Vísir - 10.03.1950, Síða 5

Föstudaginn 10. níarz 1950
V I S I R
ÍS
Ssiendfngsr erlendis:
inn kraffur
rauouiu.
ra M
Marqrét móðir frú Krist- j
ínar Öiestad (sem getið var
í Vísi nýlega) var orðin all-
roskin, pegar hún kom til
Noregs og settist að á heimili
dóttu'r sinnar og tengdason-
ar.
Eins og að líkindum lætur
tala mægðurnár alltaf ís-
lenzku sín á milli, en það
sem meira er, heimilisfólkið
á Öiestad skiiur íslenzku, svo
að Margrét þarf ekki að
leggja þaö á sig að tala fram
andi tungu í ellinni, hins
vegar skilur hún norsku full-
komlega. Heimilisfólk og ná-
grannar hafa gefið henni
auknefni — hún er kölluð
Mor Isiand og á það virðing-
arheiti tvímælalaust skiliö,
því að móðurlégri og um-
hyggjusamari konu á ég
bágt með að hugsa mér. Mér

Bærinn í Tungu.
í’ímur. Það var alltaf karl-jur þeirra höfðu búizt við
mannsverk, enda þurfti j vegna þess að þeir hlustuðu
sterkan róm til þess aö yfir-: á húslestur. Þessir litlu patt-
gnæfa kambaurg og rokka-; ar voru þögulir og hátíðlegir
suö. Frá vetrarnóttum til | meðan á húslestrinum stóö,
fannst eg finna einhvern Páska var Iesinn húslestur
ósýnilegan gæðastraum i sáimui súnginn á undan
leggja til mín í návist þess-!0^ eftir’ Nú er g^jandi út-
arar 77 ára gömlu konu. Það' vaiPsins ásamt fólksekiunni
eru hughrif, sem hvorki 1 sveitunum úúif> aö útiýma
myndast vegna skynjunar Þessa5i gömlu menningu.
augna né eyrna og verða Þegar eg var oiöin fulloið-
heidur ekki skýrð með fátæk in kona °S Sift f Tungu yið
legum orð'um.
ilsafjörð inan eg eftir atviki,
en einn þeirra reis allt í einu
á fætur og fór að telja fólkið
í baðstofunni. Þegar dreng-
irnir komu aftur til ísafjarð-
ar voru þeir spurðir hvað
dvalið hefði för þeirra. Þeir
sögðu af hjartans sannfær-
ingu: „Við vorum í kirkju í
Tungu“.
— Voru margir og magn-
aðir draugar þarna fyrir
Eg er alin upp á gamal- sem sýnir> aS húslestar hafa
dags sveitabæ, sagöi Margrét alhlei fest neinai íætui 1
vis mio. __Bærinn var með kauPstöðum, ef til vill vegna vestan?
‘torfþaki og gaflar sneru út Þess að þéttbýlisiólkiö þarfj _ Svo var sagt, en eg
að hlaði. Heimilisfólkiö var mmna á slíku að halda en kynntist aldrei neinum per-
15_20 manns. Allt íólkið sti’jálbýlisfólkið, enda hefir sónulega, en sjóskrímsli,
svaf í baðstofunni, stúlkurn- alíuáttugur aidiei gert draugar, ættarfylgjur og
ar undir öÓTum veggnum og sei serstakt far um aú folla fleira vafasamt hyski var
piltarnir undir hinum. Á 1 tlzkunnL (taiiö landlægt. Fylgjurnar
kvöldin kepptust allir við tó- <• Drengir utan af ísafirði komu á undan mönnum og
vinnuna nema sá, sem las komu inn eftir til okkar og | börðu að dyrum. Voru þær
hátt fyrir fólkið eöá kvað dvaldist þeim lengur en mæð aö sögn ýmist í dýralíki eða
| manna.
j —, Sástu aldrei neina
fy!gju?
— Nei, en eg heyrði oft í
og það gerði allt heim-
ilisfólkið í Tungu.
— Hvað hét sú fylgja?
— Það veit ég ekki. Hún
kynnti sig aldrei með nafni,
en hún fylgdi landpósti, sem
vanur var að gista hjá okk-
ur árum saman.
— Veiztu nokkuð um upp-
runa hennar?
— Já, þannig var, að póst-
urinn var háseti á báti hjá
formanni, sem var allóvæg-
inn og ógætinn í meira lagi.
Einu sinni sem oftar ætlaði
formaðurinn aö róa í mjög
vondu veðri og neitaöi þá
pósturinn að fara með. For-
manninvi mislíkaöi svo að
hann hc taðist við póstinn,
en í sama róðrinum fórst
i hann.
| Pósturinn varð þess strax
var, að forma'ðurinn leitaðist
við áð standa viö heitíngar
1 sínar. Ásótti hann póstinn
sýknt og heilagt, einkum ef
hann var þreyttur á fer'ð yfir
j fjallvegi og farið var að
eg Margrét eins og bær líta út nú. ' Til allrar hámin°'iu
var pósturinn mesta karl-
menn og varð draugsi jafn-
an að láta í minni pokann.
Oft kom það fyrir, að barið
var að dvrum í Tungu á öll-
um tímum sólarhrings, en
þegar farið var til dyra var
enginn gestur sjáanlegur.
Vissum viö þá að póstsins
var von og brást það aldrei.
að hann kæmi skömmu síð-
ar. Svo mikiö vald hafði
pósturinn yfir fylgjunni, aö
hann gat bannað henni að
fara inn í bæinn okkar. en
hann átti það til að lofa
henni að fara til nágranna
okkar og varö maður fegn-
astur, þegar draugsi hypjaði
sig á brott.
Fylgjan ásótti mjög yngsta
son póstsins og einu sinni
tókst hermi aö koma póstin-
um á óvart uppi á f jöllum og
þeyta honum hátt í loft upp.
Hann komst þó jafngóður til
jarðar.
— Veiztu hvort þessi fylgja
er til enn?
— Hún er víst dáin, þaö
dró af henni eftir því sem
árin li'ðu og pósturinn þjárm
aði henni oftar.
— Settist aldrei neinn
draugur að á ísafirði?
— Jú, Arnardals-Móri flutt
ist þangað ásamt fólki, sem
kom innan úr Arnardal.
— Hafði Arnardals-Móri
nokkuð sérstakt til síns á-
gætis?
— Æ, nei, hann var ósköp
tilþrifalitill, greyið að tarna.
Eins krafðist Móri þó skilyrð
islaust: Það varð að
skammta honum daglega,
eins og hinu fólkinu og setja
matinn hans bak viö stig-
ann. Ef maturinn gleymdist
brenndi hann bæinn til
grunna.
— Heyrðirðu ekki talað
um fleira skemmtilegt
hyski?
— Ekki veit ég hversu
skemmtilegt það var, en eitt-
hvaö var af sjóskrímslunum
og fjörulöllunum.
— Hvernig litu þau kvik-
indi út?
— Sjóskrímsli höfðu höf-
uð eins og hestar, en fætur
eins og menn. Þau sóttust
eftir að koma mönnum í sjó-
inn. Fjörulalli líktist kind,
æn húðin var úr skel. Milli
jfjörulalla og sjávar mátti
jenginn fara, því hann sat
t um aö koma fólki í sjóinn
engu síður en sjóskrímsli'Ö.
— Hefurðu heyrt nokkrar
draugasögur hér í Noregi?
— Nei, það er enginn 'kraft
ur í norskum draugum og
hefir aldrei verið, ég veit ekki
hvernig á því stendur. en
daufir eru draugarnir hér í
samanburöi við vestfirzku
afturgöngurnar.
— Hafðirðu gaman af þess
um draugasögum?
— Ekki get eg sagt það, og
eg trú'ði þeim til allrar ham-
ingu aldrei. Ef eg hefði gert
það, hefði ég oröi'ð vitlaus í
hræðslu.
Húm og.kyrrð kvöldsins
færðist yfir Öiestad —- vinnu
deginum er lokið og rabbiim
með. Margrét Jónsdóttir léði
mér bók til þess aö lesa í
bólinu. Sú bók hét „Móðir
mih“.
Ó. G.

