Vísir - 13.04.1951, Blaðsíða 7

Föstudaginn 13. apríl 1951
V 1 S I R
7
„Mér er fjandann sama um það, eins og komið er. Það
var maður, sem eg eitt sinn þekkti, —- „útkastari“ í veit-
ingastofu, seni eg vann í. Hann er mest harðjaxl. Um mál-
ið sjálft eða hvað á bak við lá veit eg elcki, en eg haí'ði
þörf fyrir peningana .... jæja .... nú vitið þér það, sem
eg veit.“
Callaghan tók upp vcski sitt og úr því tvo fimm punda
seðla.
„Jæja?“ sagði hann. „Hvar býr svo vinur yðar?“
„í Macclesfieldgötunni nr. 24. Hann Iieitir Grellin — en
farið varlega. Hann er fílsterkur og kann að beita hnef-
unum. Haldið þér, að eg losni við óþægindi af þessu ?“
„Andið rólega,“ sagði hann, rétti henni seðlana, og
kvaddi hana með handabandi.
Klukkan var hálf sex þegar Callaghan hringdi dyrabjöll-
unni á þriðju liæð í Grays Mansions, sem ekki var nein
skrauthöll, þótt nafnið væri eigi óglæsilegt. Allt var óhreint
— öllu illa ^rið haldið. Það vár engu likara en að gólfin
væru aldrei þvegin. Einliver auðnuleýsis og eyðibragur á
öllu. SkÖmmu eftir að Callaglian liringdi var kallað inni
í íbúðinm:
„Kom inn“.
Callaghan gekk inn. Ilerbergið var hvortveggja í sénn
setu- og svefnstofa. Úti i horni var sófi, sem á eiriu andar-
taki inátti breyta í rúm. Þegar Callaghan kom var
lierbergið svefnherbergi. Föt manrisins, sem þarna bjó
lágu á gólfinu, og hann sjálfur í rúminu. Ilann var dökkur
á hörund og illmannlegur — órakaður og óaðlaðandi.
Hann hvessti augun ó Callaghan:
„Hvern þremilinn viljið þér? Eg liélt, að það væri
Struby“.
„Það var allt annar liandleggur, maður minn. Eg héiti
Callaghan — og þér Grellin — eða hvað ?“
„Víst lieiti eg það — getið þér svo sagt hvern djöfulinn
þér meinið með að vaða liingað inn?“
„Eg hefi fengið þá kyrilegu flugu í liöfuðið, að einhvern
tímann í gær liafi verið liringt til yðar, og sagt, að eg væri
á leiðinni í eða staddur í Night Light klúbbnum, — að
þér hefðuð verið spurður um livort þér gætuð komið því
svo fyrir, að eg talaði ekki við mann, sém mundi hringja
til mín í klúbbinn. Þér tókuð þetta að yðrir. Þér náðuð tali
af vinstúlku yöar, la Valliere, sem er meðlimur klúbbsins.
Gott og vel, nú vil eg fá vitneskju um þetta allt — og liver
bað yður um þetta og hvers vegna?“
Grellin liorfði á Callaglian af ólýsanlegri fvrirlitningu:
„Skilst mér, að þér ætlig ekki að hýpja yður ?“
Hann reis upp við dogg og studdist á annan olnbogann.
Virtist búa sig undir það, sem koma lilaut.
Callaglian áleit bezt, að láta þegar til skarar skríða.
Hann gekk hratt að rúminu og greip með vinstri liendi í
óhreinan svefnfátakraga Grellins, en hægri olnboga ýtti
liann allóþyrmilega í andlit honum, — það heyrðist liljóð,
eins og þegar barið er með kylfu í tré, og höfuð Grellins
seig niður ó koddann.
„Leysið frá skjóðunni, Grellin, ella fáið þér betur að
kenna á því. Mér geðjast ekki að yður.“
Maðurinn í rúminu rétti út liönd sína og tók vasalclút,
sem lá á borði við höfðalagið, og þurrkaði varirnar. Hann
þuklaði einnig um tönn, sem hafði losnað.
„Þetta var leiðinlegt — að þetta skyldi koma fyrir. Eg
vissi ekki annað en að þetta væri allt heiðarlegt.“
„Það segið þið allir, til þess að koma ykkur úr vanda.
Hver liringdi til yðar? Dragið ekki að segja mér það, því
að þolimriæði min er á þrotum.“
„Svo?“ sagði Grellin og sitt að liverju fleira, sem ekki
