Vísir - 21.10.1948, Blaðsíða 7

Fimmludaginn 21. október 1948
V I S I R
I
nOCXXXXXXKaQOQOQQOQOQOQQQOClQQQOOQQOOOOOCMXXXXKXX
SAMLIEL SHELLABARGER
Staafanfa,
t
79
að Andrea missti sjónina. Hún sat á kné hans og lagði
meira að segja höndina á aðra öxl hans. Þetta sannaði þá
skoðun manna, að dvergar sé sálarlausir. Enginn þorði
að hlera samtal þeirra.
En hafi mönnum þótt þetta andstyggilegt, liefði þó
óheit þeirra vaxið enn, ef þeir liefðu séð Belli læðast inn
í herbergi Öldu nokkuru siðar og enn liefði liún aukizt,
hefðu menn vitað, að þaðan var innangengt i herhergi
Kamillu og að Bellí lagði leið sína þangað. Og öllum liefði
loks verið nóg boðið, ef þeir hefðu séð Bellí krjúpa við
hvilu Kamillu og bera hönd hennar að vörunum.
„Eg harma, að eg skuli hafa neyðzt til að haka yður
þessa sorg og þjáning,11 sagði hann, „en það var nauð-
synlegt — ella hefði illa farið. Það hefði ekki reynzt neinn
leikur að frelsa Andrea úr fangelsi, áður en liann hefði
missl heilsuna, eins og þcir voru búnir að leika hann. Það
er margt, sem þér þurfið að fyrirgefa mér.“
„Segið mér aftur, hvernig þér fóruð að þessu,“ sagði
Kamilla. „Eg skildi varla frásögn Öldu, því að henni var
svo mikið niðri fvrir.“
Bellí sagði henni alla söguna, en síðan mælti Kamilla:
„Þér eruð of góður leikari, til þess að eg gæti séð við yður.
. . . .En þér hittuð hann aftur í gærkveldi og töluðuð við
hann. Segið mér. Og síðan spurði hún Beflí í þaula.
„Framvegis mun Andrea ekki lmgsa um annað,“ sagði
hann að-lokum, „en að hjápa vður úr þessum vanda. Það
hað liann mig að segja vður.“
Kamilla var hugsi, þar sem óttinn heltók haná ekki
framar. „Hann hefði ekki átl að segja ósatt, Messer Maríó.“
„Það er alveg rétt.“
„Og eg get aldrei fyrirgefið honum aldrei!“"
„Við þvi er ekki að húast og eg sagði honum það líka
í gær. En við hugsum nú einungis um ráð lil að verða
yður að hði.“
„Það er óþarfi að óttast um mig, þvi að ekkert getur
hent nrig úr því, sem komið er,“ ma'lti Kamilla. „Eg mun
verða hér um kyrrt, ef eg get huglireyst Jiegna rnína, en
ella mun eg halda til Perúgiu. Ilertoginn er húinn að
koma fram fullkomnum hefndum við mig eða heldur
það. Hann mun gleyma mér upp frá þessu.“
Bellí var á báðum áttum um, livort hann ætti að segja
Kamilhi, hvað Borgía ætlaði sér með hana, en afréð svo.
að segja henni, hvernig í öllu lægi. Kamilla liló, er hún
frétti um I)on Esteban og sagði, að hann niundi ekki
gleyma þeim viðtökum, sem hann fengi. En Bellí hristi
höfuðuð, þvi að hann hafði haft nokkur kynni af Spán-
verjanum.
„Þér skuluð ekki vera of örugg,“ sagði liann. „Don
Esteban lætur ekki neita sér nenia eiuu sinni. Eftir það
inun liann gefa sltipanir og skipanirnar munu ekki verða
viðvilíjandi yður heldur þeim, sem þér elskið.“
„Eg skil vður ekki fyllilega,“ mælti Kamilla.
„Þá cr rétt, að eg segi allt af lélta. í horginni húa marg-
ir, sem þér hafið miklar mætur á. Hugsið vður, að ein-
hver þeirra yrði tekinn, sviptur klæðum og pyndaður fyr-
ir augum vðar og liann yrði ekki látinn laus nema þér
samþykktuð kröfur Don Estebans. IlVcrsu lengi munduð
þér þá þverskallast?“
Ivamilla fölnaði. „Enginn maður getur verið slíkur
óþokki. Auk þess er liann skyldugur til að hlýða mér,
sa mkvæmt uppgjafarskilmálunum.“
„Þér megið vita, að þeim skilmálum verður einungis
framfylgt, þegar það er Borgía liagkvæmt. Bamirez verð-
ur einvaldur, þegar liertoginn fer í dag og hann mun ekki
hirða um skipanir yðar. Haiin er ekki dýr, lieldur enn
verri. Ilann er grimmur eins og óður maður og' þess
vegna eruð þér í hættu. Þér verðið að sjá hlutina-i réttu
ljósi.“
Hann furðaði sig enn á rósemi hennar og minntist þess,
að lnin var af ætl, scm þekkt var fyrri hugprýði og æðru-
leysi i liættum. „Þakk’ fyrir,“ sagði liún síðan. „Eg sé,
hvernig í þessu liggur. Getið þér gefið mér heilræði.“
Bellí skýrði henni frá þvi, að þeir Andrea hefðu rætt
mn að taka Fjallaborg með skyndiáhlaupi, en til þess
þyrfti undirhúning bæði utan horgar og innan. Gallimu
væri sá, að til þess að hægt væri að safna liði utan horg-
arinnar, þvrfti mikið fé —-------
Þegar Kamilla heyrði, að fjrá niundi þörf, hrá hún
við, kastaði af sér sængurklæðunum og gelck herfætt
yfir að veggnum andspænis, þar sem liún studdi á hnapp,
en við það ophaðist lévnihólf í veggnum. Úr hólfinu tók
liún gullinu kistil, gekk með hann að hvíhmni og hellti
úr honum, en skartgripir hrulu um liviluna alla. Bellí
rak upp undrunaróp, þegar hann sá alla dýrðina. Hann
gizkaði á að þessir skargripir mundu vera að minnstá
kosti þrjátíu þúsund dúkata virði.
