Vísir - 19.10.1949, Blaðsíða 4

4
W T S I A
Miðvikudaginn 20. oktúbor 1940
VÍ SIR
DAG BLAÐ
Dtgefandi: BLAÐADTGAFAN VISIR H/F,
BJtotjórar: Kristján Guðlaugsson, Herstemn Pálsson.
Skxifstofa: Austurstræti 7.
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12. Símar 1660 (finun linur).
Lausasala 50 aurar.
Félagsprentsmiðjan h.f.
. . , . . - - - -
Útvarpsumræðurnar.
Ekki verður annað sagt, en að útvarpsumræður þær, sem
fram fóru í gærkveldi, hafi öllu öðru frekar mótast
al' rósemi liugans, enda verður það ekki talið óeðlilegt,
að flokkarnir leggi málefni sín fyrir þjóðina æsingalítið
og gera má ráð fyrir að frekar kastist í kekki nú í kvöld.
•I útvarpsumræðunum kom fátt fram, scm ekki er vitað
áður, þannig að óþarft er að rekja þær í einstökum at-
riðum. F.ins og máiin voru lögð fyrir þjóðina, mun óhætt
að fullyrða, að viðhorf Sjálfstæðisflokksins hafi fundið
inestan hljómgruim meðal kjósendá, en aðrir flokkar gerðu
tæpast annað en að Ivístíga framan við hljóðneman og var
slefna þeirra i rauninni hvergi lirein og öll úrræði þeirra
■ ríkjandi og aðsteðjandi vandamálum allsendis óljós.
Nokkra gamansemi mun ræða formanns kommúnista-
flokksins iiafa vakið meðal áheyrenda og mun aumari
inálflutningur tæpast hafa heyrst í kosningum. Gerði hann
ýmist að afneita flokki sínum, eða hoða þjóðinni þá lífs-
nauðsyn að taka upp viðskipti við „austræn riki, þar sem
kreppur auðvaldsríkjanna geta ekki skotið úpp höfði“.
Höfuðkapp lagði ibnnaðurinn á, að nú væri það ekki
kommúnistaflokkurinn, sem gengi til kosninga undir
nýju nafni og númeri, heldur saineinuð stjórnarandstaða
þjóðarinnar. Baráttan væri háð gegn núveraudi ríkisstjórn,
enda hefði daghlaðið Vísir fullyrt, að hún myndi sitja
áfram að völdiun eftir kosningar, Kommúnistaleiðtoginn
vék svo að því öðrum þræði, að stefnubreyting yrði að
verða í utanríkismálum á þá lund, að iiorfið vrði frá allri
samvinnu við „auðvaldslöndin vestrænu“, svo sem Bret-
landi og Bandaríkin, en tekin upp hrein og auðsveip við-
skipti við Báðstjórnarríkin og fylgiríki þeirra áustan
járntjalds og allt til Kyrraliafs. Svo mörg voru þau orð.
Þótt forinanni kommúnistaflokksins tæklst óhpiidug-
lega, hætti ekki úr skák, er kvenvera ein og utanflokka-
frambjóðandi í Gullbringu- og Kjósarsýslu létu ljós sitt
skína á hans vegum. Báðir þessir ræðumenn lögðu megin-
lyipp á að Keflavíkursamninginum yrði sagt upp, strax og
færi gæfist, enda var ekki talið fráleitt að strax yrði far-
ið fram á endurskoðiin samningsihs og Islendingar tækju
flugvallarþjónustuna í sínar hendur. Vað auðsætt, að slík
kral'a var ekki sett fram til þess fyrst og fremst að tryggja
réttindi og sjálfstæði íslenzku þjóðarinnar, heldur miklu
l'rekar öryggi Báðstjórnarríkjanna, og hafði annar þess-
ara ræðumanna í hótunum, ef ekki yrði horl'ið að þessu
ráði, og taldi þá víst, að nokkrum „atom-sprengjum“ yrði
„spanderað“ á Islendinga, þannig að þeir þyrftu þá ekki
um sár að binda og þjóðinni yrði allri útrýmt. Séra Sig-
urbjörn hefur aldrei talað um nnnað, cn að helmingur
þjóðarinnar myndi tortímast, en ekki er óeðlilegt, þótt
einliverju lítilræði sc bætt við, þegar kosningaharátta er
háð. Kraían um afnám Keflavíkursamningsins, var fram
sétt á þann veg, að í henni fólst í rauninni önnur krafa
iun gerbreytta utanríkismálastefmi og algjöra þjónkun
aðrar Norðurlandaþjóðir þekkja af nábýli.
vilja aðliyllást í viðskiptum eða hlýðisskyídu.
