Vísir - 08.06.1950, Side 7

Fimmtudaginn 8. júní 1950
V í S 1 R
fl
hjálp að halda — og tryggð. Elskendur á flótta fá frekar
hjálp hjá konu af hennar tagi en systkini.“
Blaise hrökk við. „Hver fjárinn!“ hrópaði hann. „Hvaða
dagur er í dag?“
„Laugardagur. Fimmti dagur frá þvi að við fórúm frá
Fontainebleau.“
„En, þá, ef konungur — —“ Hann reiknaði í skyndi í
liuganum. Þau liöfðu komizt di*júgan spöl þá tvo daga,
sem konungur hafði verið á veiðum og farið fljótt yfir frá
Sens, þangið til slysið varð. En tuttugu og f jögurra stunda
töf gæti orðið hætluleg. Ef konungur liefði boðið móður
sinni byrgin, þegar hann kom af veiðunum, og sent lirað-
boða af stað þegar, mundu þeir þegar komnir til Dijon.
Blaise fylltist grémju af tilhugsuninni um, að Anne slyppi
Jcannske eklci úr landi, af þvi að hún fórnaði sér til að
hjúkra honum. „En, ungfrú, Drottinn minn — —“
„Yerið óliræddur,“ svaraði hún. „Eg er farin að lialda,
að hertogafrúin hafi fengið að ráða og engir liraðboðar
verið sendir.“
„Það er samt engin vissa fyrir því,“ sagði Blaise á-
hyggjufullur. „Það eru ekki nema fimm mdlur til landa-
mæranna. Við getum komizt til Saint-Bonnet í lcveld.“
„Vitleysa! Þér getið ekki setið hest næstu tvo daga.“
„Eg skal sýna yður, hvort eg get það elcki!“ Hann svifti
af sér ábreiðunni og settist upp, en vafði lienni að sér jafn-
skjótt aftur. „Hvar eru buxurnar mínar?“
„Þar sem þér finnið þær ekki fyrr en á morgun. Og þér
fáið elcki stigvélin yðar heldur fyrr en þá. Nei, monsieur,
þér sitjið fastur. Gerið svo vel að eta súpuna yðar.“
„Ofbeldi!“ mælti hann. „En þér gætuð haldið áfram,
ungfrú. Eg gæti aldrei fyrirgefið sjálfuin mér, ef þér lcæm-
ust elcki undan min vegna.“
Hún varð undrandi á svip. „Þér eruð dálaglegur varð-
maður! Ilvað um fyrirmæli hcrtogafrúarinnar? Mig lang-
ár bókstaflega til að lcæra vður fyrir henni. Var yður ekki
sagt að gæta min eins og liægt væri? En þér ællið jafnvel
að reka mig áfram eina míns liðs — það érii drottinsvik,
hvorki meira né minna. Æ, eg er nú byrjuð að sríða yður
aftur!“ Hún klappaði honum á aðra höndina. „Vesalings
monsieur de Lalliere.“
Blaise hló og lagði til atlögu við súpuna.
„Gætum við ekkí gerl samsæri svona til að sýnast? Þér
gætuð beðið mín i Saint-Bonnet og eg fylgdi yður þaðan
til Genfai'.“
„0, herra,“ sagði hún í glensi, „eg mundi ekki þora að
fara svo langa leið ein. Eitthvað gæti komið fyrir míg.“
„Mér hefir skilizt, að mikilvæg málefni krefðust skjótr-
ar ferðar vðar til Gcnfar.“
„Þau geta beðið,“ svaraði hún, en þagnaði svo, eins og
svo oft áður, þegar samkomulag þeirra virtist orðið hið
bezta. Hann fann, að hún varð fjarræn sem áður.
„Er það dónalegt," sagði hann, „að spyrja, um hvað þér
séuð að hugsa?“
„Fjarri þvi,“ svaraði hún og þó fannst lionum svar
hennar í hött: „Eg var að hugsa, hvar eg ætti að sofa i nótt.
Eg get ekki sofið í húsinu. Eg er hörð af mér en eklci svo,
að eg gæti það. En hvað það snertir að sofa hér, þá horfir
það öðru vísi við, þar sem þér eruð orðínn hressari-—“
Hún lyfti brúnum.
Blaise bandaði frá sér með annari hendi. „Þessi liöll
stendur yður öll til boða. Eg skal fara út á akur — það
verður ekki i fyi'sta sinn, sem eg sef undir berum liimni.
