Vísir - 09.02.1949, Qupperneq 5

Miðvikdaginn 9. febrúar 1949
V I S I R

,Ég ber gestum mínum ein-
ungis ,baccala4 frá Islandi44.
Miuhbað utn sitt ai firer/ii
á Ítaiíu við Eggert
Stefánsson-
Hinn góðkunni listamaður Eg'gert Stefánsson er
fyrir skemmstu kominn heim — að heiman. Það er
að segja, hann hefir dvalið undanfarið suður á Italíu,
sem hann telur sitt annað heimili, en er nú korninn
til dvalrar hér, langi-ar eða skammrar eftir ástæðum.
Tíðindamaður Vísis hefir hitt hann að máli og rabb-
að við hann um ítalíu, fólkið þar, ájálfan hann og
annað, sem telja má, að menn hafi gaman af að lesa.
svæðið mikið flæmi. Og á
siðasta ári höfðu öll stærstu
menningarlöndin notað skála
sína, en þegar einhver helt-
ist úr lestinni við og við,
þá dettúr mér alltaf í hug,
að gaman væri, að Island
væri með í þessum leik. Það
yi’ði ekki einungis landkynn-
ing, heldur fyrst og fremst
hcimili mitt á Norður-ítaliu | im ógurlegt vcður á móti.
og helztu bwgir í grennd Fyrst leiddist okkur þetta
við mig eru Viccnza, Padua1 og við vonuðum, að veðrinu
og Feneyjar. Þegar eg einn mundi fljótlega slota, en
morguninn fór snemma á Jiegar það hclt áfram og!j
fætur í Padua og fór á virtist engan endá ætla að
taka, þá kom glímuskjálfti
í sjómennina, það færðist
kaffihús, sem þar er frægt
og fékk morgunkaffið mitt,
spurði eg einn þjóninn. I hros á varir þeirra og þeir
„Hvernig stendur á því, að gerðu að gamni sínu. ÞaOt
búðirnar eru ekki opnar?“ j sýndi mér, að ef hætta, ótti
Þá segir hann: „Þeir nenna eða erfiðleikar eru raunveru-
ekki að opna, af því að lega á ferðinni, þá eiga þeir'
inni fyrir einhvern þann
mátt, sem vex i hverri raun
þeir búnir að græða svo mik-
ið“. Og ef l>að er rétt, þá
hæfileiltakymiing1 og* vottorð ^ra niikill lcaupmátt-1 Ætli þjóðin sé ekki eins?
ur meðal lolks. Þjonmnn I Lifi Island“
„Þú vilt. vitanlega fyrst hljómlist, sem hægl væri að
tala um listir, úr því að við skrifa Iieilar bækur um, —
ætlum að rabba um Italíu?“ en við erum ekki að semja
um mcnnmgarstig
okkar“.
I
FuIItrúi Islands
í Rómaborg.
þjóðar
segir tíðindamaðurinn.
„Það er hka alyeg rétt,
bók núna, svo
að fara ívarlega í sakirnar.
þvi að eins og allir vita og |
ekki þarf að orðlengja, er Áhorfendur
Italía mesta listamiðstöð stundum
veraldarinnar, svo að ekki er i80.000.
hægt að litast um eða drepa Þó verð eg
„Sástu þá aldrei neitt, sem
minnti þig á Island eða Is-
lendinga þarna syðra?“
„Ju, saimarlega og það
meii*a að segja suður í Róm,
þar sem við höfum þó eng-
aíl fulltrúa. Eg kem inn í
gamla rómvei-ska „osteriu“,
rétt hjá' gamla markaðs-
að
í>Egj« þcr toj-ginu. Eg sé, að þeir aug-
niður fingri, án þess að fyrir það, að þótt ekki sé lengra , - , baccala“ sem er
maiml verSi M í einhverri liSiS frú ririSsloknm. þú hafa úsai,-
mynd. ltalir fóru að visu Olhello og Ileiri operur ver- fiski Húsráðandi kemur á
ekki sjálfir mildð á lista- ið uppfærðar á hinum íorna
söfn, þvi að það var eins leikvangi í Verona og hafa
og listin væri hluti þeirra áhorfendur verið allt að 80,-
sjálfra, ryimi um æðar þeirra 000. Þetta er gert undir ber-
sagði mér, að þeir væru all-
ir orðnir milljónerar,- kaup-
mennirnir.
E.n livað sem um það er,
þá er ltalía það land, sem
hefir mestan varning i húð-
um sinum. Þar fæst allt og
allt er frjálst, allar búðir
íullar, líka al' skraut- og
lúxusvarningi. Þú ferð til
skraddarans þíns eins og í
gainla daga og velur efni i
nýju fötin þin. Það er unun
að ganga um götur stór-
borganna vegna skrautsins
og fjölbreytninnar i glugg-
um veiv.lananna.“
Mjög fallegt, danskt,
sóíaborð
til sölu.
