Vísir - 08.08.1949, Síða 5

Mánudaginn 8. úgúst 1949
V 1 S 1 H
stórt og ekkert smátt.
Frú Helga Brynjólfsdóttisr Andreasson og
Öscar Andreasson verkfræðingur, maður
hennar, segja frá.
Frú Helga Brgnjólf'sdóttir
Andreassen frá Ólafsvöllurn
og Oskar Andreassen verk-
fræðiritjur maður hennar
segja frá.
Árósum, 11. 7.
Sneimna í morgun HjgíS-
uni við Kögnvaldur af staó'
frá Frederieia* Álillegasti
liluti kvenþjóðarinnar i
'luisi Erlings Tuliniusar
fylgdi okkur á járnbrautár-
stöðina og kvaddi okkur,
einkimi hann með miklum
söknuði.
llraðlestin þaut af slað,
brátt vorum við i Vejle, ein-
um fegursla stað Danmerk-
ur en áfram var lialdið gcgn-
’um Horsens og Skander-
borg til Arósa, höíuðborgar
Jótlands.
Eg liafði þrjá Árósa-Is-
lendinga i huga, sem ég ætl-
aði að klófesta og varð frú
llélga Brynjólfsdótlir fyrst
fvrir valinu. Er við komum
til Bruunsgade 02. þar sem
Helga býr var hún ekki
lieimá, cn maður licnnar tók
okkur opnum örmum, og
brátt kom Helga heim. Eg
tjáði frúnni erindið og var
j>að aðsótt en ég varð að biða
meðan lmn tíndi saman cin-
hverjar matarleifar handa
okkur, eins og luin orðaði
jiað.
Ef vngsta Iesanda-kynslóð-
in Iieima skyldi vera i vafa
uin dóttir livaða Brynjolts
Ilelga er, skal j)ess getiö, að
faðir hennar var sr. Brynj-
ólfur .Tónsson, löngum kennd
ur við Ólafsvelli. liklega ein-
Iiver minnugasti maður, cr
á tslandi er borinn. Ef sál-
fræðingur hefði aliugað hina
frábæru minnisgáfu síra
Brvnjólfs, hefði J)að vei ið
mikiM fengur frá visinda-
lcgu sjónarmiði, en slikur
maður var þá enginn til á
íslandi.
ólfsson, stórkaupmaður i
Reykjavik.
| Fyrslu bernskuminning-
arnar eru tengdar óþa'gi-
legum atburðum, sem cg
varð lmedd.við. Vinnumað-
ur heima tók eina vinnukon-
una í bóndabej'gju og bar
hana út á hlað. I>á varð ég
mjög skelkuð, hélt vist að
hann ætlaði að vinna stúlk-
unni mein. Næsta alvik, seiii
eg man eftir var að mamma
reiddi mig i söðli, en illa
hefir sjálfeagt verið girt á,
því alll í einu snaraðist söð-
ullinn og lenti undir kvið
liestsins, en við mæðgurnar
dultum aftur af. Eg lield, að
eg muni ekki eftir n\ér jafn-
ungri og pabhi gerði, hann
lýsti l. d. nákvæmlega útlili
og búningi afa sr. Bjarna
Jónssonar og sá pabbi hann
þó aðeins einu sinni, þegar
liann var fjögurra ára.
Mikill
gestagangur.
— Var faðir yðar jafn öt-
ull búmaður eins og hann
var mikill minnisgarpur?
— Nei, því fór fjarri, pabbi
var enginn búmaður, enda
enginn spckingur á hagnýt-
um sviðum. Eg veit ekki
hvernig hefði farið fyrir
pabha, ef hann liefði ekki
haft mömmu, hún stjórnaði
öllu, bæði úti og inni.
Ólal’svéllir eru í J>jóð-
braut og þangað kom fjöldi
gesta. Pabbi var ósköp gest-
risinn og góður við alla, hon-
um J)ótti ekki amalegt J)eg-
ar einhverja bar að garði.
Fjöldi vcrmanna gisti hjá
okkur á fcrðum sínum og
einatt komu útlendingar
,]>reyttir og ólireinir að
kveldi dags. Peini var gefið
að borða og svo vor'u fötin
'þeirra þvegin ctg Jnirrkuð
meðan þeir sváfu. Er út-
jlendingar buðu þabba horg-
| un, sagði hann alllaf að á
slikt rnælti ekki minnasl.
| - \’oru prestar tekjuháir
i þá daga?
1 Ekki fór nú fvrir |)vi.
Mig minnir, að pabbi ætti
að fá kr. 1.30 fyrir að skíra
barn og kr. 3.00 fyrir að
ferma. Þcgar pabhi var bú-
inn að ferma á vorin komu
sumir hændurnir lil hans og
spurðu hvort ]>eir nnettu \
ekki bíða með fermingar-
tollinn þangað til þeir væru
búnir að fara með ullina og
smjörið í kaupstaðinn. Þá
sagði pabbi. „Gæiuð þér
ekki borgað mér eitthhvað
ósköp litið?“ Ef bóndinnj
neitaði, J>á sagði pabbi:.
„Jæja, við sleppum þvi J>á
alveg.“ Manuna varð stund-
um að segja við pahba: „Þú
glevmir því visl, Brynjólfur
minn, að þú átt konu og sex
börn.“ Pabbi var einstak-
:lega hjartagóður maður.
jStundum kom hann seinna
heim úr ferðum sinum en við
ihöfðum búizl við, og er við
spuröum hvað hefði seinkað
för hans, sagði hann ofl: ,,Eg
var að spjalla við gömlu
konuna, hún situr í myrkr-
inu.“ - Hann liafði J)á ver-
iö hjá blindri konu.
