Alþýðublaðið - 24.09.1928, Side 4

4
ALPÝÐUBLAÐIÐ
I
Domrakjólsnp, l
að eins nokkur stykki, selj- ■
ast fyrir 19,50 stykkið.
Ungllsiga- og
telpnkjólar,
telpusvuntur og margt fl. ^
Matthíldur Bjornsdóttir. ~
! Nýkomið:
I
i
i
■■
i
I,
Laugavegi 23.
I
nokkrar
nýkomnar.
Verð frá
kr. 29,@0.
bnotna skrúfu og „Maí“ með vír
S slcrúfunni. „Hannes ráðh,erra“
kom af veiðum með 93 tn. og
„ÓLafur" með 73, en „Andri“ kom
frá Englandi „Þ6rólfur“ fór á
saltfiisksveiðar í gær og „Barð-
inn“ í morgun.
„Gullfoss"
kom frá Vestfjörðum í gær-
kveldit og fer í kvöld til útlanda.
Hörmulegt slys.
Á laugaxdagskvöldið vildi pað
hörmuiega siys til hér í bænum,
að fjögurra ára drengur datt í
bala með sjóðandi beitu vatmi og
brann svo mjög, að hann lézt í
gær. Drengurinh var sonur peirra
hjóna Unnax Erlendsdóttur og
Guðmundar Markússonar skip-
stjóra.
Knattsp/rnumót 3. flokks.
ÚrsMtaleikurinn var háður í
gær, og fóru leikar svo, að K.
R. sigraði Val með 4:1. OrsHiit
mótsins uxðu því þau, að K. R.
vann mótið með 4 stigum. Valur
®g Vík'ingur fengu 1 stig hvort.
Að leiknum .loknum var bikar-
inn afhentur með ræðu. Er þetta
í annað sinn, sem K. R. hlýtur
þennan bikar.
Veðrið.
Hiti 7—10 stig. Hægviðrk Hæð
fyrir suðvestan land. Grumn lægð
ur: Hægur vestan við Faxaflóa.
yíir Noregi og Norðursjó. Horf-
Þoka og súld.
Bifreið fer út af veginum.
Siðari hluta dagsims í gær viildi
það til, að bifreið ók út af veg-
inum uppi við Rauðavatn, valtum
koll og brotnaði mikið. BifreitSna
á Jens Eyjólfsson byggimgameist-
iari. I henni vora bifreiðarstjóri nn
Og einm farþegi. Farþeginm islapp ó-
imeiddur, ien bifreiðarstjórimn, Krist-
inn Þórðarson, meiddist nokkuð
á höfði. Hefir hann skýrt. svo frá,
að sprungið hafi „dekk“ á einu
hjóMinu, öjg hann þá mist stjórnar
á bifreiðmni.
Rikarður Jónsson
auglýsir hér í blaðinu í dag
kvtfldskóla sinn. Ríkarður er þaul-
vanur kennari og auk þéss hinn
mesti teiknisniUingirr. Skóla hans
1 Alpf ðnprentsmlðlan,
Mverfisgotii 8, sími 1294,
tekur að sér alls konar tækifærisprent-
un, svo sem erfiljóð, aðgfðngumiða, bréf,
reikninga, kvittanir o. s. frv., og af-
greiðir vinnuna fijótt og við'réttu verðl.
SérstiSk deild fyrir pressingar
og viðgerðir alls konar á Karl-
mannafatnaði. Fljót afgreiðsla,
Guðm. B. Vikar. Laugavegi 21.
3ími 658.
Nýkomið: Regr.kápur mislitar,
ódýrar, rykfrakkar kvenna og
mglinga, morgunkjölar, svuntur,
iífstykki, náttkjólar, sokkar, drengja-
oeysur og fl. Verzlun Ámunda
Árnasonar.
Brauð Og kökur frá Alþýðu-
brauðgerðinni á Framnesvegi 23.
Sokkar — Sokkar — Sokkar
frá prjónastofunni Malin eru ís-
ienzkir, endingarbeztir, hlýjastá*.
Sokkar — Sokkar — Sokkar
Að ems 45 aiara og 65
aúra parið. — Vömsalinn
Klapparstíg 27. Simi 2070.
Vinnuvetlingar, ágætir, fést í
verzlun Þórðar frá Hjalla-
Dlðjið um Smára«
sznjorlíklð, pvf að
jiað er eSnishetra ei
alt. aasaað smjörlíká.
hafa ekki að eLns þeir gott af
að sækja, sem ætia að leggja
fyrir sdg verk, er þeir þurfa við
að nota teikmimgu, heldur svo að
segja hver sem er, því að iðkun
teiknimgar hjá góðum kennara
þroskar fegurðarkend hvers og
ein,s. Ríkarður leiðbeimir og mem-
endum sínum, bæði í viðtali og
fyrirlestrum, um stíl og stílteg-
undiir og reynir um ieið að vekja
skilning þeirra á þýðingu fegurð-
arsamræmis utan húss og imnan.
