Vísir - 07.05.1949, Síða 4

V 1 8 I H
Laugardagirm 7. iruií 1949
vism
DAGBLAÐ
Ctgefandi: BLAÐACTGÁFAN VlSIR H/F.
Ritstjórar: Ki’istján Gutflaugsson, Hersteinn Pálsson.
Skrifstofa: Austurstræti 7.
Afgreiðsla: Ilverfisgötu 12. Símar 1660 (fimm línur).
I.ausasala 50 aurar.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Hæstaréttardómur:
Hæstiréttur metur góðhest
á 6500,00 krónur.
Tveir dómenda gerðu
sératkvæði.
Friðvænlegri horfor.
Urn margra mánaða skeið liefur heimurinn allur fylgst
al" athygli með Berlinardeilunni, scm talið var lík-|
legt að gæti leitt til i'j-iðslita, svo sem N’esturveldin sönn-
uðu i rauninni, er deilúnni var skotið tit öryggisráðsiiis.'
Það örþrifaráð Rússa að cinangra hernámssvæði Vestur-
veldanna í Berlin, licfur að mörgu leyti kornið Jteim í
koll, en er banninu er aflétt verður að telja það stórpóli- (
tískan sigur fvrir Vesturveldin. Fyrir um það bil ári á-
kváðu Bússar að banna alla landflutmnga á varningi tit
Berlínar, en Vesturvéldin sýndu þá mátt sinn. með þvi
að flytja vörurnar toftléiðis. Þegar í |t;rr framkvæmdir
var ráðist, var almennt gert ráð fyrir, að horfið yrði
J'ljóttega frá þeim, með því að tæplcga var nægnr flug-
vélakostur l'yrir hendi til slíkra l'lutninga, ennfmntir vrðu
Jteir svo kostnáðarsamir, að til vandræða horfði og mörg
önnur vandkvæði voru svo talin á tæknislegri l'ramkvæmd
ftutninganna. i
N’esturveldin hikuðu hvergi við framkvæmdiua. Þau
stækkuðu flugvelli á yfirráðasvæði sínu eða hyggðu aðra
nýja. Þau fjölguðu flugvélum lil i'lutninganna á tnánuði
hverjum og þeim tókst að byrgja Berlín upp af nauðsynj-
um, en einmitl jtennan mánuðinn oru ai'kösin langsamtega
mest og verður flutningum haldið uppi toftleiðis til nm-j
aðarloka, tneðan verið er að koma samgöngukerfinu í lag.'
Vafalaust hafa Vesturveldin í'engið ómetanlega keknilega
réynzlu við Jtessa loftflutninga, og vet kann svo að l'ara,
að tiéreftir uukist vöruftutningar i loí'ti milli ianda og
heimsálfa til ntikilla muna. Þannig herma fréttir síðustu
daga, að nýjar flugvéJategundir hafi verið teknar í notk-
un, sem auki flutningaafköslin slórlega, en að öðru levlij
hafa óverulcgar fréttir iioiizl af Jtessutn nýju fhigvélateg-!
undum,
Samkomulag Vesturveldanna og Ráðstjórnarríkjanna
um að aflétta Jlutningabannimi, kotn í rauninni fleslum á j
óvart. Margvíslegar skýringar á þessum „friðarvilja“ liafa j
kontið fram í erlcndum blöðum, og telja flest þeirra, að
Jtetta sé l'yrsta afleiðingin af myudun Atlantshafsbanda-'
lagsins. ömnir Itlöð vekja athygli á, að í raiininni hafi •
liússar náð tilgangi sínum með l'rainkvænid l'lutninga-j
bannsius, ]>ar eð J>eir hafi vakið BerlínardeiJuna fyrst og
fremst til |>ess að dreifa atliygli heimsins frá annani og
veigameiri áætlun í austurvegi, sem að miklu levti sé
lokið með sigri kominúuistanna í Kínu. Ráðstjórnarríkin
Iiafa ckki Iitífst við að gera ítrustu kröfur og heita hörðii
til Jtess að koma ]>eim l'ram, en |iar hel'ur ol't verið um
yl'irskin að ræða, þannig að stá nuelti af, iil Jtess að raun-
verulegu takmarki yrði náð.
