Vísir - 27.12.1948, Side 7

Mánudagmn 27. desember 1948
V I S I R
t
| Læknir
I
I eiginkona
lil gi-undvallar liggiir," sagði liann eins kuldalega og hon-
um var unnt. „Stundum kemur það eins og yfir mig, að
mér finnst heimskulegt að ætla, að hjúskapur okkar geli
leitt til nokkurs góðs. Þá finnst mér, að eg ælti að snúa
mér að þér, sem værir þú venjuleg léttlynd kona — og
ekki reyna að leggja á þig alla þá ábyrgð, sem þvi fylgir,
að bindast Iijúskaparböndum. —- Mundi þér ekki hafa
verið það alveg eins að skapi — þú mundir ekki hafa gert
uppsteit, þótt eg nyti allrar bliðu þinnar þcgar i kvöld,
látið þér það vel lynda?“
„Já, ef svo væri ---- er það ekki einnig það, sem þér
er efst í hug?“ svaraði hún kyrrlátlega.
„Eg er karlmaður — og eg er gagntekinn af ást á þér,“
svaraði hann af fullri hreinskihn. „En eg vil, að við upp-
skerum annað 'og meira í hjúskaparlifi okkar, og þess
vegna get eg beðið, þar til við erum orðin hjón.' En þér
þér finnst þannig ekki skipta svo miklu máli, livort við
erum gift eða ekki? Andartak greip mig nokkur ótti —“
„Nei, þú ferð villur vcgar ef þú heldur það. Eg ætla að
giftast þér, þótt eg viti, að við munum oft deila harðlega.
Eg hefi engan áliuga fyrir tengslum, sem byggjast á léttúð
eða lausung. Slíkt er jafnan á sandi byggt, og hefir sínar
hættur í sér fólgnar, einkum fyrir konuna, og þess vegna
vil eg liætta á að giftast þér, þótt við liöfum óliltar skoð-
anir uin allt milli himins og jarðar nð kalla. Eg játa hrein.
skilnislega, að þú hefðir getað fengið allt, sem hugur þinn
girnist nú, en . .. . Andrew, eg elska þig, og þegar eg hvili
í faðmi þinurn finnst mér allt eðlilegt og alveg eins og
það á að vera.“
Hann þrýsti hlýlega hönd hennar, sem hún liafði rétt
Iionum, næstum biðjandi, en i þetta skipti gerði hann enga
tilraun til að draga hana að sér.
„Eg vildi óska, að þú litir jafnan þannig á,“ svaraði
hann hlýlega. „Hvernig væri aimara, að þú smevgðir þér i
eittlivað, og við færum i kvikmyndahús?“
„En lil þess langar mig ekki minnstu vitund, Andrew,“
svaraði hún, „eg er þrevtt, og eg óskaði mér einskis frekar
en að við gætum verið heima i ró og friði. Og við getum
varla farið í kvikmyndahús að kveldi greftrunardags
Monicu frænku.“
„Og eg get varla haldið kyrru fyrir liérna i íbúðinni í
kvöld i fjaiweru þcrnu- og þjónaliðs og hagað mér sem
séntihnaður og sjóliðsforingi, jafnfögur og þú ert — og
freistandi, í þessu næfurþunna kjól“.
Það voru gletnisglampar í augum lians, en rödd hans
var ákveðin:
„Annað hvort kemurðu með mér í kvikmyndahús, eða
eg fer i gistihús mitt. Þú getur valið.“
„Þú ert göfugmannlegur! Gott og vel, þá fer eg og hefi
fataskipti,“ sagði hún og stóð hikandi á fætur. „Þú ert svo
eigingjam og frekur, að sjaldgæft mun, og eg vil vekja
atliygli þina á þvi, að eg fer aðeins með þér lil þess eins
að ba'la það upp, að eg held kyrru fyrir i borginni til þess
að stundá sförf min, i stað þesá að fará ThrúðkáuþsFérð
ineð þér.“ *;; ;; ,,
„Þú færð vitanlega að stunda störf þin,“ sagði hann og
kyssti hana snögglega, er hún gekk fram hjá honuni, ó
leið inn i svefnherbergið. „Flýttu þér nú, eg kann þvi illa,
að koma inn í salinn, þcgar sýning cr, byrjuð. Og livað
brúðkaupsferðina snertir skal eg annast undirbúning
hennar.“
„Eg efast ckki um, að þú hafir meiri reynslu í þeim
efnum en eg,“ svaraði hún hlæjandi, er hann lokáði svefn-
berbergisdyrunum á eftir henni. Henni var ljóst, að hún
hafði sigrað í fyrstu lotu, enliún var undrandi og dálitið
kvíðin vegna liins sterka vilja hans, og yfir, að hann hafði
getað bælt niður þá ástríðu, sem án cfa hafði kviknað i
huga hans. En hún játaði með sjálfri sér, að cf hann hefði
ckki bælt hana niður mundi hún enga mótspyrnu hafa
getað veitt. Vafalaust yrði hann erfiðari i sambúð en hún
liafði ætlað, en hún brosli er hún hugsaði til Jæss hversu
hlýr og mildur hann var í ást sinni, en tillit hinna stóru,
grábláu augna hennar bar því vitni, að hún var mjög hugsi.