En eg v e r ð að fá brækurnar.“
Hún hristi höfuðið. „Nei, þá mundum við bregðast von-
um húsfreyjunnar. Þér sofið hérna megin i heyinu og eg
hinum megi. Og vei þeim, sem hugsar illa um okkur. Eg
er hvort sem er búin að glata mannorði mínu ■— svo er
yður fyrir að þakka, flagaranum. Ætli eg nái mér nokkru
sinni aftur?“
Hann svaraði með þvi að klappa henni á höndina, þvi
að hann gat ekki komið upp nokkru orðí. Hefði1 hann sagt
það, sem komið var fram á varir hans, hefði samband
þeirra orðið allt annað á eftír. En hann vildi ekki hætta á
það, að liertogafrúin fengi höggstað á honum. Eh einn
góðan veðurdag skyldi hann, þrátt fyrir de Norville — -—
Hann gat haft taumhald á tungu sinni en réð ekki við
blossann í augum sínum. Hún varð óróleg, en sagði svo:
„Þetta var ódrengilega spurt af mér, monsieur. Eg skal
svara spurningunni sjálf — aldrei.“
En liún brosti ekki lengur og Blaise hugleiddi, liver á-
.stæðan mundi vera.
Þegar liún var farin, brölti hann á fætur og leitaði að
fötum sínum og fann þau fljótlega. Ilonum varð Ijóst,
þegar liann var alldæddur, að það væri rétt, sem Anne
hafði haldið fram, að hann mundi ekki geta setið hest
fyrst um sinn, svo að hann lagðist fyi'ir aftur. En eftír
noklcra hríð heyrði liann samræður manna við kveldverð-
arborðið og af því að honum skildist, að hann yrði að liðka
sig, eins og kostur væri á, ef hann ætlaði að verða ferða-
fær, staulaðist hann niður af loftinu og tíl borðstofunnar
á bænum.
Audin bónch var þar fyrir, þrir fullvaxta synir hans,
risar á vöxt, og önnur aflcvæmi aulc vinnumanna og grið-
kvenna. Ilonum var vel fagnað og boðið að setjast að
borðum með þeim. Maturinn var einhæfur — vín, súpa
og svart brauð — en mjög hressandi og þegar máltíðin var
á enda, var hann næstum búinn að sanna Anne, að hann
mundi verða ferðafær næsta dag. Þegar þau voru búin að
þalcka góðgerðirnar og boðið góða nótt og húsfreyjan litið
kankvislega til þeirra nokkrum sinnum, héldu þau aftur
upp á heyloftið.
Tungl í fyllingu var að gægjast upp fyrir sjóndeildar-
liringinn og inn um hlöðudyrnar. Kyrrð kveldsins hvíldi
yfir landinu, sem virtist úr silfri undir geislum mánans.
Anne og Blaise löðuðust ósjálfrátt út að dyrunum og sett-
ust þar. Ilvorugt þeirra fannst ástæða til að tala og það
sagði rauuar meira en langar ræður. Fyrir fáeinum dög-
um liefði það verið óeðlilegt, ef þau liefðu ekki skipzt á
einhverjum orðum, en nú liæfði þögnin skapblæ þéirra
fullkomlega. e
Anne fór allt í einu að í'aula erlent lag, sem minnti
Blaise á liin ensku orð, sem hún hafði mælt, þegar hann
SKIRAÚTGCRÐ
__RIKISINS
M.s. Herðubieið
austur mn land til Siglu-
fjarðár hinn 12. þ.m. Tekið
á móti flutningi til Horna-
fjarðar, Djúpavogs, Breið-
dalsvíkur, Vopnafjarðar,
Bakkafjarðar og Flateyjar á
Skjálfanda á morgun. Far-
seðlar seldir árdegis á mánu-
dag.
E.s. Armann
Tekið á móti flutningi tií
Vestmannaeyja daglega.
Aukaskipsferð
verður til Vestfjarða um
helgina. Vörumóttaka til Pat-
reksfjarðar, Tálknafjarðar,
Bíldudals, Þingeyrar, Flat-
eyrar, Súgandafjarðar, Bol-
ungavíkur, Isafjarðar og
Súðavíkur á morgun og ár-
degis á laugardag.
GUÐLAUGUR EINARSSON.
Málflutningsskrifstofa
Laugavegi 24. Sími 7711 og 6573.
L JÓSMYNDASTOFA
ERNU OG EIRlKS
er i Ingólfsapóteki.
Austin 10, módel
1939
nýskoðaður og sprautaður
til sölu. Til sýnis við
Leifsstyttúna frá kl. 8—
10 í kvöld.
Nýtt danskt
barnatvíhjól
til sölu. Upplýsingar í
síma 81316 milli kl. 6 og
7 í kvöld.
I sama mund og ófreskjurnar tvær
geistust að þeim, dró Ghak í handlegg
Ginnes og kippti honum til hliðar.
Fyrir bragðið rauk nautið á tigris-
dýrið, rak hornin á kaf í lcvið þess og
færði það til jarðar á svipstundu.
Ghalc var ljóst, að nautið sá.e.kki
neitt, og snei-i sér þvi að tigrisdýrinu
og rak spjótið á hol.
„Nautið hefir blindazt“, hrópaðí
Ghak. „Fáðu mér spjótið,- ég skal ger«
út af við það“. (
C Æ Sunmfkái
11» i■■ 'i ■■ ■iiWimiimmms
- TARZAN -