Alþýðublaðið - 15.09.1928, Qupperneq 4

4
ALPÝÐUBLAÐÍÖ
lichmoað Mlxtnre
er gott og ódýrt
Reyktóbak,
kostar að eins kr. 1,35 dósin.
Fæst i öiliiii verzl-
unum.
„Æ skal gjöf til Blalða“
Enginn getur búist við að við gef-
um honum kaffibæti í kaffið sitt,
nema að hann kaupi okkar viður-
kenda kaffi. — Esa Sstastlð plð
nú á. Hver, sem kaupir IV* kg-
af okkar ágæta brenda og malaða
kaffi, hania fær pfins ‘A kg.
af kaffibæti.
Kaffibrensla Meykjavíkur.
Pússningar-
sandnr
til sölu. Uppiýsingar í
síma 1528.
Ivar Wennerström
pjóðþingsmaður frá Sviþjóð, og
kona hans, Lóa Guðmundsdóttir
Wennerström, eru á ferðalagi í
Canada. Voru þau nýlega í Win-
nipeg. (FB.)
ihaldið
hefir boðað' til tveggja stjórn-
UnáLafunda í Árnessýslu. Annar
verður haldinn í Hrauni í Eyja-
fjallasveit 20. þ. m., en hinn að
Stórólfshvoli þ. 21.
St. Brnnós Flake,
pressað reyktóbak, er
uppáhaid sjömanna.
Fæst i ðllniB verdoiuBi.
Björgunarskipið ^Geir1
Hingað kom í gær frá Græn-
landi, björgunarskipið „Geir**. Er
það m?ð skip í eftirdragi, er
strandaði í. sumar við Grænlands-
strendur. „Geir“ kom tH að fá
hér kol.
Messur á morgnn:
1 dómki'rkjunni séra Bjami
Jónsson kl. 11. í fríkirkjunni kl.
2 séra Gunnar Árnason. í Ljanda-
kotskirkju hámessa kl. 9 f. h. og
kl. 6 e. h. guðsþjónusta með pre-
dikun. f spítaiakirkjunni i Hafn-
arfirði eins.
Kvikmyndahúsin.
Gamla Bíó sýnir í kvöld í
fyrsta skifti „Skruggusteina", gam-
anmynd í 8 þáttum. „Lifli og
Stóri“ leika aðalhiutverkin. Nýja
Bíó sýnir enn Don Juan við góða
sökn.
Veðrið
Hiti 10—11 stigv Suðlæg átt.
Kyrstæð lægð við Suður-Grænr
iand. Önnur lægð suðauistur af
Nýfundnalandi á norðausturléið.
Austan 2 á Halamiðum. Horfur:
Hvass suðaustan. Rigning.
Hitt og þetta.
__Fólksflutningur til Banda-
rikjanna.
Eins og kunnugt er, takmarka
Bandaríkjamenn íölksflutninga iinin
NETTO
tHHQUD
tinsmmfmkm'jm cacao
WORMERVEER (huuano)
Nýkomið: Regnkápur mislitar, ó-
dýrar, rykfrakkar kvenna og unglinga,
morgi.nkjóiar, svuntur, lífstykki, nátt’-
kjólar, sokkar og fl. Verzlun Ámunda

r T AI!s koiias*
iillaí-
i fÍFllF
r í mesíu og
m i beztu úrvali.
Si •“■íÍlPÍa
j Alpýðuprentsmiðjau. i
j Mverflsgots 8, sími 1204, S
j tekur að sér afls konar tækifærisprent- j
un, svo setn erfiijóð, aðgdngumiða, bréf, J
• reikninga, kvlttanir o. s. frv., og af- j
J, greiðir vinnuna fljótt og við réttu verðf. í
Árnasonar.
Hvergi vamiaðri föt saum>
uð eftir máli en hjá; Guðm.
B. Vikar Laugavegi 21.
Brauð og kökur frá Alþýðu-
brauðgerðinni á Vesturgötu 50 A.
í land sitt. Er leyfð ákveðin tala
innflytjenda fxá hverju laindi.
Vegna þess að atvinnuskilyrði í
Ameríku hafa farið versnandi',
sækjast meim nú ekki eins eftir
að komast vestur og áður. Jafnvel
Canadabúar og Mexíkóbúar sækjá
þangað ekki eins og áður, en þaö
eru engar hömlur á innflutnmgi
fólks frá þessum löndum til
Bandaríkjanna. Árið 1927 komu
500,631 innflytj. til Bandaríkjanna,
en sama ár fóru 274,356 heim til
lands síns aftur, eða 20,848 fleiri
en árinu áður. — K-omið hefir
til tals að breyta lögunum og
leyfa ötakmarkaða fólksflutninga
inn í landið. Er Hoover forseta-
efiii og repúblikanar yfirleitt
Sakkar ----- Sokkap — Sokkar
Að eins 45 aura og 65
aúra parið. — Vörusalinn,
Klapparstíg 27. Simi 2070.
