Vísir - 09.09.1948, Page 7

Fimmtudaginn 9. septeniber 1948
V 1 S I R
9
OCXXJOOOCOOOOOOOOOOOOOOCSOCXSOOOOOOOCÍOOOOOOOOCXXXX:
ISAMUEL SHELLABARGER
59 |
O000000000000Q000000000Q00000Q
litningu á óhreinindin undir nöglum Spánverjans um
ieið og hann tók við bréfunum, braut innsigli liins fyrsta
og sagði uin lcið: „Fáið yður sæti, herra minn,“ en tók
siðan að lesa.
Méðan_\Tararíó las bréfið, litaðist Xamirez rím i salnum.
Það var eins og hann væri að hugleiða, hverju af skrauti
húsakynnanna hann ætti að ræna, er þar að kæmi. Að
lokum lók hann að virða Kamillu fyrir sér. Það fór lnollur
um liana, er hún varð þess var. Andrea setti dreyrrauðan
og hann hvessti sjónirnar á Spánverjann, sem varð um
leið litið á hann. Ramirez leit- undan með fyrirlitlegu
glotti.
Varanó ræskli sig og mælti: „Mér skilst, að þér séuð
ineira en bréfberi-----vitið um livað bréf þctta fjallar?“
Don Esteban kinkaði kolli: „Eg er fulltrúi hans tignar,
sem liefir fálið mér að leiða yður í allan sannleika, ef þess
gerist þörf.“
„Málið er augljóst,“ mælti Varanó og er Kamilla spurði
hann um efni bréfsins, svaraði hann: „Hans Heilagleiki
Iiefir nýlega bannfært frændur mína í Kamerínó og svift
þá sljórn rikisins. Hann ætlar senn að framfylgja þeirri
ákvörðun sinni með vopnavaldi og æskir þess af mér, að
her hans fái að fara liér um í friði, en auk þess sjái eg
honum fyrir nauðsynjum og leggi honum til þúsund
manna lið. Hann telur, að eg muni fagna þvi að fá tæki-
íæri til að veila honum lið..... Þetta er efni bréfsins,
Madonna.“ * f ’fHll
Andrea brosti með sjálfum sér, þvi að hann þckkti þenna
leik mælavel — Iagt var að Varanó og er hann neilaði,
var neitun hans talin gild ástæða til að lála til skarar
skríða gegn honum. Bréf Sesars Borgia vár því i raun
réttri yfirlýsing um að Fjallaborg mætti búast við árás’
„Eg get ekki tekið ákvörðun um þetta einn, þaí' sem
það snertir fleiri en mig,“ mælti Varanó. „Orsíni höfuðs-
maður, vilj-ið þér gera svo vel að sjá um að sendiboðanum
verði veittur góður beini.“ Síðan gengu þau Kamilla út.
Eftir andartaksþögn sagðist Spánverjinn og hafa bréf
ineðfcrðis til Andreas, en hánn kvaðsbhafa átt 'von á því.
Ilárín lók við bréfinu og gekk með það út að einum glugg-
anuin. Harín vissi, að þar mundi vera Uin úrsliíakosti lil
sin að ræða og mundi hann þvi ekki geta teymt lierlog-
anrí lengrír á asríaeyrunum. í raun og veru hafði hragð
Iians lekizt betur en liann liafði gert sér vonir ura, þvi að
hann hafði leikið á Borgia i fullt ár og varnir Fjallaborgar
voru nú eins traustar og þær gátu nokkuru sinni orðið.
En liins var og að gæta, að Sesar Borgía fór enn sigurför
og hafði ekki beðið neinn verulegan ósigur.
Andrea rétt leil á hin venjulegu ávarpsorð bréfsins og
las síðan áfram:
Enda þólt eg dragi ekki i efa, að það sé rélt frá
sagt í skýrslum þiniiin, að ekki muni reynast vand-
kvæðum bundið að leggja undir sig Mýrar, liefi eg
samt beðið árangurslaust eftir ákveðnum tiðindum
frá Fjallaborg. Eg hefi átt að fá þær fréttir fyrir
löngu. Þú ættir að vera orðinn stjórnandi borgarinn-
ar dc faclo og nota konu Varanós fyrir málpiprí
þina, i stað þess berást mér fregnir af töfum og alls-
konar afsakanir. Hafðu það hugfast, að eg vænti þess
að fregna lát tiltekins manns áður en tvær vikur eru
liðnar. Berisl mér ekki þær fregnir mun eg vita,
hvernig eg á að snúast gagnvart þér. Ertu blauður
kjáni eða liefir þú í hyggju að reyna að leika á mig?
Kveddu niður vafa þenna, (sem eg cr farinn að
kunna illá) með því að gera eins og eg óska, þvi að
þú munt liagnast harla litið, hvort sem þú ert refur
eða fifl. Eg geri mér miklar vonir um störf Andreas
Orsínis í framtiðinni. Þú veizt, hvað eg get boðið þér.
En eg--------
Andres brá skyndilega. Bréfið skalf i liöndum lians.
En eg liefi enga þörf fyrir bóndann Zoppó. Honum
gef eg aðeins kost á uppljóstun og gálga........
Andrea leit upp hugsi og tók ekki eftir því, að Spánverj-
inn virli hann fyrir sér og sá, að bréfið var ekki neinn
skemmtilestur, þótt Iiann hcfði ekki hugmynd um efni
þess. Andrea sá ekkert af því, sem umhverfis hann var,
því að þelta hafði verið reiðarslag! Leyndarmál hans, sem
öngþveili slyrjaldarinnar hafði gert mögulegt, var ekki
neitl leyndarmál! Hann Iiafði vitanlega lengi verið leik-
soppur Borgía að þessu leyti leiksoppur djofulsins!