er prenthæft, uin leið og hann skaust fram úr rúminu,
eins og honum liefði verið skotið úr byssu. Tilgangur lians
var að velta Callaghan um og jafna á honum, en þetta
mislieppnaðist, því að Callaghan stöklc til hliðar, og sneri
sér við í söinu svifum, er vænta mátti annarar árásarinnar
í leifturstyrjöld Grellins, og varð fyrr til og barði hann
óþyrmilega i beltisstað. Grellin gapti, eins og hann gæti
ekki náð andanum, og svo dundu liöggin á hórium, en í
lolcahögginu rauk burt tönnin, sem losnað hafði.
Grellin settist á rúmstokkinn.
„Eg er búinn að fá nóg. Þetta er aumi dagurinn.“ Hann
greip aftur vasaklútinn og hélt áfrarii að veita sjálfum
sér „hjiálp í viðlögum“.
Callaglian mælti:
„Eg sagði áðan, að þolinmæði mín væri á þrotunl —“
Grellin sturidi þungan, krossbölvaði og tók svo til máls:
„Það var gamall félagi, sem liringdi til min, hann er
yfirþjónn í Mardene-klúbbnum í Brighton. Hann sagði,
að eg skyldl fá tuttugu sterlingspund, ef eg kæmi í veg
fyrir, að þér gætuð svarað. Það má vel vera, að þetta hafi
átt sér stað með þeim hætli, sem þér sögðuð.“
„Hver þremilinn telja menn, að þeir geti unnið við þetta
— með því að stöðva eína simahringingu ? Hvernig gat
þessi maður vitað, að eklci yrði liringt aftur?“
Grellin yppti öxlum. Hann þurrkaði varir sínar og sagði:
„Eg liefi ekki liugmynd um það.“
- Callaghan kveikti í vindlingi.
„Hvað lieilir þessi kunningi yðar?“
„Charlie Maysin. Iiann er.í rauninni bezti riáungi. Einu
sinni' gerði hann mér mikinn greiða. Eg er variur að gjalda
Iíku líkt.“
„Skiljanlegt,“ svaraðí Callaglian, og bætti rfð: „En nú
ætla eg að gefa vður gott ráð: Að blanda yður ekki í mól,
sem ekki köniá yður við. Þá eru allar líkur til, að þér getið
gengið liækjulaus alla yðar daga.“
Hann snerist á hæli og gekk út.
Klukkan í turni nokkurum sló ótta. Calkn t.h-r -rriWvaSi
bifreið sína við innkeyrsluna á einkaveg, s n a tmgð-
uin að múrveggnum, sem umgirli „Ðark' S; <næ«-r'. fíann
slökkti á bifreiðarljósunum og lagði af sl-ri . n ria til
hússins.
Hann var að liugsa um Stenhurst ofur- -a
rauninni furðulegt hvernig- allt, sem geiv !
beina öllu að sama marki.
Það var augjóst, að Viola Alardyse hoí?
mætur á forráðamanni sírium, og það lag"'v •
að liann liefði ekki heldur neinar mætur
rs» ð var i
'■rf virtist
1 1 i miklar
laíiaghan,
nni.
Þegar Callaghan kom
hann bjöllunni.
Mú ta'ri
Málari óskast til að taka
að sér að mála innan húss.
Upplýsingar í sírna 4035.
j GélfteppBhrelaasiisia
Eíókamp,
Skúlagötu, Sími
3 ný bíldekk
650x16 til sölu. Verðtil-
boð sendist blaðinu strax
merkt: „650x16—39“.
Hitabrúsar
komriir aftur. Verð kr.
21.55 stk.
Geysir h.f.
Veiðarfæradeildin.
Amerískir
(Boss) vinnuvettlingar
nýkomnir.
Geysir h.f.
Fatadeildin
K&OPHÖLLIN
er miðstöð verðbréfavið-
skiptanna. — Sími 1710.
Kaupi pll og silfur
að inngönguív——um hringdi
VISIR
Hýsr kaispendur fá blaðið ókeypis
tll mánaðamófa. Sími 1660.
IViunið — Vísir er ódýrasta dagblaðið

Copr IHS.Cd*ar RIm Durroujht.Inc —'Tm lUf D á.p«t Olt.
Distr. by Unltca Featurc Syndicate. fnc.

a- liSffiwfEM t/v§
Imv Tffii / ' J jjfj
\ í' ^Ijfi n ®

jfsL -
• /IÉM.
„Skjóttu ekki, d’Arnot, „þú getur En Tarzan var öruggur og skaut af
hæft Atanio. boga sínum.
Ör Tarzans liæfði beint i Iieila ill- Siðan féll það steindautt til jarðai;
fyglisins. og losaði takið. ¥