Vísir - 08.08.1951, Blaðsíða 7

Ctpf 15!SEdé»tBl« Burrou|hs.Inc.—Tja.Reí.C 9.f»t Olt
Distr. by United Fcc.tnri S<wita.te. tr.i
C & StiWCUfÍU*
„Þú ert buinn að ná þínu marki,
'arzan, en eg kom hinga’ð í leit að
imsteininum sjálfum.“
„Otamu fer með gimsteininn," sagði
Tarzan. „Ég hefi lagt þar við dreng-
skap minn.“
Chiram llvæsti af vonsku og greíp
til byssunnar og ætlaði að skjöta Sípa-
manninn, en Letha stökk þá fram.
Skotið lenti í Le’íhu, seni hné þcgár
niðiir. Chiram hafði ætlað.sér að myrða
Tarzap.
Miðvikudaginn 8. ágúst 1951
xjooooooöooooooooeoíxxiooctitionötjctionnnCíOooonQotxn
að Tim talaði aðeins ensku og eitthvað lítils háttar í
frönsku.
„Fyrirtak,“ sagði Valesco, „þá tölum við frönsku, því
eg kann því miður ekki ensku.“
Tim gat ekki á sér setið að láta í ljós, að hatin liefði
iilar bifur á öllum útlendihgum.
„Bölvaðir veri allir pápistar,“ sagði liann, „þeim skal
ekki takast að skjóta mér skelk í bringu.“
Magnusi þótti miður, áð Tihi skyldi mæla í þessum dúr,
en Valesco, glotti,
„Þér ættuð heidur að tala um afvegaleidda pápista,
herra,“ sagði hann. „Það eru ekki allir pápistar, sem eru
samþykkir þessum djöfullegu pyndingunl.“
Áður en Tiih gæti svarað skaut Magnús því að honum,
að Valesco hefði verið prestur, og dæmdur fyrír að for-
(iæma pyndingar.
Þrátt fyrir hristinginn,, sem á Vagninum var, gat Tim
ekki stillt sig urn að virða Valesco belur fyrir sér, en frek-
ari viðræður gátli, ekki átt sér stað í bili, því að nú Vár
numið staðar við borgarhliðið, og var þeim ýtt þar inn í
fangaklefa í varðturninum.
„Hvernig skyldi standa á þessu?“ sagði Magnús. „Ég
héit, að við yrðum fluttir aftur í klaustrið.“
„Eg get skýrt þetta fyrir yklcur,“ sagði Valesco, „þýi
að einn varðmannanna hvíslaði því að mér, að brennan
ivefði verið stöðvuð samkvæmt fyrirskipun konungsins.
Hann hefir bannað að taka af lífi alla karlmenn, sein eru
hægilega hraustir tii þess að unnt sé að hafa not af þeim
á galeiðunum.“
„Galeiðunum,“ æpti Tim. „Guð minn góður, — þá er
belra að vera steiktur lifahdi.“
„En mér skildistÁ sagði.Magnús og strauk höku sina,
„að konungur ýðar beiti sér aldrei gegn páfastölnum.
Sjálfur skrifaði hann drottningu vorri er hann mótmælti
þvi, að enskir menn væru hrenndir á báli.“
„Konungurinn er eins og kamelljónið,“ sagði Valesco
hæðnislega, „hann skýzt hak við liempur prestanna, ef
lvann telur sér það í hag, eins og þeir tefla honum fram,
ef páfinn reynir að liafa hemil á þeim. Hér er um eins-
konar bófafélag að ræða, þar sem menn „lianga saman“,
því að þeir vita, að ef þeir gera það ekki, vcrða þeir hengd-
ir hver í sínu lagi.“
„Ög þetta segið þér, spænskur prestur?“ sagði Magnús
alveg forviða.
t.Companero (félagi), eg er fvrst og fremst
kristinn maður, og þVi elska eg náunga minn. — í öðru
lagi er eg Spánverji og þvi ann eg Spáni. Þetta rekst
hvað á annað. Hví skyldi þá vera nokkur ástæða fyrir
mlg til þess að fallast á orð og gerðir trúarofstækismanna,
sein leggja út af guðs orði sér í hag og frem jtv glæpi í Hans
Heilaga Nafni, né heldur er ástæða fyrir mig til þess að
fallast á orð og gerðir konungusins, sem notar kirkjuna
sér til pólitísks framdráttar?“
„Menn verða að vera í sátt við konung og kirkju til þess
að mega halda lífinu,“ sagði Magnús.
„Satt er það ef til vill,‘ svaraði Valesco, „ef um þett^
er að rácða, en til reiknihgsskilamia kemur eklci
í næsta lifi, hihu eilífa lífi, sem framundan er. Og
þetta, sem máli skiptir í augúm þeirra, sem í sann-
leika trúa á almáttugan guð. Þetta líf er eins og ferð milli
áningarstaða, og tiltölulega ómikilvægt.“
Munkinum hafði ekki tekizt að sannfæra Magnús, sem
skipti um mræðuefni.