Því verður elcki neitað að friðvænlegar horl’ir, vegna
lausnar Bérlínardeilunnar, en tueg eru Jx’i óf'riðar-
efnin í heimimim. Grikklaiidsstyrjölílin er háð al' sama
kappi sem áður, slyrjöld geisar í Kína og l'Ieiri A.síulöndum
og Jtví l'er l'jarri, að Jtar hafi eðlilegt jafnvægi skapazt.
Þar cm stórvetdaátök Iiáð engú síður en í •Kvrójtulönd-
um, og þar eru ef. til vill stórl'elldari hagsmunir i húfi,
en tiér á vestuhhjara heimsins.
Altiyglisvert er í sambandi við l’ausn Berlínardeilunnar,*
að liáðir deiluaðilar virðast vera liæstánægðir. I vcnju-
leguin gerðardómum, seni vel og réttlátlega eru samdir,
fer venjulega svo, að' háðir deiluaðitar eru óánægðir með
lausnina, en liór hlýtur að hafa tekist miklu bctur liJ,
úr |>ví að háðir aðilar eru ána’gðir. Innan l'árra ilaga verð-
ui' ráðstel'na slórveldanna haldin um Þýzkalandsmálin
í heild, og er Jiess að vænta,. að J>ar fáisl greið lausii á
öllum málum, sem ágreiningur liefur slaðið um, og að ráð-
slefmmni lokinni verði sömu nægju vart rneð [>ær luusn-
ir, sem þar finnast, og ]>á lausnina, sem fundist hcfur á
Berlínardeitunni. rátt fyrir altar |>ær stór\cldadeilur, sein
uppi cru, fagnar almenningur því í öllum löndum lieims,
er þcim teksf að leysa, þótl ckki sé nema ein deilan.
Nýlcgu hefir verið kveð-
inn npp dómur í lnestarétti í
máli cr Kristján Guðmundsr
son Kirkjuvec/i 16 i fíafnar-
firði höfðciði fijrir nndir-
rétti c/et/n Steinclúrí Tiinars-
Steindóri Eiuarssyni
og gagnsök
uppkveðinn svoliljóðandi
D ó m u r :
Aðaláfrýjandi liefir, að
l.,mgr. 27. gr. bifreiðalaga
nr. 23/1941. Hins vegar þyk-
ir gagnáfrýjandi ekki hafa
sýnl næga varkárni, er hann
lét hestinn fara lausan inn
á mjög fjölfarinri veg í úl-
jaðri Hafnarf.jarðar, sbr. 12.
gr. umfcrðarlaga nr. 24/
1941. tnkir hæfilega að
skipta ábyrgð á fjóninu
þannig, að gagnáfrýjaiuli
beri 4/5 liluta þcss, en aðal-
áfrýjandi 1/5 hluta.
Eins og í héraðsdómi
greinir, mátu tveir dó'm-
kvaddir menn tjón aðat-
áfrýjanda kr. 8000.06. Éftir
að héraðsdómur gekk, tiat'a
fengnu áfrýjunarleyfi 25.
si/ni bifreiðaeic/anda ttegna febri. 1948, skotið máli }>essu ' niatsinennirnu' komið fyrir
Jtcss ctð áa’ltunarbifreið frá j tit Hæstaréttar með stefnu 4. (](’nu 0g„er] groin fyrir mali
bifreiðastöð Steindórs hafði. marz s. á. Krefst liann þess
ekið á liest er Kristján átti að gagnáfrý.janda verði
ocj fótbrotið svo skjóta varð. dæmt að greiða honum kr.
hestinn. j 10028.20 eða aðra lægri f jár-
Kristján Guðmundsson , hæð eflir mali dómsins á-
krafðist 10 þús. króna í samt 6% ársvöxtum l'rá 29.
skaðahætur fyrir tiestinn og apríl 1947 til greiðsludags.
tnáls-
aaen-
hyggði kröf'ur sínar á J>ví, að | Svo krefst hann og
heslurinn liefði verið úrvals kostnaðar úr hendi
i
skepna og lagði
fram votíorð tvegg
er töldu hestinn i:éll metinn dómsins.