Margt af nýjnm, góðum og
ódýrum vörnm höfum við
fengið. Sokkabúðin.
þeirrar skoðunar. Margir ótfast
hins vegai mikið aðstreymi inn-
flytjenda, sem fúslega myndu
vinna fyrir langtum lægra kaup
en amerískir ver.kamenn sætta sig
við, og rinna því á móti því, að
lögunum verði breytt. (FB.)
Ritstjóri og _ ábyrgðarmaður:
Haraldur Guðmundsson.
Alþýðuprents mið jan.
Upton Sinclair: Jimmie Higgins.
Iskrúfjárnum og klaufjárnum til þess að reisa
nýjan heim!
Og þannig gekk það í nokkrar vikur; og
allan þann tíma horfði Jimimie á það, þegar
hann var að fara heim á kvöldin, að heimili
manna voru lögð í auðn — þök féllu ofan
í rykskýi, og höpar af mönnum hlóðu drasl-
inu á vörubifreiðar. Áður en langt tim leið
voru komnir gaskyndlar og þá var unnið
alla nöttina — verkamannahópar bjuggu í
tjöldum á auðum svæðuim fyrir utan borg-
fna, og héldu þeim heiturn imeð því að skift-
ast á að sofa í þeim. Jimimie Higgins komst
að raun um þann sorgiega satanleifca, að
þrátt fyxir alla mótspyrnu jafnaðarmannav
þá var ófriðurinn samt sem áður kominn til
Leesville. -
4. kapítulL
Jimmie Higgins auðgast.
I.
það leið nokkur tími áður en Jimanie
skildí hvers eðirs þessar nýju vélar voru,
sem hann var að hjálpa til að komla fyrir.
Engirm hirti um að útskýra það fyrir hon-
um, því að hann var ekkert annað en tvær
sterkar hendur og sterkt bak; á hann var
ekki litið sem mann með heila — og hvað
sái og sannfæringu leið, þá var ekki
búist við að neinn hefði það. Russneskir
umboðsmenn höíðu komið til Leesvilie með
seytján milljónir dollara, sem bankarnir í
París höfðu lagt til; og nú var svo að segja
á svipstundu heilum hverfum af heimilum
sópað í burtu, en í þess stað var verið að
rei.sa tröliaukna stálbyggingu, og á bleitin-
um, þar sem Jimmie hafði fjögur ár sam-
fleytt gert sömu ■ handarhreyfingarnar, þar
var nú verið að búa sig undir að otníða
nýjar vélar til þess að búa til sprengikúlu-
hylki.
Þegar Jiminie hafði fyrir alvöru áttað sig
á því, hvað um var að vera, þá stóð hainn
samstundis gagnvart alvariegu siðferðislegu
vandamáli. Gat hann, sem alþjóöiasinnaður
jafnaðarmaður, eytt tírna sínum við' að búa
til sprengikúiur, sem áttu að drepa pýzka
skoðanabræður hans? Mátti hann eyða tim-
anum til þess að búa til vélar, sem fram-
leiddu sprengikúlur? Gat hann þegið mútu
af Granitch gamla, verkamrannsins skerf í
þessum andstyggilega ránsfeng* — fjögra
centa launaviðbót á klukkustund, með útlit
fyrir önnur fjögur cent í viðbót, þegar verkið
væri hafið? Jimniie stóð andspænis þessu.
vandamáli einmitt þá dagana, sem eitt af
börnum hans var veikt, og hann var að
brjóta heiiann um, hvernig hann gæti kreist
peninga til þess að borga lækninum út úr
Sínum lélegu tekjum!
Svarið var auðvelt fyrir félaga Sohneider,
hinn. stóra, þrekna bruggara, sem stóð upp
í deiídinni og talaði með fyrirlitningar-
beizkju um þá jafnaðaiunenn, sepn héldu
áfram að vera í þjómistu Granitch gamlat
Schneider vildi fá verkfall í ríkisvélasmiðj-
unum og hann viidi láta það hefjast tafar-
laust í kvöid! En þá stóð félagr Mabel
Smith upp, en bróðir hennar var bókhaidari
hjá fyrixtækinu. Það var lítill vandi fyrir
Schneider að tala, en hugsum okkur að ein-
hver gerði tiliögu um, að bruiggara-verka-
mennirnir gerðu verkfall og neituðu að búa
til öl Eanda skotfærayerkamönnum ? Þetta
er ekki annað en heimskulegt þvaður, sagði
Schneider; en þvi var mótmælt, og því hald-
ið fram, að þetta væri sýnishorn þess, hvern-
ig ástatt væri um verkamannivn, sem ekk-
ert vald hefði yfir sínum eigúi örlögum,
ekkert atkvæði um það, hvernig það skyldi
notað, er hann hefði framleitt. Einhver gæti
sagt, að hann vildi hvergi koma nærri her-