Islenzkir kommúnistar heyja kosningaharállu sína und-
ir nafninu „hin sameinaða stjórnarandstaða, en hún er
háð nákvæmlega á sama veg og gert var í Noregi, nú í
•síðustu kosningum, þegar kommúnistar töpuðu öllum
l>ingsætum sínurn og megninu af því fylgi, scm þeir höfðu
áður notið með þjóðinni. Hat'i konunúnistar ekki aunan
}>oðskap að bera þjóðinni, en þann, að hún eiga að hvcrfa
i rá vcstrænu samstarfi, en þjóna Ráðstjórnarríkjuinim um
aldur og ævi, eru engar líkur til að margir kjósendur að-
hyllist stefnuna, geri þeir sér jafnframt ljóst, að allur kröf-
urnar um óskert sjálfstæði þjóðarinnar og afnám Kefla-
vikursamningsins fela hina kröfuna miklu frekar í sér,
með öllum þeim afleiðingum, sem smáþjóðirnar austan
járntjalds eiga nú við að búa. Slíkum liræsnurum ber að
afncita svo eftirminnilega, að þeir stingi ekki upp höfði
aftur í stjórhniálalifiiiu, en jáfnframt verður þjóðin að
gæta sjáll'stæðis síns, ekki aðeins í kosningahai’áttu þeirri,
isem nú er háð, heldur engu síður um aldur og ævi.
jFlóitinn frg't fnritðinn/.
„Hér eru engir kommúnistar!64
Hinir íslenzku útsendarar „Komin-
forms“, (kommúnistasamhaiuisins) strit-
ast nú við að breiða yfir „nafn og núm-
cr“ og vilia á sér heimildir á allan háll.
Þeir vila að koinmúnista-nafnið er orðið
illræmt hjá öllum aimenningi og það verð-
ur þvi óvinsælla sem menn gera sér gleggri
gréin fvrír tilgangi þeirra og áformum.
Hrun kommúnistaflbkksins í Noregi hefir
orðið Jningt áfall fvrir sáiufélaga Jæirra
liér á lantii. Þegar rætt var við einn hátt-
settan komunmista hér um það, að ósigur
þeirra norsku gæti haft slæmar afleiðing-
ar fyrir „hreyfinguna” á íslándi, svaraði
liann með þjósti: „Hér eru engir kommúu-
istar. Hér er bara verkálýðsflokkúr og
verkalýðsflokkurinh i Noregi vaun stór-
sigur.“ Svo hræddir eru J>eir nú orðið, að
þeir |>ora ekki að kannast við kommún-
instaiiafnið. Efckert staðfestir þetta
bétur en kvennafundur J>eirra, sem Jieir
sögðu að væri boðaður „af konum í stjórn-
araudstöðu“. Vegna J>essa dulgerfis, \ iltist
inu á fundinn nokkuð af konum, sem í
grandaleysi héldu að hér væil á döfinni
borgaralegur stjórnmálafundur. En litur-
inn leyndi sér ekki þegar litið vár á ræðu-
pallinn. Þar sátu rauðustu áróðurs-fcvinn-
ur kommúnista, „konurnar í stjórnarand-
slöðu“, og höfðu fengið lánaðar tvær ráuð-
ar úr „l>jóðvörmnni“.
/
Mennirnir, sem afneita sjáií'um sér.
Tilgangur kommúnistanna er að sundra
þjóðfélögunum, sem Jæir dvelja í. Til Jiess
að ná )>vi marki eru öll meðul leyfilég, að
þeirra dómi. Kommúnistar hér á landi og
annarsstaðar, fá fyrirmæli frá aljijóða-
miðslöð ]ieirra um það hvernig þeir eigi
að haga sér og hvaða bardágaaðferðir þeir
eigi að nota. Fyrir nokkrum árum féngít
J>cir fyrirthæli um það i flestum löndum,
að taka upp samvinnu við borgaraflokk-
ana og komast með þeim í ríkisstjórn.
Þelta tókst í mörgum löndum og komiu-
únislarnir gátu ekki til lengdar leyut sinu
rétta eðli. Þeir sviku gefin lol'orð og unnti
skeitímdárvérk. Nú cru Jjeir útreknir úr
horgaralegri samvinnu hvarvetna. Hér
á landi vill ekki nokkur af borgaraflokk-
unum hafa samvinnu við kommúnista,
enda mundi slíkt reynast óframkvæman-
legt, þótt einhver vildi reyna. En nú hafa
kommúnistarnir hér á landi fengið nýjar
fyrirskipanir. Þeim hefir verið send ný
„hna“ að fara eftir. Nú eiga þeir afs neila
þvi að þeir séu kommúnistár. Þeir méga
ékki láta „komniúnista“-nafnið koma
frátíi í biöðum sinuin. Þeir ciga aðeins að
kalla sig „verkalýðsflokk“. Kommúnist-
um hefir vérið skipað að afneita sjálfum
sér! Af livérju? Af [>vi að J>eir finna að
aimeuningur er farinn að lita með tiryll-
ingi á kúgunina og Jjrælavinnuna i lönd-
mn kommúnista. I>ar sem.Jieir ráða. er
fólkið svi]>! frúmstbéðustu máhnréttind-
um, málfreisi, skoðanafrelsi og trúfreisi.
Af hverju eru þeir auðsveipir?
