Vísir - 15.01.1949, Síða 7

Laugardagiroi 15. janúar 1949

| Læknir \)ictörla féíuji;
eða
I eiginkona 31 i|
juinimimmimniiHffliHBniiiHiiimininiiiinnimiHmni
VISIR
5T
6. KAPÍTULI.
Fiótti að næturlagi.
,,Eg er staðráðiii i að ná í ibúð á morgun, þótt eg hleypi
inér í skuldir til þess áð greiða liúsaleiguna,“ sagði Rósa-
linda, er liún kom inn í herhergi Andrew. Hún hnyklaði
fcrúnir, c.r ]mn liorfði á liann, þar sem hann sat við út-
varpstækið og lilustaði á dynjandi djass-músik. „Ó,
Andrew, í hamingju bænum, skrúfaðu fyrir. Það er óþol-
andi að hlusta á þetta. Eg er þreytt og liefi vist nokkurn
rélt á hvíld og ró eftir langan og erfiðan dag, þótt livild-
arinnar geti ég aðeins notið i svefnlierbergi minu.
Andrew slillti sig um að taka fram, að þessa slundina
va>ri liún i herbergi hans, en hann gerði sem hún bað og
skrúfaði fyrir jassinn.
„Vesalings stúikan mín, cg verð þá vist að leita uppi
aðra stöð, þótt þar sé kannske ekki annað að liafa en
fyrirlestur um lcaupskipaflotann, eða annað álika skemmti-
legt. Þeir ættu að tala minna um afrek sín og lietjudáðir
og sýna góðan vilja sinn i fi-ainkvæmd, til dæniis með
ráðstöfunum, sem af leiddi, að ekki fari eins og eftir sein-
uslu styrjöld, er uppgjafahermenn urðu að draga fram
lifið með því að selja eldspýlur á götuliornum eða spila
á lírukassa.“
„Þetta útvarp fer í taugarnar á mér, ekki síður en leti
þin,“ svaraði Rósalinda og skrúfaði fyrir. ,,Og eg endur-
íek, að á morgun fer cg og leita að ibúð. Við erum búin
áð vera viku hér i gistiliúsinu og eg er fullsödd á verunni
hér. Eg er sannfærð um, að þú hefir eldeert lagt þig fram
til að útvega ibúð. Þú gætir verið búinn að þvi, og búinu
að ia eitthvað að starfa, ef ]»ú vildir. Hcfirðu talað við
herra Oistopher í Regional?“
,Eklíi enn, ástin inin,“ sag'ði hann, hengdi upp l<ápu
heimar og dró fram eina hægindastóhnn i herberginu.
En hún snéri sér að honum, þreytuleg og föl, en með leiftr-
anrli augu:
„Og eins og eg' hafði liaft mikið fyrir, að koma þvi til
leiðar, að Jiessi viðræða gæti farið fram. T.etiblóðið þitt —,
hefirðli ekki vitglóru i kollinum ?“ .
Ilún missti alveg stjórn á sér i svip.
„Það er engu likara en að þú gelir ekki sinnt neinu,
liema að drekka; starf, heiðarlegt líf, allt er einskisvirði,
Uenia að þjóra? Og á ég að gjalda ]>ess allt mitt líf og
sjá fyrir þér, vegna heimsku minnar fyrir tveimur árum.
I.n ef cg verð að borga hrúsann, vil eg ráða stefnunni. Og
liér eflir hættirðu whiskvdrylddcjunni, skilurðu það.“
Hún tók wlúskyglas hans, sem var hálffullt ,og slengdi
því á vegginn af öllum mætti, þar sem ]>að fór í þúsund
mola og skildi eftir ljótan, blautan blett.
Ilann settist á rúmstokkinn og ldó að henni, þar til
tárin komu fram i augu hans.
„Bléssað barn,“ ságði hánn, ]>egar lianri loks fékk mælt,
„þelta er i fyi-sta skipti, sem eg lxefi séð þig liaga þér
svona. Og mér finnst það .merki mannlegra tilfinninga,.
sem eg hélt að liin fína Mou nt-Aslie fj ölskvlda liefði -ekld.
til að bera. Eg ætla þess vegna að láta móðgánir þínar
'og ásakanir sem viml uin eyru þjóta, og færa þér þær
góðu fréttir, að eg hefi fengið starf. Ög auk þess heimili
handa okkur. Þú þarft því ekki að ala framar neinar
áhyggjur efnaliagsins ýegna, og getm* aftur komið fram
sem góða, alúðlega lconan min.“
„Eg er hvorki góð né alúðleg, að minnsta kosti finnst
mér eg ekki vera það þcssa dagana, mér finnst næstum,
að eg sé elcki konan þín.“
Hún strauk þrevttri liönd um enni sitt.
„En mér er það gleðiefni, ef þú liefir fengið eittlivað að
starfa, og eg bið þig að afsaka, a'ð eg gætti ekld skapsmuna
minna, en eg er svo 'þreytt, Anch-ew. Þetta var erfiður
dagur, og samstarfið við Bert frænda var ákaflega erfitt
í dag.“
„Já, nú geturðu sagt upp starfi þinu liveriær sem er,
cngillinn minn,“ sagði hann og stóð upp, gekk að stól
liennar og settist á annan stólarminn. „Eg hefi fengið starf
lijá lækni i Skotlancli, og við getum lagt af stað þégar þér
bezl hentar, og' raunar því fyn- þvi belra, því að föður-
bróðir minn, sem liefir falli/.t á að gera mig að félaga
sínum, kemst ekki yfir allt, sem liaim liefir að gera. Og
Ardenbrae cr orðinn allmiklu stærri bær en þegar eg var
clrengur, og föðurbróðir minn cr riú aldraður orðinn.
