Vísir - 12.12.1949, Side 8

V 1 s I R
&8'

MINNINGARD RÐ.
t * !
Agúst J. Johnson
fyrrv. bankagjaldkeri.
Góðvinur minn og starfs- oft við óþægileg og úrelt
félagi í Landsbanka íslands vinnuskilyrði. En eiiimitt á
urn langt skeið. Agúst Jolin- árum okkar Agúsls Johnson
soli andaðist 14. nóvember í Lándsbankanuin var bank-
síðastliðinn, rúmlega sjötug-
ur að aldri, fæddur !). ágúst
1879.
örum vexti að
Faðir Ágústs var Kristján
bóndi .Tónsson í Marteins-
t'ungu í Holtum. Jón var son-
ur Runólfs prests á Keldum,
Jónssonar bónda á Höfða-;
brekku Runólfssonar. Kona
»
Kristjáns i Marteinstungu
var Ólöf Sigurðardóttir,
bónda á Barkarstöðum, ís-
leifssonar bónda á Seljalandi,
Gissurarsonar, ísleifssonar
bónda á Höfðabrekku. Voru
])cir afkomendur Eyjólfs
sýslumanns í' Stóradal og
Jlelgu dóttur Jóns biskups|
Arasonar, en Eyjólfur sýslu-
inaður var 4. maður frá Árna
Dalskegg frá Djúpadal í
Tvyjafii'ði, er var einn af
þeim mönnum er tóku Jón
biskup Gerreksson af lífi
1433 Móðurmóðir Ágústs varð að -vnisu le-vti ll1 tafa °S
Johnson var Ingibjörg Sæ-i^; Þetta vita allir> sef tn
mundsdóttir, Ögmundssonar
áttu höfundar Njálu, ferðað-
ist m. a. um Dali og Múla-
sýslur og um Fjallabaksveg.
Eg get þessa m. a. tii þess að
sýna ábuga Johnsons fyrir
vandvirkni lians, að kanna
málin alveg' niður í kjöl. Mik-
ið ritaði Jolmson um bæjar-
mál og þótti ekki alltaf vel á
fé bins opinbera baldið,
bvorki bjá ríki né bæ, enda
var hann sjálfur maður spar-
samur í liófi og gíöggur á
iabli aðkallandi né þarfleg.
Jolmson var maður einarður
þannig sjálfur fyrir áheyr-
endum sínum, að liann hvísl-
aði þeim að þeim. En mér
fannst Rögnvaldur vera þar
of bávær. Hinsvegar var
liljómsveitinni sillt*þar prýði-
lega i bóf, að undanskildum
bössunum. Þcir voru leiðin-
sér, off kátur og skemmtileg-
ur í liópi kunningja. Hann
var friður maður og föngu-
legur, bið mesta snyrtimenni
í ldæðaburði og umgengni,
hreinlegur svo að af bar og
reglusamur. Fáir nienn voru
stundvísari og stöðugri við
verk sitt en liann. Það er á- lega grófir. Og leilcur R. var
reiðanlegl að bann vann vel að öðru levti mcð miklnm
fyrir laununum stnum. ! glæsibrag —- glæsibrag liins
Ágúst Johnson var tví- sanna snillings.
kvæntur. Fyrri kona lumsj Annars leyndi það sér ekki,
meðferð fjár, en blöskraði var Guðrún Tómasdóttir frá \ þetta sinn gekk dr. Ráll
evðslusemi og fjáraustur i Barkarstpðum í Fljótsblíð.' ]leju (j] skógar, var
þau fyrirtæki er bann ekki merk og góð kona. Hún dó úr ekki Upp a sitt allra be/.ta.
spönsku veikinni 1918. Eign- Þreytunnar gætti þó ekki
uðust þau n börn, 3 dóu ung seni mikið lá við. Þá
og berorður, ritaði djarflegajen tvö komust til fullorðins- hrutu neistarnir af sprola
og hispurslaust, enda frjálsjára: Ivarl, bankarilari, dáinn bans og bann komst í slikan
maðu'r, engum báður með, 1939 og Ágústa sem er gift algleyming, að bárin risu á
skoðanir sínar, bvorki Ólafi Ragnars útgerðar- höfði manns, t. <1. í Allegro
manni á Siglufirði.
Síðari kona Agústs Jobn
son, Elín Kristjánsdóttir, lif
ir mann sinn. Á binum erf
vinnaíækni var venjulega
langt á eftir þörfinni á betri
og auðveldari aðferðum.
Þelta kom niður á starfs-
fólkinu, sleit kröflum þess og
flokkslega né fjárbagslega.
Hann var góður fslendingur,
vildi frelsi og frama ættjarð-
arinnar en fyrirleit allt bé-
gómatildur og oflátungs-
skap.
Mér féll vel við Ágúst
Jobnson sem mann og starfs-
félaga og eg held að allir
sanngjarnir menn taki undir
það með mér. Hann var af-
skiptalítill um annara verk,
jafnan kurteis og þægilegur
í viðmóti, en harður í born
að taka ef á bann var leitað.
