Vísir - 30.06.1949, Qupperneq 5

Fimmtudaginn 30. júní 1949
V I S I R
Musteri listar ii(| nátt-
úru á bökkum
Cumuvatnsins.
Þar sem safnað hefir verið
saman frjám og blémum úr
öllum aifum heims.
Basel, 15. júní.
Umhverfi vatnanna í suð-
urhlíðum Alpafjalla er við-
brugðið fyrir fegurð, þótt
menn kunni að deila um það,
hvar fegurðin sé mest.
Laugardaginn fvrir Hvita-
sunnu var haldið frá Feneyj-
um um Milano lil Como,
sem sténdur við suðurenda
Comovatns og ferðinni nú
lieitið til Bellaggio, en sá
hær stendur við norðurénda
fjallax’ana, sem skilur milli
tveggja arma vatnsins. Iír
|>ar fögur útsýn og lil þess að
laða feiðamenn til slaðarins,
kalla lxæjai'yfirvöld og aði ir
þar hann „perlu Comovatns“.
Ekki er ]>ó rétl að skilja það
svo, sem allir sé á einu máli,
cr við vatnið búa, því að við
lvomumst að því, að „perl-
urnar“ eru þarna æðimargar
- cf trúa niá öllum auglýs-
iugunum —svo að nægja
mundi í sæmilega hálsefsti.
En það var tvennt, sem réð
þvi. að við fórum til Bellagg-
io. í fvrsta lagi var það, að
liandan vatnsins ér einn sér-
þennilegasti, fegursti og f jöl-
skrúðugasti garður, sem til er
í Evrópu. Hafa þar verið
gróðursett tré frá öllum
lieimsálfum og flestum lönd-
uni og hlómaskrautið er svo
mikið. að undrun sætir. Gavð-
ur þessi er i þorpinu Trem-
V/./.0. Hin ástæðan var sú, að
Mussolini og lijákona hans
voru tekiu af lífi i jjorpinu
Giulino di Messegra, sem er
alveg við Tremezzo og eg get
ekki neitað því, að mig lang-
aði íil að fara yfir vatnið,
jalnvel þótt enginn garður
liefði verið þar.
nieim ekkj almeunt farnir að
veita fegurð vatnsins og um-
hverfisiús athygli. Fyrstu eig-
endurnir söfnuðu að sér alls-
konar listaverkum og bjuggu
vel um sig, en það var ekki
fyrr en þýzki hcrloginn og
kona lians voru orðnir [xarna
húsbændur, sem farið var að
hugsa um að fegra garðiim.
Kaktusar og
kamfórutré.
Eg get vitanlega aldrei lýst
garði þessum svo, að sómi sé
að, enda hrestur mig alla
þekkingu á sviði náttúru-
fræðinnar (il þess. En svo vel
j vildi til. að margir menn
i vinna að slaðaldri við að
lilyima að gréiðrinum og
fylgja þeir jai'nan gestum um
' garðinn, en þeir koma þarua
i hundraðatali daglega úr
I öllum áttum. Nutmii við
I þarna leiðsagnar cins um-
1 sjésnarmannsiiis og skýrði
í hann Ijóslega frá öllu, scm
fvrir augun bar, þéitt eg þylji
ekki hér öll þau nöfn, sem
maðurinn taldi upp, því að eg
veit ekki hin íslenzku heiti
trjáa og hlóma.
En þarna sá maður allar
]>ær trjálegundir, soni helzl
ber á góma i daglegu tali og
auk ]>ess fjölmargar, scm
kunnáttumenn einir ræða sin
á milli. þarna voru burknar
frá tveim eða þrem áll'um,
kaktusar úr ýmsum átlum,
J japanskir pálmar, kamfóru-
j tré, cedrusviður, bananatré,
lárviður, risafura og ]iar
fram cftir götunum. Mér
'varð ósjálfrátl liugsað heiin
íil Fróns, sem er svo nakið
berl. Ilvílíkur mumir, ef
Villa Carlotta.
Við skulum byrja á að lit-
ast um í garðinum fræga, en
hann er kenndur við höfð-
ingjasetur það eða liöll, sem
í honum stendur og heitir
N'illa Carlotla. Er hyg'gingin
Iveggja alda gömul, því að
húu var reist á fyrri liluta
átjándu aldar af greifa einum
í Milano, en gekk kaupuin og
sölum fram á miðja seinuslu
(ild, er Marianna, kona Aðal-i
hei'ls Prússaprins, kevpti
liana og gaf dóttur sinni,
Carloltu, i hrvVðargjöf. er hún
giftist Georg lierloga af Saxe-
Meiningen. Var staðnum þá
gefið nýlt nafn og heitir liann
þvi síðan, en liann er nú í
eigu hins opinbera.