En íslendinga virðist mjög vanta
samræmiskend og skilning á
gildi fegurðar, ef dærna skal eft-
ir íslenzzkum heimilum.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Haraldur Guðmundsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
Upton Sinclair: Jlmmie Higgins.
þurfti ekki að svara! Áskriftasöfnunin- var
hafin með xmeiri dugnaði en nokkru sinnl
áður, og búið var að vinna upp meira en
heiminginn af þessum fimm hundruð doll-
urum, þegar John Meissmer kom heim eitt
kvöldið með furðulega sögu í fréttum.
Hann var vanur að staðnæmast hjá Sand-
kuhl til þess að fá sér eitt gláð af öli
á heimleiðinni á kvöldin, og færi einhver
í veitingahúsimu að tala um ófriðimn, þá var
'híinn vanur að nota tækiærið til þess að
koma útbreíðslumálum símum að. 1 þetta
skifti háfði hann flutt regluiega ræðu og
lýst yfir því, að verkamennirnir myndu bráð-
lega slá botniimn í Jressa hergagnaframleiörfl u.
Binhver ókurnnugur náaingi hafði gefið sig
á tal við hann og spurt bann margs um
sjálfan hann og um deildina. Hvað voru
mar.gir félagar í henni? Hve margir af'þeim
Mtu eins á málin og Meissmer gerði ? Hvaða
ráðstafamir voru þeir að gera? Og áður en
Jangt um leið, hafði maðurinn dregið Meiss-
ner með sér að borði úti í horni og tekið
að spyrja hamn um þetta fyrirhugaða blað og
hver stefna þess ætti að vera. Hann spurði
hanm iika jim atvinnufélögin í bæ.rium, hver
vseri þeirra stefna og hvers konar menn for-
ingjarnir væru.
Maðurinn hafði sagst vera jafnaðarmaöur,
en Meissner hafði ekki.trúað því. Hann hél+
að ókunmi maðurinn hlyti að vera einhvers
kionar skipulagsmaður verkiýðsfé'aga*). Það
liafði verið eitthvað umtal um það, að verk-
iýðsíélögin reyndu að brjótast inn í fvrir-
. tækjum Granitch gamla, en auk þess voru
* I.-W.-W.-mennirnir**) alls staðar að reyna að
koma sér áfram með sína stefnuskrá um
„eitt allsherjarfé'ag“.
Meissner hélt áfram að skýra frá þvi, ab
þessi kynlegi ókunni maður hefði sagt sér,
að gerlegt myndi vera að útvega nægilegt
fé tál J>ess 'að halda uppi verkfalli í ríkis-
*) í Bandaríkjunum eru verkalýðsfélögin ekki
eins samtvinnuð jafnaðarmannahreyfingunn ieins
og yfirleilt er titt í norðurálfunni. Þau fást ekki
við stjórnmál, er. því nær eingöngu við að bæta
launa jör o. s. frv. Þýð.
**) I. W. W. ;=g Industrial Workers of tlje
World == iðnaðar-verkamenn veraldarinnar.
Flokkurinn þykir harðsnúnastur allra umbrota-
manna í stjórnmáium í Vesturheimi. Athygli skal
vakin á því, að í þýðingunni á „Smiður er ég
nefndur" eftir sama höfund er flokkurinn af vangá
nefndur „Independent" í stað ,}Industrial W. o. t. W.“
Þýð.
vélasmiðjumum. Nýja verksmiðjan væri rétf
um það leyti tilbúin, og sægur af nýjum
mönnum væri að streyma að; það sem nú
þyrfti með, væri nokkrir duglegir páltar, sem,
kæmust inin á' meðal þeirra og fengju þá
tjl þess að krefjast átta stunda vinnutíma
og sextíu centa um klukkustundina. Mentí,
seni væru fúsir að gera það, skyldu fá
það vel borgað; og ef „Verkamaðurinn“ í
Leesville vildi styðja það mál, þá væri eng-
tn ástæða tjl þess að blaðið gæti ekki kom-
ist á laggirnar í mæstu viku og prentað
stórt upplag og dreift því um allan bæinn.
En eitt væri nauðsynlegt í þessu máli, og
J>að væri að halda öllum ráðstöfunum leynd-
um. Meissner miætti ekki treysta neinum
nema þeim, sem væru eldrauðir og öragg-
lega rauðir, menn sem væru reiðubúnir til
þess að xekast í hlutumum og ekki segja
frá því hvaðan skildingarnir kæmu. Eins og
til þess að sýna einlægni sína, þá tók ókumnii
maðurinn upp seðlahunka úr vasa sínum og
tók úr honum, rétt eins og ekkert væri
um að vera, sex seðla og stakk þeim í lófa
Meissners. Þetta voru tíu dollara seðlar —
rmeiri penitígar heldur en verkstjórinn í
flöskuverkstæðinu haíði nokknu sinmi greitt
honum í einu alila hans æfi!