Hin borgaralega hjónavigsla fór fram í skrifstofu
nokkurri í húsi, sem var skammt frá St. Mpniku-sjúkra-
húsinu. Athöfnin slóð öi-skamma stund og' Rósalinda
Mounle-Ashe var orðin frú Andrew McGann áður en lnin
var fyllilega búin að átta sig á því, sem gerst haíði.
„Við getum látið gefa okkur saman í kirkju, næst þegar
eg fæ leyfi,“ sagði Andrew, er Jiau stóðu á gangstéttinni
fyrir utan húsið, og búið var að greiða vottunuin og Joeir
farnir sina leið.
„Þetta minnir mann frckar á að koma i vinnumiðlunar-
skrifstofu lieldur en að vinna hátiðlegt heiti fyrir ásjónu
guðs. En það verður víst að nægja i bili.“
„Jæja, það er að minnsta kosli búið að splæsa okkur
saman, eins og Jiið segið í sjóliðinu,“ sagði Rósalinda
gletnislega, „svo að eg ætla ekki að fara að setja út á neitl.
Og ef þú vilt kirkjulega hjónavigslu að auki geturðu tekið
Jn’nar ákvarðanir þar um, en eg er smeyk um, að eg sé
illa kristin“.
„Þú átt vafalaust eftir að verða trúuð kona,“ sagði hann
alvarlega. „Eg tilheyri öldungastjórnarkirkjunni og jafn-
gáfuð kona og þú verður fljót að kynna þér allt, sem til
J)ins sálarfriðar hevri. Sem læknir get eg vitanlega ekki
átt illa kristna konu, J)xí að allir bæjarbúar myndu skelf-
ingu lostnir, ef J>ú kæmir ekki í kirkju mcð mér á hverj-
um sunnudegi. Og nú vil eg ekki hlýða á neina vitleysu,
og ættir ])ú að stiga inn i Jjennan bil, sem eg með miklum
erfiðisrnunum gat fengið leigðan hjá Binky Binns, i til-
efni hins hátíðlega atburðar.“
„Eg get ekld farið með J)ér. Eg liefi sagl Jiér, að eg verð
að flýta mér i sjúkrahúsið,“ sagði liún, en hann var lienni
stæltari, og hún varð að ldýða, til Jiess að koma í veg fyrir
að í sennu lenti Jiarna á götunni.
„Þeir geta vel verið án þin þarna í sjúkrahúsinu,“ sagði
Iiann, „meðan við förum að fá okkur kaffisopa í tilefni
dagsins.“
Hún yppti öxlum — og lét undan.
„Jæja J>á, en minnstu J)ess, að þvi fyrr sem eg kemst i
sjúkrahúsið, því fyrr kem eg heim í kvöld. Eg hefi gert
ráðstafanir til J)ess að við fáum fyrirtaks miðdegisverð, —
alla J>á rétti, sem þér þykja beztir, ástin niin. Og kampa-
vin, til J>ess að bæta J>ér upp að ekki verður af neinni brúð-
kaupsferð.“
Hún horfði á hann óstúðlega, en J>að var vottur ertni í
tillilinu, er hún seltist i bifreiðina, sem Binky hafði lánað
Guö; er alls staöar nema í
Rófnj-þar hefir hann jarl í sinn
stað.
VinnumaÖur segir upp vist
sinni hjá bónda. „ÞaS er leiöin-
legt, aö þú skulir ekki vilja vera.
Jón, eg vil ekki almennilega
missa þig. Hvaö J>ykir þér aö
hjá mér?“ — „Eg vildi gjarnan
vera kyrr; eg Jiykist ekki láta
mér vant. Þaö er bara þrennt,
sem mér þykir vanta. ÞaÖ er
meira kaup, meiri tómstundir,
og lykillinn aö búrinu hérna.“
Presturinn: Brennivíniö er
skæður óvinur, Jón minn. —•
Jón (sem var mesti drykkju-
svoli): „Stendur þaö ekki í
biblíunni, aö viö eigum aö elska
óvini okkar, prestur minn?“ —
Prestur: „Jú, en þaö stendur
hvergi, að viö eigum aö svelgjá
þá ofan í okkur."
MnAAqáta Ht.666
Lárétt: 1 Snar, 6 friður, 7\
sólguð, 8 eldsneyti, 10 tónn,
11 ættingi, 12 karlmann, 14
tveir eins, 15 rólyndi, 17 ung-
viði.
Lóðrétt: 1 Forsetning, 2
ull, 3 ókyrrð, 4 ræna, 5 dans-
inn, 8 gælunafn, 9 eldstæði,
10 frumefni, 12 ábendingar-
fornafn, 13 liðinn, 16 tveip
eins,
Lausn á krossgátu nr. 665:
Lárétt: 1 Armband, 6 Pó,
7 Ú.N., 8 magál, 10 A.A., 11'
ina, 12 munn, 14 S.Ð., 15 gól,
17 sitra.
Lóðrétt: 1 Api, 2 ró, 3 Búa,
4 angi, 5 dólaði, 8 Mangi, 9
ans, 10 au, 12 mó, 13 nót. 16
L.R.
r. e Su^uaki: — TAKZAN — m
Tarzan beygði sig og stökk fimlega Síðan hlupu þau Jane eftir þökun- Á meðan fóru Sproul og félagar hans Á meðan þessu fór fram stóö Tikar
cftir húsþakinu meðan kúlurnar hvinu um áleiðis lil úljaðars borgariunar. á eftir þeim og stöðugt þrengdist hring- yfirgefinn á götunni og beið átekta.
umhverfis hann. urinn.