Þegar Villa Carlotta var
reist á þessum sióðum, voru
og
liægl væri að klæða landið
okkar meðeinhverjum þeirra
viðurtegunda, sem þarna eru
aðeins liafðar til skrauls og
augnayndis og mundu þola
bin stuttu sumur norður
íshaf.
við
„Þar anga
blómabreiða“.
Það er fróðlegt og
skeiniiililegt að s.já liin fjöl-
mörgu afbrigði trjáa. sein
þarna er safnað á lítinn hlett,
sem varla er stærri en Hljóm-
skálagarðurinn í Reykjavík.
Sum eru há og grönn, tevgja
sig órahált, en önnur eru lílii
og kollótt, eins og þau sé
feimin innan um hin stóru
systlciiii úr fjarlægum álfum.
llvert er með sínum einkenn-
um, sem skapazt hafa af stað-
háltum í heimkynnum og
lugþúsunda ára þróun.
En hvarvetna. þar sem trén
hvrgja eldvi vitsýnið, kemur
maður að litskrúðugum
lilómahreiðum, sein skarta
öilum regnhogans lilum
rósir. liljur og hvaðeina, sem
eg kann ekld að nefna. Aftur
varð mér Iiugsað lieim til ís-
lands. Þav ríktu kuldar, með-
an við vorum ]>arnar í sólar-
löndimum og náttúvan var á
hátindi l'egurðar sinnar og
hh'mia. Það var hið eina, sem
skyggði á konuma þarna
tilhugsunin um, að kuldinn
rikti heima. svo að vá virlisl
l'yrir dyruin, meðan aðrir
lauguðust lífgeislum sólar-
innar.
fékk eiginlega meira álit á
greifum þeim og hertogum,
sem þarna höfðu áit heima,
er eg sá þetta vcrk snillings-
ins. Og einhvei n veginn lilýn-
ar maiini uni hjartarætur,
þegar líiaðúr sér fagurt hand-
bragð Islendings njóta við-
urkenningar framandi þjciða,
jafnyel Jiótt maður viti fyrir-
fram, að liann hafi staðið í
fremslu röð og allir lol'að
list hans.
Við rekumst á
Thorvaldsen.
Eg trevsti mér varla til að
lýsa garðinum náiiar, þvi að
náttúrufræði]>ekking míii er
svo lakmörkuð, að eg mundi
seiinilega fara að tyggja þáð
upp aftur, sem ]iegar hefir
verið nefnt, ef eg reyndi að
teyg.ja lopaiin. En við vorum
eldd liúin að skoða „villuna"
og nú liéldum við þangað.
Við ræddum það okkar á
milli á leiðinni, að þeir
mundu ekki hafa þurfl að
horfa í skildinginu, sem
þariia hefðu átt heima.
Við gengum nú í ba'iiui og
vorum fyrst leidd í „níarm-
arasal" hallariimar, en þar
eru niörg fögur verk. Þar er
fil dæmis „Amor og Psvche“
eflir Canova, „Marz og Ven-
us“ eftir Asquisli Og, síðast
en ekki sízl, mikil og glæsi-
leg lágmyud eflir landa vorn,
Bertel Thorvaldsen, sem
nefnist „Sigurför Alexaud-
ers“. Verð eg að segja, að eg
Hér sést örlítill hluti garðsins við Villa Charlotta. Menn
fá nokkra hugmynd um blómskrúðið.
Eins og' lífið sjálft.
En liöggmyiulirnar voru
ekki einu listaverkin, sem
jirýdciu salarkynnin þarna.
Þeir virtust hafa borið’ skýn-
hragð á listir, sem þarna réðú
hiisuni og gert sér far um að
viða að sér verkuin lielztu
máiara samtíðar sinnar. Ekki
er vist. að þau verk niundii
l'inna náð fyrir augum klessu-
málara mitimans og attani-
ossa þeirra, en að minum
dómi eru þau sizl lakari l'yrir
það.
íyitmu hér slaðar numið
um Jiemia blelt, sem er í senn
helgaður listinni og náltúr-
unni. Timinn líður, við eig-
um eftir að sjá ]iann stað, þar
sem Mussolini lifði siðuslii
slundirnar og \að vei ðuni að
komasl lil Lugano iim nón-
hil. Nú höldimi við" til Giulino
di Mezzegra.....
H. P.
— Dvalarheimili
heiúiilið, en vissulcga ekki í
jieim tilgangi að spilla fyrir
franigangi málsins.