Kijnni við fltvkinga.
Margir fkHcingar konni
til okkar t. d. Eyjólfur Ijós-.
I lollur, Gvendur dúllari, Eyj-
ólfur tcinari og Símon Dala-
skáld. Pahhi tók ]>essum
mönnum eins og þeir væru
slórhöfðingjar, horðaði með
þeim og spjallaði við ]>á. Ef
eg fann að þessu við liann,
sagði ]>abbi: „Látlu ekki
svona barnið mitt, guð hefir
ekki gefið honúm meira.“
Eyjóifur tónari hermdi
Frú Helga á skauthúningi.
eflir öllum prestum, sem
hahnn þekkti. Stóð hann þá
uppi á kistli heima og
hermdi eftir hverjum prest-
inum eftir annan m. a.
pahha. Þá var gamla manu-
inum skemmt.
Andláit
móður minnar.
Því miður dó mamma ung.
Þegar eg var á níunda árinu
datt liún á klaka og fékk
heilahristing, ekkert vargert
við ]>essu og mamma héll
áfram að vinna. Ári siðar
veiktist lnin hættulega, J)á
var elcki lilaupið að því að
ná í lækni. Ilvilá \>ar i hroða-
vexti, svo að Ólafsvellir voru
eins og éyja i vatnsflaumn-
uni. Farið var með hesla lil
að Laugardælum til þess að
sækja Guðmund Guðmunds-
son lækni, en liann var þá i
Þorlákshöfn hjá sængur-
konu. Komið var heim, ó-
þreyttir hestar teknir og
Guðmundur hómópati í
Laugarási, rétt hjá Skál-
holti, sóttur. Þegar hann
kom, var mánuna búin áð
missa málið og dó sköinmu
siðar.
Eg man eflir jarðskjálft-
unum miklu, sem komu sum
arið eftir lát móður minn-
! .
, Oskar Andreassen, verkfr.,
maður frú Helgu.
ar. Eg var Juittuð inni lijá
I>abha ásamt tveimur yngstu
systkinunum mínum. Pabbi
var að fara upp í rúmið þeg
ar kippurinn kom, svo að
hann datt. í baðstofunni
greip ólti fólkið. Pahbi kall-
aði fram i baðstofuna:
1 „Þetta er jarðskjálfti, verið
þið róleg og flýtið vkkur út.“
i
..Hljóp út fáiklæddur.
Eg tók Sigþrúði systur
mína við hönd mér og Ingi-
mar bróður minn undir
hina höndina, ruddisl cg síð-
an út. í búrinu hafði allt
komizt á tjá og tundur, sýru-
ker og mjólkurilát höfðu
farið um koll og flaut mjólk-
urblönduð sýran út allar
bæjardvr ]>egar við fórum
út. Frainan viö bæjardvrn-
ar var spiamga í jörðina.
! Vinnumaður cinn, sem liafði
iþann sið að sofa allsnakinn,
náði ekki nærbuxum sínum
en hljóp sem fætur toguðu
ineð hendurnar í slað mitt-
jisskýlu. Þóll liætta va'ri á
ferðum vai ð hann fyrir ertni
einnar vinnukonunnar. —
Kýirnal’ vo.ru Ievstar út i
i
snatri, björguðust J>ær en
fjósið Iirundi og bærinn
skekktist allur. Menn úr
Beykjavik voru fengnir til
|)ess að byggja upp fjósið en
ckki var þeirri byggingu fyrr
lokið en það hrundi i ?????
j arðskj á If tan u m svonefnd a.
Fæðing og
fgrstu minningar. __
Er smáhlé varð á mat-
reiðslustörfum Helgu notaði
eg lækifærið til l>ess að
spyrja hana inn bernsku-
minningar frá ÓlafsvöJlum.
— Eg er fædd að Hofi í
Álftaveri þann 20. ágúst l<38ö ^
en foreldrar mínir flullu!
i
])Cgar ég var á fvrsla árinu
að Ólafsvöllum á Skeiðum.
Móðir min var Ingunn Eyj-
ólfsdóttir og faðir minn sr.
Brvnjólfur Jónsson eins og
þér vitið. Yið vorum sex
systkinin. Elztur var Jón
bóndi á Ólafsvöllum, Pétur
Brynj ó 1 f sson 1 j ósmy n d a r i,
sem nú er dáinn, Bogi sýslu
maður, ég, Sigþrúður, sem
nú er dáin og Ingimar Brynj-
Hlufi af setustofunni: íslenzk málverk prýða alla veggi.
Bræðurnir voru
ójrekkjanlegir.
Var faðir vðar eins lik-
ur Pétri bróður sinum og orð
er á gert?
.— Já, það eru engar ýkj-
ur. Eg man enn i dag þegar
eg sá Pétur föðurhróður
minn í fyrsla skipti.<Alll fólk
ið á Ólafsvöllum og einnig
pahhi var að borða inni í
baðstoíu er mér varð gengið
út. Upp traðirnar kom ]>á
pabbi með tvo Iiesta til reið-
ar, mér skildist þó brátt að
])etta gat ekki verið pabbi,
cnda var það Pétur. Þeiin
bræðrunum J>ótti innileaa
vænt hvorum um annan og
er ]>eir liittust féllust þeir í
faðma. Báðir gengu ]>eir á
Frh. á 6. síðu.