Hann þarf á hjálp að halda sem fyrst.“
„Ardenbrae? Ertu að Jnigsa um a'ð setjast að i Arden-
brae i SkotlancU sem starfandi læknir?"
Hún slarði á liann og bar tillit atigna herinar skelfingu
vitni. „En .... livers vegna......Andrew.........Þetta er
svo afskekkt .... og livers vegna reyndir'ðu ekki að fá
citthvað að starfa í Lundúnum? Þér hefði vafalaust telc-
i/t það, ef þú liefðir beðið frænda minn um aðstoð, en
bann er álmfamaður.“
„En það eru fleiri en þú, sem eiga frændur sem eru
áhrifamenn,“ sagði hann hlægjandi. „Að visu er Robert
IMeGann ekki „Harley-Streel-læknir“, en liann nýtur álits
og yirðingar norður í Wiclc, og læknisstarfsemi lians er i
blóma. Hún er að minnsta kosti orðin svo mikjl, að einn
inaður getur ekki anna'ð lienni. Og nú verð eg aðstoðar-
iuaður lians og fæ fimm hundruð sterlingspund á ári og
verð félagi lians síðar, ef honum fellur við mig. Að við-
bætlum þinaxm 400 stcrlingspundum á ári og eftiilaunum
þeim, scm niitt þakkláta föðuiiand lætur mér i té, ætti
rið vera unnt að komasl vel af, ekki sizl þár scm frændi
riiinn liefir ekkert á móti þvi, að við búum lijá honúm.
já, og svo sparar þú honum mikil útgjöld, þar sem hann
getur sagt upp ráðskonunni, og getum við því búið hjá
honum okkur að kostnaðaiiausu, og þetta vegur ekld
lítið hjá mér, sem er, eins og þú veizt, liarðsvíraður Skoli.
Ekki er ætlunin, a'ð þú vcrðir a'ð þræla, þvi að vinnukona
er á lieimilinu, og' auk ]>ess er ágæliskvinna nokkur, sem
keínur við og við til þess að vinna öll áukastörf, þvo þvott
og þar fram eftir gölunum. Þú þarft nefnilega ekki annað
að gera en stjórna, og vitanlega geturðu líjálpað oklair í
apótekinu olckar, ef þig langar til. Ilann segir að við get-
um búið tvö lierbergi i húsinu að liúsgögnum alveg að
vild og eftir okkar smekk, og ei- það ágætt, þvi að eg er
ekki viss um að þú og frændi gamli liafið alveg sania
smekk. Halm hlýtur að vera orðinn mikið brevttur fiá
þvi eg vár strákur, því að liann ætlaði alveg að ganga af
göflunum, ef móðir min staklc upp á að kaupa ný glugga-
tjöld í öðrurii lit en var á þeini gömlu.“
„Hættu, Anclrew, Audrew, það hringsnýst allt fyrir mér,“
sagði Rósaliuda og lagði hentlur siriar að glóðheitum
kinnunum. „Þú flaslcar á hinu santa og svo oft á'ður, tel-
—Smælki—
i,, •> ■ jj
; „HvaS gengur aö þér, þú erfc
tneö tárin í augunum ?“ V
, Já, hún manirriá drekkti ein-
um af litlu kettlingunum mín-
um."
„Og þess végna ertu aö
gráta?“
„Já. Ilún var búin aö lofa því,
aö eg mætti gera þaÖ sjálíur."
Fágætt mimiismerki. Sjald-
gæfu stríös-minnismerki hefir
verið komið fyrir á húsvegg við'
Nettuno-torg í Bologna á ítal-
íu og er það kállað „Minninga-
veggurinrf*. Þar hafa verið íest.
ar ui)j) ljósmyndir og augna-
bliksmyndir af Soo unguiri.
niönnum, sent týndu lífi í styrj-
öldinni. Utan um myndirnar er
breiður ramnri úr sigrænum
bKiðum. Hvéf .jnynd er skreytí:
meö svörtu bancli eða íána og';
eru einnig á myndirnar rituð
Diinningarorð frá vinum og
ættingjum.
HrcMgáta hk 673
Lárétl: 1 Snyrtilega, 6 hóf,
7 göniul forsetning, 8 hrast,
10 tvihljóði, 11 nægilcgt, 12
nakið, 14 eldsneyti, 15 loft-
tegund, 17 gin.
Lóðrétt: 1 Sleip, 2 leikur,
3 f'tigl, 4 rild, 5 sæmileg, 8
marra, 9 sundfugl, 10 fanga-
mark, 12 flugur, 13 missir,
16 frumefni.
Lausn á krossgátu nr. 672:
Lárétl: 1 Mætavel, 6 ar, 7
Fe, 8 lagin, 10 Fa, 11 ana, 12
licnt, 14 N.Ð., 15 gær, 17
karri.
Lóðrétt: 1 Mak, 2 ær, 3 afa, .
4 vega '5 lánaði,. 8 langu, 9,
iim, 10 Fe, 12 há, 13
R.R. J
€. Suncuqká;
Urtl-leið og ljónið Mimba tók undir sig
str.kk' vatt dádvrið sér finricga áindan.
I -240Ci-1
Miriiba reyndi livað eftir annað, en
brást alltaf bogalistin, en þetta liefði
lyyrizt Tiknr auðvelt. f ;
Mimba var banhungruð og bálvond Nú var ekki um anuað að ræða en að ,
yfir þvi, hversu illa hafði itl tekizþ, , reyua að tk sér riiannákjöt,/
Ljónið sneri nú aftur til..hprrisins'. . ' '■: ; t"‘ ‘ : j
- - 'rf /. : .... dfr'. s ■■■■f Ý f.:A: ■ 1 ri 'J-a