8 þús. krónur til peninga! Gagnáfrýjandi, sem liefir
vegna J>ess hvc vet lianu áfrýjað málinu með stefnu
liafði verið’ alinn og mikill 22. júlí 1918, að fengnu gagn-
auk þess ’ áfrýjanda hæði i héraði og agra gæðinga,
a manna, fyrir Itæslarétli eftir mati hekktu lil,
kjörgripur.
Hæstiréttur taldi hifreiða-
st.jóra áætlunarbifreiðarinn-
hera aðalsökina á ]>vi að
í“>
sínu. Kveða þeir licst aðal-
áfrýjanda hafa verið af
hurðagóðan og kostamildnn
reiðhest. Annar matsinaður-
inn, Bogi Eggertsson, lýsti
því, „að við niatsgerðina
hafi matsmennirnir talið, að
liæfilegt matsverð á sölu-
verði heslsins miðað við
sem ]>eir
( þekktu til, væri 6—7 þús.
j krónui', en ofan á Jtað hafi
þeir svo bætt 1—2 þús. krón
I rim sem einskonar sárabót-
( um til eigandans fyrir missi
hestsins“. Hinn matsmaðui’-
t inn, Magnús Bergsson,
skýrði einnig svo frá, „að
inatsmennirnir liafi fekið
áfrýjunarleyfi 15. s. m„
krefst aðallega algerrar
sýkriu af kröfum aðatáfrýj-
tr nera aöalsökina á |>vi að ( anda, cn til vara, að slcaða-
liesturinn varð fyrir hifreið- j bótakratan verði tærð niðui . nokkuð lil greiua sárabætur
inni, en cigandann nokkru | tii mati llæstai elíat. Svo jjj eiyandáns l'vi'ir inissi
sök eða 1/5 lilula ]>ess að krefsl liann þcss og, aðmáls- J ]icstsjns“. Ekki kveða mats
sig liafa heyr.t
að hestar hafi
l/;> muia pess
liann liafði ekki g;elt nægi-
legrar varkárni er hann fór
með heslinn inn á fjölfarna
g(">lu. Fer hér á eftir dómur
tiæslai'étlar:
Ár 1949. föstudaginn 6.
maí, var í Hæstarétti i mál-1 stjórinn
inu nr. 23/1948:
] mennirmr
]>ess getið, aO iiesiar naíi a
siðustu árum verið seldir
, hærra verði cn 6(K)0 7000
, krónui’.
Kristján Guðmundsson
gegu
kosínaður í héraði verði lát-
iun falla niður, en að aðal-
áfrýjanda verði dænit að
greiða lionum málskostnað
fyrir Hæslarétti éflir mati
dómsins.
Telja vcrður, að bifreiðar-
á R-1167 hafi átl
íueginsök á slysinu með því mannanna þykir tjón aðal-
að Iiemla ekki bifreið sína áfrýjanda liæfilega ákveðið
og stöðva i tæka tið, er hann kr. 6500.00. Bcr gagriáfrýj-
sá heslinu fram undan, shr. ánda að hæta honum 4/5
Með
greindrar
skirskotun til ofan-
umsagnar inats-
Blómarósir bæjarins í'jöl-!
menntu í kuldanum fyrir ut- .