Ofl er spurt' um }>að ntánna á ilieðal,
livernig á J>ví standi, að komhiúnistarnir
fari eftir öllmn hoðum sem |>eir fá frá
hinum erléndu vfirboðurum sínuin. Nú
er i öllúih löndum viðurkennt, að sann-
trúaðúr koiumúnisfi metur niéira hoðorð
kominform en iiagsinuni og heill lands
síns. Hann ér fyrst og fremst alþjóðlegur
körnniúnisti og |>ar næst J>egn J>ess lands
sem hann dvélur i —- ef J>að lientar hon-
um. En hvers végna eru J>á J>essir íhénn
svo auðsvepir þjónar erlendra hagsmuna ?
Er |>að af þvi að J>eir lifi fyrir háleilar
Jiugsjónir? Fáir verða víst varir við það.
Hiit er álit itlahna í lleslúni löndum; að
koríimiínistaflökkar Jnggi i síórum stil er-
lent fé tii starfsemi sinnar og }>ess vegna
séu [K'ir svo htíiuLflatir þjónar erlendra
hagsmuna sem raun her vitni.
Það ’hefir oft verið borið á ísleuzka
kommúnista, að þeiin sé iialdið uppi fjár-
hagslega af útlendum hagsimmum. Þeir
hafa aldrei iiroinsað sig af þessu. Þó er
viegast sagt mjög gnihsaihlegt hvernig
þeir fara að hálda uppi suinuin fyrirlækj-
um sinum, sem vitanlegt er að tapa ol'fjár
árléga. Ilvaðan kemur þeim féð? Er þess-
um „föðurlandsvinum“ greitt fyrir allt
„landvarnar“-starfið, „frelsis“-talið og
„niunnréttiiula“-skrifiii ? Eða er auðsveijmi
þeirra af einhverjum öðrum toga spunnin ?
§jál f $ t æ
sem verða fjarverandi á kosninga-
daginn, verða að muna að kjósa
áður en þeir fara úr bænum. —
> BGBGMÁL ♦
Mér liefir borizt stutt bréf frá
„Gamla“ og fjallar j>aö nm
flutning á silungi nlilli Þing-
vallavatns og Meöalfellsvatns.
sem geti'ð var í Vísi, Var þar
sagt, a<S jjetta mundu vera
fyr.su flulningar af þessu tagi.
en það var á misskilriingi byggt.
Hinsvegar mun vera óhætt að
segja, afi jiótt [>essir flutningar
hafi fariö oft fram áður eða að
niinnsta kosti nokkurum sinn-
um. |>á bafi ekki áöur veri'ð
fluttir jafnmargir silungar
milli vatna og gert var að þessu
sinni. En snúuni okkur nú að
bréfi |>ví, seni mér liefir horizt.
Þar segir:
*
„. .. Það er ekki neitt ný-
mæli, að vatnaíiskur sé flutt-
ur þannig, þvj að áhugasam-
ir bændur fyrri áratuga og
jafnvel alda, gerðu oft til-
raunir — sem heppnu'ðust þó
mismunandi vel — til þess að
rækta fisk í vötnum, sem áð-
ur höfðu verið fisklaus.
Eg' man til dæmis eftir jn i
aö liafa heyrt'frá því sagt fvrir
um það bil tveim mannsoldr-
iini, að silungur hafi veriö flutt-
ur frá Mýyatni i Svartárvatn
til jiess aö bæta silungastofiiiiin
í því. Minnir mig, aö Einar
Friöriksson, hóndi aö Svartár-
koti í Háröardal, liafi gert j>essa
tilraun og' hún gefizt vel. Horg-
tirzkir bændur munu einnig
hafa gert j>elta, þótt eg kunni
ekki að greina frá ncinum’nötn-
um i ]>ví sambandi. Mér fiunst
rétt aö skýra frá þesstt; því aö
þótt starf Stangarveiðifélag.sins
sé góöra gjalda vert. á j>aö ekki
að vera aö hælast um aí ,,ný-
nneli", sem er gamalpekkt."
*
„Reykvíkingur1’ skrifar:
„Það er leiðinlegt fyrir
Framsóknarflokkinn, hvað
liann á litlu fylgi að fagna
hér í Reykjavík og hefir
hann þó sannarlega barizt
við að auka kjósendatölu
sína. Um margra ára skeið
hafði hann alveg sérstaka að-
stöðu til þess.
*
Já, hattn flutti fólk i þiisunda-
taíi til bæjarins — geröi fjöl-
marga vihlarvini sina og gæö-
inga úti um sveitirnar aö skrif-
stofuniönnum hjá ríkinu. en
elcki voru þeir fyrr koinnir til
bæjarins, en |>cir hættu aö vera
Framsóknarmeiín. Þeir gátti
elcki veriö þaö til lengdar, jveg-
ar þeir kynntust málunum í
lijarta jijóöfélagsins. ()g svo
bjóöa j>eir nú kvenmann í efsta
sæti sínu i örvæntihgarfulJri
tilraun til aö vinna hér sæti t
staö einhvers þeirra. sem þcir
haía veriö aö tapa undanfarin
ár. Um Rannveigu niá segja. an
hún íái aö moka skit fyrir ekíi
neitt. Þaö er aumt hlutskipti. en
aöra vinnu er ekki aö fá hjá
■ Framsóknarmönnuni.‘‘