„Miuldi þetta koma að gagni?“ spurði Kamilla.
„Madonna, þarna eru laun Svissarasveitar i eins lang-
an tinia og nauðsynlegt er.“
„Takið þetta þá og sjáið svo um, að Messer Andrea
liafði nægt te til þarfa sinna.“
Bellí spurðí liana, hvorl Sesar Borgía vissi um skart-
gripina. Hún kvaðst hafa látið tilkvnna honum, að hún
hefði gefið allt af því tagi til stvrjaldarrekstursins.
„Ágætt!“ sagði Bellí. „Engill hefði ekki getað logið het*-
ur......En eg er maður fátækur. Þorið þér að trúa mér
fyrir svo miklum auði? Eg veit ekki hvort eg treysti mér
fullkomlega sjálfur.“
Kamilla snéri sé að Öldu. „Er óhælt að treysta honum?“
Dvergurinn starði á Belli feins og kettlingur á holahit.
„Tlann nnm eliki haka okkur vonhrigði,“ sagði Alda siðan.
„Eg lofa engu,“ sagði Bellí, „en eg liugsa mér að fá
lán út á skartgripina, svo að hægl verði að endurheimta
þá. En eg þarfnast aðeins nokkurs hluta þeirra. Berið hina
dýrmætustu á yður öllum stundum og látið engan vita,
að þér hafið þá.“ Siðan stakk liann nokkurum gripum
á sig og var að þvi húnu liugsi um lirið. „Þetta er nú gott
og' blessað,“ sagði lumn svo, „en livernig eigið þér að verj-
ast næ^ta mánuð eða tvo ínánuði, meðan við undirhúum
árásina? Þér eruð vilanlega i sorg vegna eiginmanns vðar.
Þér gætuð kannske haldið Bamirez í skefjum með lof-
crðum, en eg veit ekki, hvort hann mundi sætta sig við
þau ein til lengdar.....la-á. nú veit eg....í gær urðuð
þér fyrir svo miklu áfalli, að þér misstuð vitið. Engan
mun furða á því, þótt þér séuð alvcg óð með köflum og.
Jiekkið ekki nokkurn mann jiess á milli. Þér verðið að
látast vera vitsiola gagnvart öllum, þernum yðar og Öldu
l>rinsessu lika. Bamírez fær litið aðgert gegn geðveiki,
ef j)ér skiljið, við hvað eg á.“
„Já, en j)ess vildi eg óska, að eg væri eins slæg og j)ér.“
Hann hristi höfuðið. „Nei, það lærist i of hörðuiþ
reynslusköla. .... En hafið það lmgfast, að þér meg'ið
aldrei gleynia vður eða detla út úr hlutverkinu, því jiá
er allt glatað á samri stundu.“ Kamilla lét eins og hún
Korintnskuiðar
opnaðui aftui.
Aþenu (UP) — Ivorintu-*
skurðurinn, eitt mesta mann-
virki sinnar tegundar, hefir
verið opnaður aftur eftir a®
hafa verið ófær í sjó ár.
Skurðurinn er nærri fjórar
mílur á lengd, en styttir
siglingaleiðina suður fyrir
Grikkland um rúmlega 200
milur. Hann er 75 feta
breiður og 26 feta djúpur,
cn víða eru bakkaruir 250
feta háir.
Amerískir verkfræðingar
opnuðu skurðiun og urðu til
þcss að ná upp úr honum
um 2000 smál. af brúarstáli
og grafa hurt 600,000 ten-
ingsmetra af mold og grjóti,
sem hrunið höfðu í hann.
Sesar lét sig drejnna um að
gera skurð um Korintueiði
og Nero lét nieira að segja
byrja á verkinu, en það var
franskt félag, sem gerði
slcurðinn loks 1893.
Siðprúð
óskast til afgreiðslu. Ekki
yngri en 16 ára, (þarf að
hafa húsnæði sjálf).
Veiíing'astofan
Laugavegi 86.
Stiilka
eða roskin kona óskast lil
húsverka til Björns Ölafs,
Mýrarhúsum. Uppl. i síma
3424 eftir kl. 5 næstu daga.
fyrirliggjandi.
GEYSIM H. F.
Veiðar f æ radeildin.
c. <?. faN-cufh: — TARZAN — 260
Tarzan beið ekki boðannu og naut Me'ö einu tiöggi rotaði Ijann Hinker, „Þú hefir drepið hann,“ sag'ði Ched- „Nei,“ sagði Tarzan, „hann myndi
nú tiiáii'ðar sinnar bg skotiðliæfði ekki.H sém l'éll steindiíuður til jarðar. C sviek byrstnr, „ög mi vérður j>ú að konia 'hafa dreiiið tni'g.“ En nú Tæddist Sprout
•- 'r.) i'.d ‘-k ineð okkiir og-mætá fyrir rétti.“ aftan að aþamanninum.