Hann var fróður og vel að
di molto — lokaþættinum í
Páku-symfóníunni. Ilitt er
svo bara slysni, að páku-
höggið fór í liálfgerðum
iðu veikindaárum befir bún bandaskolum og ýmWlegt
verið bonum stoð og slytta fleira. En einmitt í þeim
og létt bonuni bvrðar sjúk- þœiti Var t. d. einna glæsileg-
dóms og vanmátlar eins og astur samleikur fiðlaranna.
góð eiginkona getur það bezt
gert.
Utför A. J. Jobnson fór
fram liinn 21. nóvembér frá
Fossvogskirkju að viðstöddu
fjölmenni vandamanna og
vina.
Þorsteinn Jónsson.
jiresls á Krossi, llögnasonar
,.prestaföður“, prófasts á
Breiðabólstað í Fljótshlíð.
Kona Ögmundar prests var
"Salvör Sigurðardóttir af
Ásgarðsætt i Grímsnesi, kom-
in af Gisla biskupi Jónssyni
i Skálholti og einnig af Önnu
frá Stóruborg Vigfúsdóttur,
birðstjóra, Erlendssonar.
A yngri árum dvaldi Ágúst
nokkur ár í Yesturbeimi, i
ÍWinnipeg og Cbicago, tók
bann þá upp
Jobnson. Á þeim árum ritaði
bann mikið í blöðin hér
Iieima um ýmiss framfara-
mál og stjórnmál, því bann
var jafnan ábugasamur um
allar framfarir og vel penna-
þekktu á þeim árum. Agúst
Jobnson var löngu uppgef-
inn maður og beilsubilaður
er liann lét af störfum og er
mesta furða, og sýnir sálar-
þrek bans og kjark, bversu
lengi bann var við bið erfiða
verk. Enda mátti svo heita að
hann væri alveg heilsulaus
og iftslilinn þau ár, er bann
lifði. eftir að bann fór úr
bankanum.
Ágúst Jobnson var bug-
kvæmur maður og listfeng-
ættarnafnið ur‘ Auk liess mikið hnei8ð-
ur til fræðiiðkana. Hann
mun einna fyrstur manna
bafa ritað um hitaveitur frá
bverum, vissi Iiann um slilc
Annars er það belzt út á þá
að setja, að talsvert skortir á,
að nægilega sé vaiuKð til
samræmis í ’ bogadrætti
þeirra. Það er mjög til lýta,
hve mikið ber á þvi, að ekki
bafi allir sama bogadráttinn
(upp og' niður). Sumir draga
bogann upp þegar Lonsert-
meistarinn (Bj. Ól) dregur
liann niður, aðrir draga bog-
ann óþarflega mikið út frá
sér (fram). En þetta getur
éinmitt verið svo undur fall-
egt, þegar vandyirknislega
Mig langar til að biðja Visi sé sá sómi sýndur, að henni er æít á að vera ætt á
Hljómleikar Symfóníu
sveitar Reykjavíkur.
fyrir fáeinar línur; það ligg- sé fenginn íslenzkur stjórn-
ur svo vel á mér, að eg fæ andi og mesti bljómsveitar-
ekki orða bundist. í kvöld stjórinn, sem bér cr völ á.
sama liátt og Armannssfúlk-
urnar æfa samrædmdar
brevfingar á slá og bafa hlot-
réttilega að hér mundu þær
koma að'góðu gagni. Ilann
fær. Vöktu þessar greinar at-
. , , r ,• •, var injpbaísmaður að minn-
hygli og er bann hvarf heim ;. • ••, , ,
aftur var bann orðinn þjóð-
kunnur maður
þessara.
vegna
rita
ingarspjöldum Landsspítal-
ans, binum fvrstu af því tagi,
sem notuð voru bér á landi.
) Fleiri góðum og gagnlegum
Árið 1910 gerðist Jobnson nýjungum lagði bann gott
-starfsmaður í Landsbanka lið, m. a. man eg það, að söfn-
Islands og vann þar siðan Un fjár til brúa stórvatna í
aneðan heilsa entist, eða til Rangárvallasýsbi var bonum
ársins 1943, er bann bætti mikið ábugamál. TTann spil-
störfum vegna lieilsubrests. aði á bljóðfæri og var ágæt-
Lengst af var liann gjaldkeri lega vel að sýr i músik, samdi
i Sparisjóðsdeild bankans, nokkur góð lög og liafði gotl
mikið verk og erilsamt ogfór vit á Jjeirri lislgrein. Hann
stöðugt vaxandi, en starfs- varði miklum tíma í að rann-
þrek bans var mikið, rólyndi saka Njálu; sérstaklega með
og vandvirkni. Mun varla íillili til ])ess, bver væri böf-
hafa veiið um mistalningu undur hennar, Taldi bann að
að ræða hjá bonum og allt böf. Njálu mundi bafa verið
starfið jafnan í bezta la'gi, að Rangæingur, sennilega af
þvi er liann gat að gcrt. A Oddaverja ætt og færði til
síðan árum var bann oft þess mörg rök í rilgerð mik-
þreyttur, undraðist það eng-Jiili. Cr bann samdi og mun
inn er til þekkti, því fátl mun bafa verið birt í Ársriti forn-
meira lýjandi eii að standa og!