an Feldinn í gærmorgun \
eldsnemma. Það hlýtur aö j
hafa verið heldur hráslaga- j
leg skemmtun, eins og næð-
ingurinn var bitur, enda j
sagði maður við mig, sem i
eg hitti á leiðinni, að það j
væri líkast því, sem hér væri j
komin ísöld á nýjan leik. j
!íg hugsa, að liiðröðin .íyrir
utan Fddinn hafi verið tuu 50
inetra l"tig. en skelíing voru
tnargar stúlkuruar orðnar l>láar
á nel’iiKi, jjiultt e'öilegt. F.in
stúlkan hafði verið ]>að slcyn-
söm, aö hún haföi íneðferftis
ullartep]>i, er hún brá yfir herð-
a>' sér og stollu sinnar. Kitm
karlmaöur \-;tr i ltiðriiðinni, a'ð
Jiv’í er cg fékk séð, hálf]>artinn
eins og iíla gerður hlutur innan
ttm allt kvenfólkiö og .virtist
vera jafnkalt og ]>ví. Já, J>að
er áreiðanlega gamanlaust að
húka í Itibröð, þegar líðarfariö
er eins og ]>að er nú. en tnikið
skal til mikils vinna.
En svo að maður tali nú
um eiuhverja meiri og atvar-
legri frétt, er ekki að efa, að
eithvert fréttnæmasta fyrir-
brigði undanfarna daga er
yfirlýsingin um, að Rússar
muni nú loks Iétta af her-
kvínni um Berlín, en nú hafa
heír í nær ár gert allt sem
þeir gátu til að svelta í hel
verulegan hluta borgarbúa.
•+-
Það var dálítið gaman að sjá,
hvernig blöðiu skýrðti frá ]>ess-
ari frétt. i’að hrásl ekki. að
Þjóðviljinn taldi þeíta ,,sigur“
fyrir Rússa. Sér er nú hver sig-
urinn J>egar Moskvuvaldið
heykist' á sveltitilraun siuni og
leggur árar í bát. |>á lieilir J>að
á máli íslenzkra konunúnista
..ntikil! stjórnmálasigur fyrir
Sovétríkiri*. Sttmum kynrii nú
jef t>! vill að láta sér detta í hug,
að stefnuhreyting Rússá i Ber-
linardeihmni sé miklu frekar
afleiöittg af því, aö til er hlutur,
.sen> heitir Atlantshafssáttmáli
og brevtir )>að eiigu um, þótt
í’jóðviljiim fái Félag múrara-
nenta til }>ess aö mótmæla sátt-
íTiálanum. Hvar er uú hinn
.„húmorist íslci sans" þeirra
Þjóðviljamanna ?
Og loks til þess að íara í
amiað, sem einnig verður að
telja til frétta, er frásögnin
um hina sænsku skíðamenn,
sem hér munu taka þátt í
keppni og leika listir sínar
næstu daga. Ekki veitir af
að fá hingað kunnáttumenn
í hinni fögru list, sem skíða-
íþróttin er.
Viö skulutn bara vona, að
veðrið verði ekki eius and-
st.ygg'ilega kalt i Hveradölum
á morgun. er fyrsta iliótið hefst,
]>ví að þá verðtir gamanlaust að
standa J>ar í hrekkmmi. enda
þótt afburða skíðamenn eigi í
hlut. Satt að segja cru menn
orðnir leiðir á næðingnum, en
ttm það þý'ðir ekki að sakast. og
ekki þýðir að skatnma veðtir-
træðingana ]>ótt J>eir geti ekki
lofað okkur sól og sumri í
hvellinuin. Menn verða að taka
á Jtolinniæðínni og g;ela við ]>á
liiiginynd, að sumarið verði eins
gott og vorið hefir veriö við-
bjóðslegt. Maður er næslum því
búintt að glevma því, hventig
íslenzkt veðurlag gettir verið
bezt, me'ð sól og fiigrum titum,
J>egar menn geta gengi'ð snögg-
klæddír án þess að ætla að
frjósa í hel.