Eu ef til vill lita „ráðs-
mennirnir“ svo á, að dvalar-
heimilið og allt sem það
snertir, sé einkamál „ráðs-
ins“, seni engum öðrum komi
j neitt við. Til Jiess bendir það,
að þeir „ráðsmenn'1 bregðast
i nú hið versta við, í fvrsta
skipti, sem maður, utan
| „ráðsins“ leyfir sér að taka
til máls um viðfangsefni
varðandi málið, sem brevtt
viðhorf j athafnalífi hæjarins
liafa skapað. Að það sé i
fyrsta skipti má ráða af grein
Böðvars Steinþórssonar, ]>ar
■ sem hann segir, að engin
móthára gegn Laugarnesi
liafi lieyrst öll þessi ár, og að
grein mín liafi því komið
fulltrúum sjómannadags-
ráðs dálitið undarlega fvrir
sjónir. En þetta er ekkert
undarlegt, ef atliugað er með
jafnaðargeði og góðuin vil.ja
til skilnings. Vill B. S. alliuga,
að rélt á undan þessum lil-
færðu orðum. átelur liann i
grein siiini, með augljósri
vanþóknun, allt það brauk og
hraml sem Reykjavíkurhær
liafi í undiibúningi á nesinu
og verðut' það að skiljast á
þann veg, að liann telji ]iessa
stóriðjuáætlun miða beinlinis
eða óbeinlíuis til ógagns fyr-
ir heimilið á þessum stað. Er
þá nokkuð undarlegt ]ió að
aðrir komi einnig auga á
þetta breytta viðhorf og að
þeim hvarfli sú liugsun, að
með þessari þróun mákðnna
scí hugmyiuiium um dvalar-
heimilið á Laugaruési raun-
veridega byggt út. Því sann-
leikurimi er sá, að ástæðan
fvrir þvi, að ekkcrt hefir ver-
ið um málið rætt eða skrifað.
ér einfaldlega sú. að menn
hafa ahnennt verið ánaégðir
nieð Laugarnesið, og ekkert.
haft við ]>að að atliuga, þar
til þessar stóriðjuatliafnir
komu þar til sögunnar.
Þar sem ekki er nein á-
'stæða til að ætla að hætt verði
við fyrirhugaðar fram-
kvæmdir á nesinu, kcmur til
kasta sjcnnannadagsráðsins
að ákveða hvort það, þrátt
fyrirallt, lelur untað Lrvggja
heimilinu þar þau skilyrði
lit þæginda sem því frá
fvrstu tið hefir verið ætlað
að njóta. Takist Jiað þrátt
fyrir allt, liorfir málið öðru-
vísi við.
Mun eg svo fvrir milt leyti
láta útrætl um mál þetta.
Gamall sjómaður.
#/
Ajax“ kem-
ur á sunnudag
Knattspijrmiflokkur úr
hollenzlui félaginu „Ajax“ í
Amstmtam cr væntanlegur
hingað mvstk. sutinudag og
mnn krjijia hér fjóra leiki.
Hafa Knatlspyrnusam-
hancl íslancls og Knalt-
iSpyriiLiráð lleykjavikur boð-
ið Hollendingum liingað, Hér
munu þeir þreyia fjöra leiki
við íslandsmeistarana, Rvilc
urmeislarana og úrval lir
tveímur eða fleiri félögum,
e.t.v. með þálttöku Akurnes-
'inga, sem stóðu sig svo vel
já íslandsmótinu.
j Lið „A.jax“ er talið gott,
hefir oft orðið Hollands-
meistari og lagt til marga
incnn i landslið Iíollend-
j inga. Ráðgerðar hafa verio
fcrðir til (iullfoss og Geysis,
Þingvalla og víðar.
1 knaUspyrnuflokknum
eru 22 menn og mun hann
dvelja í Hötel Garði. lléðan
fer han.n lö. júli.
Akureyringar
fá sjálfvirka
símstöð.
Fyrstn vélarnar í sjálf-
virku símstöðina á Akur-
eyri ern nú í þann veginn að
koma þangað norður.
Verður lializt lianda um að
setja vélarnar upp strax
næsu daga, en varla verður
stöðin fullbúin fyrr en í
byrjun mesta árs.
A'ður liefir verið unnið að
því sleitulaust að legg.ja jarð
síma i bæjarkerfi Akureyr-
ar og er unnið að því enn.
Séð er þó fyrir cndann á
þvi verki, jiannig að því
verði að öllu forfallalausu
lokið i sumar.