Vísir - 08.11.1949, Side 7

Þriðjudaginn 8. nóvember 1949
V 1 S I R
7
J 9
ÖRLAGADISIN
Eftir C. B. KELLAND
„Hann Tasso faðir ininn þarf að hefna Iiarma sinna á
Riario greifa og hann á líka eftír að þakka þér greiða við
mig, Ser Piett'o."
,.Frú mín,“ sagði eg, „levfist mér að fara Ieiðar minn-
ar ?“
'■„Farðu i Gúðs friði, Pietro,“ svaraði hún, en néri siðan
Iiendur sínar af angist. „Alltaf kemur það sama fyrir mig
aftur og aftur — eg verð alltaf að kveðja jiá, sem eg liefi
mestar iiiætur á. Eg verð að berjast við grátinn og hjóða
mönnum góða fcrð með gleðibragði, þótt hjarta mitt sé
að springa og eg verði að lála mér nægja að híða einmana
og óttaslegin. Guð veri með þér, Pietro. Guð veri með
þér.“
Tólf menn voru ekki mikið lið til þess að ráðast á kast-
a>a Pieros Riarios, en fleiri var ekki hægt að fá i Trebhio
og eg varð að.láta mér það nægja. Maður varð að nota
þau tæki, sem fyrir hendi voru, þótt þau væru ekki full-
koinin. En það var þó nokkur hóf i máli, að tíu mannanna
voru þaulæfðir og hraustir vel og þessi för var þeim
að skapi, þvi að þeir áttu von á að fá talsvert herfangi
iÚr hópi förumannanna voru finnn teknir með. þeirra
á meðal risinn. Aflaði eg góðra hesta handa þeim og þegar
eg var húinn að fela Xiccolo Gozzoli umsjá húsmóður
minnar, reið eg af stað i hroddi sveitar rninnar.
Kastali Riarios var ekki cins stór.og Trebhio, en hann
var reistur efst á hæð nokkurri, scm var mjög stórgrýtt.
Hann var fcrhyrndur og rammgcr, girtur liáuni vegg, sem
búinii var aðeins einu hliðj. Varnarsiki var ckkerl um-
hverfis kastalann, en turn við hliðið, því til verndar. Við
virtum kastalann fyrir okkur úr fylgsni i skógarjaðrinum
i tveggja mílna fjarlægð. Okkur fannst hann ekki árenni-
legur.
Bcalrisa sat við hliðmér, meðan eg virtí kastalann fyrir
mér.
„Ser Pietro,“ tók hún til máls, „faðir minn er ekki sið-
ur fjandmaður Riarios cn þú. Greifinn hefir lengi ofsótt
vini okkar og gert þeim margt illt. Þeir liafa beðið þess
lengi, að koma fram hefndum við hann.“
„Við skulum þá reyna að hafa upp á lionum föður þín-
um sem skjótast.“
„Það er litlum erfiðleikum hundið,“ syaraði hún, bar
liendurnar upp að munninum og rak upp langt óp, sem
ýmist hækkaði eða lækkaði. Það virtist vera sársaukaóp
dýrs. Hún cndurtók ópið þrisvar og litlu síðar heyrðum
við veikt svar i vesturátt og síðan í suðri. Beatrisa lct sig
síga af hestinum og hljóp upp á stóran stein, þar sem hún
har við liiminn. Hún lyfti háðum liandleggjum og stóð
þannig nokkura stund.
„Þeir munu finna okkur. áður cn varir,“ sagði hún að
jicssu loknu og var liin vonbezta.
Við hiðum í hnappi umhverfis klettinn og innan slund-
ar urðu hestar okkar varir við einhverja mannaferð,
sperrtu eyrun og lituðust um. Svo heyrðum við einhvern
hrjótast i gegnuin skóginn til okkar og alskcggjaður mað-
iU' með inikið hár ög úfið, virti okkur fyrir scr úr fylgsni
sínu bak við stóran stein.
„Bruno," ávarpaði Beatrisa hann, „þclta eru vinir min-
ir og föður míns.“
Maðurinn gekk lil hennar og nam staðar fyrir framan
mig. Hann var grindhoraður og augun sokkin.
„Það er Englcndingurinn,“ sagði liann þurrlega.
„Bruno,“ mælti Beatrisa, „dagur hcfndarinnar er kom-
inn. Hvar er faðir ininn?“
„I hellinuni.“
„Hefir þú haft gætur á veginum?" spurði eg
„Já.“
„Hafa menn farið inn í kastalann?“
„Já, sex menn, auk munks og stúlku og dvergs, sciii
hundin voru í söðlana.“
„Ei'u þau í kastalanum núna?“
„Þaðan hefir enginn farið, Englendingur,“ sagði úti-
legumaðurinn.
Eg bcindi orðum mínum til Kristófers: „Láttu félaga
okkar gæta vegarins, svo að enginn komist á hrott úr
kastalanum. Eg fer og leita liðveizlu.“
„Ekki einu sinni fuglinn fljúgandi skal komast framhjá
okkur,“ svaraði Kristófcr. „Við nmnum gæta grenisins
vel.“
XXII. KAFLI.
Eg reið síðan á hrott með Beatrisu, cn hún var þögul
og hugsi. Augu hennar voru dinnn og sviplaus eins og'
yfirborð lygnrar skógartjarnar.
