mannsnafn, 11 likamshluti, 12 hvað?, 13 peningar, 15 þegar, 16 hljóð. ' Lóðréttjjl bein, 2 ærða, 3 tala, útl., • ,4 samtenging, 5 tötrar, 7 tímamæli, 9 fór í lofti, 10 gruna, 12 mann, 14 frið. Lausn á krossgátu nr. 558: Lárétt: 1 klólc, 4 K.K., 6 lak, 7 áar, 8 eg, 9 et, 10 ort, 111 Kári, 12 al, 13 fleka, 15 af, 16 Lea. Lóðrétt: 1 klekkja, 2 lag, 3 ók, 4 K.A., 5 krafla, 7 átt, 9 erill, 10 orf, 12 aka, 14 E.E. t ‘ I ! • C. (%. Suttoa^hÁi TARZAINI - /s/ Tarzan varð að taka á öllu því, sem hann átti til, er hann bráuzt áfram með Jane undaii eldiniUu, Hann komst niður að ströndinni og öð út í sjóinn 'með Jane. Þar voru þau 'Úoksins örugg.-f • vjc' Og þárna liöfðust þau við, innan um fjöldá dýra, meðan eldurinn dó út, > sniátt og snjátti.' / ■ .-i i-11• > En er þau óðu aftúr í land, sentist Tikar á undan þeim að hálfbrunhu líkii Redziks, óvinar þeirra. :< ^

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.