Uppl. i sima 80229.
Eggert Claessen
Gústaf A. Sveinsson
hæstaréttarlögmenn
Oddfellowhúsið. Sími 1171
Allskonar lögfræðistörf.
i blóðinu. En nú tek eg eftir
þvi, eftir að þeir eru bún-
um liimni, því að sjaldnast
])aiT að auglýsa „ei' veður
ir að verða undir í styrjöld- leyíir" ’þarna
suður frá
" ’ —--- ----- " --- * , Í* , i ,,lJUUCctl*1 Ui* clllll
inni og eiga erfitt méð að Scala-ópýran í Mílanó hetir | ekki á ;horð fyrir
halda virðingu sinni gagn- líka starfað tvö starfstima-
vart öðrum, að fólkið bil og songhfið þar i horg
streyniir i öll listasöfn, | er í fullúm blóma“.
á móti mér, allur eitt bros
og þegar eg spyr hann, hvort
þarna sé tU ,,báccala“, þá
segir liánn: „Því miður liefi
eg hann ekki í dag, því að
eg gat þkki fcngið íslenzkali
,baccalá“ og annan ber eg
gestina".
Eins ’og þú getur gert ])ér
í hugailund, þóttu mér þetta
góðar jfregnir,
eg
hverju nafni sem nefnast, til j
()ess að endurreisa hina glöt- ^ Merkastá listsýning
i'ðu Von og trú á íramtíðina. f veröldinni.
Hugsaðu þér til dæmis —j „Geta j Islendingar
þeir tóku sig til á s. I. voii látið tilfsín heyra eða sjá IslandiJ Siðan kom eg þai
og hreinsuðu hurðina, sem á þessum alþjóðavettvangi 0ft 0g ])0rðaði þá jafnan
Sarna tóbakið
í pólitík.
„Viltu fara út i pólitík-
ina ?“
„Mér komu stjórnmálin
á Italíu svo fyrir sjónir, að
þau bæru sama svip og
stjórnmál allra annarra
landa. Þar er vesturblokk
þótt engan °S austurblokk. Milljónir eru
baccála“ i þetta me® Randaríkj unnm, aðrar
milljónir með Rússum
fengi
sinn od eg sagði manninum,
að eg væri nú einmitt frá
ekki hinu á|æta „baccala“-landi,
gerð var af hinum heims- listarinnar?4
I
„baccalii“. Vona eg, að þeim
fræga Ghiberti á 14. öld, og „Mikið þykir mér vænt um fjölgi, ijlölsku veitingamönn-
er fyrir „skírnarkapellunni“ í að þú jskulir spyrja iun unum, þem vilja ekki bjóða
er
Jietta, þvi að á vorin er viðski])tavinum sínum annan
haldin í Feneyjum málverka- „haccala“ en héðan“.
og höggmyndasýning, sem
Flórens. Hún er svo mikið
listaverk, að sjálfum Mieliel-
angelo varð að orði, er liann
sá hana: „Hún er þess verð- áreiðanléga er hin stórfeng- peir græða
ug að vera fyrir hliði Para- legasta í heiminum. Flest svo núkið
dísar“.
Listaverk
úr gulli.
Þegar hyrjað var á lireins-
uninni, kom á daginn, að
myndirnar á hurðinni eru
af gulli gerðar og meðan á
vinnunni stóð, þyrptist jafn-
menningárlönd veraldar eiga r „Hvernig er
þar skrautlega, stóra sýning- þarna syðra?“
arskála og þekur sýningar- „Eins og þú
lifið annars
veizt, er
og
svo eru enn milljónir, sem
halda áfram að vera bara
ltalir, lifa fyrir sín „tradi-
tion“, iðka sínar listir og|
eiga sitt eigið land. Yfir-
leitt þar sem eg kom í
Evrópu, fannst mér það vera
svona. 1 ltalíu sýndist ekki
vera um verulegan stríðs-
ótta að ræða og menn létu
liverjum degi nægja sína
þjáning.
Sjómennirnir íslenzku
kenndu mér dálítið, þegar
eg var á Ifteimleið. Við feng-
- Notað og nýtt -
J il sölu: Ný karlmanns-
föt úr vönduðu ensku
efni. — Tvenn karlmanns-
föt, notuð og nýr smóking.
Allt skommtunarmiða-
laust..— Tekið i umboðs-
sölu fatnaður, prjónles og
annar heimilisiðnaður.