„Ertu mér reið, barn?“ spurði eg.
„Eg er ekki harn og lieldur ekki reið þér,“ svaraði hún.
„Þú ert samt ekki í góðu skapi.“
Hún leil á mig’ cn cg gal ckki lesið ncitt úr augum lienn-
ar. Þótt liún væri kornung, var samt ckkcrt 'æskubros á
andliti liennar.
„Eg er ckki harn, Scr Pietro,“ sagði hún siðan, „og þú
mátt ekki kalla mig það oftar. Eg cr kona, já, og neydd til
farar, sem engin kona gleðst yfir.“
• „Hefir þú enga löngun til að hitta föður þinn?“
„Egliefi heyrt um þig sagt, Ser Pictro, að þú sért grunn-
hygginn og það er orð að sönnu. Förin er farin til þcss að
hjáljia annari konu, sem hæði er fegurri en eg og nýtur
ástar þinnar. Lánist okkur að hjarga lienni, þá liefi eg
húið sjálfri mér jjlötun.“
Þegar hér var komið, tók eg ráð, scm Iicfir oft komið
mér í góðar þarfir, þegar konur liafa vcrið annars vegar.
Eg svaraði lienni cngu, til jicss að lenda ekki i cnn mciri
flækju. Við riðuin þegjandi, unz við komum á þann stað,
þaV sem eg hafði hjargað Beatrisu undan hundum Riarios.
Hún leit á mig, cn minntist ekki á það, sem gerzt liafði á
þessuin slað. Við riðum áfram, unz við vorum komin enn
hærra til fjalla og þá rak Beatrisa aftur upp ójiið, sem
eg hafði lieyrt fyrr um daginn.
fyrir framan okkur skeggjaður og herðibreiður og með
spjót um öxl. Að haki honum stóð hópur úlilegumanna,
þöglir og við öllu búnir.
„Faðir minn,“ hrópaði Beatrisa Iuirri, skærri röddu,
„Englendingurinn er kominn aftur.“
Tasso lagði spjótið frá sér og gekk til móts við okkur.
Mér þótti hann virðulegur í framgöngu, þótl hann væri
er voru þögulir og við öllu búnir.
„Ser Englendingur,“ tók liann lil máls, „þú ert ævinlega
velkominn meðal okkar. Hvers vegna leitar þú á fund
Tassos?“ •
„Til að hiðja þið liðvcizlu,“ svaraði eg. „Eg vil leika
Sktíkin:
Fyrstu umferð
lokið.
Fyrsta umferð í skákþingi
íslendinga var tefid á Þórs-
kaffi í gærkveldi.
1 meistaraflokki fóru leik-
ar sem liér segir: Þórður
Þórðarson vann Guðjón M.
iSigurðsson, Jón Kristjánsson
og ÓIi Valdimarsson gerðu
jafntefli, en hiðskákir urðu
hjá Bjarna Magnússyni og
Pétri Guðmundssyni og'
Gunnari Ólafssyni og Þórðí
Jörundssyni. Björn Jóliannes-
son átti frí.
í I. fl. A urðu úrslit þessi:
Jón Pálsson vann Lárus
Ingimarsson Anton Sigurðs-
son vann Birgi Sigurðsson,
en hiðskák varð lijá Magnúsi
Vilhjáhnssyni og Arnljóti Ól-
afssyni.
I I. fl. B urðu úrslit þessi:
Hákon Hafliðason vann
FreysteinÞorbergsson, Ilauk-
ur Sveinsson og Eirikur Mar-
elsson gerðu jafntefli, en bið-
skák varð hjá Hauki Krist-
jánssyni og' Inghnundi Guð-
mundssyni.
Næsta umferð verður tcfld
i kvöíd að Þórskaffi.
Kirkjait í Tékhósló-
vakm undix eftirlitx.
Klement Gottwald, hinn.
kommúnistiski forseti Tékkó-
slóvakíu, hefir gert tengdason.
sinn að eftirlitsmanni kirkju-
mála í landinu.
Tengdasonurinn á sæti í
mitSstjórn kommúiiistaflokks
Tékkóslóvakíu. Átök eru enn
nijög hörö milli klerka og*
stjórnarvalda í Tékkóslóvaiku
og þó hefir kirkjan slakað mik-
ið til. Fyrsta nóvember n. k.
ganga í gildi lög um eftirlit meö
kirkjunni og liafa kirkjunnar
menn slaka'ð mikið til þess að
koma { veg fyrir frekari ítök.
milli ríkis og' kirkju.
Heitur matur ■
— snittur —
- smurt brauð
soðin svið.
Matarbúðin
Ingóifsstræti 3. — Sími 15C9.
Opið til kl. 23,30.
€. SuncuykAi
- TARZAN -
m
Tarzan iofaði veiðimanninum unga, Um leið sat glæpamaðurinn Scond- Allt i einu sa hann, hvar ókunnur
að koma lionum áleiðis heim til sin. er, einnig kallaður Lúlli larfur, í gisti- maður kom og rétti fra'm liöndina.
húsi i Ne>v York.
Lúlli var alltaf hræddur um, að Jög-
reglan væri á næstu grösum. „Jæja,
livernig gengur i Afriku?“