Vísir - 16.06.1950, Blaðsíða 7

V ISIR
1
Fosíudaginn 16. júní 1950
af borðuni, áður en liann hefði lokið frásögn sinni. Mark-
greifinn hlýddi á hann með enn meiri atliygli, en liann
hafði búizt við. Að endingu kvaðst Blaise feginn að fela
lionum forsjá allra mála þeirra framvegis.
,,Jæja,“ mælti markgreifinn, „okkur hefir varla grunað,
þegar eg sendi þig til hirðarinnar, að afíeiðingarnar >rðu
þessar. Eg liafði vonazt til að geta bent konungi á þig með
þessu, svo að þú kæmist fyrr til nietorða. Og eg er anzi
hræddur um að hann gleymi þér eklci strax. Þú hefir lika
lcynnzt heldur en ekki starfi því, .sem þig langaði svo til
að komast i. En eitt virðist þó ljóst.“
De Sitrcy þagði drykldanga stund, svo að Blaise spurði:
„Hvað, lierra?“
,.Að þú verðúr að synda með straumnum. Þú sleppur
ekki úr hringiðunni.“
,,Eg skil yður ekki.“
Markgreifinn reis á fætur, gekk um gólf og staðnæmd-
ist síðan við gluggann, en inn um hann barst niðurinn af
Bón.
„Eg skal reyna að slcýra þetta fyrir þér,“ sagði liann
svo og settist aftur. „Við skuluin líta á málið fyrst frá
sjónarmiði rikisstjórans, hertogalrúarinnar, sem eg iiefi
alltaf dáð og nú meira en noklcuru sinni. Hún liefir unnið
Frákklandi vel í máli þessu en á þinn kostnað. Hún notaði
þig til að slá tvær flugur í einu hög'gi. Ilenni tókst það
meS ágætum!“
„Tvær flugur?“ sagði Blaise undrandi.
„Já. Hún vill komast fyrir það, livaða mann Wolsey
kardínáli sendir og ætlar að reyna að handsaina hann i
mákki við hertogann. Maður þessi er sennilega væntan-
legur fljótlega og ungfrú Russell á lcanske að færa hon-
um mikilvægar fregnir. Þess vegna varslu notaður til að
liraða för hennar liingað. En annar tilgangur ýar einnig
með þessari för. Hertogafrúin vildi gera mánnorð stúlk-
unnar að engu, lil þess að konungur vilji ekki líta við
henni frainar. Þar varst þú lienni einnig hjálplegur.“
,.Já,“ mælti Blaise, „nú sé eg þctta greinilega. En livað
gat eg gert annað?“
,Ekkert af því að þú ert ungur og óreyndur. Þú skilur,
að hertogafrúin gat beitl ýmsum öðrum, en valdi þó þig.“
„Er þá loforð liennar um að vernda mig fyrir konungi
einkis virði ?“
De Surcy hristi höfuðið. „Eg vorlcenni þér, drengur
minn. En litum nú á hlið konungs. Hann mun gleyma
ungfrú Russell en ekki þér. Þér nnindi kannske verða
óliætt, ef þú græfir þig í hernum einhvers staðar, en þú
þarft ekki að gera þér neinar vonir um frama. Og hafðu
það hugfast, að ef uppreist hertogáns af Bourbon fer út
u,ni þúfur, mun Jiefndjn, eþld ,siður bjlna á.þér. cn. föður
þinum og bróður fyfir drottinsvik þeirra'. Konungur
mundi kannske ckki leggjast á litihnagnann fyrir að ræna
hann konu, sem hann girntisf, af þvi að hann mundi ótt-
ast að verða að athlægi, en hann mundi ekki liika við
áð hegna bróður og syni svikara. Ekkert mundi vera
auðveldara en að saka þig um sama glæp.“
„Þá er úti uni mig?“
„Nei, þú getur gert annað tveggja.“ Markgreifinn laul
nær honum. „Þú getur gerzt svikari raunverulega, geng-
ið í lið með hertoganum, gripið til vopna gegn Frakk-
landi. Þú þarft ekki annað en að láta orð falla um það
við ungfrú Russell, að við ætlum að hafa liendur i hári
sendimannsins og þá mundir þú strax koma þér í mjúk-
inn lijá liertoganum. Hann sigrar ef til vill og þá verður
þú á grænni grein. Eða ef lionum mistekst uppreistin,
getutr það verið þér meiri huggun að via, að þú varst
hengdur fyrir sauð en ekki lamb. Eg ræð þér ckki til þess.
Þú liefir verið grátt leikinn.“
Blaise slirðnaði „Eldd af hendi konungs. Og þér segið
að liertogafrúin liafi unnið Frakklandi mikið gagn, þótt
liún hafi reynzt mér illa. Nei, herra, eg hverf ekki frá ! fjögur frá Akureyri, 1 af
ákvörðun þeirri, sem eg tók að I.alliére. Frakkland er ; Akranesi og 3 úr Reykjavík.
mér meira virði en Valois-ættin, hvernig sem eg er sjálf- Egijl Skallagrímsson leggur
ur leikinn.“ einn UPP afla sinn hér.