telja peninga, ár eftir ár,
langan vinnudag i vs og þys,
leifafélagsins. Spai'áði hánn
bvorki fé ué fyrirböfn til
þess að rannsaka staðkunn-
rættist einn glæstasti draum-jMundu það Páll! Enga.r jarð- r<'> tl)l iyrir, Og ósamræmi i
ur æsku minnar. Því var arfarir framar! Ekkert dútl bogadrætti vill valda því, að
1 slegið föstu að við eigumjfyrir útv&rpið! Ekkert annað hnökrar vilja verða á tinum
! SvmfémiuhljÖmsveit, svo að en bljómsveitin — og svo tónum t. d. þai sem fiðluinai
segja fullskapaða —- og að dómkirkjan á stórbátíðum. faia einförum og lónninn á
1 við eigum íslenzkan bljóm-Jog að sjálfsögðu á PálKsvo að að vera sem einn tónn væri
| sveitarstjóra, sem vel mundi vera aðaldirigent Þjóðleik- fra einni fiðlu. Þá má boga-
j sóma sér á stjórnpalli, jafnvel bússins. Annað kemur ekki di’átturinn ekki vera sitt á
í Covent Garden og á Metro-J til mála en að það sé fyrst og hvað- t jn l)etta er raunar öllu
pólitan. Því að um það er fremst íslendingur, — þó að freniur á ábyrgð konsert-
ekki blöðum að fletta, að dr.1 klaufalega tækist um val á meistarans en bljómsveitar-
Páll ísólfsson ber böfuð og Þjóðleikbússtjóranum. stjorans.
berðar yfir aðra bljómsveit-J Annars ællaði eg' ekki að Eg læt bér staðar numið,
arsljóra þá, sem bér bafa kássast bér upp á annarra þótt þetta sé bvorki fugl né
verið að verki," að öðrum, t. dj manna jússur, nefnilega íiskur. En því má eklci
dr. Urbanschitsch, ólöstúð- jússur liins ciginlega músik- gleyma hver það var, sem
um. Ekki ber því þó að neita, dómara blaðsins. Og Jjó get lagði fyrsta steininn i þessa
a'ð dr. Urbanschitsch liefir eg ekki stilll mig um að drepa byggingu, sem nu er að verða
á örfá atriði í sambandi við listasmið. Vísir þessarar
þessa bljómleika. , Symfóníu-bljómsveitar var
Yfirleitt má segja, að létt Jlljómsveit Reykjavikur. Og
væri og felt og virðulegt vfir- aðal-stofnandi hennar var
bragð á þessum bljómleikum Þórarinn Guðmundsson. —
og að sumt væri ciginlega dá- Hann er nú orðinn roskinn
Páll. Og bann er okkar mikli j samlega^vel af bendi leyst, að maður, þó að hann sé yngri
postuli. Sá tónlistamanna vor i atbuguðum öllum aðslæðum. en eg — og hann var þarna
íslendinga, scm vér Iiöfum, Og bér var þó í mikið ráðist. á meðal ábeyrendanna og
baft mestan sóma af mcðalj Enna lakast fannst m.ér andlitig á bonum eitt sól-
crlendra þjóða. Og nú vil eg takast Cbopin-konserlinn og skinsbros.
gern það að tillögu, a'ð allir bann vera lausastur i bönd-j Þökk sé þér, gamli vinur
þeir tónlistarunnendur, sem um. Mun þetta álit mitt með- og félagi, Þórarinn!
nokkurju er.u megnugir, skori al annars stafa af þvl, að egj Og þökk sé ykkur, gömlum
á dr. Páll, að kasta frá sér varð fvrir vonbrigðum út af og ungum vinum, sem berið
öllum aukastörfum, sem meðferð Rögnvaldar á mið- þessa dýru byggingu — sym-
raunar eru.ekki annað en bé- kaflanum, sérslaklega I.arg- fóníu-bljómsveitina -—- l'yrir
gómi, og helgi þessari hljóm-J bclto-þættinum. Sá kafli er brjósti.
unnið fádæma mikið og gott
starf með þátttöku í upp-
bvggingu þessarar sveitar;
slarf, sem seint verður full-
þakkað. En þó er það nú svo,
að Páll vcrður alltaf okkar
sveit alla krafta sina, béðan cins þeirra Löfráiidí tónsnúða
af.'Hún á þáð'skilið, að henni j Chppiiv. se-in bunn tulkaði
Rvik, 8. des. 1949.
Theódór Árnason.