KOLVIÐARHÓLL.
SkíöaferSir a?> Kol-
viöarhóli og á Skiöa-
mót R.eykjavílcur um
helgina veröa: Föstudags-
kvöld kl. 8, laug'ardag kl, 2,
6 og 7, surmiidag kl. 8, io og'
i. Farmiöar seld'ir viö bíl-
ana hjá Varöarhiisinu, bíl-
arnir stansa í öllum ferímni
til aö taka fólk á þessum
stöðum: Vatnsþró, Undra-
land og Langholtsveg.. —■
Skíöakennsla á laugardag kl.
4—5. — Skíðadeild í.R.
ÁRMENNINGAR!
Skíðamenn. Feröir í
Jósefsdal uin lielgina
verða sem hér segir:
Föstudagskvöld kl. 8, laug-
ardag' kt. 2 og 7 og á sunnu-
dag'sntorgun kl, 8 og kl. 10.
Þeir einir fá gistingu í skála
félagsins. sem eru keppend-
ur eða starfsmenn við SkíSa-
mót Reykjavíknr.
SKÍÐAMÓT
REYKJAVÍKUR.
Brun- og svig-keppni fer
fram í Jósefsdal um helgina
og liefsv nveð bruni í C-
flokkum kvenna og karla og'
drengjaflokki kl, 5 e. h. á
Iatigardag.
Stjórn
Skíðadeildar Ármanns.
FRAMARAR!
■Æfing í kvökl í Há-
logalandi: Meistara-
og 2. fl. kvenna lcí.
8.30. ' — Meistara-, x. og 2.
fl. karla kl, 9,30. --■ Níest-
síöasta æfing fyrir mðt.
Nefndin.
SKÁTAR!
Piltarí — Stúlkiir! —
Skíðaterö á morgtm
morgun kl. 2 og kl. 6.
Fanniöar í Skátabfiöinni í
dag kl. 1—6 og 8—9.
FARFUGLAR.
MUNIÐ
SKEMMTI-
FUNDINN
aö Rööli i kvöld er hefst kí.
8.30. Skemmtiatrfði Félags-
-vist. Kvikmynd. Dans, Fjöl-
menniö. Mætiö stundvíslega.
Nefndin.
VÍKINGAR.
Meistara,. I. og II. fl.
Knattspy r nuæf i ng' í
Í.R.-hfisinu j kvold kl.
8 stundvislega.— Þjálfarinn.
LÍTIÐ herbergi til l'eigu
fyrir reglusaman mann'. —
'Uppl. í Tjarnargötu 10A.
II. hæö. (172
HfcZ i m AlíGLySA I VISI