Hann las áfram:
Hafðu þetta hugfast. Láttu að vilja mínum og
sendu mér fregn þá, sem eg óska og innan tveggja
vikna, eins og eg hefi tekið fram. Gerir þú það ekki
mun Kamilla Baglíóne sjálf gera þér Ijóst, hversu
mikils hún metur það, að menn sé af góðum ættum.
Þólt Andrea liefði oft gert sér upp, liafði liann aldrei
orðið að taka eins á til að láta eins og ekkert værj og er
hann kvaðst nú ætla að fylgja Spánverjanum til herbergis
hans og gekk á undan Iionum þangað. A leiðinni liafði
Spánverjinn mörg orð um það, að mikill auður væri sam-
an safríaður í höllinni, svo að ekki var um að villast, að
hann óskaði þcss að rnega ræná þar og rupla að vild.
Aiidrea hélt til herbergja sinna, þegar hann var búinn
að losna við Don Esteban. Hánrí byrjaði á þvi að brenna
hréfið frá hertoganiun, en siðan hugleiddi hann aðstöðu
sina. Hann liafði tckið ákvörðurí sína hiklausl og cnda þó’tt
hótun Borgía hefði vakið hjá honum hugleiðingar um að
beygja sig, liafði liann þegar bægt þeim frá sér. Spurning-
in var aðeins, hvort hann ætti að vera um kyrrt í Fjalla-
borg og taka þvi, sem að höndum kynni að bera eða flýja
og reyna að byrja nýtt líf annars staðar. Honum fannst
Iiann varlá murídu geta liorfzl i augu við Varanó-hjónin,
er þau hefðu komizt að því, hver hann væri raunverulega.
Ilann var svo þungt hugsi, að liann Iieyrði ekki i Belli, sem
kom inn i herbergið, fyrr en hann stóð fyrir framan hann.
,,.Tæja,“ tók Belli til máls, „nú munu einliverjar skip-
anir komnar.“ Hann liafði ekki lesið hugsánir Andreas,
þvi að Ramirez hafði haft meðferðs sérstakt bréf handa
honum. „Eg skil ofurvel, að þig langar lítið til að hlýða
þeim.“ Iíann seltist andspænis Andrea, sein leit á hann,
eins og hann væri viðutan. „Nú er komið að vegamótum,
hvort sem okkur líkar betur eða verr. Annars vegar eru
ástir, auður, völd, frægð — hinsvegar ekkert, ef til vill
það, sem verra er en ekkert.“
„IIeiður,“ sagði Andrea brosandi, „sjálfsvirðing, lireinn
skjöldur.“
Belli selli upp sorgarsvip. „Fyrir ári hefðir þú ekki verið
að gera þér rellu út af slikuirí smámuríum. Eg skil ekkert í
þér. Þú erl ekki vanur að gefast upp við síðustu hindrun-
—SmæEki—
Nazistar sátu í 5 ár á smáeyj—
unni Alderney í Ermarsundi, en>.
íbúarnir sem voru 1400 aö tölu,
höföu verið fluttir á burt, og:
höföu látiö eftir húsgögn sín
og ýmislegt annaö. Var kominn
griöarmikill ruglingur á allar
eigur þeirra er stríðinu var lok-
ið og ibúarnir komu aftur árið
1945. Sáu yfirvöldin sér ekki
annað fært en aö koma ölluna
húsgögnum þeirra á einn staö
úti á víðáttumiklu engi og hófst
svo kapphlaup þangað, alveg
eins og um gullgrafaralóöir —-•
mcnn uröu aö reyna aö hremma.
það sem þeir gátu náö í fyrst.
Fólkið þarna var áður vel
kunnugt og heimsótti nágrann,
ana oft, en nú forðast það aö:
koma inn fyrir hjá hvert öðru,
Það óttast að það muni sjá ein-f
hvern kæran grip sem þaö hefir
misst. ' j'
1
- Meira en helnjingur af öllutnf
sjúkrahúsum í Bandaríkjunum.
er fyrir geðbilaö fólk.
HreAAyáta ttr. 6S0
1
1
1
Lárélt: 2 Þvaga, 6 skilrúm,;
7 tveir eins, 9 ónefndur, 10*
hlemra, 11 lastmælgi, 12 sam-í
jenging, 14 útl. töluorð, 15;
gras, 17 bindi.
Lóðrétt: 1 Tærast, 2 tveir
eins, 3 bein, 4 drykkur, 5 far-
inn, 8 vökvi, 9 veiðarfæri, 13
hvílist, 15 hvað? 16 tveir
hljóðstafir.
Lausn á krossgátu nr. 649:
Lárétt: 2 Fákur, 6 Asa, 7j
in, 9 át, 10 kar, 11 tin, 12 ám,
14 Ni, 15 áir, 17 fenna.
Lóðrétt: 1 Alikálf, 2 fá, 3
ast, 4 K.A., 5 ritning, 8 nam,
9 áin, 13 sin, 15 án, 16 Ra.
£ SuneuakÁ: “ T A H Z A N
Tarzan sá á augabragði, livað var að Þegar Tarzan kom nær, þckkti hann Þtfir Tárzan og Tikar byrjnðu að
gerast og réðist gegn Ijóninu. undir eins, að ticr var kominn Tilcar, berjast, cn allt endaði i leik og gamni.
; scni þau höfðii alið upp.
En -Jane, sem liafði ckki þekkt Tikar
aftur,j liclt að maki hennar væri orð-
inn s'narVitlaUs. j