Lækjargata 6a,
opið 12—6.
BER6MÁL
Tauskápur
Ágætur tauskápur til sölu
Raldursgötu 4.
230 umsóknir
um námsstyrki
I>að var ánægjulegt að labba i
an að miigur og margmenni vinnuna í gærmorgun, aS minnsta
til ])ess að sjá hið guðdóm- kosti veSurs vegna. Veður stillt,
lega listaverk og fylgjasí með eðu i,ví SCIU næst °s kuldinn ekki
... ' ' | svo, að kænii að sök. Enda voru
s 1,1 I11U' ' ])eir, cr maSur hitti á lciS sinni
Þetta cr ekkert einsdæmi i vinnu, á svipinn eins og þcir
um Flórensinga, því að þeg- ''‘ldu segja viS mánn, bráSókunn-
ar Michelangelo var hihnn lI8an; Skclfing ei nú mikhi
... , skemmtilcgra að rifa sig upp a
«ð ,Ull-Cra Sty.ttu Sllla a .morgnana i svona vcðri. Og i hug-
Diivíð og afhjúpaði hana, anum tók eg-undir með þessu
sendu borgarbúar honum tvö fólki. Vcðrið er að visu þægi-
hundruð lofkvæði fyrir af-
rekið!
En ])egar talað er uni listir
á Italíu, cr ciginlega eliki
hægt að einskorða sig við
neitt, því að listin er svo
frjósöm og á svo mörgum
sviðum. Það eru til dæmis
óperurnar og öll önnur
iegt og margrætt viðfangscfni cn
cr cf til vill að bcra i bakkafull-
an lækinn að skrifa cnn einu
sinni um það hér i Bergmál.
*
En eg gal ekki stillt mig um
það, þvi að eg varð gramur i
geði, er eg leit út um gluggann
aftur Um 10—11 leytið, aðeins
tveim tímum efttir að menn
fóthylkjahallærinu.
★
Menntamálaráð hafa borizí
samtals 230 umsóknir frá
námsfólki sem dvelur er-
Eg leit aftur út um glugg- tndis.
ann. Fram hjá Braunsverzlun j El'U þetla liokkuru fleiri
öslaði gamall maður í of stutt- umsóknir en bárust i fyrra,
um frakka. Hattkúfurinn hans , . , . , , .
lagðist flatur yfir andlitið á ÞVl fc® VO,’U Þ*r talslns'
honum, eins og skjöidur, og Af l>cnn umsóknum sem
slyddan lamdi leggina á hon- Menntamálaráði bál’list a’ð
um. Eg sá ekki framan í hann. þessu silllli VOI'U 119 frá neill
Hann öslaði áfram, eins og endum sem uotið 1)afa slyrk-
skip með radartæki, an þess að , rA,. ... . . .. .
sjá nokkurn skapaðan hlut, en ,ra raðlUU aður- en 111 lra
eg er handviss um, að ekkert Fólki seill ekki liefir notið
bros hefir leikið um varir styrks frá þvi.
hans. Hann formælti vafalaust ] fyrra bárust 94 umsóknir
veðráttunni hér syðra rétt eins fl.á nemendujn> sem noUÖ
og þu og eg.
* jhoíou slyrks aður og 99 um
En láturn vera, að tiðin sé sóknir frá „nýliðum“.
rosalcg. Við þvi getum við ekk- j Styrkir þeir sem Mennta
liátl
þ. c.
kk
en 3 þús. kr. i hinum.
gtöddust yfir skemmtilegu
veðri. Þá ruddust viðbjóðsleg-
ar snjóflyksurnar í stríðum
straumum, endalausum hala-
rófum fram hjá glugganuni
mínum, og er ég gáði betur að,
sá eg ckki betur en að ánægju-
svipurinn á veslings fólkinu,
er barðist áfram gegn hríðinni
í Austurstræti, væri horfinn.
í stað háns var kominn gamli
ólundarsvipurinn, sem við flest
vafalaust sctjum upp undir svip-
uðum kringumstsæðum. Þvi að
hvernig er hægt að brosa glað-
klakkalega framan í bráðókunn-
ugt fólk, eins og í morgun, þcgar
liundblautar buxnaskálmarnar j crt gcrt. En við hinu mætti gera, 'málm-áð veilir á þennan hátt
liinast við fótleggina, en vatnið að lofa okkur áð fá nóg á fæt-'r .. ; n
seitlar liægt og rolega ínn i skona urna, cn það cr onnur (rauna)-' ... . .. ... ’
sem áður hcfir verið nudd- ,2 Þus' kr- 1 öðrum flokknum
saga,
að um hér i Bcrgmáli.