„Og mér,“ sagði markgreifínn. „Þá er aðeins einn kost-
ur annar — vinna shk afrek fyrir konung, að skemmti-
för þin með ungfrú Russell verði eins og barnabrek i
samanburði við það. Til allrar hamingju eru einmitt
möguleikar á þvi að vinna shk afrek. Eg átti við það,
þegav eg sagði, að þú yrðir að synda með straumnum.
Hvað heklur þú, að mundi koma sér bezt fyrir konung
eins og stendur? Ilann getur þess í bréfi sinu.“
Það var ijóst, að de Surcy átti við sönnun fyrir svikum
Bourbons, sem hægt var að afla með því að liandsama
liann á fundi við umboðsmann Englendinga. Þegar Blaise
skildist það, hopaði hann í anda frá uppástungu þeirri,
sem hann vissi, að mundi á eftir koma.
„Setjum svo,“ hélt de Surcy áfram, „að þú verðir mað-
urinn, sem veitir hinum erlenda sendimanni eftirför á
fund hertogans. Setjum svo, að ]>ú yrðir maðúrinn, scm
konungur gæti þakkað fýrir liandtöku, sem væri svo mik-
ilvæg', að hún gæti breytt gangi sögunnar i álfunni. Land-
varnaforinginn einn cr hættulegri á þessari stund en keis-
aradæmið og England sameinuð. Eg endurtek, setjúm
svo, að þér tækist að vinna þetta afrek. Þá mun þér verða
borgið og þú mundir bjarga fósturjörð þinni um leið.
Þú getur ekki reynt neitt annað en þetta.“
Markgreifanum til mikillar undrunar, svaraði Blaise
engu, svo að hann spurði: „Skildir þú mig ekki, Blaise?“
„Jú, sannarlega, lierra. En setjum svo, að sendimaður-
inn væri bróðir ungtrú Russell?“ '
De Surcy rak upp stói' augu. ,J>að skiptir engu máli.“
„Ef svo væri, vildi eg síður — gæti eg ekki — -----—“
Markgreifinn starði á hann og þögnin varð ógnþrungin.
„Humm,“ sagði markgreifinn svo. „Eg liélt, að þú hefðir
sagt, að liún hefði ekki lagzt með þér.“
„Eg sagði yður satt um það, hei-ra.“
„Eða hefir þessi stelpa gefið þér eitthvert lofarð, gefið
þér vonir, þrátt fyrir samning sinn við de Norville?“
„Alls ekki.“
„Þá skil eg þig ekki.“ IJann virti Blaise fyrir sér vand-
lega. „Jú, rtú skil eg.“ Markgreifinn gat ekki varizt þvi
! KAUPHÖLtlN
er miðstoð verðbréfavið-
skiptanna. — Sími 1710.
Hárnet
hvít og rauð sportnet.
Vatnslásar
ásamt botnventli í hand-
laugar.
VELA- OG
RAFTÆKJAVERZLUNIN
Tryggvag. 23. Sími 81279.
Egill Skallagríms-
son fær fullfermi
á 5 dögum.
Togarinn „Egill Skalla-
grímsson“ kom nýlega af
veiðum með fullfermi karfa,
eftir aðeins fimm daga úti-
vist.
Mun togarinn hafa haft
allar lestir fullar og mikiö af
fiski á þilfari. Var aflinn
lagður upp hjá Faxaverk-
smiðjunni í Örfirisey og er
vinnsla hafin þar.
Átta skip íslenzk stunda
nú karfaveiðar hér við land,
£ & Sun-Ntftu, — TARZAIM
! -■ p^!v;iv / , '

Ráðagérðin var sú, að Ghak klæddist
húð vai'ðarins og færi nieð Innés og
Perry sem þræla út úr Plnitra. „Mahar-
ai-nir eru lcvenkyns og þurfa þvi vél-
ræna sæðingu“, sagði Pcrry.
„í þcssari bólc er formúlan fyrir
þessu. Við höfum liana á brott méð
okkur, og að lokum munu Maliararnir
verða aldauða. „Nærri má geta, hve
verðmæt þessi bók var þeim.
Þeir tóku síðan skinn halla á herðar Innes taldi víst, að Ghak, dulbúinn
sér, svo ékki sá í andlit þeirra og lögðu scm vörður, gæti komið þeim héilu og
af stað, framhjá mörgum vörðum og höldnu út frá þéssum skelfilega stað,
Maharönum. Ekkert har til tíðinda og xar vongóður, er þeir gengu þarna
fyrst i stað. framhjá. ,