„Er ekki þessi frestur óvanalegur? Hvað merkir hann?“
„Að til styrjaldar kemur,“ svaraði munkurinn. „Filippus
mundi ekki lilutast til um gerðir rannsóknarréttarins,
nema liann væri i hinum mesta vanda staddur, Það horfir
alvarléga um Spán, vinur. Uppskeran hefir brugðizt og
lmngursheyð er framundan. Vegna ódugnaðar nýlendu-
stjórriarinnar og árása liinna ensku sjóræningja — eða
ef þér kjósið heldur að orða það svo, víkinga, sem berjast
upp á eigin spýtur fjrrir lartd sitt — koma hin gulli hlöðnu
spænsku galeiðuskip ekki að landi. Af þessu leiðir, að
skortur er á mannafli. Það vantar menn til að erja jörð-
ina, til að vinna í námum, til að byggja ósigrandi flota til
að verja skipin, sem flytja ahðinn frá nýlendunum. Fil-
xppus er enginn bjálfi. Hann veit, að kirkjan getur smalað
saman nægilega mörgum vesalingum til að brenna á báli,
þótt hún láti lirausta og verkfæra karlmenn í friði. Og
þess vegna —“ og hinn fyrrverandi klerkur ljTti liöndum,
— „verðum við látnir sitja á galeiðuþóttum.“
„Þú tekur þessu ósköp rólega, padre (faðir)“, sagði
Magnús og varð brúnaþungur nokkuð og óeirinn. „Hafið
þér nokkura hugmynd um kjör og líðan galeiðúþræla ?“
„Ef eg reiðist,“ sagði Diego Valesco, „þá hefi eg tvo
vanda á höndum í slað eiris, en raunar veit ég vel hvernig
líðari þeirra er. Sjáið þér til, sonur minn, eg var ekki i
þenna lieim horinn til þess að verða presfur. Afsakið, að
ég tala um sjálfan mig um stund. Eg er alþýðumaður,
með lcostum liahs og brestum. Eg barðist í Ítalíuherferð-
inni og síðar á Niðurlöndum. Á Haiti hoi’fði eg á hvernig
fólkið var brytjað niður í þúsundatali, karlar, kóriur og
börn. Hvers Vegria? Af græðgi, i pólitiskum tilgangi, til
svöíunar metorða — og hégómagirni. Æ, ei' það ekki rétt,
sem sagt hefir verið, að mesta niðurlæging mannsins sé,
að sániia að hann sé máður. Loks var mælirinn fullur,
eg lagði sverðið til hliðar og réisti upp merki króssins."
„Og ekki virðist það nú hafa gagiiað yður mikið?“
„O-jæja, góðar vonir éru betri en lítilfjörleg eign. Eg
var ungur og allir sem ungir éru hyggja sig geta komið á
stórfelldum breytingum á héiminum, milli sólarúpprásar
,og sólarlags. Eg varð að reyna, að asinn er ástríða heimsk-
ingjans, og eg komst að raun um, að þessi lieimur er að
aðeins þrep í stiga, sem liggur að konungsríki guðs.“
Valesco brosti raunamæddur á svip.
„Afsakið, amigo, eg er ekki að predika. Eg segi þelta
aðeins til þess að gera grein fyrir lífsskoðun minni. Eg er
ekki lengur hugsjónamaður. Eg reyni aðeins að ganga
götu Ivrists. Eg bið eklci um neitt meira, því að ekkert
méira er til.“
Magnús hneig niður á bekkinn og greip jim höfuð sér.
„Eg vildi, að eg liefði eitthvað of þolinmæði þinni til
að bera.“
„Sannast að segja hefi eg eklti þolinmæði í of ríkum
máé)i,“ sagði presturinn og hló. „Og ef við hjálpum hver
öðrum getum við komið meiru tií leiðar en þótt við vær-
um sex og ynnurn hver í sinu lagi.“
Hann settist á steingólfið?
„Við skulum hvílast, vinir mínir.“
„Það var einmitt það, sem eg var að hugsa um,“ sagði
Tim, „ef við lendum á galeiðimt verður um fjandi litla
hvíld að ræða fyrir okkur.“
250 hvalir
hafa veiðzt.
Reytingshvalveiði hefir
yerið að undanförnu og hafa
nú verið veiddir alls 250
livalir. (
Fjórir hvalveiðibátar
stunda veiðarnar . og hefir
afli þeirra orðið svipaður. 1
fyrra veiddust alls tæplega
300 hvalir, en hvalveiðar eru
sturidaðar til septemberloka
svo ekki er 'ólíkiegtt að þetta
ár vérði ekki síðrá árinu á
undan.
Litkvikítiýridín
ísland
ver'ður sýnd af Hal Linker
í Gamla Bíó fimmtudagskvöld
9. ágúst kl. 7 e.h..
GUÐLAUGUR EINARSSOM
MálflutningBskrifgtofs
Laugavegi 24. Sími 7711 og tóíí.
Flouorcent
Saumavélalampar
XJtidyralampar
Þvottahúslampar
Eldhúslampar
Baðlampar
Forstofulampar
Gangalampar
VÉLA &
RAFTÆKJAVERZLUMN
Tryggvag. 23. Sími 8Í279.
Kaupi guli og siifur
EGGERT CLAESSEN
GUSTAF A. SVEINSSON
hæstaréttailögmenn
Hamarshúsinu,
Állskonar lögfræðistörf
Fasteignasala.